Çok dilli, çok yetenekli bir ozan ve 1960'ların başındaki folklor canlanmasının en büyük gruplarından biri olan Limeliters'ın son orijinal üyesi olan Alex Hassilev, 21 Nisan'da Burbank, Kaliforniya'da öldü. 91 yaşındaydı.
Eşi Gladys Hassilev, hastanedeki ölüm nedeninin kanser olduğunu söyledi.
Beatlemania 1964'te Amerika'nın gençliğini etkilemeden önce, ülke halk müziğinin sıkı armonilerine ve geleneksel düzenlemelerine aşıktı ve çok az performans, Bay Hassilev, Glenn Yarbrough ve Lou Gottlieb'den oluşan Limeliters üçlüsü kadar hayranlık uyandırdı.
Bay Hassilev sadece İngilizce değil aynı zamanda Fransızca, Portekizce, İspanyolca ve Rusça dillerinde de banjo ve gitar çalıyor ve bariton şarkı söylüyordu ve bunların hepsini akıcı bir şekilde konuşuyordu. Grup arkadaşları da aynı derecede akıllıydı: Bay Gottlieb'in müzikoloji alanında doktorası vardı ve Bay Yarbrough bir zamanlar Yunanca derslerinin masraflarını karşılamak için fedai olarak çalışıyordu.
Şehirli ve esprili, kahvehaneleri ve üniversite salonlarını “The Hammer Song” gibi basit halk standartlarıyla “Have Some Madeira, M'Dear”, “The Ballad of Sigmund Freud” ve “Charlie” gibi arsız melodileri karıştıran bir repertuvarla doldurdular. Gece Yarısı Çapulcusu.”
Limeliters, 1960 ile 1962 yılları arasında zirvedeyken yılda 300 konser çalıyor ve birkaç ayda bir albüm kaydediyordu; bunlardan ikisi – Tonight in Person (1960) ve The Slightly Fabulous Limeliters (1961) – Billboard Top'a ulaşan en önemli albümlerdi. 10.
Los Angeles Times 1961'de şöyle yazmıştı: “Limeliters'ın onları çağdaşlarının çok üstüne çıkaran belli bir müzik ve söz ustalığı var.”
Alexander Hassilev, 11 Haziran 1932'de Paris'te Rusya'dan gelen Yahudi göçmenler Leonide ve Tamara (Rudd) Hassilev'in çocuğu olarak dünyaya geldi. Almanya ile savaş tehdidinin artması üzerine aile, 1939 yılında New York'a göç etti. Burada Bay Hassilev inşaat mühendisi olarak çalıştı.
Alex çalışkan ve parlak bir öğrenci olduğunu kanıtladı; liseden hızla mezun oldu ve askerlik hizmetinden sonra Harvard'a girdi. Ancak üniversitenin Yankee seçkinciliği olarak gördüğü şeye tepki gösterdi ve bir yıl sonra Chicago Üniversitesi'ne transfer oldu. Orada da akademik hayatın onu kısıtladığını hissetti; Oyunculukta gerçekten elini denemek istediğinden New York'a döndü.
Neighbourhood Playhouse'da okudu, gitar öğrendi ve Greenwich Village çevresinde ortaya çıkan halk sahnesine katıldı. Roger Corman'ın 1959 yapımı korku komedisi A Bucket of Blood'da gitarist olarak küçük ama unutulmaz bir rolü vardı.
Aynı sıralarda Aspen, Colorado'dan gelen Bay Yarbrough ile bir partide tanıştı. Bay Yarbrough, Limelite adlı bir kafede düzenli olarak performans sergiliyordu. Hevesli bir kayakçı olan Bay Hassilev kısa süre sonra ona katıldı.
Limelite'ın ev mekanları olduğu ikili, kısa süre sonra Batı Kıyısı'ndaki mekanlarda performans sergilemeye başladı. Los Angeles'taki bir kahvehanede çalarken, 15. yüzyıl ayin müziği üzerine tezini yeni tamamlamış olan ve bir başka popüler folk grubu olan Kingston Trio için parçalar düzenleyen Bay Gottlieb'in dikkatini çektiler.
Üç adam birlikte şarkı söylemeye başladı ve 1959'da ilk turneye çıktılar. Popüler bir San Francisco mekanı olan Hungry I'de birkaç gece rezervasyonu yaptılar; Sahibi üç ismi de çadırın üzerine koymayı reddettiğinde, kendilerine Limeliters adını vermeye karar verdiler.
Üçlünün başarısı hızla geldi. Elektra Records ile anlaşma imzaladılar ve ilk albümlerini 1960 yılında çıkardılar. Turneler ve televizyon gösterileri arasında, “Things Go Better With Coke” da dahil olmak üzere bir dizi ticari jingle kaydettiler.
