Büyük grup döneminin son yankılarından 1960'ların go-go Playboy kulüplerine, funk, disko ve nihayet modern kabare sahnesinin yükselişine kadar şehvetli bir sahne varlığı ve boğuk bir ses geliştiren Marlena Shaw, 19 Ocak'ta öldü. . 84 yaşındaydı.
Kızı MarLa Bradshaw, ölümünü sosyal medyada duyurdu ancak daha fazla ayrıntı paylaşmadı.
Bayan Shaw, ilk kez 1960'ların ortasında ülke çapındaki Playboy kulüplerinde sahneye çıktığında kamuoyunun dikkatini çekti. Los Angeles Times, 1966'daki bu performanslardan birini “güzel bir şarkıcı” olarak tanımladı ama aynı zamanda onu “faturanın sürprizi” olarak da nitelendirdi. Aynı yıl, Jet dergisi “New York'taki bir nişandan sonra üç plak şirketinin sözleşmeleri yüzüne karşı salladığını” bildirdi.
Cannonball Adderley için hit olan Joe Zawinul şarkısının vokal versiyonu olan “Mercy, Mercy, Mercy” kaydını 1967'de yayınlayan Cadet Records ile sözleşme imzaladı. Billboard pop listelerinde 58. sıraya, R&B listelerinde ise 33. sıraya yükseldi.
Bu aynı zamanda Bayan Shaw'u kendi grubunda şarkı söyleme işine başvurmaya davet eden Count Basie'nin de dikkatini çekti.
Seçmeler için Las Vegas'a gitti. 1975'te Philadelphia Inquirer'a “İtiraf etmeliyim ki, Kont'la ilk kez şarkı söylemem istendiğinde onun öldüğünü sanmıştım.”
Basie şarkılarından birinin ortasında dışarı çıktı. Bayan Shaw şaşırmamıştı: bu işte hiç şansı olmadığını düşünüyordu.
Sonra elinde iki bardak Courvoisier ile yeniden ortaya çıktı. Birini Bayan Shaw'a uzattı.
The Inquirer'a “Sesi aşırı kullanmayın” dedi. “Boruları saklayın; Bu gece onlara ihtiyacın olacak.”
Birkaç yıl boyunca grubuyla şarkı söyledi.
Bayan Shaw, 1977'de San Francisco Examiner'a “Basie'den çılgınca bir tempo belirlemenize gerek kalmadan iyi bir gösteri sergileyebileceğinizi öğrendim” dedi.
Ayrıca Sammy Davis Jr. ile birlikte turneye çıktı ve performans sergiledi, ancak 1970'lerin başında öncelikle solo kariyerine başladı.
Yarı muzip, yarı melankolik bir üslup geliştirmeye başladı.
Caz plak şirketi Blue Note, 1975'te “Who Is This Bitch, Neyse?” albümünü çıkardı. Başlık şarkısı “You Me and Ethel/Street Walkin' Woman”da Bayan Shaw'un otoriter ve zekice ama otoriter bir tavırla oynadığı bir skeç yer alıyordu. köhne fahişe – akıllıca ifade ettiği gibi “sosyal sektörde” çalışıyor. Hizmetler” – sadece 25 dolar teklif eden talipliyi nazikçe omuz silkiyor. Albümün notlarında şarkıların kendisi için “yaşadığım bazı sahneleri” anlattığı belirtiliyor.
1979'da yüksek tempolu disko albümü Take a Bite ile yeniden değişti. 2004 yılına kadar albüm çıkarmaya devam etmesine rağmen hiçbir zaman kayıt sanatçısı olarak büyük başarı elde edemedi. Gazeteciler sık sık onun bir zamanlar kendisinden beklenen tanınmayı veya şöhreti elde edemediğini belirtiyorlardı.
Caz eleştirmeni Josef Woodard, 2001'de Los Angeles Times'ta şu sonuca varıyordu: “Marlena Shaw, her zaman yeşil kalan sanatçılardan biri; listelerin başında olmasa bile cazda güvenilen bir güç.”
