Rihanna uzaktayken bile ilgi odağı olmayı başarıyor.
Geçen Mayıs ayındaki Met Gala’yı düşünün: Barbadoslu süperstar ve patron çok anlaşılır bir nedenle orada değildi (11 gün sonra doğum yaptı). Ancak Vogue, Metropolitan Müzesi’nin Greko-Romen Galerisi’ndeki diğer tanrı ve tanrıçaların arasında duran Rihanna’nın mermer bir heykelinin dijital bir yorumunu yayınladığında, yine de en sıcak sohbet konusu olmaya devam etti.
Bu, Rihanna Met Gala’da yokken oldu. tek bir yıl: Kaybı için bir anıt yaptırıldı. Müzik endüstrisini neredeyse on yıldır rahatsız eden türden bir geri çekilmeyi tasavvur etmek için bu özlemin yoğunluğunu yedi ile çarpın.
Rihanna son albümü eklektik, samimi Anti’yi Ocak 2016’da yayınladığında, Barack Obama başkandı, Prince hayattaydı ve TikTok henüz değildi. Bir zamanlar popun en güvenilir hit yapımcılarından biri olan Rihanna, o zamandan beri üç büyük başarılı güzellik ve moda şirketini kapsıyor ve Forbes’a göre kendi kendini yetiştirmiş en genç milyarder. Ara sıra diğer sanatçıların şarkılarında yer aldı ve Black Panther: Wakanda Forever film müziği için iki parça kaydetti. Ancak bir sonraki albümünün çıkış tarihi sonsuza kadar ertelendi.
Rihanna’nın müzikal geleceği hakkında bilinen bir şey var: Canlı performansları arasındaki yaklaşık dört yıllık boşluk, Pazar günü Savage X Fenty şirketi için Arizona, Glendale’deki State Farm Stadyumu’ndaki Super Bowl devre arası gösterisinin önünde, müziğin en büyük sahnesine döndüğünde kapanacak. “Rihanna Konseri Bir Futbol Maçıyla Kesildi, Garip Ama Her neyse” yazan özel baskı bir tişört sattı.
Bir sosyal medya doğalı olan Rihanna, hayranların eziyetli bekleme oyununda oynamakta özellikle ustaydı. Super Bowl performansının resmi teaser’ı bile beklentiyle doluydu, koro halinde yeni Rihanna müziği çağrısında bulundu. “R9″a duyulan özlem (bir sonraki LP’lerinin adıyla) yavaş yavaş internetin can alıcı noktalarından kaynaklanan ciddi bir arzudan kronik bir varoluş durumuna, pop müziğin “Godot’yu bekleme” durumuna dönüştü. Bu neslin “detoksifikasyonu” veya “Çin demokrasisi”. Etkileyici hayran kitlesi Rihanna Navy’nin üyeleri, “Albüm nerede” ifadesini, Rihanna’nın ara sıra kendisinin de alaycı bir şekilde katıldığı bir memeye dönüştürdü.
Ancak işin özü daha ciddi: Rihanna’nın ara vermesinin uzunluğu nedeniyle, geri dönüşünün riskleri artmaya devam ediyor. Billboard’s Hot 100’de 14 şarkı ve bugüne kadar listelerde 63 şarkı ile 1 numara olan bir yıldız için vasat bir geri dönüş, fiyaskoyla eşdeğer olabilir.
Rihanna, müzikten uzak kaldığı süre boyunca, gerçekten fazla bir şey açığa çıkarmadan alevi yakmaya devam edecek kadar hayran hizmeti yaptı. Gizemi, gıyabında şişirilmiş ve insanların görünüşte çelişkili fikirlerine yansıtmalarına izin veriyor. O herkes için her şeydir, her kuralın istisnasıdır.
