“Sorunlu” (2024)
Max'te yayınlayın.
Komedyen Julio Torres, yabancı komedi ile New York sanat dünyası hicivinin bu neşeli absürd, yarı gerçeküstü birleşiminin yazarı, yönetmeni ve yıldızı. Baş kahraman Alejandro, tıpkı Torres gibi, El Salvador'dan geliyor ve Amerika'da bir oyuncak üreticisi olarak başarı hayal ediyor (duygusal icatları filmin en komik anları arasında yer alıyor), ancak kendisini çalışma vizelerinin bürokratik labirentinde buluyor. Göçmenlik sponsorluğu ve masa altı ödeme. Onun derme çatma çözümü, bir sanat eleştirmeninin (kafası hoş bir şekilde karışan Tilda Swinton) kriyojenik olarak donmuş kocasının (RZA) eserlerini derlemesine yardım etmek gibi nankör bir görevdir. Torres'in keskin senaryosu, ayrıntılı fantezi sahnelerinden, bir patronun modası geçmiş yazılıma olan bağımlılığından kaynaklanan derinden özdeşleştirilebilen hayal kırıklıklarına kadar, irili ufaklı kahkahalar sunuyor. Komik sahnelerini görsel bir yetenekle (bugünlerde çok nadir görülen bir özellik) sahneliyor ve şaşırtıcı derecede dokunaklı hakikat ve bilgelik anlarını gizlice aktarıyor.
“Stres Pozisyonları” (2024)
Hulu'da yayınlayın.
Ana akım film yapımcılarının çoğunun, Kovid-19 salgını ve karantinanın kesinlikle gerçekleşmediğine dair inatçı ısrarı, son dönem sinemasının en sinir bozucu unsurlarından biri oldu. Neyse ki, yazar, yönetmen ve oyuncu Theda Hammel bu kuralın bir istisnası ve ilk uzun metrajlı filmine 2020 yazına bu ham, aşırı ve çoğu zaman kısık geri dönüşle çıkıyor. Brooklyn'deki bir kumtaşında, tecritin derinliklerinde garip bir tuhaf ve dalkavuk kadrosunu bir araya getiriyor – liderliğinde, Kovid güvenlik protokollerine umutsuzca bağlı kalan nevrotik bir en kötü senaryo düşünürü olan Terry (komedyen John Early) ve Karla (Hammel) , alaycı bir masaj terapisti – ve onları birbirlerine çarparak, ilk başta bir karartma çizimi montajı gibi hissettiren bir şey yaratıyor, sonra da öyle olduğu ortaya çıkıyor bu bulanık, zorlukla hatırlanan zamanın keskin bir şekilde gözlemlenen portresi.
Liam Neeson'un silahlı bir görüntüsü üzerine satılan o kadar çok film var ki (bunlardan çok azı iyi), Azizler ve Günahkarlar Ülkesinde şüpheye yer vermemek için mazur görülebilirsiniz. Ancak yönetmen Robert Lorenz'in bu dramatik gerilim filmi, kariyerinin güncel, aksiyon ağırlıklı akışını daha önceki, daha kapsamlı çalışmalarıyla ustaca harmanlayan, son yılların en iyi Neeson aracıdır. Neeson, silahını bırakma planları IRA grubuyla yaşadığı kötü bir ilişki nedeniyle sekteye uğrayan tetikçi Finbar Murphy'yi canlandırıyor. Neeson mükemmel, karakterdeki melankolinin mütevazi anlarını buluyor ve Lorenz onun etrafını Colm Meaney ve Ciarán Hinds gibi İrlandalı seçkin karakter oyuncularıyla çevreliyor. Ancak buradaki başrol kadın, Neeson'un baş düşmanı olarak son derece gaddar olan Kerry Condon'dur (“The Banshees of Inisherin” ile Oscar adayı).
“Tapınaklar Arasında” (2023)
Netflix'te yayınlayın.
