Magic Mike’s Last Dance adlı yeni filmde Channing Tatum ve diğer adıyla Magic Mike’ın canlandırdığı Mike Lane hakkında öğrendiğiniz ilk şey, hayalinin öldüğüdür. Covid-19 salgını, ilk iki filmde striptiz yapmanın ötesine geçen varoluş nedeni olan özel yapım mobilya işini yok etti. Şimdi Mike bir yemek servisinde çalışıyor ve bilmek bile istemedikleri amaçlara bağışta bulunan zengin insanlara içki servisi yapıyor.
Magic Mike filmleri kusursuz karın kasları, kadın zevki, erkek arkadaşlığı ve harika bir kucak dansının gücü hakkındadır. Ancak kalçalarınızı sallamanın tüm neşesinin arkasında ekonomi korkusu var. Magic Mike her zaman parayla ilgili olmuştur ve sadece G-dizlerine doldurulmuş dolarlarla ilgili değildir.
Tatum, yönetmen Steven Soderbergh, yazar Reid Carolin ve işbirlikçileri Cuma günü vizyona giren “Last Dance” ile Amerikan istikrarsızlığının son on yılını gizlice merkez alan bir üçleme yarattılar. Büyük Durgunluk’tan sonra striptizci hayatının (büyük ölçüde) gerçekçi bir portresi olarak başlayan şey, Mike’ın ekonomik zorluklarından boşanmak üzere olan zengin bir adam tarafından kurtarıldığı (Salma Hayek) Covid ile ilgili mali kriz günleri için bir fanteziye dönüştü. Yeteneğini fark eden ve yönetmenlik yapması için onu Londra’ya kaçıran Pinault).
Elbette, pek çok romantik komediden kaçış ama aynı zamanda gerçek dünyada yankı uyandırıyor. Mike uğrunda çalıştığı tek şeyin parçalandığını gördü. Şimdi bir çıkış yolu ve birçok kişinin özlediği mutlu bir son buluyor. O zaman bile, para endişesi hayaleti devam ediyor.
2012’de ilk Magic Mike piyasaya sürüldüğünde, hikaye ikna ediciydi: Film kariyeri tüm hızıyla devam ederken, Tatum Hollywood öncesi deneyimlerine dayanan bir filmde bir erkek revüsinde dansçı olarak rol aldı. Tampa, Fla.’da geçen film, “ateşli erkek arayan” bir seyirci çekti, ancak içerdiği hikaye, aptalca, neredeyse orada olmayan kostümler giymiş yırtık adamların gıcırtılı görüntülerinden daha melankolikti.
Manohla Dargis’in The Times için yazdığı incelemede yazdığı gibi, film “aynı zamanda kapitalizmin ve onun dertlerinin bir incelemesidir.” The Atlantic’te Alyssa Rosenberg, dansçıların “durgunluk hakkındaki çıplak gerçeği ortaya çıkardığını” savundu. “Bu striptizciler, ülkedeki ikinci en yüksek haciz oranına sahip bir eyalette ekonomik merdiveni tırmanmaya çalışan yarı zamanlı erkekler.”
“Sihirli Mike”ın dönüşü
Çekici striptizci destanı, Steven Soderbergh’in yönettiği ve Channing Tatum’un başrol oynadığı Magic Mike’s Last Dance ile geri dönüyor.
Magic Mike’ın daha derin endişeleri sürpriz olmamalı. Soderbergh türler arasında gidip gelmesiyle tanınır, ancak zarif soygun filmleri, rahatsız edici derecede gerçek gerilim filmleri veya gerçek olaylara dayanan dramalar yapıyor olsun, her zaman güç yapılarıyla ve bunların merceğinin önündeki insanları nasıl etkilediğiyle ilgilenir.
Magic Mike vizyona girdiğinde Büyük Durgunluk teknik olarak sona ermiş olsa da, sonrası senaryoda hissediliyor. En yıkıcı sahnede, Mike’ın kredi notu düşük olduğu için bir mobilya mağazası açmak için banka kredisi alması reddedilir. Kredi memuru (Betsy Brandt) ona şöyle der: “Biz, sıkıntılı nitelikli adaylarımız için destek programları sunuyoruz.” Çapkın tavrı yumuşar. “Gazete okuyorum” diye yanıtlıyor. “Çaresiz olan tek şey hepinizsiniz.”
