Bluegrass'ın biçimlendirici erken yılları ile 1970'lerin ve ötesindeki yenilikçi “Newgrass” hareketi arasında bir köprü görevi gören bir virtüöz banjo ve gitarist Eddie Adcock, 19 Mart'ta Lübnan'da öldü. 86 yaşındaydı.
Bir hastanedeki ölümü, Bay Adcock'un bir dizi kronik sağlık sorunu olduğunu söyleyen Uluslararası Bluegrass Müzik Derneği'nin eski genel müdürü Dan Hays tarafından doğrulandı.
Bay Adcock, doğaçlama sözleşmesini ilk nesil Bill Monroe'nun gelenekçiliğinden Newgrass'a veya “yeni akustiklere”, beyefendiler ve ülkenin ülke nesli gibi modern bluegrass öncüllerinin seslerine kadar uzanan müzikal ortamlara getirdi.
Bay Adcock, 1960'larda Arlington, Virginia'da bir grup olan ve stil ve repertuar mavi müziğin ilerlemesi ile yeniden tanımlanan bir grup olan Country of Country ile tanınmıştı. Geleneksel bir telli bant formatı ile, çalışmaları bluegrass sınırlarının dışına düşen Hedy West ve Gordon Lightfoot gibi sanatçılar tarafından yazılan halk ve pop şarkıları ve materyallerin kendiliğinden düzenlemeleri ile türün çekiciliğini genişlettiler.
Bay Adcock'un katkıları, özellikle göz kamaştırıcı ip virajı ve bankayı oynamak için eşsiz bir caz ve maviler kıran bir yaklaşım yaratmak için Merle Travis Thumb tarzında gitar teknolojisini kullanması için dörtlüün en cesurlarından biriydi.
Memleketi Scottsville, VA dergisi Scottsville ile yaptığı röportajda Adcock, “Tüm içimi, tüm yaratıcılığımı grupta yayınladım” dedi.
Kırsal beyler Bay Adcock'un önündeydi, ancak gitardaki Charlie Waller ile birlikte Mandolin'deki John Duffey ve Dik Bas'ta Tom Gray, grubun ilk “klasik” işgali olarak yaygındı. Herkes, dörtte dörtte olan bariton armonileri ile Bay Adcock ile sesleri söyledi. (Bay Duffey 1996'da öldü, 2004'te Bay Waller.)
Grup, David Grisman, Tony Rice ve New Grass Revival Group dahil olmak üzere yeni nesil müzisyenlere ilham verdi. Bugünün reçel grubu sahnesi, özellikle Bay Adcock'un piroteknik senkopu olan erkeklerin sanatsal suçluluğuna da borçlu.
1985-1993 yılları arasında Bay Adcock Bass ile oynayan Missy Raines, “Beyefendilerin bluegrass'ın gelişimi için bir isim yaptığı ülkeyle tek başına çalışması” diye yazdı. “Sadece eşsiz banjo tarzı ve eşsiz bariton sesi (Duffey ve Waller ile değişmemiş bir şekilde karıştırılan) değil, aynı zamanda gruptaki bluegrass türünün dışından şarkıları öğrenme rehberliği nedeniyle. Vizyonerdi.”
Edward Windsor Adcock 21 Haziran 1938'de Bennie ve Senora Ann (Johnson) Adcock'un yedi çocuktan biri olarak doğdu. Aile çiftliğindeki günlük görevler genellikle Eddie ve kardeşlerinin okul eğitimini rahatsız etti, herkes bir müzik aleti çaldı ve söyledi. Babası Eddie bir gençken öldü ve annesi, ailenin gelirini tamamlamak için yönetici olarak iş de dahil olmak üzere ev dışında bir iş için çabaladı.
Eddie'nin bir banjoist olarak ilk profesyonel taahhüdü 15 yaşında yerel radyoda idi. İki yıl sonra Mac Wiseman ve Country Boys ile bir iş kabul etti. 1958'de Bill Monroe ve The Blue Grass Boys'a geldi. Ödeme yeterli olmadığından, otomobil tamircisi ve kamyon şoförleri de dahil olmak üzere bir dizi günlük iş yaptı.
1958'de Bay Waller ve Bay Duffey Bay Adcock, daha sonra yeni bir grup olan ülkeye katılmaya davet ettiler. “Two Little Boy”, “Yeni Özgürlük Bell” ve “Bu Sabah Dokuz” gibi imza kayıtlarında oynamaya devam etti.
1970 yılında Bay Adcock, dörtlü ile on yıldan fazla bir süre sonra Kaliforniya'ya taşındı ve Clinton Special adlı bir ülke rock grubu kurdu. Bir yıl sonra doğuya geri döndü ve Mandolinist Jimmy Gaudreau ile Newgrass Ensemble II neslini kurdu. 1973'te yakında ritim gitaristi olarak gruba katılacak Martha Hearon ile tanıştı.