Ama sıkı armonileri sahne dışında karşılaştırılamazdı; sürekli çekişmeleri onlara “Bicker Kardeşler” lakabını kazandırdı. 1962'de Utah'ta meydana gelen bir uçak kazası onu sarstıktan (ama çoğunlukla yaralanmadan) sonra, Bay Yarbrough ülkeyi terk etti. Üçlü 1965'te resmen dağıldı.
Bay Hassilev solo bir albüm kaydetti ve oyunculuğa olan ilgisini yeniden canlandırdı. Televizyon komedisi “Get Smart”ta konuk oyuncu olarak yer alması ve 1966 yapımı “Ruslar Geliyor, Ruslar Geliyor!” adlı komedide rol alması da dahil olmak üzere bazı başarılar elde etti; ünlü Ruslardan birini ve diğer iki halk müzisyenini canlandırdı. Oyunculuğa geçiş yapıyorlardı: Theodore Bikel ve Alan Arkin.
Ancak halk şarkıcısı olarak kazandığı şöhretten kurtulmakta zorlandı. Batı Hollywood'daki evinin bodrumunda bir stüdyo kurdu ve birkaç yıl plak yapımcısı olarak çalıştı.
Ginger Stanjer ile ilk evliliği boşanmayla sonuçlandı. 1976'da Gladys Rios ile evlendi. Geriye oğlu David, iki torunu ve üç torunu kaldı.
Bay Hassilev, 1960'ların sonlarında ve 1970'lerde ve en sonunda 1981'de Limeliters'ı birkaç kez bir araya topladı ve Bay Yarbrough'un tekrar tekrar kadroya katılmasıyla. Bay Gottlieb'in 1996'daki ölümünden sonra, Bay Hassilev, aralarında 1960'ların halk sahnesinin emektarlarının da bulunduğu yeni sanatçıları bünyesine kattı. Bay Yarbrough 2016 yılında öldü.
Bay Hassilev 2006 yılında Limeliters'tan emekli oldu ancak ara sıra onlarla çalmaya devam etti ve grup bugün de aktif olmaya devam ediyor. 1960'lardaki popülaritesini hiçbir zaman geri kazanamasalar da, geniş ve coşkulu izleyicilere çalmaya devam ediyorlar.
Hassilev, 2005 yılında Batı Virginia'daki Charleston Daily Mail'e “Popüler kalmak için rekabette hayatta kalmalısınız” dedi. “Bu alanda olmak kendimi iyi hissetmemi sağlıyor. Kendimi temiz hissetmemi sağlıyor.”
Eşi Gladys Hassilev, hastanedeki ölüm nedeninin kanser olduğunu söyledi.
Beatlemania 1964'te Amerika'nın gençliğini etkilemeden önce, ülke halk müziğinin sıkı armonilerine ve geleneksel düzenlemelerine aşıktı ve çok az performans, Bay Hassilev, Glenn Yarbrough ve Lou Gottlieb'den oluşan Limeliters üçlüsü kadar hayranlık uyandırdı.
Bay Hassilev sadece İngilizce değil aynı zamanda Fransızca, Portekizce, İspanyolca ve Rusça dillerinde de banjo ve gitar çalıyor ve bariton şarkı söylüyordu ve bunların hepsini akıcı bir şekilde konuşuyordu. Grup arkadaşları da aynı derecede akıllıydı: Bay Gottlieb'in müzikoloji alanında doktorası vardı ve Bay Yarbrough bir zamanlar Yunanca derslerinin masraflarını karşılamak için fedai olarak çalışıyordu.
Şehirli ve esprili, kahvehaneleri ve üniversite salonlarını “The Hammer Song” gibi basit halk standartlarıyla “Have Some Madeira, M'Dear”, “The Ballad of Sigmund Freud” ve “Charlie” gibi arsız melodileri karıştıran bir repertuvarla doldurdular. Gece Yarısı Çapulcusu.”
Limeliters, 1960 ile 1962 yılları arasında zirvedeyken yılda 300 konser çalıyor ve birkaç ayda bir albüm kaydediyordu; bunlardan ikisi – Tonight in Person (1960) ve The Slightly Fabulous Limeliters (1961) – Billboard Top'a ulaşan en önemli albümlerdi. 10.
Los Angeles Times 1961'de şöyle yazmıştı: “Limeliters'ın onları çağdaşlarının çok üstüne çıkaran belli bir müzik ve söz ustalığı var.”
Alexander Hassilev, 11 Haziran 1932'de Paris'te Rusya'dan gelen Yahudi göçmenler Leonide ve Tamara (Rudd) Hassilev'in çocuğu olarak dünyaya geldi. Almanya ile savaş tehdidinin artması üzerine aile, 1939 yılında New York'a göç etti. Burada Bay Hassilev inşaat mühendisi olarak çalıştı.