Canlı performanslar kariyerinin odak noktası haline geldi. 2003 gibi yakın bir tarihte hâlâ yılda 175 randevusu vardı. Bir caz gezisinde stili denedikten sonra gospel söylemekten ilham aldı. İzleyicilerle etkileşime geçmeyi ve onları müstehcen hikayelerle memnun etmeyi öğrendi. Billie Holiday'in meşhur ettiği “Sen Değiştin” şarkısını söylerken, karşı cinsin kıyafetlerini giyen bir erkek arkadaşını hatırladı.
Herkes eğlencenin tadını çıkarmadı. 1978'de Haberler müzik eleştirmeni John Rockwell, Bayan Shaw'un “en basit şarkıları” bile “caz fantezilerine” dönüştürme yeteneğini övdü, ancak “akşam yemeğinde bu kadar popüler olan zarif ve kaba cinsel taklitleri” kullanmasından üzüntü duydu. -Kulüp turu.”
Başka bir Times eleştirmeni Stephen Holden ise tam tersi görüşteydi. 1987'de şöyle yazmıştı: “Onun olağanüstü yeteneği, çeşitli müzik tarzlarındaki şarkılara eğlenceli, yarı doğaçlama yorumlar ekleme ve bunları kişisel tanıklıklara dönüştürme yeteneğidir.”
Bayan Shaw 2005 yılında Manhattan kabare Le Jazz Au Bar'da sahne aldığında Bay Holden, performansının yaklaşık 20 yıl önceki kadar çekici olduğunu fark etti.
Bay Holden, “Devam ettiğine ve nihayetinde umutsuz olduğuna inandığı cinsiyetler arasındaki mücadeleyi hatırlatıyor” diye yazdı. “Onun tercih ettiği silah, et satırının keskinliğine sahip bir ses.”
Marlina Burgess, 22 Eylül 1939'da New Rochelle, NY'de doğdu. Bir kilise korosunda şarkı söyleyerek büyüdü ve çocukluğunda Apollo Tiyatrosu'nda sahne aldı. Jimmy Burgess adında bir trompetçi olan amcasıyla turneye çıkmayı umuyordu ama annesi bunu yasakladı. Daha sonra sahne adı olarak Marlena Shaw'u benimsedi.
Bayan Shaw yirmili yaşlarındayken bir akşam bowling salonundayken bir arkadaşı orada performans sergileyen grup liderine şarkı söyleyip söyleyemeyeceğini sormakta ısrar etti. Bayan Shaw iki biranın cesaretiyle öne çıktı. Geceliği 15 dolara barda şarkı söyleme işi buldu.
1970'lerin ortalarında beş çocuğu vardı ve basçı Ed Boyer ile evliydi, ancak aile hayatı onu turneye çıkmaktan alıkoymadı. 1977'de Oakland Tribune'e verdiği bir röportajda çocuklarıyla olan ilişkisi hakkında “Dışarıdayken telefonda sorunlar hakkında konuşuruz” dedi. “Seyahatimin çok havalı olduğunu düşünüyorlar.”
Bayan Shaw onlarca yıldır Las Vegas'ta yaşadı. Hayatta kalanlar hakkında tam bilgi mevcut değildi.
Son yıllarda, Bayan Shaw'un plaklarından birkaçı, televizyon reklamları için film müzikleri ve örnekleme için materyal sağladı; bunlar arasında “California Soul” (KFC ve Dockers tarafından kullanıldı) ve “Woman of the Ghetto” (Fat Joe ve tarafından örneklendi) yer alıyor. Beenie). adam, diğer şeylerin yanı sıra).
Ölümünden önce doğum yılı genellikle 1942 veya 1944 olarak veriliyordu ancak kızı ölüm ilanında aslında 1939'da doğduğunu yazmıştı. Bayan Shaw bir keresinde Oakland Tribune'e bu konuda Sammy Davis Jr.'dan ders aldığını söylemişti: “Bana sahip olduğum her şeyi sahnede kullanmayı öğretti; Yaşım dışında hiçbir şeyi saklamam.”