Ama bu sadece bir an değil: Sizi başarısızlığa uğratan bir sistemi anlama isteği filme işliyor. Matthew McConaughey’nin oynadığı becerikli sunucu Dallas, varsayımsal çocuğunu okula göndermeyeceğini söylüyor. Bunun yerine, çocuğa bütün gün Jim Cramer’ın “Mad Money” filmini izlettirdi ve “onu Ameritrade’e götür” dedi. Oynamaya değmeyen bir oyunu kazanmak için korkunç bir girişim.
Soderbergh’in sık sık yönetmen yardımcısı olan Gregory Jacobs tarafından yönetilen Magic Mike XXL (2015) tarafından ekonomi toparlandı ve Mike’ın mobilya şirketi başarılı olmasa da ayakta ve çalışıyordu. Tek çalışanının sağlık sigortasını ödeyemedi ama sevdiği şeyi yaptı – yani dans etmek dışında. İkincisine olan tutkusu, onu, hayatı geride bırakmadan önce son bir yaşasın diye bir erkek striptizci toplantısı için Myrtle Beach’e bir yolculuğa çıkmayı planlayan Xquisite Club arkadaşlarına geri götürür.
Bu tek gece bittiğinde bu adamların ne yapacakları sorusu, aksiyonun üzerinde beliriyor. Örneğin Tito (Adam Rodriguez), zanaatkar donmuş yoğurt yapmak ister, ancak sonunda bir alışveriş merkezinde kar külahları fırlatır. Yine de film – en eğlenceli olanı – yanakta bir Obama dönemi iyimserliğine sahip. DJ Khaled’in “All I Do Is Win” şarkısı çalınırken ekibin 4 Temmuz havai fişeklerini izlemesiyle sona erer.
Efsanenin son filmi olduğu söylenen film, Mike’ı keşfedilmesi gereken antropolojik bir konu olarak ele alan İngiliz aksanlı bir seslendirme ile açılıyor. Dance’in Mike’ın mobilya şirketini salgının etkilerinden kurtaramadığı ve onu Florida’daki göreve geri dönmeye zorladığı söyleniyor.
Daha sonra bedensiz sesin, Mike hakkında dansın tarihi hakkında bazı entelektüel pozlar içeren bir roman yazan Hayek Pinault’un karakteri Maxandra’nın beceriksiz genç kızına ait olduğunu öğreniyoruz. Yine de diyalogları, her zaman bu serinin bir parçası olan temel çıkarlara hitap ediyor: Mike, herkesin ayakta kalma mücadelesinin temsilcisi.
O ilk birkaç dakikada, geride bıraktığını sandığı tuhaf işlerine dönerken seyirci onun yorgunluğunu hissediyor. Küçük bir işletme sahibi olarak sahip olduğu bağımsızlık geride kaldı ve kibirli uşakları ona emirler yağdırırken tepki vermek zorunda kaldı. Yemek hazırlamaya yardım ettiği bir partide, ilk filmde uğruna dans ettiği çığlık atan üniversite öğrencisi olduğu ortaya çıkan Kim (Caitlin Gerard) adlı bir kadın tarafından tanınır. Şimdi o başarılı bir avukat ve o bir barın arkasında, gittiğinde onun geçmişi hakkında konuşabileceği bir şey. Dinamiğiniz değişti. Kim, Maxandra’ya Mike’ın önceki işinden bahseder ve serbest bırakılması gereken Maxandra, ona bir dans için müstehcen bir miktar para teklif eder.
Şehvetli koreografi, onların kimyasını inkar edilemez kılıyor ve onu gizemli bir proje için denizaşırı seyahat etmeye ikna ettiğinde, kaybedecek hiçbir şeyi olmadığı için teklifi kabul ediyor. İlk iki filmdeki arkadaşlarını gördüğümüzde görüntülü görüşme yapıyorlar ve Mike’ın onlara borcu var. Bu arada Max, ayrılmalarıyla bir anda ortadan kaybolabilecek olan servetiyle olan ilişkisini de müzakere ediyor. Mike onun parlak zırhlı şövalyesidir ve dik başlı eşinden intikam almasına yardım eder, ama aynı zamanda Mike onu bir salgın depresyondan kurtaran onun da şövalyesidir.
“Last Dance”ı tam olarak böyle görmek kolay olurdu: “Magic Mike Live” sahnesine çok benzeyen bir prodüksiyon zemininde geçen bir aşk hikayesi, Tatum, Soderbergh ve Carolin’in gerçek dünyayı gezdiğini gösteriyor. Ve budur. Ama aynı zamanda, Mike’ın yolculuğunun yaratıcılarının versiyonu, ona kendisi gibi işçi sınıfından bir ineğin başına bela olan belalardan bir mola sunuyor. Evet, biraz büyülü ama sonuçta bu “Sihirli Mike”.
