MCU: Marvel Stüdyolarının HükümdarlığıJoanna Robinson, Dave Gonzalez ve Gavin Edwards
Hollywood ölümsüzlere inanmıyor. Mary Pickford’dan MGM müzikallerine, Altın Çağ kovboylarından genç büyücülere kadar şehir, tanrılarına ancak nakit sıkıntısı çeken gücü tükenene kadar ibadet ediyor. Bu nedenle, “MCU: The Reign of Marvel Studios”u açmak ve yazarları Joanna Robinson, Dave Gonzalez ve Gavin Edwards’ın, Disney’in sahip olduğu süper kahraman sanayi kompleksinde bir gelecek hayal etmenin zor olduğunu açıkladığını görmek – çılgınca olmasa da – cesur görünüyor. sonsuza dek sürmedi.” Daha çok Iron Man olarak bilinen Tony Stark bile henüz bir sürekli hareket makinesi geliştirmedi.
Ancak şirketin yükselişine ilişkin bu ayrıntılı açıklamanın arkasındaki üç deneyimli popüler kültür gazetecisi, bunu destekleyecek rakamlara sahip. “Yenilmezler”in dört bölümü de dahil olmak üzere yıldızlardan oluşan takımlarla harmanlanmış solo süper kahraman hikayelerinden oluşan bir takımyıldızı olan Marvel Sinematik Evreni, Hollywood’un tüm zamanların en başarılı film serisidir – toplamda 29,5 milyar dolar hasılat elde eden 32 film. Karşılaştırma yapıldığında kitap, Marvel’ın en büyük rakibi olan “Star Wars” serisinin yalnızca 12 filmi olduğuna ve 10,3 milyar dolar hasılat elde ettiğine dikkat çekiyor.
Her zamanki ve gereksiz parlak fotoğraflardan yoksun olan sayfaları çevirdikçe, süper kahramanların Hollywood’un son on beş yıllık çalkantısının bir X-ışını merceği olduğunu fark ediyorsunuz. Her türlü değişimden bahsediliyor: kurumsal birleşmeler; karlı yayın hizmetleri; Çin sansürü; dijital olarak taranan aktörler; sosyal medya iptalleri; #MeToo ve #OscarsSoWhite; 1948 tarihli Paramount Kararnamesi’nden bu yana yasal olmayan, üretimden dağıtıma kadar dikey bir boru hattının yeniden ortaya çıkması. Her noktayı derinlemesine inceleyecek alanın olmaması üzücü.
İlk olarak köken hikayesi. 90’larda, Marvel Enterprises’ın eski patronu Ike Perlmutter (ona çizgi roman takma adı olan “The Pennypincher”ı verelim) eğlence bölümüne, aralarında Örümcek Adam, Hulk ve diğer stüdyolardaki Men’in de bulunduğu en büyük yıldızlarına indirimli fiyatlarla lisans verme yetkisi verdi. Daha fazla oyuncak satmak için. (“MCU” bizi “toyetik” pazarlama terimiyle tanıştırıyor.)
Şirketin gidişatını kimin ve neyin değiştirdiğine dair destan; riskli girişimler, Mar-a-Lago’da önemli öğle yemekleri, rakip yönetim kurulları ve Perlmutter’ın etkisinin azalmasını içerirken kitabın kahramanı Kevin Feige, USC’den beş kez mezun olmuştur. Film Okulu, yapım kariyerine Meg Ryan’a AOL’da romantik komedi You’ve Got Mail’e kaydolmayı öğreterek başlayan Reject’tir.
Bağımsızlıklarını kanıtlamak için yazarlar yukarıda Disney’in artık Marvel’ın ana şirketi insanlardan kendilerine röportaj vermemelerini istedi. Birçoğu bunu zaten yapmıştı ya da zaten yapmak istiyordu, ancak çoğu gerçekten müstehcen şeylerden kamuya alıntı yapmaktan çekiniyordu. Hiç kimse Robert Downey Jr.’ın dokuz filmden elde ettiği 400 milyon dolardan fazla kazancın Tony Stark’ı öldürme kararında rol oynadığını söyleyemez, ancak bu ima Iron Man’in zırhlı dış iskeletinden daha kalındır.