Çift üç yıl sonra evlendi ve daha sonra bir ikili, Eddie ve Martha Adcock olarak ve hem sahnede hem de stüdyoda diğer formatlarda göründü.
1989'da Bay Adcock, Mandolin'e, Dobro'daki Josh Graves ve Kenny Baker'da Bluegrass Supergroup “The Masters” da Fiddle'da yer aldı. 1996 yılında Bluegrass Müzik Onur Listesi ve Müzesi'ne ülkenin beylerinin bir üyesi olarak kabul edildi.
Sağ elindeki bir titreme ona oynama yeteneğine mal olduğunda 2008 yılına kadar aktif kaldı. Elinin kullanımını düzeltmek için, Nashville'deki Vanderbilt Üniversitesi Tıp Merkezi'ndeki cerrahlar, bir elektrotun hastanın beynine yerleştirildiği ve bir elektrik cihazına bağlandığı bir süreç olan beynin derin bir uyarımı gerçekleştirdi.
Bay Adcock operasyon boyunca uyanık kaldı ve doktorlarının müdahalelerinin etkinliğini test etmek için banjo oynamasına izin verdi. Operasyon iki kez tekrarlandı ve sonuçta başarılı oldu.
2014 yılında 50.000 dolarlık bir fiyat içeren beşinci yıllık Steve Martin Banjo Ödülü'nü aldı.
Neredeyse 50 yıllık karısına ek olarak, Bay Adcock üç çocuğu Edward Windsor Adcock Jr., Beatrice Adcock ve Dennis Adcock tarafından hayatta kaldı; Dört torun; Beş Büyük -Grand -Children; ve beş ilkel çocuk. Altı kardeşi öldü. Dennis Adcock, 1979'dan 1983'e kadar babasının grubuyla bas çaldı.
Etkileri hakkındaki tartışmada, Bay Adcock her zaman Earl Scruggs ve Don Reno gibi banjo oyuncularını belirtmedi. Ancak, ona nasıl müzik okunacağını ve yazılacağını öğreten birinci sınıf öğretmeni Pauline Mayo'yu isimlendirmedi.
“Bayan Mayo, müzik dünyamı yerel grupların köylü seslerinin ve hatta Scottsville Orkestrası'nın ötesine genişletiyor.” Ona her röportajda tanınmasını verdim. “
Bir hastanedeki ölümü, Bay Adcock'un bir dizi kronik sağlık sorunu olduğunu söyleyen Uluslararası Bluegrass Müzik Derneği'nin eski genel müdürü Dan Hays tarafından doğrulandı.
Bay Adcock, doğaçlama sözleşmesini ilk nesil Bill Monroe'nun gelenekçiliğinden Newgrass'a veya “yeni akustiklere”, beyefendiler ve ülkenin ülke nesli gibi modern bluegrass öncüllerinin seslerine kadar uzanan müzikal ortamlara getirdi.
Bay Adcock, 1960'larda Arlington, Virginia'da bir grup olan ve stil ve repertuar mavi müziğin ilerlemesi ile yeniden tanımlanan bir grup olan Country of Country ile tanınmıştı. Geleneksel bir telli bant formatı ile, çalışmaları bluegrass sınırlarının dışına düşen Hedy West ve Gordon Lightfoot gibi sanatçılar tarafından yazılan halk ve pop şarkıları ve materyallerin kendiliğinden düzenlemeleri ile türün çekiciliğini genişlettiler.
Bay Adcock'un katkıları, özellikle göz kamaştırıcı ip virajı ve bankayı oynamak için eşsiz bir caz ve maviler kıran bir yaklaşım yaratmak için Merle Travis Thumb tarzında gitar teknolojisini kullanması için dörtlüün en cesurlarından biriydi.
Memleketi Scottsville, VA dergisi Scottsville ile yaptığı röportajda Adcock, “Tüm içimi, tüm yaratıcılığımı grupta yayınladım” dedi.
Kırsal beyler Bay Adcock'un önündeydi, ancak gitardaki Charlie Waller ile birlikte Mandolin'deki John Duffey ve Dik Bas'ta Tom Gray, grubun ilk “klasik” işgali olarak yaygındı. Herkes, dörtte dörtte olan bariton armonileri ile Bay Adcock ile sesleri söyledi. (Bay Duffey 1996'da öldü, 2004'te Bay Waller.)
Grup, David Grisman, Tony Rice ve New Grass Revival Group dahil olmak üzere yeni nesil müzisyenlere ilham verdi. Bugünün reçel grubu sahnesi, özellikle Bay Adcock'un piroteknik senkopu olan erkeklerin sanatsal suçluluğuna da borçlu.
