Fratti, bir sanatçı olarak gelişimini öncelikle Mexico City sahnesine katılımına borçlu olsa da, ilk olarak memleketi Guatemala'daki neo-Pentekostal mega kilisede doğaçlamayla ilgilenmeye başladı; şu anda “Tanrı'nın Şehri” adını taşıyan devasa beton bir bina. .
“Hüzünlü şarkılar çello içeriyordu ve rahip bana çalmamı söyledi, ben de çaldım” diye hatırladı, lacivert kapüşonlusunu boynuna dolayarak pastel renkli bir e-sigara tüttürürken. “Hiçbir şey bilmeden doğaçlama yaptım.” Bir noktada kendi şarkılarını yazmaya ve bunları SoundCloud'da yayınlamaya başladı.
2015 yılında, kar amacı gütmeyen bir Alman kültür kuruluşu olan Goethe Enstitüsü'nün organizatörleri, Fratti'nin çalışmalarına internette rastladı ve onu, Meksikalı gürültü sanatçısı Julian Bonequi ile tanıştığı uluslararası misafir sanatçı programlarından birine katılmaya davet etti. Ona Güney Koreli çellist Okkyung Lee'nin bir performansının videosunu gösterdi ve Fratti'yi radyo istasyonuna davet etti; orada solo doğaçlama saksafon çalan Barselona doğumlu müzisyen Don Malfon ile tanıştı.
Fratti sırıtarak ve haylazca gözlerini kısarak, “Bu beni çok şaşırttı” dedi. “Deneysel müzik deneyimim Guatemala'da daha akademik bir dörtlüyle olmuştu, ama bu çok özgürdü ve bilirsiniz, biraz punk gibiydi.”
Benzer bir aciliyet duygusu Fratti'nin yeni albümüne de yayılmış durumda. O ve projenin yapımcısı olan Tosta, saat 1 Ocak gece yarısını vurur vurmaz proje üzerinde çalışmaya başladılar. “Başladık ve durmadık” dedi. “Çok yoğundu, bazen baş döndürücüydü.”
“Sentir Que No Sabes”, Fratti'nin karakteristik, canlı çello ve akıldan çıkmayan vokal aranjmanlarını içeriyor, ama aynı zamanda sanatçıyı kendi deyimiyle “en harika yanını” da gösteriyor. Normalde melodik ağırlıklı bir yaklaşım benimsiyor olsa da, bu albümün çoğunluğu, kendisinin pop “bangers” olarak tanımladığı şeylerden ilham alan güçlü bir ritmik temele sahip: Lenny Kravitz'in “romantik şeyler”i, Alice in Chains'den parçalar, Arjantinli rockçı Charly García ve Peter. Gabriel.
“Hüzünlü şarkılar çello içeriyordu ve rahip bana çalmamı söyledi, ben de çaldım” diye hatırladı, lacivert kapüşonlusunu boynuna dolayarak pastel renkli bir e-sigara tüttürürken. “Hiçbir şey bilmeden doğaçlama yaptım.” Bir noktada kendi şarkılarını yazmaya ve bunları SoundCloud'da yayınlamaya başladı.
2015 yılında, kar amacı gütmeyen bir Alman kültür kuruluşu olan Goethe Enstitüsü'nün organizatörleri, Fratti'nin çalışmalarına internette rastladı ve onu, Meksikalı gürültü sanatçısı Julian Bonequi ile tanıştığı uluslararası misafir sanatçı programlarından birine katılmaya davet etti. Ona Güney Koreli çellist Okkyung Lee'nin bir performansının videosunu gösterdi ve Fratti'yi radyo istasyonuna davet etti; orada solo doğaçlama saksafon çalan Barselona doğumlu müzisyen Don Malfon ile tanıştı.
Fratti sırıtarak ve haylazca gözlerini kısarak, “Bu beni çok şaşırttı” dedi. “Deneysel müzik deneyimim Guatemala'da daha akademik bir dörtlüyle olmuştu, ama bu çok özgürdü ve bilirsiniz, biraz punk gibiydi.”
Benzer bir aciliyet duygusu Fratti'nin yeni albümüne de yayılmış durumda. O ve projenin yapımcısı olan Tosta, saat 1 Ocak gece yarısını vurur vurmaz proje üzerinde çalışmaya başladılar. “Başladık ve durmadık” dedi. “Çok yoğundu, bazen baş döndürücüydü.”
“Sentir Que No Sabes”, Fratti'nin karakteristik, canlı çello ve akıldan çıkmayan vokal aranjmanlarını içeriyor, ama aynı zamanda sanatçıyı kendi deyimiyle “en harika yanını” da gösteriyor. Normalde melodik ağırlıklı bir yaklaşım benimsiyor olsa da, bu albümün çoğunluğu, kendisinin pop “bangers” olarak tanımladığı şeylerden ilham alan güçlü bir ritmik temele sahip: Lenny Kravitz'in “romantik şeyler”i, Alice in Chains'den parçalar, Arjantinli rockçı Charly García ve Peter. Gabriel.