Éric Gravel’in ikinci uzun metrajlı filmi ‘Full Time’, pedalı yere basmadan önce rahim benzeri bir sessizlik anıyla açılıyor ve bizi bekar bir anne ve 5 yaşındaki baş hizmetçi Julie’nin (Laure Calamy) kaotik çalışma haftasına götürüyor. , Paris’te yıldızlı bir otel yayınlıyor.
Julie’nin rutini zorlu ama sıradandır: Çocukları dadıların evine götürür, trene yetişmek için koşar, omuz omuza uzun bir işe gidip gelir ve süper zenginlerin kaprislerini karşılamak için vardiyasına yerleşir. Sonra banliyölere ve huzursuz küçüklere geri dönerken kazanabileceği her zaman yeni bir iş başvurularıyla boşa harcanıyor. Sonra tekrarlayın.
Film, bir Safdie Brothers mekanının nefes kesen gerilimiyle hareket eden modern bir eserin portresi. Ancak gangsterler ve kokain yerine, sıradan bir kadının günlük taahhütlerinde çılgın bir zevk bulur ve ülke çapındaki bir grev onun zayıf hareketini alt üst ettiğinde bozmakla tehdit eder.
Öngörülemeyen toplu taşıma gecikmeleri ve iptalleri, işçi arının başını kibirli patronu ve 70 yaşındaki dadısıyla belaya sokar, normal ücretin üç katına mal olan taksi ücretleri ise banka hesabını boşaltır. Eski kocası nafaka ödemedi ve telefona cevap vermiyor ve en büyük çocuğunun doğum günü bu hafta sonu. Otostoptan bir iyilik için fedaiyi dürtmeye kadar doğaçlama gereklidir, ancak – her zaman çekici Calamy tarafından endişeli bir enerjiyle dolu olan – Julie, küstah bir dolandırıcıdan çok, utangaç bir zorunluluk tavrıdır.
Julie üniformasını çıkaramaz ve protesto için sokaklara çıkamaz, ancak hareket (ve getirdiği rahatsızlık) sorun değil – bu bir semptom. Patronu ona sadece bir robot gibi itaat etmesine değer verdiği için düzgün bir iş ve çocuk bakımı bulamadığı için iliklerine kadar çalışan Julie, her fırsatta üretkenlik talep eden bir sisteme bağımlı olan gerçek bir sıradan kadındır. Böyle bir hayat insanı kırılgan yapar ama kırılma olmaz.
tam zamanlı
Oylanmamış. Fransızca, altyazılı. Süre: 1 saat 28 dakika. Tiyatrolarda.
Julie’nin rutini zorlu ama sıradandır: Çocukları dadıların evine götürür, trene yetişmek için koşar, omuz omuza uzun bir işe gidip gelir ve süper zenginlerin kaprislerini karşılamak için vardiyasına yerleşir. Sonra banliyölere ve huzursuz küçüklere geri dönerken kazanabileceği her zaman yeni bir iş başvurularıyla boşa harcanıyor. Sonra tekrarlayın.
Film, bir Safdie Brothers mekanının nefes kesen gerilimiyle hareket eden modern bir eserin portresi. Ancak gangsterler ve kokain yerine, sıradan bir kadının günlük taahhütlerinde çılgın bir zevk bulur ve ülke çapındaki bir grev onun zayıf hareketini alt üst ettiğinde bozmakla tehdit eder.
Öngörülemeyen toplu taşıma gecikmeleri ve iptalleri, işçi arının başını kibirli patronu ve 70 yaşındaki dadısıyla belaya sokar, normal ücretin üç katına mal olan taksi ücretleri ise banka hesabını boşaltır. Eski kocası nafaka ödemedi ve telefona cevap vermiyor ve en büyük çocuğunun doğum günü bu hafta sonu. Otostoptan bir iyilik için fedaiyi dürtmeye kadar doğaçlama gereklidir, ancak – her zaman çekici Calamy tarafından endişeli bir enerjiyle dolu olan – Julie, küstah bir dolandırıcıdan çok, utangaç bir zorunluluk tavrıdır.
Julie üniformasını çıkaramaz ve protesto için sokaklara çıkamaz, ancak hareket (ve getirdiği rahatsızlık) sorun değil – bu bir semptom. Patronu ona sadece bir robot gibi itaat etmesine değer verdiği için düzgün bir iş ve çocuk bakımı bulamadığı için iliklerine kadar çalışan Julie, her fırsatta üretkenlik talep eden bir sisteme bağımlı olan gerçek bir sıradan kadındır. Böyle bir hayat insanı kırılgan yapar ama kırılma olmaz.
tam zamanlı
Oylanmamış. Fransızca, altyazılı. Süre: 1 saat 28 dakika. Tiyatrolarda.