“Altın Batının Kızları”
Los Angeles Filarmoni, Los Angeles Usta Korosu; John Adams, şef (Nonesuch)
John Adams ve Peter Sellars'ın “Girls of the Golden West” filminin ilk gösterimi 2017'de San Francisco Operası'nda yapıldığında hayran bulmakta zorlanacaksınız. Eleştirmenler librettoyu amaçsız ve en iyi ihtimalle üç saatlik notayı özensiz buldular ve bu nedenle onu büyük ölçüde reddettiler.
Bir revizyon ne kadar fark yaratır? Bu operanın geniş gövdesinden hâlâ gün ışığına çıkarılmayı bekleyen değerli materyaller vardı ve iki revizyondan sonra Adams bunu doğru anladı. Çalışma süresi artık iki saatin biraz üzerinde; hikaye daha net; Müzik o kadar canlı ki, Kaliforniya Altına Hücum'u anlatırken kendinizi kazma vuruşlarına ve karanlık halk şarkılarına yapılan göndermelere kapılmış halde buluyorsunuz.
“Girls”ın kurtarılması, Adams ve Sellars'ın 2005'te prömiyeri yapılan ancak 2018'de bir kayıt yayınlanıncaya kadar tam anlamıyla gelişmemiş olan başka bir çalışması olan “Doctor Atomic”i anımsatıyor. Bu albümdeki şarkıcılardan ikisini burada dinleyebilirsiniz: zengin sesiyle soprano Julia Bullock ve korkutucu derecede güçlü bas-bariton Ryan McKinny. Onlara “Girls”ın tecrübeli isimleri (bas-bariton Davóne Tines, soprano Hye Jung Lee, tenor Paul Appleby ve bariton Elliot Madore) ve notalara hızla alışmış gibi görünen yeni gelen Daniela Mack de katılıyor. Los Angeles Filarmoni Orkestrası'nın müzisyenleri Adams uzmanları gibi davranıyorlar.
Eğer yapabilseydim, bu kaydın bir kopyasını operadan şüphe eden herkese gönderirdim. Joshua Barone
“Mesih”
Barbara Hannigan, soprano; Bertrand Chamayou, piyano (alfa)
Barbara Hannigan uzun zamandır modern çağın rüya lirik koloratur sopranosu olarak görülüyor. Parlak tınısının, akıcı legatosunun ve mükemmel pasaj çalımının estetik çekiciliğinden ödün vermeden çılgın, sevimsiz vokal parçalarına anlam veriyor.
Son albümünde o ve piyanist Bertrand Chamayou, Messiaen'in “Poèmes Pour Mi” ve “Chants de Terre et de Ciel” şarkı döngülerine esnek bir bakış açısı uyguluyor. Sarhoş edici atmosferlerde kendinden emin bir rehberlikle geziniyorlar, bestecinin hararetli dindarlığı ile evlilik ve ev içi mutluluk sahnelerini ustaca dengeliyorlar.
“İlahiler”de, Messiaen'in lakabı “Mi” (“Bail Avec Mi”) olan ilk karısı Claire Delbos'a olan bağlılığının altında yatan ciddiyeti ve oğlunda bulduğu karmaşık sevinci (“Danse du Bébé-Pilule”) anlatıyorlar. ve “Arc-en-Ciel d'Masumiyet”). Heyecanı “Poèmes”e saklıyorlar: “Ta Voix” ve “Le Collier” gibi nazik, müstehcen şarkılarda Hannigan, fiziksel ve zihinsel coşku arasındaki çizgiyi bulanıklaştırıyor. Sesi sıcak, çizgi duygusu mükemmel. Chamayou, notaları cam gibi, armonik olarak dengesiz efektlerle dolduran üçlülere büyüleyici bir güzellik getiren gerçek bir ortaktır. Sıcaklığın hararetli olduğu anlarda Hannigan'ın sesi müziğin zarafetini karıştıran ışıltılı bir parlaklığa bürünüyor.
Zorlu şarkı sözlerinin yorumcusu Hannigan, çılgın ama büyüleyici bir tonla şarkı söylüyor. Ancak ara sıra onların muhteşem sesini duymak güzel. OUSSAMA ZAHR
'Dekoda'
Decoda (parlak, parlak şeyler)
Decoda oda grubunun üyeleri ayrıca Carnegie Hall, Juilliard School ve Weill Müzik Enstitüsü'ndeki genç sanatçılara yönelik bir burs programı olan Ensemble Connect'te de yer aldı. Ensemble Connect'in konserleri genellikle alışılmadık bir repertuvara sahip, ucuz, yüksek kaliteli programlar içerir; bu ruh bu kayıtta da duyulabiliyor.
