Büyük olasılıkla davanın taslağını biliyorsunuz: Başarısız müzisyen ve vahşi gözlü hippi Charles Manson, eski film setleriyle dolu bir çiftlikte, 8 Ağustos'ta bir dizi acımasız cinayette eski film setleriyle birlikte yaşayan “aileye” uyuşturucuya bağlı aykırı olarak emretti. Kocası, yönetmen Roman Polanski, o zaman şehirde değildi.
Hikaye, iyi belgelenmiş, kaza ve tesadüfler (o gece orada değil, değil), Manson'un Beach Boys'tan Dennis Wilson'la bağlantılarını ve Beatles'ı duyumsal sınav sırasında akolitlerinin yayınladığı tuhaf davranışlara olan bağlantılarını içeriyor. O'Neill, kitabında daha derine iner ve potansiyel gizli hükümet operasyonları üzerindeki çeşitli komplo teorilerinin hayaletini arttırır, bu da zaman dilimi ve iyi yerleştirilmiş bilgi yasaları hakkında bazı sorular ile en azından davaya bağlanma potansiyeline sahiptir.
Tarihi onlarca yıldır takip eden kalıcı bir muhabir olan O'Neill, biraz rahatsız göründüğü kitabın farkındadır – ama bunun nedeni, metodolojik olarak her şeyin bir şekilde rahatsız olmasıdır. Sıkı bir kanıt yok, ancak Manson'un yolları ve muhtemelen daha fazlasını, takipçileri aracılığıyla takip edebileceği manevi kontrolü aşan gizli operasyonlarla yolları ve muhtemelen daha fazlasını geçtiği belirgin seçenek. MK-ultra ve Kaos Operasyonu Projesi gibi CIA, örneğin vatandaşlara casusluk yaptı ve Morris'in sinematik bir adaya koyduğu gibi zihni kontrol etmeyi ve yaratmayı amaçlayan girişimleri denedi. Benzer şekilde, FBI'ın Cointelpro projeleri, savaş karşıtı hareket, sivil haklar hareketi, komünist ve sosyalist örgütler, kadın hareketi ve özellikle de Manson'un ailesinin cinayeti açıkça yakalamaya çalıştığı Kara Panterler gibi grupları yıkıcı olarak rahatsız etmeyi amaçladı. Vatandaşlar üzerindeki bu gizli operasyonlar, küçük bir açıklama ile “kaos” a ekleyen altı bölümlü serisi “Wommood” 2017 de dahil olmak üzere Morris için iyi bilinen bir bölgedir. Görünüşe göre, daha kararlı izleyicilerini bu konudaki ilk turu olmadığı gerçeğinden hatırlatmanın bir yolu.
“Kaos: Manson Morders”, ekranda aynı şeyi söyleyen O'Neill'i gösteriyor – görmüyorum söylemiyorum davranmak Böyle olur, sadece söyleyemeyiz Olumsuz – Ama aynı zamanda başka sesler de getiriyor. Yolu Manson ile talihsiz ve karanlık bir yolun üstesinden gelen ve Manson'un motiflerinin cinayetlerin büyük bir kısmı olduğu konusunda ısrar eden genç bir müzisyen olan Bobby Beausoleil, O'Neill gibi insanlar gibi birçok yayalardı. Manson'un kendisinden hem süreçte hem de daha sonraki röportajlarda ve takipçilerinin birkaç yıl sonra mahkumiyetlerinden onlarca yıl sonra arşiv materyali de vardır.
Bununla birlikte, filmdeki en önemli ses, Morris'in hem stilistik hem de tam anlamıyla – tipik bir tarzda – O'Neill (kameranın önünde) ve Bausoleil (telefonla) ile röportaj yapmasıdır. Şimdi kurulmuş Netflix gerçek suç stilinin kalıntıları, özellikle de bu belgeselde neler olacağına, kendisi için bir tür mini kalınlığında, belki de akışın sadece gözlemlemekle kalmayıp aynı zamanda filmlerin yapısını da yapılandıran en görünür işaretleri başlatıyor. Ancak Morris'in çoğu belgesel film yönetmenini aşan bir darbesi var ve bu esas olarak onun filmi: yönetmenin önderliğindeki röportajlara bağlı olarak meraklı, şüpheci. Ve bu bireysel soruya takıntılı: Neden bu hikayeye dönmeye devam ediyoruz?