Gelişmekte olan @badgalriri Instagram hesabı sayesinde genellikle atılgan bir boş zaman kadını olarak tasvir edilir, dünyanın en zengin müzisyenlerinden biri olacak kadar çok çalıştı. Daha yüksek bir kültürel onay derecesine sahip bir CEO hayal etmek zor. Ağustos 2021’de Forbes, net değerinin 1,7 milyar dolar olduğunu tahmin ettiğinde, Refinery 29 web sitesinde bir manşet, “Rihanna, Var Olmasına İzin Verilen Tek Kadın Milyarderdir.”
Belki de bu yüzden devre arasında en keskin dönüşlerden birini yaptığı için ona bu kadar merhamet gösterildi.
2018’de Rihanna’nın yönetim şirketi ve plak şirketi Roc Nation’ın kurucusu Jay-Z, “Super Bowl’a hayır dedim/Bana ihtiyacın var, sana ihtiyacım yok” sözleriyle bir şarkı yayınladı. Bir yıl sonra, NFL’nin Colin Kaepernick’in aktivizmine verdiği yanıtla ilgili tartışmalara hâlâ karışmışken, Rihanna Vogue ile yaptığı bir röportajda kendisinin de yarı devre şovunda performans gösterme teklifini geri çevirdiğini oldukça açık bir şekilde belirtti.
“Cesaret edemem,” dedi. “Sadece bir satıcı olamazdım. Bir kolaylaştırıcı olamazdım. Bu teşkilat içinde kesinlikle katılmadığım şeyler var ve onlara hiçbir şekilde hizmet etmeye niyetim yoktu.”
2020’de Roc Nation, ligle ortaklık kurarak şirkete yüksek profilli devre arası şovu üzerinde avantaj sağladı. Bu ittifaka verilen tepkiler başından beri karışıktı, ancak yetenek rezervasyonları daha çeşitli ve hip-hop dostu hale geldi. Rihanna, geri dönüşüne doğrudan değinmedi, ancak Associated Press tarafından neden performans sergilemek için “doğru zaman” olduğu sorulduğunda, mahkemedeki tartışmalara direniyor gibiydi. Diplomatik bir tavırla, “Bebeğimden ayrıldığımda, bebeğimi özel bir şey için terk ettiğim şeylerden biriydi” dedi. “Bunu yapmaya hazırdım. Benim için şimdi ya da aslaydı.
Bu, Rihanna’nın pop dünyasını en son yönettiğinden bu yana büyüdüğünü ve değiştiğini bir kez daha hatırlattı. Pazar günü hayranlar kutlama yapacak ve tam olarak tanımamış olabilecekleri biriyle hesaplaşacak: günümüzün Rihanna’sı.
RİHANNA OLDU Pop’un poster çocuğu o kadar uzun bir ara verdi ki, eskiden tam tersinin bir sembolü olduğunu unutmak kolay: amansız üretkenliğin eziyeti. 2005’ten 2012’ye kadar olan sekiz yılda yedi harika albüm çıkardı. Hepsi en azından platin elde etti. Küstah “S&M” şarkısı Nisan 2011’de Billboard Hot 100 listesinde zirveye ulaştığında, 10 bir numaralı single’ı bir araya getiren en hızlı kadın solo sanatçı rekorunu kırdı. Sadece Beatles daha hızlıydı.
Rihanna’nın yeteneği her zaman eklektik olmuştur ve erken başarısı, popun ses trendlerinin dalgalarında ne kadar çevik olabileceğini gösterdi. Sesi, söylediği her şeyi kalın harflerle yorumluyordu, bu da son saat EDM prodüksiyonunun sıkıştırılmış kristalinde kulağa harika geliyordu. İçgüdüsel olarak hip-hop parçalarıyla eşleşti, TI ve Eminem’in büyük hitlerine kancaları söyledi ve daha sonra Drake ile boğucu bir müzikal kimyaya sahip olduğunu kanıtladı.