Magic Mike filmleri kusursuz karın kasları, kadın zevki, erkek arkadaşlığı ve harika bir kucak dansının gücü hakkındadır. Ancak kalçalarınızı sallamanın tüm neşesinin arkasında ekonomi korkusu var. Magic Mike her zaman parayla ilgili olmuştur ve sadece G-dizlerine doldurulmuş dolarlarla ilgili değildir.
Tatum, yönetmen Steven Soderbergh, yazar Reid Carolin ve işbirlikçileri Cuma günü vizyona giren “Last Dance” ile Amerikan istikrarsızlığının son on yılını gizlice merkez alan bir üçleme yarattılar. Büyük Durgunluk’tan sonra striptizci hayatının (büyük ölçüde) gerçekçi bir portresi olarak başlayan şey, Mike’ın ekonomik zorluklarından boşanmak üzere olan zengin bir adam tarafından kurtarıldığı (Salma Hayek) Covid ile ilgili mali kriz günleri için bir fanteziye dönüştü. Yeteneğini fark eden ve yönetmenlik yapması için onu Londra’ya kaçıran Pinault).
Elbette, pek çok romantik komediden kaçış ama aynı zamanda gerçek dünyada yankı uyandırıyor. Mike uğrunda çalıştığı tek şeyin parçalandığını gördü. Şimdi bir çıkış yolu ve birçok kişinin özlediği mutlu bir son buluyor. O zaman bile, para endişesi hayaleti devam ediyor.
2012’de ilk Magic Mike piyasaya sürüldüğünde, hikaye ikna ediciydi: Film kariyeri tüm hızıyla devam ederken, Tatum Hollywood öncesi deneyimlerine dayanan bir filmde bir erkek revüsinde dansçı olarak rol aldı. Tampa, Fla.’da geçen film, “ateşli erkek arayan” bir seyirci çekti, ancak içerdiği hikaye, aptalca, neredeyse orada olmayan kostümler giymiş yırtık adamların gıcırtılı görüntülerinden daha melankolikti.
Manohla Dargis’in The Times için yazdığı incelemede yazdığı gibi, film “aynı zamanda kapitalizmin ve onun dertlerinin bir incelemesidir.” The Atlantic’te Alyssa Rosenberg, dansçıların “durgunluk hakkındaki çıplak gerçeği ortaya çıkardığını” savundu. “Bu striptizciler, ülkedeki ikinci en yüksek haciz oranına sahip bir eyalette ekonomik merdiveni tırmanmaya çalışan yarı zamanlı erkekler.”
“Sihirli Mike”ın dönüşü
Çekici striptizci destanı, Steven Soderbergh’in yönettiği ve Channing Tatum’un başrol oynadığı Magic Mike’s Last Dance ile geri dönüyor.
Magic Mike’ın daha derin endişeleri sürpriz olmamalı. Soderbergh türler arasında gidip gelmesiyle tanınır, ancak zarif soygun filmleri, rahatsız edici derecede gerçek gerilim filmleri veya gerçek olaylara dayanan dramalar yapıyor olsun, her zaman güç yapılarıyla ve bunların merceğinin önündeki insanları nasıl etkilediğiyle ilgilenir.
Magic Mike vizyona girdiğinde Büyük Durgunluk teknik olarak sona ermiş olsa da, sonrası senaryoda hissediliyor. En yıkıcı sahnede, Mike’ın kredi notu düşük olduğu için bir mobilya mağazası açmak için banka kredisi alması reddedilir. Kredi memuru (Betsy Brandt) ona şöyle der: “Biz, sıkıntılı nitelikli adaylarımız için destek programları sunuyoruz.” Çapkın tavrı yumuşar. “Gazete okuyorum” diye yanıtlıyor. “Çaresiz olan tek şey hepinizsiniz.”
Ama bu sadece bir an değil: Sizi başarısızlığa uğratan bir sistemi anlama isteği filme işliyor. Matthew McConaughey’nin oynadığı becerikli sunucu Dallas, varsayımsal çocuğunu okula göndermeyeceğini söylüyor. Bunun yerine, çocuğa bütün gün Jim Cramer’ın “Mad Money” filmini izlettirdi ve “onu Ameritrade’e götür” dedi. Oynamaya değmeyen bir oyunu kazanmak için korkunç bir girişim.
