Shangri-Las'ın 1964'teki 1 numaralı hiti “Leader of the Pack”in solisti ve üç dakikalık gençlik pembe dizisinde tutku ve duygunun her izini ortaya çıkaran Mary Weiss, Cuma günü evinde hayatını kaybetti. Palm Springs, Kaliforniya'da. 75 yaşındaydı.
Ölümü, Shangri-Las hakkında bir sahne müzikalinde Bayan Weiss ile birlikte çalışan yazar ve televizyon yazarı David Stenn tarafından duyuruldu. Nedeninin kronik obstrüktif akciğer hastalığı olduğunu söyledi.
Shangri-Las'ın ikinci ve en büyük hiti “Sürünün Lideri”, ailesinin izni olmadan sert bir motorcuya aşık olan genç bir kadın tarafından anlatılmıştı: “Bana onun kötü biri olduğunu söylediler/Ama ben bunu biliyordum. “Üzgündü” – ve sonra yağmurlu bir gecede trafik kazasında öldüğünde ne yapacağını şaşırdı. Yapımcılığını ve ortak yazarlığını Shadow Morton'un yaptığı, tek özellikli çağrı ve yanıt vokalleri, tam gençlik kaygısı ve motosiklet ses efektleri. Aşırı ve melodramatikti, şarkı söylemek kadar oyunculuk da gerektiriyordu ama Bayan Weiss hüzünlü performansıyla bunu sattı. Listelerde zirveye çıktığında henüz 16 yaşındaydı.
Bayan Weiss'in “Always Magic in the.” Air'de “Oldukça utangaç bir insanım ama kayıt stüdyosunun, herkes size bakmadan duygularınızı gerçekten ifade edebileceğiniz yer olduğunu hissettim” dedi. ” Ken Emerson'ın 2006'da çıkan, erken dönemdeki önemli rock and roll şarkı yazarlığı ekipleri hakkındaki kitabı. “O zamanlar her şeyi göze alacak, kendimi adayacak ve inandırıcı görünecek kadar içimde acı vardı.”
Shangri-Las'ın 1964 ile 1966 yılları arasında altı Top 40 single'ı vardı ve bunların hepsi Bay Morton tarafından mükemmel bir şekilde üretildi. “Hatırla (Kumda Yürümek)” ve “Geçmiş, Şimdi ve Gelecek” gibi şarkılar genç bir aşkın sonunu çığır açan bir trajedi gibi gösteriyordu ama duygusal umutsuzluğu bir korkusuzluk havasıyla maskeliyorlardı. Supremes gibi grupların tercih ettiği resmi kıyafetlerin aksine, deri pantolonlar giyerek 1960'ların kötü kız şıklığını temsil ediyorlardı ve diğer müzisyenlerden oluşan ilham verici bir orduyu temsil ediyorlardı.
Amy Winehouse, 2012 yapımı Amy Winehouse: The Day She Came to Dingle adlı belgeselde Shangri-Las'ı övdü: “Dramayı seviyorum, atmosferi seviyorum, ses efektlerini seviyorum” ve grubun 1965'teki single'ını anlattı. “Artık Eve Asla Gidemiyorum”u “dünyanın en hüzünlü şarkısı” olarak nitelendirdi ve acı dolu bir ayrılığın ardından günlerce tekrar tekrar dinlediğini hatırladı.
Bayan Weiss kendisini “sokak şarkıcısı” olarak tanımladı. Bay Stenn'e göre, şimdiye kadar aldığı en büyük iltifatın punk kulübü CBGB'de Joey Ramone ile tanıştığı zaman olduğunu ve onun ona “Shangri-Las olmasaydı Ramones olmazdı” dediğini söyledi.
Jeff Barry ve Bay Morton'la birlikte “Leader of the Pack”in yanı sıra Bay Barry ile birlikte diğer iki Shangri-Las single'ını yazan Ellie Greenwich, Bay Emerson'a şunları söyledi: “Shangri-Las sert kızlardı ve ben de küçüktüm. onlardan korkuyordu. bir tavırları vardı Önce Sen yaptın.”
Mary Louise Weiss, 28 Aralık 1948'de Queens'te, Perry ve Elizabeth (Treubig) Weiss çiftinin üç çocuğunun en küçüğü olarak dünyaya geldi. Telefon şirketinde çalışan babası, 1949 Sevgililer Günü'nde, onun doğumundan iki aydan kısa bir süre sonra teşhis edilemeyen kalp hastalığından öldü. Bayan Weiss'in 2007'de solo albümünü yayınlayan Norton Records'tan Miriam Linna ve Billy Miller ile 2006 yılında yaptığı bir röportajda “Babam ölmeseydi farklı bir insan olurdum” dedi.