Şubat 2009’da o zamanki erkek arkadaşı Chris Brown tarafından saldırıya uğrayan Rihanna’nın müziği daha karanlık ve çatışmacı bir hal aldı. Kasım ayında piyasaya sürülen “Rated R”, kötü niyetli bir ilişkinin sert bir portresini çizmek için küçük akorlar, rock estetiği ve ara sıra rahatsız edici görüntüler (“Rus Ruleti”, “Ateş Bombası”) kullandı. Rihanna, bu albümde ve küstah yedinci albümü Unapologetic’te -en iyi ve biçimsel açıdan en deneysel kayıtlarından biri- o dönemde çoğu pop müzisyeninin fazla karmaşık ve rahatsız bulduğu bir deneyimi ifade etti: zor olmaktan doğabilecek meydan okuma ve delice tutku. toksik bir partnerden uzaklaşmak için.
Bu zorlu yıllarda, Rihanna’nın sesi keskinlik, dayanıklılık ve kararlılık aktaracak şekilde sınırlarını zorlamayı yavaş yavaş öğrendiği için derin bir acıklı enstrümana dönüştü. 2012 baladı “Diamonds”u yorumunda elle tutulur bir özlem var, sanki ulaşamayacağı bir şeye uzanıyor ve mucizevi bir şekilde sonunda bunu gerçekleştiriyor.
“Anti” Ocak 2016’da ilk kez piyasaya sürüldüğünde, biraz kafa kaşıma (Tame Impala’nın nota nota kapağı mı?) , memnuniyetle karşılandı. (Akış hizmetlerinin münhasırlık pencereleri olduğunu hatırlıyor musunuz?)
Yedi yıl sonra, hepsi gitti ve büyük yıldızların radyo tiyatrosu için fazla uyarlanmamış daha gevşek, daha tuhaf ve huysuz kayıtlar yapması için kapıları açan modern bir pop klasiği olarak ünü sağlamlaştı. “Anti”nin karamsar açılış şarkısında yer alan SZA, “CTRL” ve şu anki hiti “SOS” ile kesinlikle onun izinden gitti.
Ama “Anti”nin en heyecan verici yanı, Rihanna’nın yeni, mavimsi bir boğukluğu olan sesiydi; Doo-wop-tinged “Love on the Brain” veya “Higher”ın libidinal ciyaklaması gibi şarkılar, gıcırtılı cesaretinden keyif aldı. Diziyi geride bırakmış ve yeniden müziğe odaklanmıştı. Ve sonra durdu.
ALTINDA Geçen ay Globes’un sunucusu Jerrod Carmichael, seyirciler arasında onu gözetleyen Rihanna ile doğrudan konuşmaktan kendini alamadı. “Rihanna, bu albüme istediğin kadar zaman ayır kızım” dedi. “İnternetteki o aptalların seni herhangi bir şeye zorlamasına izin verme.”
Aslında oradaydı çünkü yeni müziği vardı – Black Panther: Wakanda Forever film müziğinden, Original Song’a aday gösterilen iyimser baladı “Lift Me Up”. “Lift Me Up” duygusal, hüzünlü ve nazikçe akıldan çıkmıyor. Aynı zamanda ezici, nispeten ılık bir geri dönüş. Film tema şarkıları her zaman izleyicilerin saçlarını şapırdatmaz; ancak Rihanna için beklentiler yüksekti.
Mevcut varsayımsal durumunda, R9 mükemmeldir. (Yıllar önce ima ettiği gibi) uzlaşmaz bir şekilde yayılan bir reggae albümü olabilir. Belki de Rihanna’nın aerodinamik olarak tasarlanmış pop-banger günlerine sıkı, dolgusuz bir dönüş. Belki konuk listesi yığılmış; Belki de albümün hiçbir özelliği yoktur. Herkes için her şeydir çünkü henüz hiçbir şey değildir.
Super Bowl performansı şu anda benzer bir göz kamaştırıcı olasılık duygusuyla dolu. Rihanna’nın canlı geri dönüşü, onun bir sonraki dönemi için cezbedici bir giriş mi olacak, yoksa sizi daha fazlasını istemeye bırakan, tarih yazan hitlerine nostaljik bir geri dönüş mü olacak? Yapacak tek şey, başından beri yaptığımızın aynısı: Rihanna’yı (biraz daha) beklemek.
