Umberto Eco bir keresinde “Entelektüel olarak meraklı olmak, hayatta olmaktır” demişti. 2016’da ölen İtalyan düşünür, bir profesör, romancı -öncelikle ve bir zamanlar kaçınılmaz olarak Gülün Adı’nı yazan-, göstergebilimci, köşe yazarı ve gizem uzmanıydı. Ayrıca, okuma ve dünya ve edebiyat hakkında düşünme konusunda bir zevk kıvılcımı ve bilimin sadece eğitici değil, aynı zamanda eğlenceli olabileceği fikrini de aşıladı.
Umberto Eco: A Library for the World, adamı ve onun birçok kitap rafını övüyor ama gerçekten göze çarpan onun sembolik çekiciliği. Davide Ferrario’nun belgeseli, Eco’nun eklektik ilgi alanlarına dönmeden önce İtalya’nın Turin kentinden Çin’in Tianjin kentine kadar uzanan kütüphanelerden salya akan parçalarla kitapların fizikselliğini ön plana çıkarıyor, ondan aperçus verdiği küçük parçalar ve hafıza ve modernitenin gürültüsü hakkında şakalar yapıyor.
Eco’nun edebiyat kanonuna olan tutkusu açıktır, ancak uzun ve bazen hatalı incelemeler yazan 17. yüzyıldan kalma bir Cizvit alimi olan Athanasius Kircher gibi en sevdiği tuhaflıklara yaptığı saldırılar hakkında daha fazla şey duyuyoruz. Eco’nun yazılarından iyi niyetli dramatik okumalar, çocukları ve bir torunundan gelen sevgi dolu anekdotlarla noktalanır ve Eco’nun gösterişli bir bilim adamı imajını parlatır. Esrar sevgisi, filmi göstergebilimsel çalışmalarından veya (1990’lardan beri Silvio Berlusconi’yi eleştirdiği) siyasi yorumlarından daha çok ilgilendiren bir dış merkeziyetçilik sağlıyor.
Eco’nun ilk romanı Gülün Adı, 14. yüzyıldan kalma bir manastırda geçen 1980 polisiye gerilim filmi sürpriz bir hit oldu. Eco, bu tür bir dedektif soruşturmasının çekiciliğini, özünde ruhani olarak uygun bir şekilde tanımlar ve sorar: Tüm bunların arkasında kim var? Foucault Sarkacı (1988) gibi ezoterik maceralarla devam etti. Yapıtları boyunca Eco, kurmacanın heyecanına ve spekülatif seyahat günlüklerinden yalan olgusuna kadar birçok aldatmacasına çekildi.
Belirli bir yaştaki izleyiciler (ve okuyucular), Eco’nun profilinin biraz soluk olup olmadığını merak ediyor olabilir. Ferrario’nun belgeseli, kendini uluslararası olmaktan çok Avrupalı hisseden bir karakter sunuyor, modası geçmiş bir karakterden bahsetmiyorum bile. (Kesinlikle telefonunu küçümsemeyi seven bir adamdı.) Ancak rehberiniz olarak Eco ile kurgusal dünyaları keşfetmek eğlenceli ve genellikle anlayışlı bir çaba olmaya devam ediyor.
Umberto Eco: Bir Dünya Kütüphanesi
Oylanmamış. Süre: 1 saat 20 dakika. Tiyatrolarda.
Umberto Eco: A Library for the World, adamı ve onun birçok kitap rafını övüyor ama gerçekten göze çarpan onun sembolik çekiciliği. Davide Ferrario’nun belgeseli, Eco’nun eklektik ilgi alanlarına dönmeden önce İtalya’nın Turin kentinden Çin’in Tianjin kentine kadar uzanan kütüphanelerden salya akan parçalarla kitapların fizikselliğini ön plana çıkarıyor, ondan aperçus verdiği küçük parçalar ve hafıza ve modernitenin gürültüsü hakkında şakalar yapıyor.
Eco’nun edebiyat kanonuna olan tutkusu açıktır, ancak uzun ve bazen hatalı incelemeler yazan 17. yüzyıldan kalma bir Cizvit alimi olan Athanasius Kircher gibi en sevdiği tuhaflıklara yaptığı saldırılar hakkında daha fazla şey duyuyoruz. Eco’nun yazılarından iyi niyetli dramatik okumalar, çocukları ve bir torunundan gelen sevgi dolu anekdotlarla noktalanır ve Eco’nun gösterişli bir bilim adamı imajını parlatır. Esrar sevgisi, filmi göstergebilimsel çalışmalarından veya (1990’lardan beri Silvio Berlusconi’yi eleştirdiği) siyasi yorumlarından daha çok ilgilendiren bir dış merkeziyetçilik sağlıyor.
Eco’nun ilk romanı Gülün Adı, 14. yüzyıldan kalma bir manastırda geçen 1980 polisiye gerilim filmi sürpriz bir hit oldu. Eco, bu tür bir dedektif soruşturmasının çekiciliğini, özünde ruhani olarak uygun bir şekilde tanımlar ve sorar: Tüm bunların arkasında kim var? Foucault Sarkacı (1988) gibi ezoterik maceralarla devam etti. Yapıtları boyunca Eco, kurmacanın heyecanına ve spekülatif seyahat günlüklerinden yalan olgusuna kadar birçok aldatmacasına çekildi.
Belirli bir yaştaki izleyiciler (ve okuyucular), Eco’nun profilinin biraz soluk olup olmadığını merak ediyor olabilir. Ferrario’nun belgeseli, kendini uluslararası olmaktan çok Avrupalı hisseden bir karakter sunuyor, modası geçmiş bir karakterden bahsetmiyorum bile. (Kesinlikle telefonunu küçümsemeyi seven bir adamdı.) Ancak rehberiniz olarak Eco ile kurgusal dünyaları keşfetmek eğlenceli ve genellikle anlayışlı bir çaba olmaya devam ediyor.
Umberto Eco: Bir Dünya Kütüphanesi
Oylanmamış. Süre: 1 saat 20 dakika. Tiyatrolarda.