Tony Bennett sivil haklar aktivizminin köklerini açıklamak için sık sık ordu günlerinden, siyah bir askeri Şükran Günü yemeğine konuk olarak getirdiği ve bunun öfkeyle kınanmasına ve rütbesinin düşürülmesine yol açan bir hikaye anlatırdı.
Yıl 1945’ti, ABD ordusundaki ayrımcılığın sona ermesinden üç yıl önceydi ve 18 yaşından hemen sonra İkinci Dünya Savaşı’na hazırlanan Bennett, işgal altındaki Almanya’da bir lise arkadaşı ve sınıf arkadaşıyla karşılaştı. Bennett, 1998 otobiyografisinde, arkadaşı Frank Smith’i tatil öğle yemeği için beyaz askerlerin kantinine götürürken, bir subayın onları öfkeyle durdurduğunu hatırladı.
Bennett, The Good Life kitabında “Aslında, siyahi bir Amerikan askeriyle arkadaş olmaktansa Alman birlikleriyle dostluk kurmak daha kabul edilebilirdi!” diye hatırlıyordu.
Bennett, memurun o anda bir jilet çıkardığını, üniformasından vücut şeritleri kestiğini, üzerine tükürdüğünü ve yere fırlattığını hatırladı. Daha sonra askerlerin cesetlerini daha onurlu bir şekilde yeniden gömülebilmeleri için toplu mezarlarda kazmakla görevlendirildi.
Bennett otobiyografisinde “Bir süreliğine tüm insani şeyler beni rahatsız etti” diye hatırlıyordu.
Savaştan dönen ve müzik kariyerini geliştirmeye odaklanan genç şarkıcı için çok önemli bir andı. Yirmi yıl ve bir ün kasırgası sonrasında, Bennett 1965 Selma – Montgomery Sivil Haklar Yürüyüşüne katıldı ve Harry Belafonte, Mahalia Jackson, Nina Simone ve Joan Baez gibi müzisyen arkadaşlarıyla birlikte protestocular için performans sergiledi.
Cuma günü 96 yaşında ölümü, Bennett’in Amerikan şarkı kitabının önde gelen savunucularından biri olarak tatlı nezaketini ve çekiciliğini hatırlatırken, aynı zamanda sadık bir sivil haklar savunucusu olarak Bennett’in anılarını da canlandırdı.
Bennett’in kariyeri 1950’lerde ve 1960’larda yükseldi ve Nat King Cole ve Duke Ellington gibi caz çevrelerine katıldığında, Amerikan eğlence endüstrisinde kökleşmiş bariz ırkçılığa tanık oldu. Bennett, örneğin, Cole’un performans sergilediği kulüpteki yemek odasında oturamadığını ve Ellington’ın kendisinin ve Bennett’in en çok misafir olduğu oteldeki partiye katılmasına izin verilmediğini hatırladı.
Bennett otobiyografisinde “Hiçbir zaman siyasi eğilimlerim olmadı, ancak bunlar siyasetin ötesine geçti” dedi. “Nat ve Duke dahiydiler, dünyaya duyduğu en güzel müziği veren parlak insanlardı ama yine de ikinci sınıf vatandaş muamelesi gördüler.”
1965’te Belafonte, Rahip Dr. Martin Luther King Jr., şovmenlerin medyanın ilgisini çekmeye yardımcı olabileceğini umduğunu kitapta hatırladı. Bennett, şarkıcı ve grup lideri Billy Eckstine ile anlaştı ve seyahat etti. Otobiyografisinde, yürüyüşün kendisine savaşın sonunda Almanya’ya doğru savaşmayı hatırlattığını ve Alman düşmanlığını beyaz devlet birliklerininkiyle karşılaştırdığını söyledi.