Geçen Mayıs ayındaki Met Gala’yı düşünün: Barbadoslu süperstar ve patron çok anlaşılır bir nedenle orada değildi (11 gün sonra doğum yaptı). Ancak Vogue, Metropolitan Müzesi’nin Greko-Romen Galerisi’ndeki diğer tanrı ve tanrıçaların arasında duran Rihanna’nın mermer bir heykelinin dijital bir yorumunu yayınladığında, yine de en sıcak sohbet konusu olmaya devam etti.
Bu, Rihanna Met Gala’da yokken oldu. tek bir yıl: Kaybı için bir anıt yaptırıldı. Müzik endüstrisini neredeyse on yıldır rahatsız eden türden bir geri çekilmeyi tasavvur etmek için bu özlemin yoğunluğunu yedi ile çarpın.
Rihanna son albümü eklektik, samimi Anti’yi Ocak 2016’da yayınladığında, Barack Obama başkandı, Prince hayattaydı ve TikTok henüz değildi. Bir zamanlar popun en güvenilir hit yapımcılarından biri olan Rihanna, o zamandan beri üç büyük başarılı güzellik ve moda şirketini kapsıyor ve Forbes’a göre kendi kendini yetiştirmiş en genç milyarder. Ara sıra diğer sanatçıların şarkılarında yer aldı ve Black Panther: Wakanda Forever film müziği için iki parça kaydetti. Ancak bir sonraki albümünün çıkış tarihi sonsuza kadar ertelendi.
Rihanna’nın müzikal geleceği hakkında bilinen bir şey var: Canlı performansları arasındaki yaklaşık dört yıllık boşluk, Pazar günü Savage X Fenty şirketi için Arizona, Glendale’deki State Farm Stadyumu’ndaki Super Bowl devre arası gösterisinin önünde, müziğin en büyük sahnesine döndüğünde kapanacak. “Rihanna Konseri Bir Futbol Maçıyla Kesildi, Garip Ama Her neyse” yazan özel baskı bir tişört sattı.
Bir sosyal medya doğalı olan Rihanna, hayranların eziyetli bekleme oyununda oynamakta özellikle ustaydı. Super Bowl performansının resmi teaser’ı bile beklentiyle doluydu, koro halinde yeni Rihanna müziği çağrısında bulundu. “R9″a duyulan özlem (bir sonraki LP’lerinin adıyla) yavaş yavaş internetin can alıcı noktalarından kaynaklanan ciddi bir arzudan kronik bir varoluş durumuna, pop müziğin “Godot’yu bekleme” durumuna dönüştü. Bu neslin “detoksifikasyonu” veya “Çin demokrasisi”. Etkileyici hayran kitlesi Rihanna Navy’nin üyeleri, “Albüm nerede” ifadesini, Rihanna’nın ara sıra kendisinin de alaycı bir şekilde katıldığı bir memeye dönüştürdü.
Ancak işin özü daha ciddi: Rihanna’nın ara vermesinin uzunluğu nedeniyle, geri dönüşünün riskleri artmaya devam ediyor. Billboard’s Hot 100’de 14 şarkı ve bugüne kadar listelerde 63 şarkı ile 1 numara olan bir yıldız için vasat bir geri dönüş, fiyaskoyla eşdeğer olabilir.
Rihanna, müzikten uzak kaldığı süre boyunca, gerçekten fazla bir şey açığa çıkarmadan alevi yakmaya devam edecek kadar hayran hizmeti yaptı. Gizemi, gıyabında şişirilmiş ve insanların görünüşte çelişkili fikirlerine yansıtmalarına izin veriyor. O herkes için her şeydir, her kuralın istisnasıdır.