Imani Winds'in kurucusu Valerie Coleman'ın iki bölümlük eseri “Revelry” ilk sırada yer alıyor ve güçlü bir izlenim bırakıyor. İlk kısmı “Mysterio” oldukça canlıdır. Ama aynı zamanda ikinci, daha heyecanlı bölüm olan “Savaş”ta tekrar devreye giren canlı melodik ve ses fikirleri de sunuyor. Son dakikalarda, bazı heyecanlı, ciddi motifler sivri uçlu rifflerle birleşerek saldırganlığa bale benzeri bir yaklaşım getiriyor.
Decoda'nın Rıza Vali'nin “Halk Şarkıları Set No. Flüt ve Çello için 9, benzer şekilde yaşayan bir bestecinin yanı sıra flütçü Catherine Gregory ve çellist Saeunn Thorsteinsdottir'in geniş kapsamlı yeteneklerini sergiliyor. (Vali'nin nispeten seyrek enstrümantasyonu, ateşli Coleman ile William Bolcom'un oda müziği topluluğu için düzenlenmiş benzer şekilde dışa dönük piyano parçaları arasında durduğu albümün sıralamasında da işe yarıyor.) Bu kalitede performanslarla, Carnegie'nin neden dünyanın Decoda'sı olduğunu anlayabilirsiniz. herkes onun ilk partneri olan topluluk – bu müzisyenlerle çalışmaya devam etmek istiyor. SETH COLTER DUVARLARI
Elgar: Senfoniler
Hallé Orkestrası; Mark Elder, yönetim (Halle)
İngiltere'nin Manchester kentindeki Mark Elder ve Hallé, bu albümde Elgar'ın iki senfonisinin olağanüstü performanslarını, İngiliz orkestra geleneğinin koruyucuları olarak seçkin şöhretlerine yakışan yorumlarla sunuyor. Burada bu mirasın gururunu duyduğunuzda, Elder'ın geleneği nasıl geliştirdiğini de duyabilirsiniz; son derece sofistike, istikrarlı bir tempoya sahip ve müziğin taşıyabileceği kadar ses açısından zorlu olan Elgar, burada kendi Avrupa bağlamıyla, Brahms, Wagner ve Mahler ile derinden bağlantılıdır. Birincisi mükemmel, ikincisi daha da mükemmel.
Ancak bu sürümü kayıt kataloğundaki başka bir giriş olarak görmek asıl noktayı kaçırmak olacaktır. Ağustos ayında Elder, atanmasının üzerinden çeyrek yüzyıl geçtikten sonra Hallé'nin müzik direktörü olarak son konserini verecek. Manchester'daki görev süresi, selefi John Barbirolli'ninki gibi, günümüz orkestra dünyasında giderek modası geçmiş değerleri bünyesinde barındırıyordu: bir yere bağlılık, bir kurumun liderliği, bir repertuvara bağlılık, bir sesin geliştirilmesi, bir tarzın geliştirilmesi. . Bir bakıma bu Elgar, sadece bu 25 yıla değil aynı zamanda şefliğin ne anlama gelebileceğine de en uygun vedadır. DAVID ALLEN
“Bach II'den Sonra”
Brad Mehldau, piyano (Nonesuch)
Caz piyanisti ve besteci Brad Mehldau, 2018 yılında çıkardığı “After Bach” albümüyle Bach'a dair ilk resmi vasiyetini yayımladı. Ancak bundan önce bile – örneğin 1999'da Village Vanguard'da canlı olarak kaydedilen “Sehnsucht” adlı parçasında – besteciye olan takdiri açıkça duyuluyordu. Mehldau'nun kontrpuan çalılığı ne kadar yoğun olsa da bir melodiyi de barındırabilir. Bu fikir nereden aklına geldi?
Bu sette Bach'ın eserlerinin yanı sıra doğaçlamalar ve orijinal kompozisyonlar da yer alıyor. Oyun sıcak ama bazen sürüyor. “İyi Temperlenmiş Klavye”nin ilk kitabından Re minör 6. Prelüd sanki bir an önce geçiyor. Ancak sağ el arpejleri baş döndürücü olsa da mesele hızdan ibaret değil. Hızlı tempo, Mehldau'nun bas çizgisine yaklaşımında ince, hızlı değişikliklerle çalmasına olanak tanıyor; güçlü staccato ve bazı anlarda daha akıcı sol el artikülasyonları arasında geçiş yapıyor.
