18 ay boyunca dağıtılan yedi haftalık yoğun stüdyo döneminin yanı sıra aylar süren pratik ve benim tarafımdan bağış toplanması için “neyse” nin gerekli olduğunu öğrenmek için. Bu, bir teknisyenin IRCAM'da uzun yıllar boyunca gördüğü daha karmaşık zorluklardan birini yaptığını söylediği işin karmaşıklığıydı. Tüm pirotekniklerine rağmen, çalışma nefes kesici ağırlıksızlık anlarını tutukladı, çünkü ölen dizeler yavaş dalgalar vermek için düşük metal tellerin tonları ile arp üzerinde etkileşime giriyor. Eşlik eden ince elektronikler arp ile bir düet oluşturur ve akustik ile oynar, böylece oda bir insan akciğer gibi hareket eder, hatta nefes alır.
Doğal olarak, Bunların hepsinin bağış koleksiyonu hakkında konuşmalar yapmak için çok fazla ihtiyacı var; Kayıp arkadaşların düğünleri; Bir şefkatli ortak zor bir performans isterse yalan söyler: “Kendinize zarar vermediğinden emin misiniz?”; Yeni sanat eserlerinin tanıtımına ve desteğine bireysel olarak konsantre olmanın yalnızlığının yoğun depresif bölümlere neden olduğunu itiraf edecek kadar dürüst olmak gerekirse.
Altı gün önce “Her neyse” prömiyeri, dirseğimi yıllardır ve yaratılışta on binlerce dolar olan bir akşam etkinliği testinden saatler önce ahşap bir müzik seviyesine karşı vurdum. O gün ve konseri yaptım, ama yüzük parmağında ve sol elimdeki pinkie'deki hissi geri kazanıp kazanmayacağımı merak ettim. Ertesi sabah daha iyi değildi ve bir arkadaşım bana kesinlikle kahvaltıda baktı ve bana söyledi, ama dostça: “Böyle olmak zorunda değildi.”
Önümüzdeki birkaç ayı zorladım, ancak yeni bir iş yapmam gereken gece, sol elimdeki uyuşukluk geri döndü. Yakında Paris'e geri döndüm, burada Duvarda Alain Delon'dan hayat boyutlu bir poster tutan bir ortopedi cerrahı ile tanıştım. Harptan iki aylık bir mola gerektiren sıkışmış bir ulnar sinirim olduğu söylendi.
İyileşmeme rağmen, Harp ile bağlantılı olarak sınırları sorgulayabileceğim dersi öğrenmem biraz zaman aldı, ancak sadece çok fazla şey çağırabilir. Ve bazı şeyler benim kontrolümün ötesinde. 92NY konserimi New York prömiyeri için “Neyse” için getirmeyi planladım, ancak Ircam'dan elektronikleri kodlayan meslektaşı ABD'ye seyahat etmek için vize alamadı. Başka bir şey programlamaktan başka bir seçenek yoktu.
Bu gibi durumlarda, çok fazla yanlış gidebiliyorsa, enerjiyi korumak veya heyecan toplamak zor olabilir. Neyse ki, besteciler ailem kadar bir yaşam çizgisi ve dalgalara binmeme yardımcı oldular. Paris'teki idealist bir yoldan sonra, New York'a dönmeme yardımcı oldular, bacaklarımın arasına horozum olan bir şey. Şimdi biraz yer alıyorum ve doktora kuruyorum. Columbia Üniversitesi'nde, 2026'da bir sonraki komisyon turundan önce. Zamanında bazı yeni kısıtlamalar olabilir, ancak bestecilerle on yılım varsa, bana sınırların bizi yaratıcı olmaya zorladığını öğrettim.
Doğal olarak, Bunların hepsinin bağış koleksiyonu hakkında konuşmalar yapmak için çok fazla ihtiyacı var; Kayıp arkadaşların düğünleri; Bir şefkatli ortak zor bir performans isterse yalan söyler: “Kendinize zarar vermediğinden emin misiniz?”; Yeni sanat eserlerinin tanıtımına ve desteğine bireysel olarak konsantre olmanın yalnızlığının yoğun depresif bölümlere neden olduğunu itiraf edecek kadar dürüst olmak gerekirse.
Altı gün önce “Her neyse” prömiyeri, dirseğimi yıllardır ve yaratılışta on binlerce dolar olan bir akşam etkinliği testinden saatler önce ahşap bir müzik seviyesine karşı vurdum. O gün ve konseri yaptım, ama yüzük parmağında ve sol elimdeki pinkie'deki hissi geri kazanıp kazanmayacağımı merak ettim. Ertesi sabah daha iyi değildi ve bir arkadaşım bana kesinlikle kahvaltıda baktı ve bana söyledi, ama dostça: “Böyle olmak zorunda değildi.”
Önümüzdeki birkaç ayı zorladım, ancak yeni bir iş yapmam gereken gece, sol elimdeki uyuşukluk geri döndü. Yakında Paris'e geri döndüm, burada Duvarda Alain Delon'dan hayat boyutlu bir poster tutan bir ortopedi cerrahı ile tanıştım. Harptan iki aylık bir mola gerektiren sıkışmış bir ulnar sinirim olduğu söylendi.
İyileşmeme rağmen, Harp ile bağlantılı olarak sınırları sorgulayabileceğim dersi öğrenmem biraz zaman aldı, ancak sadece çok fazla şey çağırabilir. Ve bazı şeyler benim kontrolümün ötesinde. 92NY konserimi New York prömiyeri için “Neyse” için getirmeyi planladım, ancak Ircam'dan elektronikleri kodlayan meslektaşı ABD'ye seyahat etmek için vize alamadı. Başka bir şey programlamaktan başka bir seçenek yoktu.
Bu gibi durumlarda, çok fazla yanlış gidebiliyorsa, enerjiyi korumak veya heyecan toplamak zor olabilir. Neyse ki, besteciler ailem kadar bir yaşam çizgisi ve dalgalara binmeme yardımcı oldular. Paris'teki idealist bir yoldan sonra, New York'a dönmeme yardımcı oldular, bacaklarımın arasına horozum olan bir şey. Şimdi biraz yer alıyorum ve doktora kuruyorum. Columbia Üniversitesi'nde, 2026'da bir sonraki komisyon turundan önce. Zamanında bazı yeni kısıtlamalar olabilir, ancak bestecilerle on yılım varsa, bana sınırların bizi yaratıcı olmaya zorladığını öğrettim.