Gelişmekte olan @badgalriri Instagram hesabı sayesinde genellikle atılgan bir boş zaman kadını olarak tasvir edilir, dünyanın en zengin müzisyenlerinden biri olacak kadar çok çalıştı. Daha yüksek bir kültürel onay derecesine sahip bir CEO hayal etmek zor. Ağustos 2021’de Forbes, net değerinin 1,7 milyar dolar olduğunu tahmin ettiğinde, Refinery 29 web sitesinde bir manşet, “Rihanna, Var Olmasına İzin Verilen Tek Kadın Milyarderdir.”
Belki de bu yüzden devre arasında en keskin dönüşlerden birini yaptığı için ona bu kadar merhamet gösterildi.
2018’de Rihanna’nın yönetim şirketi ve plak şirketi Roc Nation’ın kurucusu Jay-Z, “Super Bowl’a hayır dedim/Bana ihtiyacın var, sana ihtiyacım yok” sözleriyle bir şarkı yayınladı. Bir yıl sonra, NFL’nin Colin Kaepernick’in aktivizmine verdiği yanıtla ilgili tartışmalara hâlâ karışmışken, Rihanna Vogue ile yaptığı bir röportajda kendisinin de yarı devre şovunda performans gösterme teklifini geri çevirdiğini oldukça açık bir şekilde belirtti.
“Cesaret edemem,” dedi. “Sadece bir satıcı olamazdım. Bir kolaylaştırıcı olamazdım. Bu teşkilat içinde kesinlikle katılmadığım şeyler var ve onlara hiçbir şekilde hizmet etmeye niyetim yoktu.”
2020’de Roc Nation, ligle ortaklık kurarak şirkete yüksek profilli devre arası şovu üzerinde avantaj sağladı. Bu ittifaka verilen tepkiler başından beri karışıktı, ancak yetenek rezervasyonları daha çeşitli ve hip-hop dostu hale geldi. Rihanna, geri dönüşüne doğrudan değinmedi, ancak Associated Press tarafından neden performans sergilemek için “doğru zaman” olduğu sorulduğunda, mahkemedeki tartışmalara direniyor gibiydi. Diplomatik bir tavırla, “Bebeğimden ayrıldığımda, bebeğimi özel bir şey için terk ettiğim şeylerden biriydi” dedi. “Bunu yapmaya hazırdım. Benim için şimdi ya da aslaydı.
Bu, Rihanna’nın pop dünyasını en son yönettiğinden bu yana büyüdüğünü ve değiştiğini bir kez daha hatırlattı. Pazar günü hayranlar kutlama yapacak ve tam olarak tanımamış olabilecekleri biriyle hesaplaşacak: günümüzün Rihanna’sı.
RİHANNA OLDU Pop’un poster çocuğu o kadar uzun bir ara verdi ki, eskiden tam tersinin bir sembolü olduğunu unutmak kolay: amansız üretkenliğin eziyeti. 2005’ten 2012’ye kadar olan sekiz yılda yedi harika albüm çıkardı. Hepsi en azından platin elde etti. Küstah “S&M” şarkısı Nisan 2011’de Billboard Hot 100 listesinde zirveye ulaştığında, 10 bir numaralı single’ı bir araya getiren en hızlı kadın solo sanatçı rekorunu kırdı. Sadece Beatles daha hızlıydı.
Rihanna’nın yeteneği her zaman eklektik olmuştur ve erken başarısı, popun ses trendlerinin dalgalarında ne kadar çevik olabileceğini gösterdi. Sesi, söylediği her şeyi kalın harflerle yorumluyordu, bu da son saat EDM prodüksiyonunun sıkıştırılmış kristalinde kulağa harika geliyordu. İçgüdüsel olarak hip-hop parçalarıyla eşleşti, TI ve Eminem’in büyük hitlerine kancaları söyledi ve daha sonra Drake ile boğucu bir müzikal kimyaya sahip olduğunu kanıtladı.