Protestocular Alabama Eyaleti Meclis Binası’na ulaşmadan bir gün önce Bennett, protestocuların gece boyunca kamp kurduğu bir alanda tabut kutuları ve kontrplaktan yapılmış derme çatma bir sahnede şarkı söyleyen bir mitingdeki sanatçılardan biriydi.
Bennett ve Eckstine gösteriden ayrılırken, bir Michigan gönüllüsü olan Viola Liuzzo onları havaalanına götürdü. Aynı gün daha sonra Ku Klux Klan üyeleri tarafından öldürüldü.
Bennett hakkında 2007 tarihli bir belgeselde Belafonte, arkadaşının “Amerika’nın geleceğine ilişkin vizyonumuza 2. Dünya Savaşı ruhunu” nasıl getirdiğini hatırladı.
Şarkıcının davaya olan bağlılığı devam etti. Bennett’in 2011 biyografisine göre All the Things You Are, şarkıcı ayrıca apartheid dönemi Güney Afrika’da performans göstermeyi de reddetti. Coretta Scott King, kocasının öldürülmesinden sonra kurduğu organizasyon olan King Center’a sadık kaldığını söyledi. Atlanta’da Bennett’in Uluslararası Sivil Haklar Şeref Yürüyüşü’nde bir yeri var.
Bennett, sonraki yıllarında, 2007’de evlendiği Susan Benedetto ile Queens’te Frank Sinatra Sanat Okulu adlı bir devlet lisesi ve ayrıca ihtiyacı olan okullarda sanat programlarına fon sağlayan kar amacı gütmeyen bir kuruluş kurarak, hayırsever bağışlarının çoğunu sanat eğitimine adadı.
Bennett son yıllarında sosyal adaleti tartışırken, sıklıkla Selma’dan Montgomery’ye yürüyüşe de katılan şarkıcı Ella Fitzgerald’dan alıntı: “Tony, hepimiz buradayız,” dedi ona söylediğinde.
2016’da Vanity Fair’e “Tüm zorluklar, savaşlar, önyargılar – ve bizi ayıran her şey – bir anda yok olup gidiyor,” dedi, “hepimizin tek bir gezegende olduğumuzu ve her sorunun bir çözümü olması gerektiğini anladığınızda.”
Yıl 1945’ti, ABD ordusundaki ayrımcılığın sona ermesinden üç yıl önceydi ve 18 yaşından hemen sonra İkinci Dünya Savaşı’na hazırlanan Bennett, işgal altındaki Almanya’da bir lise arkadaşı ve sınıf arkadaşıyla karşılaştı. Bennett, 1998 otobiyografisinde, arkadaşı Frank Smith’i tatil öğle yemeği için beyaz askerlerin kantinine götürürken, bir subayın onları öfkeyle durdurduğunu hatırladı.
Bennett, The Good Life kitabında “Aslında, siyahi bir Amerikan askeriyle arkadaş olmaktansa Alman birlikleriyle dostluk kurmak daha kabul edilebilirdi!” diye hatırlıyordu.
Bennett, memurun o anda bir jilet çıkardığını, üniformasından vücut şeritleri kestiğini, üzerine tükürdüğünü ve yere fırlattığını hatırladı. Daha sonra askerlerin cesetlerini daha onurlu bir şekilde yeniden gömülebilmeleri için toplu mezarlarda kazmakla görevlendirildi.
Bennett otobiyografisinde “Bir süreliğine tüm insani şeyler beni rahatsız etti” diye hatırlıyordu.
Savaştan dönen ve müzik kariyerini geliştirmeye odaklanan genç şarkıcı için çok önemli bir andı. Yirmi yıl ve bir ün kasırgası sonrasında, Bennett 1965 Selma – Montgomery Sivil Haklar Yürüyüşüne katıldı ve Harry Belafonte, Mahalia Jackson, Nina Simone ve Joan Baez gibi müzisyen arkadaşlarıyla birlikte protestocular için performans sergiledi.
