Menace II Society 30 yıl önce sinemalara çıktığında, sistem için bir şoktu.
Belki de pek çok sinemasever, iki yıl önce evrensel beğeni toplayan başka bir Boyz N the Hood bekliyordu çünkü fragman siyah şehir yaşamı sahneleri arasında bir iyimserlik duygusu taşıyordu. Her ikisi de Los Angeles’ın sorunlu mahallelerinde geçen reşit olma dramalarıydı. Ve her ikisi de test edilen bir kahraman ve ölmekte olan bir kilit karakterdi.
Boyz’da o kahraman hayatta kalıyor, Cuba Gooding Jr.’ın Tre. Kahretsin, O İyi: Film, Morehouse College’a gitmek için üniversiteden ayrılmasıyla sona erer. Bu umut verici hikayede ana karakter kaçar. Menace’de öyle değil. Kaçamayanlar hakkında, şartlar tarafından kapana kısılmış erkekler olarak büyüyen binlerce erkek hakkında. Boyz N the Hood çok az kişinin yaşayabileceği bir rüyaysa, Menace II Society geride kalanların gerçeğiydi.
Yönetmenler Albert ve Allen Hughes’un imzasını taşıyan, senaryosu Tyger Williams’a ait olan -o zamanlar hepsi 20’li yaşlarında olan- çıkış yapan Menace, annesi aşırı dozda uyuşturucudan öldükten sonra büyükanne ve büyükbabasının yanına taşınan Caine’in (Tyrin Turner) hikayesini anlatıyor. başarısız bir uyuşturucu anlaşmasında ölür. Ama o gerçekten de Glenn Plummer’ın canlandırdığı Pernell ve diğer sokak sakinleri tarafından büyütülüyor. Caine, geçimini sağlamak için uyuşturucu satıyor ve araba çalıyor. Larenz Tate’in zekice canlandırdığı uzlaşmaz katil O-Dog ile en iyi arkadaştır ve şu anda hapsedilmiş Pernell’den bebek sahibi olan Ronnie’ye (Jada Pinkett) karşı hisler besler. Ancak Caine, kendisi için ölümcül olan kararlar verir. Gerçek bir trajik kahramanlık tarzında, kendi düşüşünü gerçekleştiriyor. Bir bebeğin babası olur, sonra onu sahiplenmeyi reddeder ve sonunda bebeğin annesinin kuzeninin ellerinde ölümüne yol açan bir yola girer.
Tehdit’i (çoğu büyük platformda mevcuttur) bu kadar zengin bir film yapan şeylerden biri, şaşırtıcı sayıda tam anlamıyla canlandırılmış karakterleridir – sadece Caine değil, aynı zamanda arkadaşları da olan bir katil olan O-Dog da çocuklara karşı destekleyici ve naziktir. . Caine’i öldüren adam bile birçok katmanla karşı karşıyadır: kuzenine karşı şefkatlidir ve ona olan sevgisi onu Caine ile çatışma rotasına sokar. Kuzen isimsiz kalır, ancak Grand Theft Auto’daki gangsterlerle aynı özenle muamele gören Boyz N the Hood’daki düşmanlar gibi tasvir edilmez.
Film, Caine’in yaşam koşullarının onu şekillendirmede nasıl önemli bir rol oynadığını keşfetme noktasına geliyor – ister bağımlı bir anne ve uyuşturucu satıcısı bir babayla yetiştirilmesi, ister bira içip ilk doğumunu yapmasına izin veren Pernell ile çocukluk ilişkileri olsun. silah. Daha sonra babasının bir kart oyunu yüzünden bir adamı öldürdüğüne tanık olur. Kabil’in bu hayatı seçmediği açıktır; Bu, onun bulduğu şekliyle dünya. Ve çocuğuna bakmama kararlılığı şüphesiz yanlış bir seçim olsa da, kendisine miras kalan mantığı kullanıyor. İç monologunu duyuyoruz. Doğru olanı yapmaya çalışıyor ama nasıl yapacağını bilmiyor. Çevresindeki diğerleriyle karşılaştırıldığında, Caine nispeten ahlaklıdır.
Tehdit, South Central (1992) ve Boyz da dahil olmak üzere 90’ların karanlık, siyah odaklı şehir filmleri dalgasının bir parçasıydı. 3 milyon dolarlık Tehdit filmi hem izleyiciler (gişede 30 milyon dolar) hem de eleştirmenler arasında bir hit oldu. Entertainment Weekly’den Owen Gleiberman filmi “parlak ve affetmez” olarak nitelendirdi ve hem Siskel hem de Ebert filmi 1993’ün en iyi filmleri listelerine dahil ettiler.