Şubat 2009’da o zamanki erkek arkadaşı Chris Brown tarafından saldırıya uğrayan Rihanna’nın müziği daha karanlık ve çatışmacı bir hal aldı. Kasım ayında piyasaya sürülen “Rated R”, kötü niyetli bir ilişkinin sert bir portresini çizmek için küçük akorlar, rock estetiği ve ara sıra rahatsız edici görüntüler (“Rus Ruleti”, “Ateş Bombası”) kullandı. Rihanna, bu albümde ve küstah yedinci albümü Unapologetic’te -en iyi ve biçimsel açıdan en deneysel kayıtlarından biri- o dönemde çoğu pop müzisyeninin fazla karmaşık ve rahatsız bulduğu bir deneyimi ifade etti: zor olmaktan doğabilecek meydan okuma ve delice tutku. toksik bir partnerden uzaklaşmak için.
Bu zorlu yıllarda, Rihanna’nın sesi keskinlik, dayanıklılık ve kararlılık aktaracak şekilde sınırlarını zorlamayı yavaş yavaş öğrendiği için derin bir acıklı enstrümana dönüştü. 2012 baladı “Diamonds”u yorumunda elle tutulur bir özlem var, sanki ulaşamayacağı bir şeye uzanıyor ve mucizevi bir şekilde sonunda bunu gerçekleştiriyor.
“Anti” Ocak 2016’da ilk kez piyasaya sürüldüğünde, biraz kafa kaşıma (Tame Impala’nın nota nota kapağı mı?) , memnuniyetle karşılandı. (Akış hizmetlerinin münhasırlık pencereleri olduğunu hatırlıyor musunuz?)
Yedi yıl sonra, hepsi gitti ve büyük yıldızların radyo tiyatrosu için fazla uyarlanmamış daha gevşek, daha tuhaf ve huysuz kayıtlar yapması için kapıları açan modern bir pop klasiği olarak ünü sağlamlaştı. “Anti”nin karamsar açılış şarkısında yer alan SZA, “CTRL” ve şu anki hiti “SOS” ile kesinlikle onun izinden gitti.
Ama “Anti”nin en heyecan verici yanı, Rihanna’nın yeni, mavimsi bir boğukluğu olan sesiydi; Doo-wop-tinged “Love on the Brain” veya “Higher”ın libidinal ciyaklaması gibi şarkılar, gıcırtılı cesaretinden keyif aldı. Diziyi geride bırakmış ve yeniden müziğe odaklanmıştı. Ve sonra durdu.
ALTINDA Geçen ay Globes’un sunucusu Jerrod Carmichael, seyirciler arasında onu gözetleyen Rihanna ile doğrudan konuşmaktan kendini alamadı. “Rihanna, bu albüme istediğin kadar zaman ayır kızım” dedi. “İnternetteki o aptalların seni herhangi bir şeye zorlamasına izin verme.”
Aslında oradaydı çünkü yeni müziği vardı – Black Panther: Wakanda Forever film müziğinden, Original Song’a aday gösterilen iyimser baladı “Lift Me Up”. “Lift Me Up” duygusal, hüzünlü ve nazikçe akıldan çıkmıyor. Aynı zamanda ezici, nispeten ılık bir geri dönüş. Film tema şarkıları her zaman izleyicilerin saçlarını şapırdatmaz; ancak Rihanna için beklentiler yüksekti.
Mevcut varsayımsal durumunda, R9 mükemmeldir. (Yıllar önce ima ettiği gibi) uzlaşmaz bir şekilde yayılan bir reggae albümü olabilir. Belki de Rihanna’nın aerodinamik olarak tasarlanmış pop-banger günlerine sıkı, dolgusuz bir dönüş. Belki konuk listesi yığılmış; Belki de albümün hiçbir özelliği yoktur. Herkes için her şeydir çünkü henüz hiçbir şey değildir.
Super Bowl performansı şu anda benzer bir göz kamaştırıcı olasılık duygusuyla dolu. Rihanna’nın canlı geri dönüşü, onun bir sonraki dönemi için cezbedici bir giriş mi olacak, yoksa sizi daha fazlasını istemeye bırakan, tarih yazan hitlerine nostaljik bir geri dönüş mü olacak? Yapacak tek şey, başından beri yaptığımızın aynısı: Rihanna’yı (biraz daha) beklemek.