Umutlanmayın: Bu Al Pacino, Robert De Niro ve Mick Jagger hakkında bir belgesel değil. “Old Dads”, 50’li yaşlarında, saçları kazınmış, hafif sakallı popüler komedyen Bill Burr’un merhum baba Jack’i canlandırdığı ilk uzun metrajlı filmi.
Jack, Burr’un stand-up kişiliğinden pek de farklı olmayan bir sesle, çağdaş heteroseksüel beyaz erkeğin kafasını karıştıran konulara saygısız ve ilgisiz yanıtlar veriyor. Jack, süpermarkete gitmek için çocuğunu arabada bırakamayacağını, ancak bu mağazanın hormon açısından zengin abur cubur satmakta özgür olduğunu ve internet pornografisine bağımlı oldukları için kimsenin umursamadığını düşünüyor. Açıklama yapıyorum.
Günümüzün erkek komedilerinde yaygın olduğu gibi Jack, Bokeem Woodbine ve Bobby Cannavale’in iş ortakları Mike ve Conner’ı canlandırdığı bir üçlünün parçası. Başarılı şirketlerini kısa süre önce, “yıkıcı” tarzı daha “modern hayat çöptür” mizahına yem sağlayan, beceriksiz genç bir girişimci kardeşe (Miles Robbins) sattılar.
Film, Jack’in yetişkin scooter sürücülerine ve park etme konusundaki neredeyse sürekli öfkesinin yanı sıra ebeveynlik konusundaki endişesini de vurguluyor. Jack ve eşi Leah şu sıralar oğullarının anaokulu için doğru tavsiyeyi alamamasından endişe ediyor. Bu yüzden Jack, Jack ve Leah’nin etrafındaki birçok ebeveyn gibi hem 1980’ler tarzı Yeni Çağ kırılganlığının bir parodisi hem de günümüzün “uyanma” felsefelerinin yavan bir savunucusu olan bir okul müdürüyle (Rachael Harris) çatışır.
Pek çok sahne, Jack’in “Yakını kapsayıcı” veya “Ayrıcalığınızı kontrol edin” gibi ifadelere verdiği göz devirme ve ardından çığlık atma tepkilerine dayanıyor. Burr kesinlikle bu konuda ustalaştı. Ve genel olarak daha iyi oyuncular olan Woodbine ve Cannavale, Burr’un moduna kolaylıkla giriyorlar. Sonuçlar hayranları için tatmin edici ve potansiyel olarak özgürleştirici olacak.
Yaşlı babalar
Dil temaları, çıplaklık ve daha fazla dil için R olarak derecelendirildi. Gösterim süresi: 1 saat 44 dakika. Netflix’te izleyin.
Jack, Burr’un stand-up kişiliğinden pek de farklı olmayan bir sesle, çağdaş heteroseksüel beyaz erkeğin kafasını karıştıran konulara saygısız ve ilgisiz yanıtlar veriyor. Jack, süpermarkete gitmek için çocuğunu arabada bırakamayacağını, ancak bu mağazanın hormon açısından zengin abur cubur satmakta özgür olduğunu ve internet pornografisine bağımlı oldukları için kimsenin umursamadığını düşünüyor. Açıklama yapıyorum.
Günümüzün erkek komedilerinde yaygın olduğu gibi Jack, Bokeem Woodbine ve Bobby Cannavale’in iş ortakları Mike ve Conner’ı canlandırdığı bir üçlünün parçası. Başarılı şirketlerini kısa süre önce, “yıkıcı” tarzı daha “modern hayat çöptür” mizahına yem sağlayan, beceriksiz genç bir girişimci kardeşe (Miles Robbins) sattılar.
Film, Jack’in yetişkin scooter sürücülerine ve park etme konusundaki neredeyse sürekli öfkesinin yanı sıra ebeveynlik konusundaki endişesini de vurguluyor. Jack ve eşi Leah şu sıralar oğullarının anaokulu için doğru tavsiyeyi alamamasından endişe ediyor. Bu yüzden Jack, Jack ve Leah’nin etrafındaki birçok ebeveyn gibi hem 1980’ler tarzı Yeni Çağ kırılganlığının bir parodisi hem de günümüzün “uyanma” felsefelerinin yavan bir savunucusu olan bir okul müdürüyle (Rachael Harris) çatışır.
Pek çok sahne, Jack’in “Yakını kapsayıcı” veya “Ayrıcalığınızı kontrol edin” gibi ifadelere verdiği göz devirme ve ardından çığlık atma tepkilerine dayanıyor. Burr kesinlikle bu konuda ustalaştı. Ve genel olarak daha iyi oyuncular olan Woodbine ve Cannavale, Burr’un moduna kolaylıkla giriyorlar. Sonuçlar hayranları için tatmin edici ve potansiyel olarak özgürleştirici olacak.
Yaşlı babalar
Dil temaları, çıplaklık ve daha fazla dil için R olarak derecelendirildi. Gösterim süresi: 1 saat 44 dakika. Netflix’te izleyin.