Heyecan verici, modern bir Bach. Ve bu, hem Bach'a hem de caza hizmet eden uzun “After Bach: Toccata” ile harika bir Mehldau orijinaline yol açıyor. Bu proje Carnegie Hall'un ortak siparişi ile başlamış olabilir ancak bu, onun durması gerektiği anlamına gelmiyor. Bu galibiyet serisinin kariyerinin geri kalanında da devam edeceğini rahatlıkla hayal edebiliriz. SETH COLTER DUVARLARI
Los Angeles Filarmoni, Los Angeles Usta Korosu; John Adams, şef (Nonesuch)
John Adams ve Peter Sellars'ın “Girls of the Golden West” filminin ilk gösterimi 2017'de San Francisco Operası'nda yapıldığında hayran bulmakta zorlanacaksınız. Eleştirmenler librettoyu amaçsız ve en iyi ihtimalle üç saatlik notayı özensiz buldular ve bu nedenle onu büyük ölçüde reddettiler.
Bir revizyon ne kadar fark yaratır? Bu operanın geniş gövdesinden hâlâ gün ışığına çıkarılmayı bekleyen değerli materyaller vardı ve iki revizyondan sonra Adams bunu doğru anladı. Çalışma süresi artık iki saatin biraz üzerinde; hikaye daha net; Müzik o kadar canlı ki, Kaliforniya Altına Hücum'u anlatırken kendinizi kazma vuruşlarına ve karanlık halk şarkılarına yapılan göndermelere kapılmış halde buluyorsunuz.
“Girls”ın kurtarılması, Adams ve Sellars'ın 2005'te prömiyeri yapılan ancak 2018'de bir kayıt yayınlanıncaya kadar tam anlamıyla gelişmemiş olan başka bir çalışması olan “Doctor Atomic”i anımsatıyor. Bu albümdeki şarkıcılardan ikisini burada dinleyebilirsiniz: zengin sesiyle soprano Julia Bullock ve korkutucu derecede güçlü bas-bariton Ryan McKinny. Onlara “Girls”ın tecrübeli isimleri (bas-bariton Davóne Tines, soprano Hye Jung Lee, tenor Paul Appleby ve bariton Elliot Madore) ve notalara hızla alışmış gibi görünen yeni gelen Daniela Mack de katılıyor. Los Angeles Filarmoni Orkestrası'nın müzisyenleri Adams uzmanları gibi davranıyorlar.
Eğer yapabilseydim, bu kaydın bir kopyasını operadan şüphe eden herkese gönderirdim. Joshua Barone
“Mesih”
Barbara Hannigan, soprano; Bertrand Chamayou, piyano (alfa)
Barbara Hannigan uzun zamandır modern çağın rüya lirik koloratur sopranosu olarak görülüyor. Parlak tınısının, akıcı legatosunun ve mükemmel pasaj çalımının estetik çekiciliğinden ödün vermeden çılgın, sevimsiz vokal parçalarına anlam veriyor.
Son albümünde o ve piyanist Bertrand Chamayou, Messiaen'in “Poèmes Pour Mi” ve “Chants de Terre et de Ciel” şarkı döngülerine esnek bir bakış açısı uyguluyor. Sarhoş edici atmosferlerde kendinden emin bir rehberlikle geziniyorlar, bestecinin hararetli dindarlığı ile evlilik ve ev içi mutluluk sahnelerini ustaca dengeliyorlar.
“İlahiler”de, Messiaen'in lakabı “Mi” (“Bail Avec Mi”) olan ilk karısı Claire Delbos'a olan bağlılığının altında yatan ciddiyeti ve oğlunda bulduğu karmaşık sevinci (“Danse du Bébé-Pilule”) anlatıyorlar. ve “Arc-en-Ciel d'Masumiyet”). Heyecanı “Poèmes”e saklıyorlar: “Ta Voix” ve “Le Collier” gibi nazik, müstehcen şarkılarda Hannigan, fiziksel ve zihinsel coşku arasındaki çizgiyi bulanıklaştırıyor. Sesi sıcak, çizgi duygusu mükemmel. Chamayou, notaları cam gibi, armonik olarak dengesiz efektlerle dolduran üçlülere büyüleyici bir güzellik getiren gerçek bir ortaktır. Sıcaklığın hararetli olduğu anlarda Hannigan'ın sesi müziğin zarafetini karıştıran ışıltılı bir parlaklığa bürünüyor.
Zorlu şarkı sözlerinin yorumcusu Hannigan, çılgın ama büyüleyici bir tonla şarkı söylüyor. Ancak ara sıra onların muhteşem sesini duymak güzel. OUSSAMA ZAHR
'Dekoda'
Decoda (parlak, parlak şeyler)
Decoda oda grubunun üyeleri ayrıca Carnegie Hall, Juilliard School ve Weill Müzik Enstitüsü'ndeki genç sanatçılara yönelik bir burs programı olan Ensemble Connect'te de yer aldı. Ensemble Connect'in konserleri genellikle alışılmadık bir repertuvara sahip, ucuz, yüksek kaliteli programlar içerir; bu ruh bu kayıtta da duyulabiliyor.