İlk hitleri, Hughes kardeşlerin iki yıl sonra, yoksul ailesini beslemek için bankaları soyan siyahi bir Vietnam gazisi hakkında Ölü Başkanlar filmini çekmelerine olanak sağladı. Her iki filmde de, Amerika’da Black deneyiminin kalbindeki trajediye yol açan sistemik koşulları keşfetmekle ilgilenen film yapımcıları yer alıyor.
Albert Hughes, “Tehdit” in beyaz insanlar için yapıldığını ve Don’t Be a Menace to Drinking Your Juice in the Hood’da (1996) türdeki genel bir düşüşün parçası olarak alay konusu edildiğini söyledi. Yine de Gucci Mane, A$AP Rocky ve Lil Wayne müziklerinde “Tehdit”ten söz ettiler ve daha genç bir Kanye West bunun “en çok izlenen” filmlerinden biri olduğunu kaydetti.
Heavy: An American Memoir’ın yazarı ve romancısı Kiese Laymon“,” “Arkadaşlarımla benim her kelimesini ezberlediğimiz ilk filmdi” dedi ve ekledi, “O-Dog büyüleyiciydi. Bazılarımız onun gibi konuşmayı severdi. Bazılarımız onun gibi davranmayı severdi. Bu, bazılarımız için ölümcüldü.”
Aslında, “Menace II Society” siyah hanelerde bir mihenk taşı haline geldi ve “The Color Purple”, “Malcolm X” ve evet, “Boyz N the Hood” ile birlikte görülmesi gerekiyor.
“Tehdit” elbette mükemmel değil. Kadınlar neredeyse üç boyutlu değil. Caine’in annesi onu büyütmekten aciz bir aptaldan başka bir şey değildir, Ronnie’nin ise sorumluluk sahibi bir anne olmak ve romantik bir ilgi uyandırmaktan başka yapacak çok şeyi yoktur. Ancak bu filmin mirası abartılamaz. Eleştirmen Caryn James, Haber’ta filmin gösterime girmesiyle ilgili olarak şunları yazdı: “‘Menace II Society’yi bu kadar radikal, bu kadar nadir ve bu kadar önemli yapan şey, yapımcıların gençliği değil, filmin ıssızlığıdır.”
Belki de pek çok sinemasever, iki yıl önce evrensel beğeni toplayan başka bir Boyz N the Hood bekliyordu çünkü fragman siyah şehir yaşamı sahneleri arasında bir iyimserlik duygusu taşıyordu. Her ikisi de Los Angeles’ın sorunlu mahallelerinde geçen reşit olma dramalarıydı. Ve her ikisi de test edilen bir kahraman ve ölmekte olan bir kilit karakterdi.
Boyz’da o kahraman hayatta kalıyor, Cuba Gooding Jr.’ın Tre. Kahretsin, O İyi: Film, Morehouse College’a gitmek için üniversiteden ayrılmasıyla sona erer. Bu umut verici hikayede ana karakter kaçar. Menace’de öyle değil. Kaçamayanlar hakkında, şartlar tarafından kapana kısılmış erkekler olarak büyüyen binlerce erkek hakkında. Boyz N the Hood çok az kişinin yaşayabileceği bir rüyaysa, Menace II Society geride kalanların gerçeğiydi.
Yönetmenler Albert ve Allen Hughes’un imzasını taşıyan, senaryosu Tyger Williams’a ait olan -o zamanlar hepsi 20’li yaşlarında olan- çıkış yapan Menace, annesi aşırı dozda uyuşturucudan öldükten sonra büyükanne ve büyükbabasının yanına taşınan Caine’in (Tyrin Turner) hikayesini anlatıyor. başarısız bir uyuşturucu anlaşmasında ölür. Ama o gerçekten de Glenn Plummer’ın canlandırdığı Pernell ve diğer sokak sakinleri tarafından büyütülüyor. Caine, geçimini sağlamak için uyuşturucu satıyor ve araba çalıyor. Larenz Tate’in zekice canlandırdığı uzlaşmaz katil O-Dog ile en iyi arkadaştır ve şu anda hapsedilmiş Pernell’den bebek sahibi olan Ronnie’ye (Jada Pinkett) karşı hisler besler. Ancak Caine, kendisi için ölümcül olan kararlar verir. Gerçek bir trajik kahramanlık tarzında, kendi düşüşünü gerçekleştiriyor. Bir bebeğin babası olur, sonra onu sahiplenmeyi reddeder ve sonunda bebeğin annesinin kuzeninin ellerinde ölümüne yol açan bir yola girer.
