Baş döndürücü pop müziği ve yumuşak yaz ışıltısıyla A Radiant Girl, keyifli bir reşit olma romantizmi olarak kabul edilebilirdi. Motorlu ağzı olan 19 yaşındaki alıngan Irene (Rebecca Marder), birinin içinde olduğuna ikna olmuş görünüyor. Ancak bu aldatıcı derecede sıcak dram – Fransız aktris ve şarkıcı Sandrine Kiberlain’in ilk yönetmenlik denemesi – Irene’in hayatının kenarlarında sürünen karanlık kadar, kendini keşfetmesinin pembe anları hakkında da.
1942 yılında Paris’te Alman yetkililer ve Fransız polisi giderek daha fazla Yahudiyi toplama kamplarına gönderiyor. İşler hızla değişir: Irene’nin zengin Yahudi ailesi, bir radyodan, bir telefondan ve bisikletlerinden vazgeçmek zorunda kalır. Komşular ve esnaf tuhaf, hatta agresif davranmaya başlar.
Bu gelişmeler film boyunca bir ekmek kırıntısı izi gibi ilerliyor. Irene’nin ailesi – endişeli babası (André Marcon), flütçü erkek kardeşi (Anthony Bajon) ve özgür düşünen büyükannesi (Françoise Widhoff) – bu değişiklikleri hissedebilse de, Irene konservatuar seçmelerine hazırlanırken neredeyse fark etmemiş gibi görünür, Herzen ayrılır. , ve aile doktorunun sevimli asistanına bakıyor.
Irene mükemmel bir tiyatro çocuğu – bu konuda yetenekli ve tecrübeli bir ast – ama bir illüzyonu sürdürme yeteneği onun dünya görüşüne de uzanıyor gibi görünüyor. Trajik bir şekilde saf mı yoksa inkar mı ediyor?
Louis Malle’in Au Revoir les Enfants ve Au Revoir les Enfants ve II. Roberto Benigni’nin “Hayat Güzeldir”.
Açıkçası, Kiberlain’in aklında bu filmler vardı, ancak filmin kavramsal niyetleri, yanlış idare edilen kendine özgü gösterişleriyle ihanete uğruyor. Marder’in aşırı etkilenmiş performansında Irene, gizli derinlikleri saklayan hayat dolu genç bir kadından çok değerli bir aptal olarak karşımıza çıkıyor. Bazı noktalarda, Irene’in sevinci ile yaklaşmakta olan terör arasındaki zıtlık üzücü ve ürkütücüdür, ancak “A Radiant Girl” bu notaları nadiren vurur – gerisi yorucu ve gariptir.
parlak bir kız
Oylanmamış. Fransızca, altyazılı. Süre: 1 saat 38 dakika. Tiyatrolarda.
1942 yılında Paris’te Alman yetkililer ve Fransız polisi giderek daha fazla Yahudiyi toplama kamplarına gönderiyor. İşler hızla değişir: Irene’nin zengin Yahudi ailesi, bir radyodan, bir telefondan ve bisikletlerinden vazgeçmek zorunda kalır. Komşular ve esnaf tuhaf, hatta agresif davranmaya başlar.
Bu gelişmeler film boyunca bir ekmek kırıntısı izi gibi ilerliyor. Irene’nin ailesi – endişeli babası (André Marcon), flütçü erkek kardeşi (Anthony Bajon) ve özgür düşünen büyükannesi (Françoise Widhoff) – bu değişiklikleri hissedebilse de, Irene konservatuar seçmelerine hazırlanırken neredeyse fark etmemiş gibi görünür, Herzen ayrılır. , ve aile doktorunun sevimli asistanına bakıyor.
Irene mükemmel bir tiyatro çocuğu – bu konuda yetenekli ve tecrübeli bir ast – ama bir illüzyonu sürdürme yeteneği onun dünya görüşüne de uzanıyor gibi görünüyor. Trajik bir şekilde saf mı yoksa inkar mı ediyor?
Louis Malle’in Au Revoir les Enfants ve Au Revoir les Enfants ve II. Roberto Benigni’nin “Hayat Güzeldir”.
Açıkçası, Kiberlain’in aklında bu filmler vardı, ancak filmin kavramsal niyetleri, yanlış idare edilen kendine özgü gösterişleriyle ihanete uğruyor. Marder’in aşırı etkilenmiş performansında Irene, gizli derinlikleri saklayan hayat dolu genç bir kadından çok değerli bir aptal olarak karşımıza çıkıyor. Bazı noktalarda, Irene’in sevinci ile yaklaşmakta olan terör arasındaki zıtlık üzücü ve ürkütücüdür, ancak “A Radiant Girl” bu notaları nadiren vurur – gerisi yorucu ve gariptir.
parlak bir kız
Oylanmamış. Fransızca, altyazılı. Süre: 1 saat 38 dakika. Tiyatrolarda.