Alex çalışkan ve parlak bir öğrenci olduğunu kanıtladı; liseden hızla mezun oldu ve askerlik hizmetinden sonra Harvard'a girdi. Ancak üniversitenin Yankee seçkinciliği olarak gördüğü şeye tepki gösterdi ve bir yıl sonra Chicago Üniversitesi'ne transfer oldu. Orada da akademik hayatın onu kısıtladığını hissetti; Oyunculukta gerçekten elini denemek istediğinden New York'a döndü.
Neighbourhood Playhouse'da okudu, gitar öğrendi ve Greenwich Village çevresinde ortaya çıkan halk sahnesine katıldı. Roger Corman'ın 1959 yapımı korku komedisi A Bucket of Blood'da gitarist olarak küçük ama unutulmaz bir rolü vardı.
Aynı sıralarda Aspen, Colorado'dan gelen Bay Yarbrough ile bir partide tanıştı. Bay Yarbrough, Limelite adlı bir kafede düzenli olarak performans sergiliyordu. Hevesli bir kayakçı olan Bay Hassilev kısa süre sonra ona katıldı.
Limelite'ın ev mekanları olduğu ikili, kısa süre sonra Batı Kıyısı'ndaki mekanlarda performans sergilemeye başladı. Los Angeles'taki bir kahvehanede çalarken, 15. yüzyıl ayin müziği üzerine tezini yeni tamamlamış olan ve bir başka popüler folk grubu olan Kingston Trio için parçalar düzenleyen Bay Gottlieb'in dikkatini çektiler.
Üç adam birlikte şarkı söylemeye başladı ve 1959'da ilk turneye çıktılar. Popüler bir San Francisco mekanı olan Hungry I'de birkaç gece rezervasyonu yaptılar; Sahibi üç ismi de çadırın üzerine koymayı reddettiğinde, kendilerine Limeliters adını vermeye karar verdiler.
Üçlünün başarısı hızla geldi. Elektra Records ile anlaşma imzaladılar ve ilk albümlerini 1960 yılında çıkardılar. Turneler ve televizyon gösterileri arasında, “Things Go Better With Coke” da dahil olmak üzere bir dizi ticari jingle kaydettiler.
Ama sıkı armonileri sahne dışında karşılaştırılamazdı; sürekli çekişmeleri onlara “Bicker Kardeşler” lakabını kazandırdı. 1962'de Utah'ta meydana gelen bir uçak kazası onu sarstıktan (ama çoğunlukla yaralanmadan) sonra, Bay Yarbrough ülkeyi terk etti. Üçlü 1965'te resmen dağıldı.
Bay Hassilev solo bir albüm kaydetti ve oyunculuğa olan ilgisini yeniden canlandırdı. Televizyon komedisi “Get Smart”ta konuk oyuncu olarak yer alması ve 1966 yapımı “Ruslar Geliyor, Ruslar Geliyor!” adlı komedide rol alması da dahil olmak üzere bazı başarılar elde etti; ünlü Ruslardan birini ve diğer iki halk müzisyenini canlandırdı. Oyunculuğa geçiş yapıyorlardı: Theodore Bikel ve Alan Arkin.
Ancak halk şarkıcısı olarak kazandığı şöhretten kurtulmakta zorlandı. Batı Hollywood'daki evinin bodrumunda bir stüdyo kurdu ve birkaç yıl plak yapımcısı olarak çalıştı.
Ginger Stanjer ile ilk evliliği boşanmayla sonuçlandı. 1976'da Gladys Rios ile evlendi. Geriye oğlu David, iki torunu ve üç torunu kaldı.
Bay Hassilev, 1960'ların sonlarında ve 1970'lerde ve en sonunda 1981'de Limeliters'ı birkaç kez bir araya topladı ve Bay Yarbrough'un tekrar tekrar kadroya katılmasıyla. Bay Gottlieb'in 1996'daki ölümünden sonra, Bay Hassilev, aralarında 1960'ların halk sahnesinin emektarlarının da bulunduğu yeni sanatçıları bünyesine kattı. Bay Yarbrough 2016 yılında öldü.
Bay Hassilev 2006 yılında Limeliters'tan emekli oldu ancak ara sıra onlarla çalmaya devam etti ve grup bugün de aktif olmaya devam ediyor. 1960'lardaki popülaritesini hiçbir zaman geri kazanamasalar da, geniş ve coşkulu izleyicilere çalmaya devam ediyorlar.
Hassilev, 2005 yılında Batı Virginia'daki Charleston Daily Mail'e “Popüler kalmak için rekabette hayatta kalmalısınız” dedi. “Bu alanda olmak kendimi iyi hissetmemi sağlıyor. Kendimi temiz hissetmemi sağlıyor.”