Kızı MarLa Bradshaw, ölümünü sosyal medyada duyurdu ancak daha fazla ayrıntı paylaşmadı.
Bayan Shaw, ilk kez 1960'ların ortasında ülke çapındaki Playboy kulüplerinde sahneye çıktığında kamuoyunun dikkatini çekti. Los Angeles Times, 1966'daki bu performanslardan birini “güzel bir şarkıcı” olarak tanımladı ama aynı zamanda onu “faturanın sürprizi” olarak da nitelendirdi. Aynı yıl, Jet dergisi “New York'taki bir nişandan sonra üç plak şirketinin sözleşmeleri yüzüne karşı salladığını” bildirdi.
Cannonball Adderley için hit olan Joe Zawinul şarkısının vokal versiyonu olan “Mercy, Mercy, Mercy” kaydını 1967'de yayınlayan Cadet Records ile sözleşme imzaladı. Billboard pop listelerinde 58. sıraya, R&B listelerinde ise 33. sıraya yükseldi.
Bu aynı zamanda Bayan Shaw'u kendi grubunda şarkı söyleme işine başvurmaya davet eden Count Basie'nin de dikkatini çekti.
Seçmeler için Las Vegas'a gitti. 1975'te Philadelphia Inquirer'a “İtiraf etmeliyim ki, Kont'la ilk kez şarkı söylemem istendiğinde onun öldüğünü sanmıştım.”
Basie şarkılarından birinin ortasında dışarı çıktı. Bayan Shaw şaşırmamıştı: bu işte hiç şansı olmadığını düşünüyordu.
Sonra elinde iki bardak Courvoisier ile yeniden ortaya çıktı. Birini Bayan Shaw'a uzattı.
The Inquirer'a “Sesi aşırı kullanmayın” dedi. “Boruları saklayın; Bu gece onlara ihtiyacın olacak.”
Birkaç yıl boyunca grubuyla şarkı söyledi.
Bayan Shaw, 1977'de San Francisco Examiner'a “Basie'den çılgınca bir tempo belirlemenize gerek kalmadan iyi bir gösteri sergileyebileceğinizi öğrendim” dedi.
Ayrıca Sammy Davis Jr. ile birlikte turneye çıktı ve performans sergiledi, ancak 1970'lerin başında öncelikle solo kariyerine başladı.
Yarı muzip, yarı melankolik bir üslup geliştirmeye başladı.
Caz plak şirketi Blue Note, 1975'te “Who Is This Bitch, Neyse?” albümünü çıkardı. Başlık şarkısı “You Me and Ethel/Street Walkin' Woman”da Bayan Shaw'un otoriter ve zekice ama otoriter bir tavırla oynadığı bir skeç yer alıyordu. köhne fahişe – akıllıca ifade ettiği gibi “sosyal sektörde” çalışıyor. Hizmetler” – sadece 25 dolar teklif eden talipliyi nazikçe omuz silkiyor. Albümün notlarında şarkıların kendisi için “yaşadığım bazı sahneleri” anlattığı belirtiliyor.
1979'da yüksek tempolu disko albümü Take a Bite ile yeniden değişti. 2004 yılına kadar albüm çıkarmaya devam etmesine rağmen hiçbir zaman kayıt sanatçısı olarak büyük başarı elde edemedi. Gazeteciler sık sık onun bir zamanlar kendisinden beklenen tanınmayı veya şöhreti elde edemediğini belirtiyorlardı.
Caz eleştirmeni Josef Woodard, 2001'de Los Angeles Times'ta şu sonuca varıyordu: “Marlena Shaw, her zaman yeşil kalan sanatçılardan biri; listelerin başında olmasa bile cazda güvenilen bir güç.”