Yönetmen Nathan Silver ve yazar ortağı C. Mason Sites'in 2017 yapımı bağımsız filmi “Thirst Street”te umut verici bir şekilde sergilenen dikenli, budaklı hümanizmi ve 70'lerdeki havası, çoğu zaman sıcak ve bazen rahatsız edici olan bu komedide tam anlamıyla ortaya çıkıyor. Jason Schwartzman, New York'un kuzeyindeki bir sinagogda hazan olarak görevlerini yerine getiremeyen genç bir dul adamı canlandırıyor. Ancak ilkokul müzik öğretmeninin (Carol Kane) çok geciken bat mitzvah törenine hazırlanmasına yardım ettiğinde beklenmedik bir şekilde enerji kazanır. Schwartzman son derece suratsız, karakterin acısını ve üzüntüsünü sempati dilemeden aktarıyor; Kane ise onu her zaman yardımcı rollerde MVP yapan heyecan verici öngörülemezlikle her sahneyi dolduran bir havai fişek.
Yetenekli bağımsız film yapımcısı Kelly Reichardt'ın son filmi güzel bir numarayı ortaya çıkarıyor. Kuzeybatı Pasifik'teki sanatsal bir toplulukta geçen film, böyle bir girişimin eksikliklerini ve dar görüşlülüğünü, içinde yaşayan insanlarla veya yaptıkları işle dalga geçmeden kabul ediyor. Genel olarak, tehlikede olan çok az şey var, ancak ilgili insanlar için ve kesinlikle yoğun dış baskı ve öfke altında tamamlaması gereken bir dizi parça altında yeni bir tane yaratmaya çalışan son derece inatçı bir heykeltıraş olan Lizzy (Michelle Williams) için değil. Reichardt ve Williams on beş yıldan fazla bir süredir birlikte çalışıyorlar ve Reichardt, Williams'ın karmaşık iç dünyasına dair harika bir anlayışa sahip; Ayrıca André Benjamin, Hong Chau ve Judd Hirsch'in özellikle öne çıktığı kesinlikle mükemmel bir toplulukla onu çevreliyor.
“Alice, Sevgilim” (2023)
Hulu'da yayınlayın.
Anna Kendrick'in kısa süre önce ilk yönetmenlik denemesi olan “Woman of the Hour”dan etkilenen izleyiciler, biraz daha erken olan bu son teknoloji araç için sıraya girmek isteyebilir; Tarzlar farklıdır (karakter temelli bir dramadır), ancak benzer şekilde bir kadın olarak var olmanın günlük psikolojik çalışmasıyla ilgilidir. Başlık karakteri olarak Kendrick, genç bir kadının duygularını ustaca aktarıyor. görünür Her şeyin bir arada olmasını istiyor – iyi bir iş, iyi arkadaşlar, iyi bir ilişki – ancak baskıcı erkek arkadaşının (Charlie Carrick) kontrolcü etkisi altında sessizce boşa gidiyor ve onun önünde kız arkadaşlarıyla (Kaniehtiio) masum bir hafta sonu kaçamağı yapmaktan kaçınıyor. Horn ve Wunmi Mosaku) gizli tutuldu. , böylece… üzülmez. Alanna Francis'in senaryosu, toksik bir ilişkinin endişe verici etkileşimlerini hassas bir şekilde yeniden üretirken, Mary Nighy'nin kendinden emin yönetimi, hikayenin merkezindeki incelikli karakterlerin karmaşık ilişkilerini ustaca dengeliyor.
“De Palma” (2016)
Amazon Prime Video'da yayınlayın.
Yazar-yönetmen Noah Baumbach'ın sinematik etkileri düşünüldüğünde muhtemelen akla Eric Rohmer veya Woody Allen isimleri gelecektir. Ancak Baumbach'ın Jake Paltrow'la birlikte yönettiği bu harika sinematik belgesel, “Dressed to Kill”, “Body Double” ve “Body Double” kitaplarının stil sahibi yazarı Brian De Palma'nın erotik yolculuklarına ve göz kamaştırıcı shoot-em-up'larına sevgiyle dokunuyor. Yaralı Yüz.” ve çok daha fazlası. Tamamen film kliplerinden ve ilgi çekici De Palma'yla yapılan sohbetlerden oluşan bu film, zamanımızın en tutarlı film yapımcılarından birinin çalışmalarına dair enerjik ve eğlenceli bir yolculuk.