Müziği genç yaşlardan beri seviyordu; Ink Spots, Everly Brothers gibi armoni gruplarını ve yakındaki sokak köşelerinde cappella söyleyen genç erkek gruplarını tercih ediyordu. O ve ablası Elizabeth (profesyonel olarak Betty olarak bilinir), onlarla birlikte Andrew Jackson Lisesi'ne giden ikiz kız kardeşler Marge ve Mary Ann Ganser ile arkadaş oldular. Ganser'in evinde ya da yerel oyun alanında birbirleriyle uyum sağladılar.
Long Island'daki Shangri-La restoranından sonra kendilerine Shangri-Las adını veren grup, yerel danslarda performans sergiledikten ve 1964 yılında küçük Spokane plak şirketinden “Wishing Site” adlı tekliyi yayınladıktan sonra bir demo kaydetmek üzere Bay Morton tarafından işe alındı. Genç Billy Joel'in piyano çaldığı “Remember (Walking in the Sand)” adlı bestesi.
Bu şarkı için Shangri-Las, şarkı yazarlığı ekibi Jerry Leiber ve Mike Stoller'ın plak şirketi Red Bird ile bir sözleşme imzaladı. Single olarak yayınlandı ve Billboard Hot 100 listesinde 5 numaraya kadar yükseldi.
Bayan Weiss, önümüzdeki üç yılı stüdyo randevuları ve çılgın turnelerle dolu meşakkatli bir kasırga olarak hatırladı. Diğer Shangri-La'lar çeşitli zamanlarda gruptan ayrıldılar ve geri dönene kadar grubu üçlü oluşturdular. Değişmeyen kişi, baş vokallerin çoğunu yapan Bayan Weiss'ti.
2007'de Haber'a “Şöhretin bana bir faydası yok, hiçbir zaman da olmadı” dedi. “Aslında bundan hiç hoşlanmadım.”
Red Bird'ün 1966'da çökmesinin ardından Shangri-Las, Mercury ile anlaşma imzaladı. 1968'de ayrılmadan önce aralarında Vietnam Savaşı yanlısı “Take the Time” şarkısının da bulunduğu iki başarısız single yayınladılar.
Bayan Weiss, 2007'de Rolling Stone'a “Başladığımızda her şey müzikle ilgiliydi” dedi. “Bitirildiğinde her şey davayla ilgiliydi.”
Uzun süren davalar, Shangri-Las'ın 1977'de Sire Records (daha önce grubun tur yöneticisi olarak çalışmış olan Seymour Stein tarafından yönetilen) için bir albüm yapmasına kadar Bayan Weiss'in kayıt yapmasını engelledi. Bu kayıt hiçbir zaman yayınlanmadı – Bayan Weiss kaliteden memnun değildi.
Grup 1989'da New Jersey'deki eski bir konser için yeniden bir araya geldi. Bu onların birlikte son gösterileriydi.
Bayan Weiss, müzik endüstrisinden emekli olduktan sonra bir mimarlık firmasında işe başladı ve burada yıllarca ticari iç mekanlar konusunda uzmanlaşmış yönetici asistanı olarak çalıştı. Bu kariyeri, 11 Eylül 2001'de Dünya Ticaret Merkezi'nden sadece bir blok ötede üzerinde çalıştığı binanın yıkılmasıyla 20 milyon dolarlık bir anlaşmayı ortadan kaldıran terörist saldırılardan sonra sona erdi.
2007 yılında ilk ve tek solo albümü olan ve büyük beğeni toplayan “Dangerous Game”i çıkardı. Bu yıl Rolling Stone'a, ne zaman bir şarkı yazarı “Mary için mükemmel şarkı” önerse, bunun kaçınılmaz olarak “Sürünün Lideri” tarzı korkunç bir ölümle sonuçlandığını söyledi.
Bayan Weiss, kocası Edward Ryan tarafından hayatta kaldı; artık hayatta kalan son Shangri-La olan kız kardeşi Elizabeth Nelson; ve yeğeni Tracy Kendall.
Shangri-Las sıklıkla bir “kız grubu” olarak tanımlanıyordu (Ronettes, Shirelles ve dönemin diğer grupları gibi), ancak Bayan Weiss, müzik endüstrisindeki cinsiyetçiliğin bir belirtisi olarak gördüğü bu terimden nefret ediyordu. 2007'de Rock & Roll Hall of Fame'de verdiği bir röportajda söylediği gibi (salon 2019'da “Sürünün Lideri”ni onurlandırmasına rağmen Shangri-La'lar kabul edilmedi), “Birçok erkek, olsun ya da olmasın, sanatçı olarak kabul ediliyordu. “, başkaları onlar için kadınların ürün olarak görüldüğünü yazdı. Ve bunu kabullenmek bana her zaman zor geldi.”
