KOMITAS, Soghomon Soghomonyan doğumlu, annesini ve babasını erken yaşta kaybettikten sonra Erivan yakınlarındaki bir ilahiyat okulunda büyüdü. (Daha sonra kendisine “Komitas” ve “Vardapet” isimleri verildi.) Din adamlarının itirazlarına rağmen ses, koro ve piyano konusunda yetenekli bir besteci haline geldi. Ancak daha sonra Berlin ve Paris'te vakit geçirdiğinde Ermeni müziğine en büyük katkısı, ülkesinin halk müziğinin hevesli bir koleksiyoncusu olmasıydı.
Her ne kadar müziğin üretiminin ardındaki temel kültürel bağlamı anlamaya çalışarak etnomüzikolojiye yönelik modern yaklaşımlara da öncülük etse de, onu katı bir disiplinle kaydetmekten ziyade hayali bir folklor ruhunu yakalamak ve korumakla ilgileniyordu. Albüm kitabı için yazılan makalelerden birinde müzikolog Artur Avanesov, “Araştırma çalışmasında sadece şarkıların kendisini değil, aynı zamanda performans koşullarını da (manzara, günün saati, hava durumu) anlattı” diye yazıyor. “On yıllar sonra Olivier Messiaen de aynı şeyi yaptı.”
Gerstein, Komitas'ın müziğini “harekete dayalı” ve “güçlü” ve “muazzam bir genişlik ve ferahlık hissine sahip” olarak tanımladı. Bu, piyanodaki tek tek, süssüz satırların birbirinden çok uzakta olduğu ve aralarında derin bir uçurumun bulunduğu “Tsirani Tsar” gibi Ermenice şarkılarında en açık şekilde hissediliyor.
Soprano Mantashyan bir röportajda “Uzun zamandır bu şarkıları seslendiremiyordum” dedi. Büyükbabasının kuzeni Alexander Mantashyan, Komitas'ın destekçisiydi ve besteciye çalışmalarında yardımcı olması için Berlin'e bir kuyruklu piyano gönderdi. Onun şarkılarını Erivan'daki Komitas Devlet Konservatuarı öğrencisi olduğundan beri biliyor. Ancak onları üstlenmeye hazır olduğunu hissetmesi 15 yıl sürdü. Avanesov'un dediği gibi: “Komitas hakkında yazmak Ermenistan'da yaşamak Kutsal Yazıları yeniden düşünmek anlamına geliyor.”
Mantashyan, Gerstein ile Komitas'ın şarkılarında işbirliği yaptığında, Ermeni diasporasında büyük yankı uyandıran “Antuni” (“Evsiz”) parçası tek seferde kaydedildi ve ardından düzenlenmeden bırakıldı. Müzik için “Bunun mükemmellikle alakası yok” dedi. “Bu acıyla ilgili.”
Her ne kadar müziğin üretiminin ardındaki temel kültürel bağlamı anlamaya çalışarak etnomüzikolojiye yönelik modern yaklaşımlara da öncülük etse de, onu katı bir disiplinle kaydetmekten ziyade hayali bir folklor ruhunu yakalamak ve korumakla ilgileniyordu. Albüm kitabı için yazılan makalelerden birinde müzikolog Artur Avanesov, “Araştırma çalışmasında sadece şarkıların kendisini değil, aynı zamanda performans koşullarını da (manzara, günün saati, hava durumu) anlattı” diye yazıyor. “On yıllar sonra Olivier Messiaen de aynı şeyi yaptı.”
Gerstein, Komitas'ın müziğini “harekete dayalı” ve “güçlü” ve “muazzam bir genişlik ve ferahlık hissine sahip” olarak tanımladı. Bu, piyanodaki tek tek, süssüz satırların birbirinden çok uzakta olduğu ve aralarında derin bir uçurumun bulunduğu “Tsirani Tsar” gibi Ermenice şarkılarında en açık şekilde hissediliyor.
Soprano Mantashyan bir röportajda “Uzun zamandır bu şarkıları seslendiremiyordum” dedi. Büyükbabasının kuzeni Alexander Mantashyan, Komitas'ın destekçisiydi ve besteciye çalışmalarında yardımcı olması için Berlin'e bir kuyruklu piyano gönderdi. Onun şarkılarını Erivan'daki Komitas Devlet Konservatuarı öğrencisi olduğundan beri biliyor. Ancak onları üstlenmeye hazır olduğunu hissetmesi 15 yıl sürdü. Avanesov'un dediği gibi: “Komitas hakkında yazmak Ermenistan'da yaşamak Kutsal Yazıları yeniden düşünmek anlamına geliyor.”
Mantashyan, Gerstein ile Komitas'ın şarkılarında işbirliği yaptığında, Ermeni diasporasında büyük yankı uyandıran “Antuni” (“Evsiz”) parçası tek seferde kaydedildi ve ardından düzenlenmeden bırakıldı. Müzik için “Bunun mükemmellikle alakası yok” dedi. “Bu acıyla ilgili.”