Tehdit’i (çoğu büyük platformda mevcuttur) bu kadar zengin bir film yapan şeylerden biri, şaşırtıcı sayıda tam anlamıyla canlandırılmış karakterleridir – sadece Caine değil, aynı zamanda arkadaşları da olan bir katil olan O-Dog da çocuklara karşı destekleyici ve naziktir. . Caine’i öldüren adam bile birçok katmanla karşı karşıyadır: kuzenine karşı şefkatlidir ve ona olan sevgisi onu Caine ile çatışma rotasına sokar. Kuzen isimsiz kalır, ancak Grand Theft Auto’daki gangsterlerle aynı özenle muamele gören Boyz N the Hood’daki düşmanlar gibi tasvir edilmez.
Film, Caine’in yaşam koşullarının onu şekillendirmede nasıl önemli bir rol oynadığını keşfetme noktasına geliyor – ister bağımlı bir anne ve uyuşturucu satıcısı bir babayla yetiştirilmesi, ister bira içip ilk doğumunu yapmasına izin veren Pernell ile çocukluk ilişkileri olsun. silah. Daha sonra babasının bir kart oyunu yüzünden bir adamı öldürdüğüne tanık olur. Kabil’in bu hayatı seçmediği açıktır; Bu, onun bulduğu şekliyle dünya. Ve çocuğuna bakmama kararlılığı şüphesiz yanlış bir seçim olsa da, kendisine miras kalan mantığı kullanıyor. İç monologunu duyuyoruz. Doğru olanı yapmaya çalışıyor ama nasıl yapacağını bilmiyor. Çevresindeki diğerleriyle karşılaştırıldığında, Caine nispeten ahlaklıdır.
Tehdit, South Central (1992) ve Boyz da dahil olmak üzere 90’ların karanlık, siyah odaklı şehir filmleri dalgasının bir parçasıydı. 3 milyon dolarlık Tehdit filmi hem izleyiciler (gişede 30 milyon dolar) hem de eleştirmenler arasında bir hit oldu. Entertainment Weekly’den Owen Gleiberman filmi “parlak ve affetmez” olarak nitelendirdi ve hem Siskel hem de Ebert filmi 1993’ün en iyi filmleri listelerine dahil ettiler.
İlk hitleri, Hughes kardeşlerin iki yıl sonra, yoksul ailesini beslemek için bankaları soyan siyahi bir Vietnam gazisi hakkında Ölü Başkanlar filmini çekmelerine olanak sağladı. Her iki filmde de, Amerika’da Black deneyiminin kalbindeki trajediye yol açan sistemik koşulları keşfetmekle ilgilenen film yapımcıları yer alıyor.
Albert Hughes, “Tehdit” in beyaz insanlar için yapıldığını ve Don’t Be a Menace to Drinking Your Juice in the Hood’da (1996) türdeki genel bir düşüşün parçası olarak alay konusu edildiğini söyledi. Yine de Gucci Mane, A$AP Rocky ve Lil Wayne müziklerinde “Tehdit”ten söz ettiler ve daha genç bir Kanye West bunun “en çok izlenen” filmlerinden biri olduğunu kaydetti.
Heavy: An American Memoir’ın yazarı ve romancısı Kiese Laymon“,” “Arkadaşlarımla benim her kelimesini ezberlediğimiz ilk filmdi” dedi ve ekledi, “O-Dog büyüleyiciydi. Bazılarımız onun gibi konuşmayı severdi. Bazılarımız onun gibi davranmayı severdi. Bu, bazılarımız için ölümcüldü.”
Aslında, “Menace II Society” siyah hanelerde bir mihenk taşı haline geldi ve “The Color Purple”, “Malcolm X” ve evet, “Boyz N the Hood” ile birlikte görülmesi gerekiyor.
“Tehdit” elbette mükemmel değil. Kadınlar neredeyse üç boyutlu değil. Caine’in annesi onu büyütmekten aciz bir aptaldan başka bir şey değildir, Ronnie’nin ise sorumluluk sahibi bir anne olmak ve romantik bir ilgi uyandırmaktan başka yapacak çok şeyi yoktur. Ancak bu filmin mirası abartılamaz. Eleştirmen Caryn James, Haber’ta filmin gösterime girmesiyle ilgili olarak şunları yazdı: “‘Menace II Society’yi bu kadar radikal, bu kadar nadir ve bu kadar önemli yapan şey, yapımcıların gençliği değil, filmin ıssızlığıdır.”