Marvel döneminin kültürel egemenliğinin sonuna yaklaştığının işaretleri bu kitap dahil her yerde mevcut. Yazarların gülünç girişine rağmen (kötü Marvel filmi olmadığını iddia ediyorlar, sadece “eğlenceli eğlenceler ve yadsınamaz başyapıtların bir karışımı”), kütüphanenin sinema tarihi bölümünün eninde sonunda Feige’i John Ford Film Yapımcıları ile aynı sıraya koyacağından şüpheleniyorlar. bir anın ruhu.
“MCU”, en kötü eleştirilere maruz kalan Marvel filmlerinden üçünün, stüdyonun en önemli yaratıcılarından biri olan “Guardians of the Galaxy” yönetmeni James Gunn’ın Batman ve Superman’in evi olan DC Studios’a katılmak üzere yola çıktığı son üç yılda geldiğini kabul ediyor. ve Wonder Woman.
Bu arada, Disney+ için daha hızlı, daha ucuz süper kahraman içeriğine yönelik baskı, stüdyonun yorgun görsel efekt ekibinin (yorgunluğu burada açıkça belgelenmiştir) sendikalaşma yönünde oy kullanmasına yol açtı. Fandom bir Sisifos görevi haline geldi; sonsuz yan seriler, bir zamanlar büyülenmiş olan izleyiciyi takip etmek istedikleri hikayeyi seçmeye zorluyor.
Bu sismik homurdanmaya bir şey daha ekleyeceğim: Marvel zamanın ruhunu ilk yakaladığında günümüzün gençleri yeni yürümeye başlayan çocuklardı. Hangi nesil ebeveynleriyle aynı şeyleri sevmek ister?
Marvel’ın kaçınılmaz eskimesi “MCU” için en iyi argümandır; Tür, kara filmle aynı dikkatle incelenmelidir. Kitabın Marvel filmlerine olan hayranlığı kendi lehine çalışıyor ve yazarlara, kuzeninizin boşanması hakkında fısıldamak için Şükran Günü’nde sizi bir kenara çeken akrabanız gibi, doğrudan dedikoduya geçme fırsatı veriyor. Eğer Doctor Strange’in Deliliğin Çoklu Evrenindeki konusunu henüz anlamadıysanız, burada bunu açıklayarak yer kaybetmeyeceğiz.
Bunun yerine kitap, Marvel’ın Spider-Man’in karakter hakları konusunda Sony ile yaptığı bitmek bilmeyen sözleşme görüşmelerine olan iştahınızı tatmin edecek; bunu, eski Sony Pictures başkanı Amy Pascal’ın bir sandviç yerken ve küfür ederken doruğa çıktığınızda yapmak kolaydır. İncir. Senaryo kredisi için yapılan savaşlar daha da heyecan verici. En yaratıcı hakaretleri burada bulacaksınız.
Başka bir yerde, Marvel yıldızlarının “yüzde 50 ila 75’inin” performans artırıcı ilaçlardan muzdarip olduğunu tahmin eden bir doktor hakkında, stüdyodaki hiçbir oyuncuyu tedavi etmediğini öğrenmek için birkaç paragraf okumalısınız. Cilt Kaptan Amerika: İç Savaş ve Barış haline gelmeden önce işleri toparlama telaşı, en son projeler üzerinde acele etmek anlamına gelse de, daha önceki bölümler, Edgar Wright’ın ‘Karınca Adam’ adlı çöküşünü tetikleyen senaryo notları ve Feige’in neden Feige olduğu gibi pisliği temizleyebilir. Orijinal Bruce Banner Edward Norton ile çalışmaya devam etmeyi reddetti.
Sonuçta yazarlar bir destanın ancak kötü karakteri kadar heyecan verici olduğunu biliyorlar.
