Geçen yıl Birch, şarkıcı-söz yazarı Sharon Van Etten’in sözlerini içeren bir kitabı resimledi; İkili, 2011’de Holdsworth aracılığıyla bir araya geldi ve Van Etten, bir e-postada onu “çok ilham verici” olarak nitelendirdi ve Birch’in “kolay veya bekleneni yapmama” ve sanatını öğrenirken “bizi izlemeye devam etme” eğilimine hayran olduğunu ekledi. .”
Birch, kendisi olmaktan kendini alamayan biri gibi şarkı söylüyor, yazıyor ve bas çalıyor ve kendine özgü, bazen çelişkili kişiliği her parçadan sızıyor. O aptal ama son derece ciddi; Bir nefeste kendini küçümseyebilir ve bir sonraki nefeste heyecan verici bir şekilde kendine güvenebilir. Solo şarkıları aynı zamanda tonal ve tematik bir hodgepodge’u temsil ediyor. “Digging Down”, diğer kentsel rahatsızlıkların yanı sıra inşaat gürültüsüne karşı dublajdan ilham alan bir şap. “I Am Rage”, hareketli, alaycı bir fısıltıyla söylenen, kadınların öfkesine bir övgüdür. Soyut “And Then It Happened” ve sallanan single “Wish I Was You”, albümün temel kaygılarından birine tamamen farklı iki sonik yaklaşımı temsil ediyor: yaşla birlikte gelen, zor kazanılan ve bazen kendinden geçmiş kendini kabul etme.
Yine de Birch ve Raincoats’taki grup arkadaşları, daha yeni başladıklarında bile her zaman belli bir mütevazi küstahlığa sahipti. “Makaleler vardı, ‘Yağmurluklar söylemek prova yapıyorlar” dedi. “Ama denedik! İnsanların provaların olması gerektiğini düşündüğü şekilde prova yapmadık. Metronomla oynayan astsubaylar değildik. Bunu organik olarak sıraladık ve yolumuza devam ederken hataları kabul ettik.”
Yağmurluklar bulaşıcı bir kendin yap ahlakını yansıtıyordu. “Giydiğimiz şey tuhaftı,” diyen Birch, “saçlarının dağınık olduğunu, kıyafetlerimizin tersyüz olduğunu ve yamalarımızın çizgili olduğunu” hatırlatarak devam etti, “Sesimiz zordu. Ortak bir tatta yetinmedik. Kendi işimizi yapmaya çalıştık. Ama bizi yakalayan ölümsüz bir hayran kitlemiz vardı.
Grup, 1970’lerin sonlarından 1980’lerin ortalarındaki ilk dağılmalarına kadar en aktif olmasına rağmen, bu hayran kitlesi zaman içinde katlanarak büyüdü. Bikini Kill, Sleater-Kinney ve Angel Olsen, hepsi onları biçimlendirici etkiler olarak gösterdi.
Bununla birlikte, Raincoats’ın en ünlü hayranı aynı zamanda en ateşli hayranlarından biriydi: Nirvana’nın 1992 tarihli Incesticide albümünün notlarında Raincoats’a ve kendi adını taşıyan ilk albümlerine coşkulu bir kaside dahil eden Kurt Cobain. (Cobain, Londra’da tanıştıktan sonra da Silva’nın kendisine gönderdiği kaydın bir mektup ve imzalı bir kopyası, “dokunulmaz bir genç dahi olduğumdan beri sahip olduğum gerçekten önemli birkaç şeyden biriydi” diye yazmıştı.) Cobain’in hayranlığı yardımcı oldu grubun ilk üç albümünü tekrar bastı, ancak ani ölümü Raincoats’ın Nirvana turnesine çıkma planını bozdu.
Birch, kendisi olmaktan kendini alamayan biri gibi şarkı söylüyor, yazıyor ve bas çalıyor ve kendine özgü, bazen çelişkili kişiliği her parçadan sızıyor. O aptal ama son derece ciddi; Bir nefeste kendini küçümseyebilir ve bir sonraki nefeste heyecan verici bir şekilde kendine güvenebilir. Solo şarkıları aynı zamanda tonal ve tematik bir hodgepodge’u temsil ediyor. “Digging Down”, diğer kentsel rahatsızlıkların yanı sıra inşaat gürültüsüne karşı dublajdan ilham alan bir şap. “I Am Rage”, hareketli, alaycı bir fısıltıyla söylenen, kadınların öfkesine bir övgüdür. Soyut “And Then It Happened” ve sallanan single “Wish I Was You”, albümün temel kaygılarından birine tamamen farklı iki sonik yaklaşımı temsil ediyor: yaşla birlikte gelen, zor kazanılan ve bazen kendinden geçmiş kendini kabul etme.
Yine de Birch ve Raincoats’taki grup arkadaşları, daha yeni başladıklarında bile her zaman belli bir mütevazi küstahlığa sahipti. “Makaleler vardı, ‘Yağmurluklar söylemek prova yapıyorlar” dedi. “Ama denedik! İnsanların provaların olması gerektiğini düşündüğü şekilde prova yapmadık. Metronomla oynayan astsubaylar değildik. Bunu organik olarak sıraladık ve yolumuza devam ederken hataları kabul ettik.”
Yağmurluklar bulaşıcı bir kendin yap ahlakını yansıtıyordu. “Giydiğimiz şey tuhaftı,” diyen Birch, “saçlarının dağınık olduğunu, kıyafetlerimizin tersyüz olduğunu ve yamalarımızın çizgili olduğunu” hatırlatarak devam etti, “Sesimiz zordu. Ortak bir tatta yetinmedik. Kendi işimizi yapmaya çalıştık. Ama bizi yakalayan ölümsüz bir hayran kitlemiz vardı.
Grup, 1970’lerin sonlarından 1980’lerin ortalarındaki ilk dağılmalarına kadar en aktif olmasına rağmen, bu hayran kitlesi zaman içinde katlanarak büyüdü. Bikini Kill, Sleater-Kinney ve Angel Olsen, hepsi onları biçimlendirici etkiler olarak gösterdi.
Bununla birlikte, Raincoats’ın en ünlü hayranı aynı zamanda en ateşli hayranlarından biriydi: Nirvana’nın 1992 tarihli Incesticide albümünün notlarında Raincoats’a ve kendi adını taşıyan ilk albümlerine coşkulu bir kaside dahil eden Kurt Cobain. (Cobain, Londra’da tanıştıktan sonra da Silva’nın kendisine gönderdiği kaydın bir mektup ve imzalı bir kopyası, “dokunulmaz bir genç dahi olduğumdan beri sahip olduğum gerçekten önemli birkaç şeyden biriydi” diye yazmıştı.) Cobain’in hayranlığı yardımcı oldu grubun ilk üç albümünü tekrar bastı, ancak ani ölümü Raincoats’ın Nirvana turnesine çıkma planını bozdu.