Max'te yayınlayın.
Komedyen Julio Torres, yabancı komedi ile New York sanat dünyası hicivinin bu neşeli absürd, yarı gerçeküstü birleşiminin yazarı, yönetmeni ve yıldızı. Baş kahraman Alejandro, tıpkı Torres gibi, El Salvador'dan geliyor ve Amerika'da bir oyuncak üreticisi olarak başarı hayal ediyor (duygusal icatları filmin en komik anları arasında yer alıyor), ancak kendisini çalışma vizelerinin bürokratik labirentinde buluyor. Göçmenlik sponsorluğu ve masa altı ödeme. Onun derme çatma çözümü, bir sanat eleştirmeninin (kafası hoş bir şekilde karışan Tilda Swinton) kriyojenik olarak donmuş kocasının (RZA) eserlerini derlemesine yardım etmek gibi nankör bir görevdir. Torres'in keskin senaryosu, ayrıntılı fantezi sahnelerinden, bir patronun modası geçmiş yazılıma olan bağımlılığından kaynaklanan derinden özdeşleştirilebilen hayal kırıklıklarına kadar, irili ufaklı kahkahalar sunuyor. Komik sahnelerini görsel bir yetenekle (bugünlerde çok nadir görülen bir özellik) sahneliyor ve şaşırtıcı derecede dokunaklı hakikat ve bilgelik anlarını gizlice aktarıyor.
“Stres Pozisyonları” (2024)
Hulu'da yayınlayın.
Ana akım film yapımcılarının çoğunun, Kovid-19 salgını ve karantinanın kesinlikle gerçekleşmediğine dair inatçı ısrarı, son dönem sinemasının en sinir bozucu unsurlarından biri oldu. Neyse ki, yazar, yönetmen ve oyuncu Theda Hammel bu kuralın bir istisnası ve ilk uzun metrajlı filmine 2020 yazına bu ham, aşırı ve çoğu zaman kısık geri dönüşle çıkıyor. Brooklyn'deki bir kumtaşında, tecritin derinliklerinde garip bir tuhaf ve dalkavuk kadrosunu bir araya getiriyor – liderliğinde, Kovid güvenlik protokollerine umutsuzca bağlı kalan nevrotik bir en kötü senaryo düşünürü olan Terry (komedyen John Early) ve Karla (Hammel) , alaycı bir masaj terapisti – ve onları birbirlerine çarparak, ilk başta bir karartma çizimi montajı gibi hissettiren bir şey yaratıyor, sonra da öyle olduğu ortaya çıkıyor bu bulanık, zorlukla hatırlanan zamanın keskin bir şekilde gözlemlenen portresi.
Liam Neeson'un silahlı bir görüntüsü üzerine satılan o kadar çok film var ki (bunlardan çok azı iyi), Azizler ve Günahkarlar Ülkesinde şüpheye yer vermemek için mazur görülebilirsiniz. Ancak yönetmen Robert Lorenz'in bu dramatik gerilim filmi, kariyerinin güncel, aksiyon ağırlıklı akışını daha önceki, daha kapsamlı çalışmalarıyla ustaca harmanlayan, son yılların en iyi Neeson aracıdır. Neeson, silahını bırakma planları IRA grubuyla yaşadığı kötü bir ilişki nedeniyle sekteye uğrayan tetikçi Finbar Murphy'yi canlandırıyor. Neeson mükemmel, karakterdeki melankolinin mütevazi anlarını buluyor ve Lorenz onun etrafını Colm Meaney ve Ciarán Hinds gibi İrlandalı seçkin karakter oyuncularıyla çevreliyor. Ancak buradaki başrol kadın, Neeson'un baş düşmanı olarak son derece gaddar olan Kerry Condon'dur (“The Banshees of Inisherin” ile Oscar adayı).
“Tapınaklar Arasında” (2023)
Netflix'te yayınlayın.
