İri bir adam olan Raphaël, Fransız filmi Scarlet’e girdiğinde dayanılmaz bir yük taşır. Birinci Dünya Savaşı yeni sona erdi ve diğer savaşçılar gibi o da eve giderken neredeyse kırılacaktı. Geldiğinde karısının öldüğünü ve ona Juliette adında bir bebek bıraktığını öğrenir. Karısının yasını tutar, ancak kız kısa sürede onun güneşi ve ayı olur ve zamanla bu pitoresk hikayeyi bir tarihsel dönemden diğerine taşıyan yol gösterici yıldız olur.
Scarlet, bir babanın, bir kızın ve onları eşmerkezli halkalar gibi çevreleyen çeşitli diyarların hikayesidir: küçük toplulukları, onlara sırtını dönen yakındaki köy ve uzakta gelişen şehirlerin kaçınılmaz, hızla değişen dünyası. , seri üretim ve toplumsal devrim. Yıllar içinde karakterlerimizin başına nazik ve kibar şeyler gelir ama aynı zamanda utanç, reddedilme ve şiddet de olur. İnsanlıklarından, köklü yer algılarından ve sevgilerinin kalıcı gücünden güç alarak sebat edecekler.
İtalyan yönetmen Pietro Marcello, Jack London romanından cesurca uyarladığı Martin Eden’e benzer şekilde, bir kez daha alışılmadık bir hikaye anlatımı yoluna girdi. Scarlet, Rus yazar Alexander Grin’in (ya da çevirisine göre Green) yazdığı Scarlet Sails adlı romandan uyarlanmıştır. Senaryoyu diğer üç kişiyle birlikte yazan Marcello, Grin’in hikayesini yeni yönlere taşırken benimsedi. Ancak romanda olduğu gibi, önemli bir odak noktası, olağanüstü Raphaël Thiéry’nin canlandırdığı baba ile film boyunca dört çocuk ve bir yetişkin olan Juliette Jouan’ın oynadığı kızı arasındaki ilişki olmaya devam ediyor.
“Scarlet”, savaş sonrası sahnelerin görünüşte renklendirilmiş belgeselleri, çarpıcı arşiv görüntüleri ile ciddi bir şekilde başlar ve kısa süre sonra eski filmlerde bazen duyulan tıslama ve çıtırtılara dönüşen kasvetli zil sesleri eşliğinde. Birkaç dakika sonra Raphaël, karanlık, ıssız bir Fransız tarlasında topallayarak yürüyen üniformalı bir figür olarak içeri girer. Birkaç saniye içinde, bir köyün içinden hantal bir şekilde ilerliyor ve bir ormandaki güzel bir açıklıkla biten bir patikada ilerliyor, vücudu şafak sökerken arkadan aydınlanıyor. Yeni bir maceranın eşiğinde olan bir karaktere yakışan bir sahneye çıkıyormuş gibi görünüyor.
Scarlet, bir babanın, bir kızın ve onları eşmerkezli halkalar gibi çevreleyen çeşitli diyarların hikayesidir: küçük toplulukları, onlara sırtını dönen yakındaki köy ve uzakta gelişen şehirlerin kaçınılmaz, hızla değişen dünyası. , seri üretim ve toplumsal devrim. Yıllar içinde karakterlerimizin başına nazik ve kibar şeyler gelir ama aynı zamanda utanç, reddedilme ve şiddet de olur. İnsanlıklarından, köklü yer algılarından ve sevgilerinin kalıcı gücünden güç alarak sebat edecekler.
İtalyan yönetmen Pietro Marcello, Jack London romanından cesurca uyarladığı Martin Eden’e benzer şekilde, bir kez daha alışılmadık bir hikaye anlatımı yoluna girdi. Scarlet, Rus yazar Alexander Grin’in (ya da çevirisine göre Green) yazdığı Scarlet Sails adlı romandan uyarlanmıştır. Senaryoyu diğer üç kişiyle birlikte yazan Marcello, Grin’in hikayesini yeni yönlere taşırken benimsedi. Ancak romanda olduğu gibi, önemli bir odak noktası, olağanüstü Raphaël Thiéry’nin canlandırdığı baba ile film boyunca dört çocuk ve bir yetişkin olan Juliette Jouan’ın oynadığı kızı arasındaki ilişki olmaya devam ediyor.
“Scarlet”, savaş sonrası sahnelerin görünüşte renklendirilmiş belgeselleri, çarpıcı arşiv görüntüleri ile ciddi bir şekilde başlar ve kısa süre sonra eski filmlerde bazen duyulan tıslama ve çıtırtılara dönüşen kasvetli zil sesleri eşliğinde. Birkaç dakika sonra Raphaël, karanlık, ıssız bir Fransız tarlasında topallayarak yürüyen üniformalı bir figür olarak içeri girer. Birkaç saniye içinde, bir köyün içinden hantal bir şekilde ilerliyor ve bir ormandaki güzel bir açıklıkla biten bir patikada ilerliyor, vücudu şafak sökerken arkadan aydınlanıyor. Yeni bir maceranın eşiğinde olan bir karaktere yakışan bir sahneye çıkıyormuş gibi görünüyor.