“Hafıza”da geçmişinin peşini bırakmayan bir kadın, geçmişine zar zor tutunabilen bir adamla tanışır. Yazar-yönetmen Michel Franco'nun başrollerini paylaştığı, Jessica Chastain ve Peter Sarsgaard'ın bu sanatsal sömürü sinemasındaki çalışmaları o kadar güçlü ki karakterlerinin bambaşka bir filme kaçmasını isteyeceğiniz kurgulanmış dramadaki kurgu bu.
Chastain, gün boyunca engelli yetişkinlerle ilgilenen, iyileşmekte olan bir alkolik olan Sylvia'yı canlandırıyor. O ve tatlı ergen kızı Anna (Brooke Timber), Brooklyn'deki Sunset Park'ta endüstriyel görünümlü bir binada geniş, güneş alan bir daireye sahipler. Yan tarafta bir lastik dükkanı var ve apartman kapısı birkaç kilitle donatılmış. Sylvia eve her döndüğünde, kilitleri dikkatlice kapatıyor ve alarm sistemini çalıştırıyor; bu, Franco'nun defalarca gerçekleştirdiği bir ritüel. Bu, Sylvia'nın tedbirliliği ve fiziksel ihtiyatlılığı (göz teması kurmaması ve kollarını göğsünün üzerinde birleştirme eğilimi göstermesi) gibi, ihtiyatlılığının altını çizen bir alışkanlık.
Bir akşam Sylvia ve kız kardeşi Olivia (her zaman hoş karşılanan Merritt Wever) bir lise toplantısına katılırlar. Orada, gözle görülür şekilde rahatsız olan Sylvia kendi içine çekilir, ancak bir adam – Saul rolündeki Sarsgaard – ona yaklaştığında, ancak daha sonra acı verici bir şekilde netleşecek nedenlerden dolayı ayrılır. Onu metroya ve binanın ön kapısına kadar takip ediyor, yağmur yağmaya başladığında bile orada kalıyor. Ertesi sabah Sylvia onu yedek lastikle yerde otururken, titrerken ve neredeyse tutarsız halde bulur. Saul'un erken evre demans hastası olduğu ve güzel kumtaşında yaşadığı ve kızı Sara'nın (Elsie Fisher) gelip gittiği ayık kardeşi Isaac'in (Josh Charles) gözetiminde yaşadığı ortaya çıktı.
Kısa süre sonra Sylvia yarı zamanlı olarak Saul'la ilgilenmeye başlar; bu iş hem samimi hem de şaşırtıcı olmayan bir şekilde romantik bir hal alır. Ne yazık ki, oyuncuların gösterdiği şefkat ve bağlılığa rağmen ilişki dramatik değil ve hikayenin mantığındaki sayısız boşluk da buna yardımcı olmuyor. Oldukça kendini beğenmiş bir profesyonel gibi görünen Isaac'in, özellikle ailenin ekonomik kaynakları göz önüne alındığında, Sylvia geldiğinde hiçbir yardımcısının olmaması hiç mantıklı değil. (Aynı zamanda onun geçmişini araştırdığı sahneyi de kaçırmış gibiyim.) Olivia'nın kocası ve çocukları gibi, bir grup sıkıcı adamdan oluşan Isaac, Franco'nun onu havaya fırlatmadan önce sallayabileceği kullanışlı bir sivil destek görevi görüyor. kovalar.
Chastain, performansı çoğu zaman yaşanmaktan çok prova edilmiş gibi görünse de ekranı güvenilir bir şekilde tutuyor; özellikle de hassas, cıva ifade gücü hem filmi hem de filmin zorluklarını önemli ölçüde derinleştiren Sarsgaard'la oynadığı sahnelerde. Her zaman Sylvia ve Saul'un bir çift olduğuna inanmıyorsunuz ama Sarsgaard inanmanızı sağlıyor. Kesinlikle iki oyuncu, Sylvia'nın görüşmediği annesi Samantha'nın (canavar anneliğin kişileştirilmiş hali olarak canlı bir Jessica Harper) ortaya çıkışıyla daha da karmaşıklaşan ve ardından kışkırtıcı derecede çılgına dönen bu filmi izlemeniz için size bir neden verecektir. Olivia ile iletişimini sürdüren Samantha, görünüşe göre yakınlara taşınmayı düşünüyor, özellikle de Franco'nun Sylvia'nın kırılgan soğukkanlılığını yok edebilmesi için.
“After Lucia” ve “Sundown” gibi filmleri de bulunan Franco, acı dolu hikayelerine (tecavüz, taciz, cinayet) nispeten hesaplı bir soğukkanlılıkla ve bir sanat filmi süsüyle yaklaşmayı seviyor. Sylvia'nın muhtemelen geçmişinden dolayı derinden sorunlu olduğu başından beri belliydi. Franco orada burada ipuçları verse de, aynı zamanda en kötüsünü, gözyaşları, çığlıklar ve çirkin, şaşırtıcı olmayan açıklamalarla dolu geç, beceriksizce sahnelenen bir çöküşe kadar saklıyor. Sylvia şu ana kadar -katıldığı AA toplantılarından birinde bile- acısını tam anlamıyla dile getirememişse, bu onun özellikle içine kapanık olmasından kaynaklanmıyor. Bunun yerine, Franco büyük açıklamasını maksimum anlatı ivmesi için saklıyor ve bir kadının acısını paketlenmiş bir gösteriye dönüştürüyor.