Yönetmen Nathan Silver ve yazar ortağı C. Mason Sites'in 2017 yapımı bağımsız filmi “Thirst Street”te umut verici bir şekilde sergilenen dikenli, budaklı hümanizmi ve 70'lerdeki havası, çoğu zaman sıcak ve bazen rahatsız edici olan bu komedide tam anlamıyla ortaya çıkıyor. Jason Schwartzman, New York'un kuzeyindeki bir sinagogda hazan olarak görevlerini yerine getiremeyen genç bir dul adamı canlandırıyor. Ancak ilkokul müzik öğretmeninin (Carol Kane) çok geciken bat mitzvah törenine hazırlanmasına yardım ettiğinde beklenmedik bir şekilde enerji kazanır. Schwartzman son derece suratsız, karakterin acısını ve üzüntüsünü sempati dilemeden aktarıyor; Kane ise onu her zaman yardımcı rollerde MVP yapan heyecan verici öngörülemezlikle her sahneyi dolduran bir havai fişek.
Yetenekli bağımsız film yapımcısı Kelly Reichardt'ın son filmi güzel bir numarayı ortaya çıkarıyor. Kuzeybatı Pasifik'teki sanatsal bir toplulukta geçen film, böyle bir girişimin eksikliklerini ve dar görüşlülüğünü, içinde yaşayan insanlarla veya yaptıkları işle dalga geçmeden kabul ediyor. Genel olarak, tehlikede olan çok az şey var, ancak ilgili insanlar için ve kesinlikle yoğun dış baskı ve öfke altında tamamlaması gereken bir dizi parça altında yeni bir tane yaratmaya çalışan son derece inatçı bir heykeltıraş olan Lizzy (Michelle Williams) için değil. Reichardt ve Williams on beş yıldan fazla bir süredir birlikte çalışıyorlar ve Reichardt, Williams'ın karmaşık iç dünyasına dair harika bir anlayışa sahip; Ayrıca André Benjamin, Hong Chau ve Judd Hirsch'in özellikle öne çıktığı kesinlikle mükemmel bir toplulukla onu çevreliyor.
“Alice, Sevgilim” (2023)
Hulu'da yayınlayın.
Anna Kendrick'in kısa süre önce ilk yönetmenlik denemesi olan “Woman of the Hour”dan etkilenen izleyiciler, biraz daha erken olan bu son teknoloji araç için sıraya girmek isteyebilir; Tarzlar farklıdır (karakter temelli bir dramadır), ancak benzer şekilde bir kadın olarak var olmanın günlük psikolojik çalışmasıyla ilgilidir. Başlık karakteri olarak Kendrick, genç bir kadının duygularını ustaca aktarıyor. görünür Her şeyin bir arada olmasını istiyor – iyi bir iş, iyi arkadaşlar, iyi bir ilişki – ancak baskıcı erkek arkadaşının (Charlie Carrick) kontrolcü etkisi altında sessizce boşa gidiyor ve onun önünde kız arkadaşlarıyla (Kaniehtiio) masum bir hafta sonu kaçamağı yapmaktan kaçınıyor. Horn ve Wunmi Mosaku) gizli tutuldu. , böylece… üzülmez. Alanna Francis'in senaryosu, toksik bir ilişkinin endişe verici etkileşimlerini hassas bir şekilde yeniden üretirken, Mary Nighy'nin kendinden emin yönetimi, hikayenin merkezindeki incelikli karakterlerin karmaşık ilişkilerini ustaca dengeliyor.
“De Palma” (2016)
Amazon Prime Video'da yayınlayın.
Yazar-yönetmen Noah Baumbach'ın sinematik etkileri düşünüldüğünde muhtemelen akla Eric Rohmer veya Woody Allen isimleri gelecektir. Ancak Baumbach'ın Jake Paltrow'la birlikte yönettiği bu harika sinematik belgesel, “Dressed to Kill”, “Body Double” ve “Body Double” kitaplarının stil sahibi yazarı Brian De Palma'nın erotik yolculuklarına ve göz kamaştırıcı shoot-em-up'larına sevgiyle dokunuyor. Yaralı Yüz.” ve çok daha fazlası. Tamamen film kliplerinden ve ilgi çekici De Palma'yla yapılan sohbetlerden oluşan bu film, zamanımızın en tutarlı film yapımcılarından birinin çalışmalarına dair enerjik ve eğlenceli bir yolculuk.