Hikaye, iyi belgelenmiş, kaza ve tesadüfler (o gece orada değil, değil), Manson'un Beach Boys'tan Dennis Wilson'la bağlantılarını ve Beatles'ı duyumsal sınav sırasında akolitlerinin yayınladığı tuhaf davranışlara olan bağlantılarını içeriyor. O'Neill, kitabında daha derine iner ve potansiyel gizli hükümet operasyonları üzerindeki çeşitli komplo teorilerinin hayaletini arttırır, bu da zaman dilimi ve iyi yerleştirilmiş bilgi yasaları hakkında bazı sorular ile en azından davaya bağlanma potansiyeline sahiptir.
Tarihi onlarca yıldır takip eden kalıcı bir muhabir olan O'Neill, biraz rahatsız göründüğü kitabın farkındadır – ama bunun nedeni, metodolojik olarak her şeyin bir şekilde rahatsız olmasıdır. Sıkı bir kanıt yok, ancak Manson'un yolları ve muhtemelen daha fazlasını, takipçileri aracılığıyla takip edebileceği manevi kontrolü aşan gizli operasyonlarla yolları ve muhtemelen daha fazlasını geçtiği belirgin seçenek. MK-ultra ve Kaos Operasyonu Projesi gibi CIA, örneğin vatandaşlara casusluk yaptı ve Morris'in sinematik bir adaya koyduğu gibi zihni kontrol etmeyi ve yaratmayı amaçlayan girişimleri denedi. Benzer şekilde, FBI'ın Cointelpro projeleri, savaş karşıtı hareket, sivil haklar hareketi, komünist ve sosyalist örgütler, kadın hareketi ve özellikle de Manson'un ailesinin cinayeti açıkça yakalamaya çalıştığı Kara Panterler gibi grupları yıkıcı olarak rahatsız etmeyi amaçladı. Vatandaşlar üzerindeki bu gizli operasyonlar, küçük bir açıklama ile “kaos” a ekleyen altı bölümlü serisi “Wommood” 2017 de dahil olmak üzere Morris için iyi bilinen bir bölgedir. Görünüşe göre, daha kararlı izleyicilerini bu konudaki ilk turu olmadığı gerçeğinden hatırlatmanın bir yolu.
“Kaos: Manson Morders”, ekranda aynı şeyi söyleyen O'Neill'i gösteriyor – görmüyorum söylemiyorum davranmak Böyle olur, sadece söyleyemeyiz Olumsuz – Ama aynı zamanda başka sesler de getiriyor. Yolu Manson ile talihsiz ve karanlık bir yolun üstesinden gelen ve Manson'un motiflerinin cinayetlerin büyük bir kısmı olduğu konusunda ısrar eden genç bir müzisyen olan Bobby Beausoleil, O'Neill gibi insanlar gibi birçok yayalardı. Manson'un kendisinden hem süreçte hem de daha sonraki röportajlarda ve takipçilerinin birkaç yıl sonra mahkumiyetlerinden onlarca yıl sonra arşiv materyali de vardır.
Bununla birlikte, filmdeki en önemli ses, Morris'in hem stilistik hem de tam anlamıyla – tipik bir tarzda – O'Neill (kameranın önünde) ve Bausoleil (telefonla) ile röportaj yapmasıdır. Şimdi kurulmuş Netflix gerçek suç stilinin kalıntıları, özellikle de bu belgeselde neler olacağına, kendisi için bir tür mini kalınlığında, belki de akışın sadece gözlemlemekle kalmayıp aynı zamanda filmlerin yapısını da yapılandıran en görünür işaretleri başlatıyor. Ancak Morris'in çoğu belgesel film yönetmenini aşan bir darbesi var ve bu esas olarak onun filmi: yönetmenin önderliğindeki röportajlara bağlı olarak meraklı, şüpheci. Ve bu bireysel soruya takıntılı: Neden bu hikayeye dönmeye devam ediyoruz?