Canlı performanslar kariyerinin odak noktası haline geldi. 2003 gibi yakın bir tarihte hâlâ yılda 175 randevusu vardı. Bir caz gezisinde stili denedikten sonra gospel söylemekten ilham aldı. İzleyicilerle etkileşime geçmeyi ve onları müstehcen hikayelerle memnun etmeyi öğrendi. Billie Holiday'in meşhur ettiği “Sen Değiştin” şarkısını söylerken, karşı cinsin kıyafetlerini giyen bir erkek arkadaşını hatırladı.
Herkes eğlencenin tadını çıkarmadı. 1978'de Haberler müzik eleştirmeni John Rockwell, Bayan Shaw'un “en basit şarkıları” bile “caz fantezilerine” dönüştürme yeteneğini övdü, ancak “akşam yemeğinde bu kadar popüler olan zarif ve kaba cinsel taklitleri” kullanmasından üzüntü duydu. -Kulüp turu.”
Başka bir Times eleştirmeni Stephen Holden ise tam tersi görüşteydi. 1987'de şöyle yazmıştı: “Onun olağanüstü yeteneği, çeşitli müzik tarzlarındaki şarkılara eğlenceli, yarı doğaçlama yorumlar ekleme ve bunları kişisel tanıklıklara dönüştürme yeteneğidir.”
Bayan Shaw 2005 yılında Manhattan kabare Le Jazz Au Bar'da sahne aldığında Bay Holden, performansının yaklaşık 20 yıl önceki kadar çekici olduğunu fark etti.
Bay Holden, “Devam ettiğine ve nihayetinde umutsuz olduğuna inandığı cinsiyetler arasındaki mücadeleyi hatırlatıyor” diye yazdı. “Onun tercih ettiği silah, et satırının keskinliğine sahip bir ses.”
Marlina Burgess, 22 Eylül 1939'da New Rochelle, NY'de doğdu. Bir kilise korosunda şarkı söyleyerek büyüdü ve çocukluğunda Apollo Tiyatrosu'nda sahne aldı. Jimmy Burgess adında bir trompetçi olan amcasıyla turneye çıkmayı umuyordu ama annesi bunu yasakladı. Daha sonra sahne adı olarak Marlena Shaw'u benimsedi.
Bayan Shaw yirmili yaşlarındayken bir akşam bowling salonundayken bir arkadaşı orada performans sergileyen grup liderine şarkı söyleyip söyleyemeyeceğini sormakta ısrar etti. Bayan Shaw iki biranın cesaretiyle öne çıktı. Geceliği 15 dolara barda şarkı söyleme işi buldu.
1970'lerin ortalarında beş çocuğu vardı ve basçı Ed Boyer ile evliydi, ancak aile hayatı onu turneye çıkmaktan alıkoymadı. 1977'de Oakland Tribune'e verdiği bir röportajda çocuklarıyla olan ilişkisi hakkında “Dışarıdayken telefonda sorunlar hakkında konuşuruz” dedi. “Seyahatimin çok havalı olduğunu düşünüyorlar.”
Bayan Shaw onlarca yıldır Las Vegas'ta yaşadı. Hayatta kalanlar hakkında tam bilgi mevcut değildi.
Son yıllarda, Bayan Shaw'un plaklarından birkaçı, televizyon reklamları için film müzikleri ve örnekleme için materyal sağladı; bunlar arasında “California Soul” (KFC ve Dockers tarafından kullanıldı) ve “Woman of the Ghetto” (Fat Joe ve tarafından örneklendi) yer alıyor. Beenie). adam, diğer şeylerin yanı sıra).
Ölümünden önce doğum yılı genellikle 1942 veya 1944 olarak veriliyordu ancak kızı ölüm ilanında aslında 1939'da doğduğunu yazmıştı. Bayan Shaw bir keresinde Oakland Tribune'e bu konuda Sammy Davis Jr.'dan ders aldığını söylemişti: “Bana sahip olduğum her şeyi sahnede kullanmayı öğretti; Yaşım dışında hiçbir şeyi saklamam.”