Başlık kartı ekranda görünmeden önce Hint aksiyon gösterisi Kill'in neredeyse yarısına gelmiş bulunuyoruz. Bu noktada, onun basit zorunluluğu -ve filmin tüm varoluş nedeni- o kadar çok kez takip edilmiştir ki aslında gereksizdir. Filmin İngilizce altyazısına benzer şekilde diyaloglar Hintçe olabilir ancak kanın ve kemiğin dili evrenseldir.
Çekici bir askeri asker olan Amrit (Lakshya), dili akıcı bir şekilde konuşuyor. Çocukluk aşkı Tulika'yı (Tanya Maniktala) görücü usulü bir evlilikten kurtarmak umuduyla Yeni Delhi'ye giden bir ekspres trene bindirir. Ancak muhabbet kuşlarının titreyen buluşması, bıçak ve çekiçlerle silahlanmış bir haydut sürüsü tarafından kaba bir şekilde kesintiye uğrar. Bilgi eksikliğini, korkmuş yolcuları soymaya başlayarak coşkuyla fazlasıyla telafi ediyorlar. Amrit ve askeri arkadaşı (Abhishek Chauhan) onları durdurabilecek mi? Baş kötü adam (baştan çıkarıcı derecede tehditkar bir Raghav Juyal) gösteriyi bebek yüzlü kahramanımızın elinden çalacak mı? Bir insan kafasına kaç nesne yerleştirilebilir?
Bu soruları yanıtlamak için yazar-yönetmen Nikhil Nagesh Bhat beşinci vitese geçiyor ve nadiren vites küçültüyor. Train to Busan (2016) filminde Amrit'in zombilerden daha fazla hasar verdiği tartışılırken, aksiyon uzmanları Parvez Shaikh ve Se-yeong Oh ile birlikte çalışan kameraman Rafey Mahmood, balistik vahşetin neredeyse kesintisiz dövüş sanatları sahnelerini titizlikle yakalıyor. Oyuncular ne kadar bitkin görünse de, filmin çamurlu, çıtır ve sıçrayan ses efektleri repertuvarına ağır yüklenmiş olması gereken foley sanatçılarını düşünelim.
“Öldürmek” son derece manipülatiftir (rahatsız edici bir cinayet neredeyse pornografik bir şekilde anlatılmıştır), baş döndürücü derecede etkileyici ve cezalandırıcı derecede gaddardır. Basın notlarında yönetmen, bir zamanlar silahlı tren soyguncularının benzer bir saldırısına uğradığını anlatıyor. İnsanlar bu filmde fazla uyuyamıyorlar.
Öldürmek
Derecelendirme: 52 tür bıçak yarası için R, silah olarak kullanılan bir banyo musluğu ve birkaç çirkin kazak yeleği. Hintçe altyazılı. Süre: 1 saat 55 dakika. Sinemada.
Çekici bir askeri asker olan Amrit (Lakshya), dili akıcı bir şekilde konuşuyor. Çocukluk aşkı Tulika'yı (Tanya Maniktala) görücü usulü bir evlilikten kurtarmak umuduyla Yeni Delhi'ye giden bir ekspres trene bindirir. Ancak muhabbet kuşlarının titreyen buluşması, bıçak ve çekiçlerle silahlanmış bir haydut sürüsü tarafından kaba bir şekilde kesintiye uğrar. Bilgi eksikliğini, korkmuş yolcuları soymaya başlayarak coşkuyla fazlasıyla telafi ediyorlar. Amrit ve askeri arkadaşı (Abhishek Chauhan) onları durdurabilecek mi? Baş kötü adam (baştan çıkarıcı derecede tehditkar bir Raghav Juyal) gösteriyi bebek yüzlü kahramanımızın elinden çalacak mı? Bir insan kafasına kaç nesne yerleştirilebilir?
Bu soruları yanıtlamak için yazar-yönetmen Nikhil Nagesh Bhat beşinci vitese geçiyor ve nadiren vites küçültüyor. Train to Busan (2016) filminde Amrit'in zombilerden daha fazla hasar verdiği tartışılırken, aksiyon uzmanları Parvez Shaikh ve Se-yeong Oh ile birlikte çalışan kameraman Rafey Mahmood, balistik vahşetin neredeyse kesintisiz dövüş sanatları sahnelerini titizlikle yakalıyor. Oyuncular ne kadar bitkin görünse de, filmin çamurlu, çıtır ve sıçrayan ses efektleri repertuvarına ağır yüklenmiş olması gereken foley sanatçılarını düşünelim.
“Öldürmek” son derece manipülatiftir (rahatsız edici bir cinayet neredeyse pornografik bir şekilde anlatılmıştır), baş döndürücü derecede etkileyici ve cezalandırıcı derecede gaddardır. Basın notlarında yönetmen, bir zamanlar silahlı tren soyguncularının benzer bir saldırısına uğradığını anlatıyor. İnsanlar bu filmde fazla uyuyamıyorlar.
Öldürmek
Derecelendirme: 52 tür bıçak yarası için R, silah olarak kullanılan bir banyo musluğu ve birkaç çirkin kazak yeleği. Hintçe altyazılı. Süre: 1 saat 55 dakika. Sinemada.