Ölümü, Shangri-Las hakkında bir sahne müzikalinde Bayan Weiss ile birlikte çalışan yazar ve televizyon yazarı David Stenn tarafından duyuruldu. Nedeninin kronik obstrüktif akciğer hastalığı olduğunu söyledi.
Shangri-Las'ın ikinci ve en büyük hiti “Sürünün Lideri”, ailesinin izni olmadan sert bir motorcuya aşık olan genç bir kadın tarafından anlatılmıştı: “Bana onun kötü biri olduğunu söylediler/Ama ben bunu biliyordum. “Üzgündü” – ve sonra yağmurlu bir gecede trafik kazasında öldüğünde ne yapacağını şaşırdı. Yapımcılığını ve ortak yazarlığını Shadow Morton'un yaptığı, tek özellikli çağrı ve yanıt vokalleri, tam gençlik kaygısı ve motosiklet ses efektleri. Aşırı ve melodramatikti, şarkı söylemek kadar oyunculuk da gerektiriyordu ama Bayan Weiss hüzünlü performansıyla bunu sattı. Listelerde zirveye çıktığında henüz 16 yaşındaydı.
Bayan Weiss'in “Always Magic in the.” Air'de “Oldukça utangaç bir insanım ama kayıt stüdyosunun, herkes size bakmadan duygularınızı gerçekten ifade edebileceğiniz yer olduğunu hissettim” dedi. ” Ken Emerson'ın 2006'da çıkan, erken dönemdeki önemli rock and roll şarkı yazarlığı ekipleri hakkındaki kitabı. “O zamanlar her şeyi göze alacak, kendimi adayacak ve inandırıcı görünecek kadar içimde acı vardı.”
Shangri-Las'ın 1964 ile 1966 yılları arasında altı Top 40 single'ı vardı ve bunların hepsi Bay Morton tarafından mükemmel bir şekilde üretildi. “Hatırla (Kumda Yürümek)” ve “Geçmiş, Şimdi ve Gelecek” gibi şarkılar genç bir aşkın sonunu çığır açan bir trajedi gibi gösteriyordu ama duygusal umutsuzluğu bir korkusuzluk havasıyla maskeliyorlardı. Supremes gibi grupların tercih ettiği resmi kıyafetlerin aksine, deri pantolonlar giyerek 1960'ların kötü kız şıklığını temsil ediyorlardı ve diğer müzisyenlerden oluşan ilham verici bir orduyu temsil ediyorlardı.
Amy Winehouse, 2012 yapımı Amy Winehouse: The Day She Came to Dingle adlı belgeselde Shangri-Las'ı övdü: “Dramayı seviyorum, atmosferi seviyorum, ses efektlerini seviyorum” ve grubun 1965'teki single'ını anlattı. “Artık Eve Asla Gidemiyorum”u “dünyanın en hüzünlü şarkısı” olarak nitelendirdi ve acı dolu bir ayrılığın ardından günlerce tekrar tekrar dinlediğini hatırladı.
Bayan Weiss kendisini “sokak şarkıcısı” olarak tanımladı. Bay Stenn'e göre, şimdiye kadar aldığı en büyük iltifatın punk kulübü CBGB'de Joey Ramone ile tanıştığı zaman olduğunu ve onun ona “Shangri-Las olmasaydı Ramones olmazdı” dediğini söyledi.
Jeff Barry ve Bay Morton'la birlikte “Leader of the Pack”in yanı sıra Bay Barry ile birlikte diğer iki Shangri-Las single'ını yazan Ellie Greenwich, Bay Emerson'a şunları söyledi: “Shangri-Las sert kızlardı ve ben de küçüktüm. onlardan korkuyordu. bir tavırları vardı Önce Sen yaptın.”
Mary Louise Weiss, 28 Aralık 1948'de Queens'te, Perry ve Elizabeth (Treubig) Weiss çiftinin üç çocuğunun en küçüğü olarak dünyaya geldi. Telefon şirketinde çalışan babası, 1949 Sevgililer Günü'nde, onun doğumundan iki aydan kısa bir süre sonra teşhis edilemeyen kalp hastalığından öldü. Bayan Weiss'in 2007'de solo albümünü yayınlayan Norton Records'tan Miriam Linna ve Billy Miller ile 2006 yılında yaptığı bir röportajda “Babam ölmeseydi farklı bir insan olurdum” dedi.
