“Bir Sahnenin Anatomisi”nde yönetmenlerden filmlerindeki önemli sahneleri işlemenin ardındaki sırları açıklamalarını istiyoruz. Cuma günleri serinin yeni bölümlerini izleyin. Ayrıca YouTube'daki 150'den fazla videodan oluşan koleksiyonumuza göz atın Ve YouTube kanalımıza abone olun.
Yönetmen Martin Scorsese, 1920'lerdeki Osage cinayetlerinin ilgi çekici öyküsünü “Killers of the Flower Moon”da (En İyi Film dahil 10 Oscar'a aday gösterildi) anlatmak için büyük ölçüde kamerayı anlatıyla birlikte hareket ettirmemeyi seçti.
“Bir video röportajı sırasında “Manzarayı ve dönemi derinlemesine incelediğimde, daha sabit görüntülere sahip olma eğilimindeydim” dedi, “bir bakıma neredeyse eski fotoğraflara benzeyen görüntüler.”
Ancak çok önemli bir an, bir değişikliği gerektirdi. Müfettişler, Osage cinayetlerini ve ortadan kaybolmalarını araştırmak için Oklahoma'ya gittiklerinde, bu olaya karıştıklarına inandıkları bir grup insanın temeline inerler. Ve bu sahnede kolluk kuvvetleri bilgi alabileceklerini düşündükleri bir kişiyi tutuklamak için bir araya geliyor: Leonardo DiCaprio'nun canlandırdığı Ernest Burkhart.
Ernest bir bilardo salonunda/kuaförde otururken, müfettişler onun etrafını sarmak için odaya girerler.
“Filmdeki karakterlerin hepsi birbirinin etrafında daire çizdiğinden ve daire daraldığından, çekim için yaptığım çizim sadece oklu bir daireydi. İşte bu kadar” dedi Scorsese.
Yönetmenin “dairesel bale” dediği şey şudur: Araştırmacılar Ernest'e farklı yönlerden yaklaşırken kamera sürekli olarak Ernest'in etrafında döner ve döner.
“Bu rekoru yapmak en sevindirici anlardan biriydi” dedi.
Film daha sonra çerçevenin bir tarafında Ernest'in, diğer tarafında ise araştırmacıların bulunduğu bir sorgu odasını gösteriyor. Bu, filme daha istikrarlı ancak derinlikli görüntüler verir. Uzaktan çekim neredeyse her şey bir sahnede geçiyormuş gibi görünüyor, oyuncular tüm vücutlarıyla görülebiliyor ve rahatsız edici bir tablo halinde düzenlenebiliyor.
Scorsese, “Bunun gibi sahneler ve hikayeler polis karakollarına veya sorgu odalarına ulaştığında görüntülerin sıkıcı ve ilgisiz hale geldiğini düşünüyorum” dedi. “Ben de dedim ki, karakterleri sıkıcı kılan açıları ele alalım. Yine de sıkıcı resimler değil sıkıcıGerçekten ona odaklandım.
Scorsese daha doğrudan fotoğraf çekti ama aynı zamanda Michael Powell ve Emeric Pressburger'in 1947 yapımı Black Narcissus dramasından ilham aldığını söylediği zaman geçirme tekniğini de kullandı. Sorgulama sırasında bir noktada Ernest'e orta boy bir atış yapılıyor ve sahne kararıyor. Sonra yine aynı yerde durduğunu gösteriyor.
Scorsese, “Belki bir iki saatliğine ortadan kaybolmuşuzdur” dedi. “Bir daha aynı görüntüyle kalmayı beklemiyorsunuz” dedi.
Yapımcı bu hikayeyi anlatırken şu sonuca vardı: “Kamera yorumunu aşırı tasarlama eğilimine karşı koymak zorunda kaldım.” Bu, gerilimi kontrol altında tutuyor.”
Çiçek Ayı'nın Katilleri'ni Apple TV+'ta yayınlayın.