MCU: Marvel Stüdyolarının Hükümdarlığı | Joanna Robinson, Dave Gonzalez ve Gavin Edwards tarafından | 528 sayfa | Yaşam Hakkı | 35$
Hollywood ölümsüzlere inanmıyor. Mary Pickford’dan MGM müzikallerine, Altın Çağ kovboylarından genç büyücülere kadar şehir, tanrılarına ancak nakit sıkıntısı çeken gücü tükenene kadar ibadet ediyor. Bu nedenle, “MCU: The Reign of Marvel Studios”u açmak ve yazarları Joanna Robinson, Dave Gonzalez ve Gavin Edwards’ın, Disney’in sahip olduğu süper kahraman sanayi kompleksinde bir gelecek hayal etmenin zor olduğunu açıkladığını görmek – çılgınca olmasa da – cesur görünüyor. sonsuza dek sürmedi.” Daha çok Iron Man olarak bilinen Tony Stark bile henüz bir sürekli hareket makinesi geliştirmedi.
Ancak şirketin yükselişine ilişkin bu ayrıntılı açıklamanın arkasındaki üç deneyimli popüler kültür gazetecisi, bunu destekleyecek rakamlara sahip. “Yenilmezler”in dört bölümü de dahil olmak üzere yıldızlardan oluşan takımlarla harmanlanmış solo süper kahraman hikayelerinden oluşan bir takımyıldızı olan Marvel Sinematik Evreni, Hollywood’un tüm zamanların en başarılı film serisidir – toplamda 29,5 milyar dolar hasılat elde eden 32 film. Karşılaştırma yapıldığında kitap, Marvel’ın en büyük rakibi olan “Star Wars” serisinin yalnızca 12 filmi olduğuna ve 10,3 milyar dolar hasılat elde ettiğine dikkat çekiyor.
Her zamanki ve gereksiz parlak fotoğraflardan yoksun olan sayfaları çevirdikçe, süper kahramanların Hollywood’un son on beş yıllık çalkantısının bir X-ışını merceği olduğunu fark ediyorsunuz. Her türlü değişimden bahsediliyor: kurumsal birleşmeler; karlı yayın hizmetleri; Çin sansürü; dijital olarak taranan aktörler; sosyal medya iptalleri; #MeToo ve #OscarsSoWhite; 1948 tarihli Paramount Kararnamesi’nden bu yana yasal olmayan, üretimden dağıtıma kadar dikey bir boru hattının yeniden ortaya çıkması. Her noktayı derinlemesine inceleyecek alanın olmaması üzücü.
İlk olarak köken hikayesi. 90’larda, Marvel Enterprises’ın eski patronu Ike Perlmutter (ona çizgi roman takma adı olan “The Pennypincher”ı verelim) eğlence bölümüne, aralarında Örümcek Adam, Hulk ve diğer stüdyolardaki Men’in de bulunduğu en büyük yıldızlarına indirimli fiyatlarla lisans verme yetkisi verdi. Daha fazla oyuncak satmak için. (“MCU” bizi “toyetik” pazarlama terimiyle tanıştırıyor.)
Şirketin gidişatını kimin ve neyin değiştirdiğine dair destan; riskli girişimler, Mar-a-Lago’da önemli öğle yemekleri, rakip yönetim kurulları ve Perlmutter’ın etkisinin azalmasını içerirken kitabın kahramanı Kevin Feige, USC’den beş kez mezun olmuştur. Film Okulu, yapım kariyerine Meg Ryan’a AOL’da romantik komedi You’ve Got Mail’e kaydolmayı öğreterek başlayan Reject’tir.
Bağımsızlıklarını kanıtlamak için yazarlar yukarıda Disney’in artık Marvel’ın ana şirketi insanlardan kendilerine röportaj vermemelerini istedi. Birçoğu bunu zaten yapmıştı ya da zaten yapmak istiyordu, ancak çoğu gerçekten müstehcen şeylerden kamuya alıntı yapmaktan çekiniyordu. Hiç kimse Robert Downey Jr.’ın dokuz filmden elde ettiği 400 milyon dolardan fazla kazancın Tony Stark’ı öldürme kararında rol oynadığını söyleyemez, ancak bu ima Iron Man’in zırhlı dış iskeletinden daha kalındır.