Müziği genç yaşlardan beri seviyordu; Ink Spots, Everly Brothers gibi armoni gruplarını ve yakındaki sokak köşelerinde cappella söyleyen genç erkek gruplarını tercih ediyordu. O ve ablası Elizabeth (profesyonel olarak Betty olarak bilinir), onlarla birlikte Andrew Jackson Lisesi'ne giden ikiz kız kardeşler Marge ve Mary Ann Ganser ile arkadaş oldular. Ganser'in evinde ya da yerel oyun alanında birbirleriyle uyum sağladılar.
Long Island'daki Shangri-La restoranından sonra kendilerine Shangri-Las adını veren grup, yerel danslarda performans sergiledikten ve 1964 yılında küçük Spokane plak şirketinden “Wishing Site” adlı tekliyi yayınladıktan sonra bir demo kaydetmek üzere Bay Morton tarafından işe alındı. Genç Billy Joel'in piyano çaldığı “Remember (Walking in the Sand)” adlı bestesi.
Bu şarkı için Shangri-Las, şarkı yazarlığı ekibi Jerry Leiber ve Mike Stoller'ın plak şirketi Red Bird ile bir sözleşme imzaladı. Single olarak yayınlandı ve Billboard Hot 100 listesinde 5 numaraya kadar yükseldi.
Bayan Weiss, önümüzdeki üç yılı stüdyo randevuları ve çılgın turnelerle dolu meşakkatli bir kasırga olarak hatırladı. Diğer Shangri-La'lar çeşitli zamanlarda gruptan ayrıldılar ve geri dönene kadar grubu üçlü oluşturdular. Değişmeyen kişi, baş vokallerin çoğunu yapan Bayan Weiss'ti.
2007'de Haber'a “Şöhretin bana bir faydası yok, hiçbir zaman da olmadı” dedi. “Aslında bundan hiç hoşlanmadım.”
Red Bird'ün 1966'da çökmesinin ardından Shangri-Las, Mercury ile anlaşma imzaladı. 1968'de ayrılmadan önce aralarında Vietnam Savaşı yanlısı “Take the Time” şarkısının da bulunduğu iki başarısız single yayınladılar.
Bayan Weiss, 2007'de Rolling Stone'a “Başladığımızda her şey müzikle ilgiliydi” dedi. “Bitirildiğinde her şey davayla ilgiliydi.”
Uzun süren davalar, Shangri-Las'ın 1977'de Sire Records (daha önce grubun tur yöneticisi olarak çalışmış olan Seymour Stein tarafından yönetilen) için bir albüm yapmasına kadar Bayan Weiss'in kayıt yapmasını engelledi. Bu kayıt hiçbir zaman yayınlanmadı – Bayan Weiss kaliteden memnun değildi.
Grup 1989'da New Jersey'deki eski bir konser için yeniden bir araya geldi. Bu onların birlikte son gösterileriydi.
Bayan Weiss, müzik endüstrisinden emekli olduktan sonra bir mimarlık firmasında işe başladı ve burada yıllarca ticari iç mekanlar konusunda uzmanlaşmış yönetici asistanı olarak çalıştı. Bu kariyeri, 11 Eylül 2001'de Dünya Ticaret Merkezi'nden sadece bir blok ötede üzerinde çalıştığı binanın yıkılmasıyla 20 milyon dolarlık bir anlaşmayı ortadan kaldıran terörist saldırılardan sonra sona erdi.
2007 yılında ilk ve tek solo albümü olan ve büyük beğeni toplayan “Dangerous Game”i çıkardı. Bu yıl Rolling Stone'a, ne zaman bir şarkı yazarı “Mary için mükemmel şarkı” önerse, bunun kaçınılmaz olarak “Sürünün Lideri” tarzı korkunç bir ölümle sonuçlandığını söyledi.
Bayan Weiss, kocası Edward Ryan tarafından hayatta kaldı; artık hayatta kalan son Shangri-La olan kız kardeşi Elizabeth Nelson; ve yeğeni Tracy Kendall.
Shangri-Las sıklıkla bir “kız grubu” olarak tanımlanıyordu (Ronettes, Shirelles ve dönemin diğer grupları gibi), ancak Bayan Weiss, müzik endüstrisindeki cinsiyetçiliğin bir belirtisi olarak gördüğü bu terimden nefret ediyordu. 2007'de Rock & Roll Hall of Fame'de verdiği bir röportajda söylediği gibi (salon 2019'da “Sürünün Lideri”ni onurlandırmasına rağmen Shangri-La'lar kabul edilmedi), “Birçok erkek, olsun ya da olmasın, sanatçı olarak kabul ediliyordu. “, başkaları onlar için kadınların ürün olarak görüldüğünü yazdı. Ve bunu kabullenmek bana her zaman zor geldi.”