Imani Winds'in kurucusu Valerie Coleman'ın iki bölümlük eseri “Revelry” ilk sırada yer alıyor ve güçlü bir izlenim bırakıyor. İlk kısmı “Mysterio” oldukça canlıdır. Ama aynı zamanda ikinci, daha heyecanlı bölüm olan “Savaş”ta tekrar devreye giren canlı melodik ve ses fikirleri de sunuyor. Son dakikalarda, bazı heyecanlı, ciddi motifler sivri uçlu rifflerle birleşerek saldırganlığa bale benzeri bir yaklaşım getiriyor.
Decoda'nın Rıza Vali'nin “Halk Şarkıları Set No. Flüt ve Çello için 9, benzer şekilde yaşayan bir bestecinin yanı sıra flütçü Catherine Gregory ve çellist Saeunn Thorsteinsdottir'in geniş kapsamlı yeteneklerini sergiliyor. (Vali'nin nispeten seyrek enstrümantasyonu, ateşli Coleman ile William Bolcom'un oda müziği topluluğu için düzenlenmiş benzer şekilde dışa dönük piyano parçaları arasında durduğu albümün sıralamasında da işe yarıyor.) Bu kalitede performanslarla, Carnegie'nin neden dünyanın Decoda'sı olduğunu anlayabilirsiniz. herkes onun ilk partneri olan topluluk – bu müzisyenlerle çalışmaya devam etmek istiyor. SETH COLTER DUVARLARI
Elgar: Senfoniler
Hallé Orkestrası; Mark Elder, yönetim (Halle)
İngiltere'nin Manchester kentindeki Mark Elder ve Hallé, bu albümde Elgar'ın iki senfonisinin olağanüstü performanslarını, İngiliz orkestra geleneğinin koruyucuları olarak seçkin şöhretlerine yakışan yorumlarla sunuyor. Burada bu mirasın gururunu duyduğunuzda, Elder'ın geleneği nasıl geliştirdiğini de duyabilirsiniz; son derece sofistike, istikrarlı bir tempoya sahip ve müziğin taşıyabileceği kadar ses açısından zorlu olan Elgar, burada kendi Avrupa bağlamıyla, Brahms, Wagner ve Mahler ile derinden bağlantılıdır. Birincisi mükemmel, ikincisi daha da mükemmel.
Ancak bu sürümü kayıt kataloğundaki başka bir giriş olarak görmek asıl noktayı kaçırmak olacaktır. Ağustos ayında Elder, atanmasının üzerinden çeyrek yüzyıl geçtikten sonra Hallé'nin müzik direktörü olarak son konserini verecek. Manchester'daki görev süresi, selefi John Barbirolli'ninki gibi, günümüz orkestra dünyasında giderek modası geçmiş değerleri bünyesinde barındırıyordu: bir yere bağlılık, bir kurumun liderliği, bir repertuvara bağlılık, bir sesin geliştirilmesi, bir tarzın geliştirilmesi. . Bir bakıma bu Elgar, sadece bu 25 yıla değil aynı zamanda şefliğin ne anlama gelebileceğine de en uygun vedadır. DAVID ALLEN
“Bach II'den Sonra”
Brad Mehldau, piyano (Nonesuch)
Caz piyanisti ve besteci Brad Mehldau, 2018 yılında çıkardığı “After Bach” albümüyle Bach'a dair ilk resmi vasiyetini yayımladı. Ancak bundan önce bile – örneğin 1999'da Village Vanguard'da canlı olarak kaydedilen “Sehnsucht” adlı parçasında – besteciye olan takdiri açıkça duyuluyordu. Mehldau'nun kontrpuan çalılığı ne kadar yoğun olsa da bir melodiyi de barındırabilir. Bu fikir nereden aklına geldi?
Bu sette Bach'ın eserlerinin yanı sıra doğaçlamalar ve orijinal kompozisyonlar da yer alıyor. Oyun sıcak ama bazen sürüyor. “İyi Temperlenmiş Klavye”nin ilk kitabından Re minör 6. Prelüd sanki bir an önce geçiyor. Ancak sağ el arpejleri baş döndürücü olsa da mesele hızdan ibaret değil. Hızlı tempo, Mehldau'nun bas çizgisine yaklaşımında ince, hızlı değişikliklerle çalmasına olanak tanıyor; güçlü staccato ve bazı anlarda daha akıcı sol el artikülasyonları arasında geçiş yapıyor.
Heyecan verici, modern bir Bach. Ve bu, hem Bach'a hem de caza hizmet eden uzun “After Bach: Toccata” ile harika bir Mehldau orijinaline yol açıyor. Bu proje Carnegie Hall'un ortak siparişi ile başlamış olabilir ancak bu, onun durması gerektiği anlamına gelmiyor. Bu galibiyet serisinin kariyerinin geri kalanında da devam edeceğini rahatlıkla hayal edebiliriz. SETH COLTER DUVARLARI