Marvel döneminin kültürel egemenliğinin sonuna yaklaştığının işaretleri bu kitap dahil her yerde mevcut. Yazarların gülünç girişine rağmen (kötü Marvel filmi olmadığını iddia ediyorlar, sadece “eğlenceli eğlenceler ve yadsınamaz başyapıtların bir karışımı”), kütüphanenin sinema tarihi bölümünün eninde sonunda Feige’i John Ford Film Yapımcıları ile aynı sıraya koyacağından şüpheleniyorlar. bir anın ruhu.
“MCU”, en kötü eleştirilere maruz kalan Marvel filmlerinden üçünün, stüdyonun en önemli yaratıcılarından biri olan “Guardians of the Galaxy” yönetmeni James Gunn’ın Batman ve Superman’in evi olan DC Studios’a katılmak üzere yola çıktığı son üç yılda geldiğini kabul ediyor. ve Wonder Woman.
Bu arada, Disney+ için daha hızlı, daha ucuz süper kahraman içeriğine yönelik baskı, stüdyonun yorgun görsel efekt ekibinin (yorgunluğu burada açıkça belgelenmiştir) sendikalaşma yönünde oy kullanmasına yol açtı. Fandom bir Sisifos görevi haline geldi; sonsuz yan seriler, bir zamanlar büyülenmiş olan izleyiciyi takip etmek istedikleri hikayeyi seçmeye zorluyor.
Bu sismik homurdanmaya bir şey daha ekleyeceğim: Marvel zamanın ruhunu ilk yakaladığında günümüzün gençleri yeni yürümeye başlayan çocuklardı. Hangi nesil ebeveynleriyle aynı şeyleri sevmek ister?
Marvel’ın kaçınılmaz eskimesi “MCU” için en iyi argümandır; Tür, kara filmle aynı dikkatle incelenmelidir. Kitabın Marvel filmlerine olan hayranlığı kendi lehine çalışıyor ve yazarlara, kuzeninizin boşanması hakkında fısıldamak için Şükran Günü’nde sizi bir kenara çeken akrabanız gibi, doğrudan dedikoduya geçme fırsatı veriyor. Eğer Doctor Strange’in Deliliğin Çoklu Evrenindeki konusunu henüz anlamadıysanız, burada bunu açıklayarak yer kaybetmeyeceğiz.
Bunun yerine kitap, Marvel’ın Spider-Man’in karakter hakları konusunda Sony ile yaptığı bitmek bilmeyen sözleşme görüşmelerine olan iştahınızı tatmin edecek; bunu, eski Sony Pictures başkanı Amy Pascal’ın bir sandviç yerken ve küfür ederken doruğa çıktığınızda yapmak kolaydır. İncir. Senaryo kredisi için yapılan savaşlar daha da heyecan verici. En yaratıcı hakaretleri burada bulacaksınız.
Başka bir yerde, Marvel yıldızlarının “yüzde 50 ila 75’inin” performans artırıcı ilaçlardan muzdarip olduğunu tahmin eden bir doktor hakkında, stüdyodaki hiçbir oyuncuyu tedavi etmediğini öğrenmek için birkaç paragraf okumalısınız. Cilt Kaptan Amerika: İç Savaş ve Barış haline gelmeden önce işleri toparlama telaşı, en son projeler üzerinde acele etmek anlamına gelse de, daha önceki bölümler, Edgar Wright’ın ‘Karınca Adam’ adlı çöküşünü tetikleyen senaryo notları ve Feige’in neden Feige olduğu gibi pisliği temizleyebilir. Orijinal Bruce Banner Edward Norton ile çalışmaya devam etmeyi reddetti.
Sonuçta yazarlar bir destanın ancak kötü karakteri kadar heyecan verici olduğunu biliyorlar.
MCU: Marvel Stüdyolarının Hükümdarlığı | Joanna Robinson, Dave Gonzalez ve Gavin Edwards tarafından | 528 sayfa | Yaşam Hakkı | 35$