Cuma günü 96 yaşında ölümü, Bennett’in Amerikan şarkı kitabının önde gelen savunucularından biri olarak tatlı nezaketini ve çekiciliğini hatırlatırken, aynı zamanda sadık bir sivil haklar savunucusu olarak Bennett’in anılarını da canlandırdı.
Bennett’in kariyeri 1950’lerde ve 1960’larda yükseldi ve Nat King Cole ve Duke Ellington gibi caz çevrelerine katıldığında, Amerikan eğlence endüstrisinde kökleşmiş bariz ırkçılığa tanık oldu. Bennett, örneğin, Cole’un performans sergilediği kulüpteki yemek odasında oturamadığını ve Ellington’ın kendisinin ve Bennett’in en çok misafir olduğu oteldeki partiye katılmasına izin verilmediğini hatırladı.
Bennett otobiyografisinde “Hiçbir zaman siyasi eğilimlerim olmadı, ancak bunlar siyasetin ötesine geçti” dedi. “Nat ve Duke dahiydiler, dünyaya duyduğu en güzel müziği veren parlak insanlardı ama yine de ikinci sınıf vatandaş muamelesi gördüler.”
1965’te Belafonte, Rahip Dr. Martin Luther King Jr., şovmenlerin medyanın ilgisini çekmeye yardımcı olabileceğini umduğunu kitapta hatırladı. Bennett, şarkıcı ve grup lideri Billy Eckstine ile anlaştı ve seyahat etti. Otobiyografisinde, yürüyüşün kendisine savaşın sonunda Almanya’ya doğru savaşmayı hatırlattığını ve Alman düşmanlığını beyaz devlet birliklerininkiyle karşılaştırdığını söyledi.
Protestocular Alabama Eyaleti Meclis Binası’na ulaşmadan bir gün önce Bennett, protestocuların gece boyunca kamp kurduğu bir alanda tabut kutuları ve kontrplaktan yapılmış derme çatma bir sahnede şarkı söyleyen bir mitingdeki sanatçılardan biriydi.
Bennett ve Eckstine gösteriden ayrılırken, bir Michigan gönüllüsü olan Viola Liuzzo onları havaalanına götürdü. Aynı gün daha sonra Ku Klux Klan üyeleri tarafından öldürüldü.
Bennett hakkında 2007 tarihli bir belgeselde Belafonte, arkadaşının “Amerika’nın geleceğine ilişkin vizyonumuza 2. Dünya Savaşı ruhunu” nasıl getirdiğini hatırladı.
Şarkıcının davaya olan bağlılığı devam etti. Bennett’in 2011 biyografisine göre All the Things You Are, şarkıcı ayrıca apartheid dönemi Güney Afrika’da performans göstermeyi de reddetti. Coretta Scott King, kocasının öldürülmesinden sonra kurduğu organizasyon olan King Center’a sadık kaldığını söyledi. Atlanta’da Bennett’in Uluslararası Sivil Haklar Şeref Yürüyüşü’nde bir yeri var.
Bennett, sonraki yıllarında, 2007’de evlendiği Susan Benedetto ile Queens’te Frank Sinatra Sanat Okulu adlı bir devlet lisesi ve ayrıca ihtiyacı olan okullarda sanat programlarına fon sağlayan kar amacı gütmeyen bir kuruluş kurarak, hayırsever bağışlarının çoğunu sanat eğitimine adadı.
Bennett son yıllarında sosyal adaleti tartışırken, sıklıkla Selma’dan Montgomery’ye yürüyüşe de katılan şarkıcı Ella Fitzgerald’dan alıntı: “Tony, hepimiz buradayız,” dedi ona söylediğinde.
2016’da Vanity Fair’e “Tüm zorluklar, savaşlar, önyargılar – ve bizi ayıran her şey – bir anda yok olup gidiyor,” dedi, “hepimizin tek bir gezegende olduğumuzu ve her sorunun bir çözümü olması gerektiğini anladığınızda.”