Killers of the Flower Moon'un incelemesini okuyun.
Film Güncellemesi haber bültenine kaydolun ve incelemeler, haberler, eleştirmen incelemeleri ve daha fazlasına ulaşın.
Yönetmen Martin Scorsese, 1920'lerdeki Osage cinayetlerinin ilgi çekici öyküsünü “Killers of the Flower Moon”da (En İyi Film dahil 10 Oscar'a aday gösterildi) anlatmak için büyük ölçüde kamerayı anlatıyla birlikte hareket ettirmemeyi seçti.
“Bir video röportajı sırasında “Manzarayı ve dönemi derinlemesine incelediğimde, daha sabit görüntülere sahip olma eğilimindeydim” dedi, “bir bakıma neredeyse eski fotoğraflara benzeyen görüntüler.”
Ancak çok önemli bir an, bir değişikliği gerektirdi. Müfettişler, Osage cinayetlerini ve ortadan kaybolmalarını araştırmak için Oklahoma'ya gittiklerinde, bu olaya karıştıklarına inandıkları bir grup insanın temeline inerler. Ve bu sahnede kolluk kuvvetleri bilgi alabileceklerini düşündükleri bir kişiyi tutuklamak için bir araya geliyor: Leonardo DiCaprio'nun canlandırdığı Ernest Burkhart.
Ernest bir bilardo salonunda/kuaförde otururken, müfettişler onun etrafını sarmak için odaya girerler.
“Filmdeki karakterlerin hepsi birbirinin etrafında daire çizdiğinden ve daire daraldığından, çekim için yaptığım çizim sadece oklu bir daireydi. İşte bu kadar” dedi Scorsese.
Yönetmenin “dairesel bale” dediği şey şudur: Araştırmacılar Ernest'e farklı yönlerden yaklaşırken kamera sürekli olarak Ernest'in etrafında döner ve döner.
“Bu rekoru yapmak en sevindirici anlardan biriydi” dedi.
Film daha sonra çerçevenin bir tarafında Ernest'in, diğer tarafında ise araştırmacıların bulunduğu bir sorgu odasını gösteriyor. Bu, filme daha istikrarlı ancak derinlikli görüntüler verir. Uzaktan çekim neredeyse her şey bir sahnede geçiyormuş gibi görünüyor, oyuncular tüm vücutlarıyla görülebiliyor ve rahatsız edici bir tablo halinde düzenlenebiliyor.
Scorsese, “Bunun gibi sahneler ve hikayeler polis karakollarına veya sorgu odalarına ulaştığında görüntülerin sıkıcı ve ilgisiz hale geldiğini düşünüyorum” dedi. “Ben de dedim ki, karakterleri sıkıcı kılan açıları ele alalım. Yine de sıkıcı resimler değil sıkıcıGerçekten ona odaklandım.
Scorsese daha doğrudan fotoğraf çekti ama aynı zamanda Michael Powell ve Emeric Pressburger'in 1947 yapımı Black Narcissus dramasından ilham aldığını söylediği zaman geçirme tekniğini de kullandı. Sorgulama sırasında bir noktada Ernest'e orta boy bir atış yapılıyor ve sahne kararıyor. Sonra yine aynı yerde durduğunu gösteriyor.
Scorsese, “Belki bir iki saatliğine ortadan kaybolmuşuzdur” dedi. “Bir daha aynı görüntüyle kalmayı beklemiyorsunuz” dedi.
Yapımcı bu hikayeyi anlatırken şu sonuca vardı: “Kamera yorumunu aşırı tasarlama eğilimine karşı koymak zorunda kaldım.” Bu, gerilimi kontrol altında tutuyor.”
Çiçek Ayı'nın Katilleri'ni Apple TV+'ta yayınlayın.
Killers of the Flower Moon'un incelemesini okuyun.
Film Güncellemesi haber bültenine kaydolun ve incelemeler, haberler, eleştirmen incelemeleri ve daha fazlasına ulaşın.