Soderbergh’in sık sık yönetmen yardımcısı olan Gregory Jacobs tarafından yönetilen Magic Mike XXL (2015) tarafından ekonomi toparlandı ve Mike’ın mobilya şirketi başarılı olmasa da ayakta ve çalışıyordu. Tek çalışanının sağlık sigortasını ödeyemedi ama sevdiği şeyi yaptı – yani dans etmek dışında. İkincisine olan tutkusu, onu, hayatı geride bırakmadan önce son bir yaşasın diye bir erkek striptizci toplantısı için Myrtle Beach’e bir yolculuğa çıkmayı planlayan Xquisite Club arkadaşlarına geri götürür.
Bu tek gece bittiğinde bu adamların ne yapacakları sorusu, aksiyonun üzerinde beliriyor. Örneğin Tito (Adam Rodriguez), zanaatkar donmuş yoğurt yapmak ister, ancak sonunda bir alışveriş merkezinde kar külahları fırlatır. Yine de film – en eğlenceli olanı – yanakta bir Obama dönemi iyimserliğine sahip. DJ Khaled’in “All I Do Is Win” şarkısı çalınırken ekibin 4 Temmuz havai fişeklerini izlemesiyle sona erer.
Efsanenin son filmi olduğu söylenen film, Mike’ı keşfedilmesi gereken antropolojik bir konu olarak ele alan İngiliz aksanlı bir seslendirme ile açılıyor. Dance’in Mike’ın mobilya şirketini salgının etkilerinden kurtaramadığı ve onu Florida’daki göreve geri dönmeye zorladığı söyleniyor.
Daha sonra bedensiz sesin, Mike hakkında dansın tarihi hakkında bazı entelektüel pozlar içeren bir roman yazan Hayek Pinault’un karakteri Maxandra’nın beceriksiz genç kızına ait olduğunu öğreniyoruz. Yine de diyalogları, her zaman bu serinin bir parçası olan temel çıkarlara hitap ediyor: Mike, herkesin ayakta kalma mücadelesinin temsilcisi.
O ilk birkaç dakikada, geride bıraktığını sandığı tuhaf işlerine dönerken seyirci onun yorgunluğunu hissediyor. Küçük bir işletme sahibi olarak sahip olduğu bağımsızlık geride kaldı ve kibirli uşakları ona emirler yağdırırken tepki vermek zorunda kaldı. Yemek hazırlamaya yardım ettiği bir partide, ilk filmde uğruna dans ettiği çığlık atan üniversite öğrencisi olduğu ortaya çıkan Kim (Caitlin Gerard) adlı bir kadın tarafından tanınır. Şimdi o başarılı bir avukat ve o bir barın arkasında, gittiğinde onun geçmişi hakkında konuşabileceği bir şey. Dinamiğiniz değişti. Kim, Maxandra’ya Mike’ın önceki işinden bahseder ve serbest bırakılması gereken Maxandra, ona bir dans için müstehcen bir miktar para teklif eder.
Şehvetli koreografi, onların kimyasını inkar edilemez kılıyor ve onu gizemli bir proje için denizaşırı seyahat etmeye ikna ettiğinde, kaybedecek hiçbir şeyi olmadığı için teklifi kabul ediyor. İlk iki filmdeki arkadaşlarını gördüğümüzde görüntülü görüşme yapıyorlar ve Mike’ın onlara borcu var. Bu arada Max, ayrılmalarıyla bir anda ortadan kaybolabilecek olan servetiyle olan ilişkisini de müzakere ediyor. Mike onun parlak zırhlı şövalyesidir ve dik başlı eşinden intikam almasına yardım eder, ama aynı zamanda Mike onu bir salgın depresyondan kurtaran onun da şövalyesidir.
“Last Dance”ı tam olarak böyle görmek kolay olurdu: “Magic Mike Live” sahnesine çok benzeyen bir prodüksiyon zemininde geçen bir aşk hikayesi, Tatum, Soderbergh ve Carolin’in gerçek dünyayı gezdiğini gösteriyor. Ve budur. Ama aynı zamanda, Mike’ın yolculuğunun yaratıcılarının versiyonu, ona kendisi gibi işçi sınıfından bir ineğin başına bela olan belalardan bir mola sunuyor. Evet, biraz büyülü ama sonuçta bu “Sihirli Mike”.