Hafıza
Erkek çıplaklığı için R olarak derecelendirildi. Süre: 1 saat 40 dakika. Sinemalarda.
Chastain, gün boyunca engelli yetişkinlerle ilgilenen, iyileşmekte olan bir alkolik olan Sylvia'yı canlandırıyor. O ve tatlı ergen kızı Anna (Brooke Timber), Brooklyn'deki Sunset Park'ta endüstriyel görünümlü bir binada geniş, güneş alan bir daireye sahipler. Yan tarafta bir lastik dükkanı var ve apartman kapısı birkaç kilitle donatılmış. Sylvia eve her döndüğünde, kilitleri dikkatlice kapatıyor ve alarm sistemini çalıştırıyor; bu, Franco'nun defalarca gerçekleştirdiği bir ritüel. Bu, Sylvia'nın tedbirliliği ve fiziksel ihtiyatlılığı (göz teması kurmaması ve kollarını göğsünün üzerinde birleştirme eğilimi göstermesi) gibi, ihtiyatlılığının altını çizen bir alışkanlık.
Bir akşam Sylvia ve kız kardeşi Olivia (her zaman hoş karşılanan Merritt Wever) bir lise toplantısına katılırlar. Orada, gözle görülür şekilde rahatsız olan Sylvia kendi içine çekilir, ancak bir adam – Saul rolündeki Sarsgaard – ona yaklaştığında, ancak daha sonra acı verici bir şekilde netleşecek nedenlerden dolayı ayrılır. Onu metroya ve binanın ön kapısına kadar takip ediyor, yağmur yağmaya başladığında bile orada kalıyor. Ertesi sabah Sylvia onu yedek lastikle yerde otururken, titrerken ve neredeyse tutarsız halde bulur. Saul'un erken evre demans hastası olduğu ve güzel kumtaşında yaşadığı ve kızı Sara'nın (Elsie Fisher) gelip gittiği ayık kardeşi Isaac'in (Josh Charles) gözetiminde yaşadığı ortaya çıktı.
Kısa süre sonra Sylvia yarı zamanlı olarak Saul'la ilgilenmeye başlar; bu iş hem samimi hem de şaşırtıcı olmayan bir şekilde romantik bir hal alır. Ne yazık ki, oyuncuların gösterdiği şefkat ve bağlılığa rağmen ilişki dramatik değil ve hikayenin mantığındaki sayısız boşluk da buna yardımcı olmuyor. Oldukça kendini beğenmiş bir profesyonel gibi görünen Isaac'in, özellikle ailenin ekonomik kaynakları göz önüne alındığında, Sylvia geldiğinde hiçbir yardımcısının olmaması hiç mantıklı değil. (Aynı zamanda onun geçmişini araştırdığı sahneyi de kaçırmış gibiyim.) Olivia'nın kocası ve çocukları gibi, bir grup sıkıcı adamdan oluşan Isaac, Franco'nun onu havaya fırlatmadan önce sallayabileceği kullanışlı bir sivil destek görevi görüyor. kovalar.
Chastain, performansı çoğu zaman yaşanmaktan çok prova edilmiş gibi görünse de ekranı güvenilir bir şekilde tutuyor; özellikle de hassas, cıva ifade gücü hem filmi hem de filmin zorluklarını önemli ölçüde derinleştiren Sarsgaard'la oynadığı sahnelerde. Her zaman Sylvia ve Saul'un bir çift olduğuna inanmıyorsunuz ama Sarsgaard inanmanızı sağlıyor. Kesinlikle iki oyuncu, Sylvia'nın görüşmediği annesi Samantha'nın (canavar anneliğin kişileştirilmiş hali olarak canlı bir Jessica Harper) ortaya çıkışıyla daha da karmaşıklaşan ve ardından kışkırtıcı derecede çılgına dönen bu filmi izlemeniz için size bir neden verecektir. Olivia ile iletişimini sürdüren Samantha, görünüşe göre yakınlara taşınmayı düşünüyor, özellikle de Franco'nun Sylvia'nın kırılgan soğukkanlılığını yok edebilmesi için.
“After Lucia” ve “Sundown” gibi filmleri de bulunan Franco, acı dolu hikayelerine (tecavüz, taciz, cinayet) nispeten hesaplı bir soğukkanlılıkla ve bir sanat filmi süsüyle yaklaşmayı seviyor. Sylvia'nın muhtemelen geçmişinden dolayı derinden sorunlu olduğu başından beri belliydi. Franco orada burada ipuçları verse de, aynı zamanda en kötüsünü, gözyaşları, çığlıklar ve çirkin, şaşırtıcı olmayan açıklamalarla dolu geç, beceriksizce sahnelenen bir çöküşe kadar saklıyor. Sylvia şu ana kadar -katıldığı AA toplantılarından birinde bile- acısını tam anlamıyla dile getirememişse, bu onun özellikle içine kapanık olmasından kaynaklanmıyor. Bunun yerine, Franco büyük açıklamasını maksimum anlatı ivmesi için saklıyor ve bir kadının acısını paketlenmiş bir gösteriye dönüştürüyor.
Hafıza
Erkek çıplaklığı için R olarak derecelendirildi. Süre: 1 saat 40 dakika. Sinemalarda.