1985-1993 yılları arasında Bay Adcock Bass ile oynayan Missy Raines, “Beyefendilerin bluegrass'ın gelişimi için bir isim yaptığı ülkeyle tek başına çalışması” diye yazdı. “Sadece eşsiz banjo tarzı ve eşsiz bariton sesi (Duffey ve Waller ile değişmemiş bir şekilde karıştırılan) değil, aynı zamanda gruptaki bluegrass türünün dışından şarkıları öğrenme rehberliği nedeniyle. Vizyonerdi.”
Edward Windsor Adcock 21 Haziran 1938'de Bennie ve Senora Ann (Johnson) Adcock'un yedi çocuktan biri olarak doğdu. Aile çiftliğindeki günlük görevler genellikle Eddie ve kardeşlerinin okul eğitimini rahatsız etti, herkes bir müzik aleti çaldı ve söyledi. Babası Eddie bir gençken öldü ve annesi, ailenin gelirini tamamlamak için yönetici olarak iş de dahil olmak üzere ev dışında bir iş için çabaladı.
Eddie'nin bir banjoist olarak ilk profesyonel taahhüdü 15 yaşında yerel radyoda idi. İki yıl sonra Mac Wiseman ve Country Boys ile bir iş kabul etti. 1958'de Bill Monroe ve The Blue Grass Boys'a geldi. Ödeme yeterli olmadığından, otomobil tamircisi ve kamyon şoförleri de dahil olmak üzere bir dizi günlük iş yaptı.
1958'de Bay Waller ve Bay Duffey Bay Adcock, daha sonra yeni bir grup olan ülkeye katılmaya davet ettiler. “Two Little Boy”, “Yeni Özgürlük Bell” ve “Bu Sabah Dokuz” gibi imza kayıtlarında oynamaya devam etti.
1970 yılında Bay Adcock, dörtlü ile on yıldan fazla bir süre sonra Kaliforniya'ya taşındı ve Clinton Special adlı bir ülke rock grubu kurdu. Bir yıl sonra doğuya geri döndü ve Mandolinist Jimmy Gaudreau ile Newgrass Ensemble II neslini kurdu. 1973'te yakında ritim gitaristi olarak gruba katılacak Martha Hearon ile tanıştı.
Çift üç yıl sonra evlendi ve daha sonra bir ikili, Eddie ve Martha Adcock olarak ve hem sahnede hem de stüdyoda diğer formatlarda göründü.
1989'da Bay Adcock, Mandolin'e, Dobro'daki Josh Graves ve Kenny Baker'da Bluegrass Supergroup “The Masters” da Fiddle'da yer aldı. 1996 yılında Bluegrass Müzik Onur Listesi ve Müzesi'ne ülkenin beylerinin bir üyesi olarak kabul edildi.
Sağ elindeki bir titreme ona oynama yeteneğine mal olduğunda 2008 yılına kadar aktif kaldı. Elinin kullanımını düzeltmek için, Nashville'deki Vanderbilt Üniversitesi Tıp Merkezi'ndeki cerrahlar, bir elektrotun hastanın beynine yerleştirildiği ve bir elektrik cihazına bağlandığı bir süreç olan beynin derin bir uyarımı gerçekleştirdi.
Bay Adcock operasyon boyunca uyanık kaldı ve doktorlarının müdahalelerinin etkinliğini test etmek için banjo oynamasına izin verdi. Operasyon iki kez tekrarlandı ve sonuçta başarılı oldu.
2014 yılında 50.000 dolarlık bir fiyat içeren beşinci yıllık Steve Martin Banjo Ödülü'nü aldı.
Neredeyse 50 yıllık karısına ek olarak, Bay Adcock üç çocuğu Edward Windsor Adcock Jr., Beatrice Adcock ve Dennis Adcock tarafından hayatta kaldı; Dört torun; Beş Büyük -Grand -Children; ve beş ilkel çocuk. Altı kardeşi öldü. Dennis Adcock, 1979'dan 1983'e kadar babasının grubuyla bas çaldı.
Etkileri hakkındaki tartışmada, Bay Adcock her zaman Earl Scruggs ve Don Reno gibi banjo oyuncularını belirtmedi. Ancak, ona nasıl müzik okunacağını ve yazılacağını öğreten birinci sınıf öğretmeni Pauline Mayo'yu isimlendirmedi.
“Bayan Mayo, müzik dünyamı yerel grupların köylü seslerinin ve hatta Scottsville Orkestrası'nın ötesine genişletiyor.” Ona her röportajda tanınmasını verdim. “