Morrison ve Whitener – Prototypes’ın kurucularından biri olan ve şimdi onu Morrison’la birlikte yöneten HERE’ın Sanat Direktörü Kristin Martining ve 2023 baskısının küratöryel ekibinde yer alan eski bir Direktör olan Jecca Barry ile birlikte – Bir grup video görüşmesinde Prototip’ten geçmiş ve şimdiki zaman. İşte röportajdan düzenlenmiş alıntılar.
Son on yılda Prototip endüstrisinde nasıl bir etki gördünüz?
JECCA BARRY Ülke çapında başka opera kumpanyalarının kendi festivallerini başlattığını veya ikinci sahneler fikrini keşfettiğini gördük – kara kutu tiyatroları gibi diğer mekanlar. Los Angeles Operası ile yaptığımız ilk ortaklık şovu Dog Days idi ve o da Redcat’teydi. [a 200-seat theater]. LA Opera bize, gelen seyircilerin yüzde 70’inin Dorothy Chandler Pavilion’a hiç ayak basmadığını söyledi. [the company’s much-larger home]. Aslında tamamen farklı bir izleyici kitlesi yaratmakla ilgili ve gerçekten de öyle. Yani bugünlerde opera evleri için önemli.
Kristin Martin Bu hem biçim hem de içerik için geçerlidir. Festivalin bu iş yelpazesini kapsadığını hissediyorum. Bir geçiş olayı var ve bunun nedeni birlikte çalıştığımız sanatçıların çoğunun sınırlar içinde kalmaya çalışmamasıdır. Sonra içerikle ilgili ikinci şey: İnsanlarda yankı uyandıran sosyal açıdan alakalı işlerle gerçekten ilgilendiğimizi hissediyorum – çok çeşitli insanlarla, çok çeşitli seslerle anlatılan. Bence bu, endüstrinin bu kadar uzun süre tek renkli olduktan sonra entegre ettiği için şanslı olduğu bir şey.
Prototype’ın tarihi boyunca New York’un kültürel manzarasının değiştiğini nasıl söylersiniz ve bu, festivalin misyonu için ne anlama geliyordu?
beth morrison Şu anda şehirdeki mekanların hiçbirinde opera programı almak neredeyse imkansız. Metropolitan Opera, Yannick Nézet-Séguin ile nihayet yeni işler yapıyor, ancak daha küçük sahneler ve büyük sunucuların burada yapmadığı diğer sahne türleri için yaratılan oldukça fazla iş var. Ve bizim gibi bir mekanı olmayan bir şirket için bu çok zor. Eşyalarımız eskiden Brooklyn Academy of Music’teydi ve bu tamamen değişti. Lincoln Center opera çalmıyor. Kulübe değil. Bu, festivalimizde işimizi ancak kendimiz sunarsak yapabileceğimiz anlamına geliyor ve bence bu gerçekten utanç verici.
BARRY Yaratıcı dürtüler orada. Demek istediğim, birçok genç bestecinin ilk operalarını en başından yazmak istemesi şaşırtıcı.
Son on yılda Prototip endüstrisinde nasıl bir etki gördünüz?
JECCA BARRY Ülke çapında başka opera kumpanyalarının kendi festivallerini başlattığını veya ikinci sahneler fikrini keşfettiğini gördük – kara kutu tiyatroları gibi diğer mekanlar. Los Angeles Operası ile yaptığımız ilk ortaklık şovu Dog Days idi ve o da Redcat’teydi. [a 200-seat theater]. LA Opera bize, gelen seyircilerin yüzde 70’inin Dorothy Chandler Pavilion’a hiç ayak basmadığını söyledi. [the company’s much-larger home]. Aslında tamamen farklı bir izleyici kitlesi yaratmakla ilgili ve gerçekten de öyle. Yani bugünlerde opera evleri için önemli.
Kristin Martin Bu hem biçim hem de içerik için geçerlidir. Festivalin bu iş yelpazesini kapsadığını hissediyorum. Bir geçiş olayı var ve bunun nedeni birlikte çalıştığımız sanatçıların çoğunun sınırlar içinde kalmaya çalışmamasıdır. Sonra içerikle ilgili ikinci şey: İnsanlarda yankı uyandıran sosyal açıdan alakalı işlerle gerçekten ilgilendiğimizi hissediyorum – çok çeşitli insanlarla, çok çeşitli seslerle anlatılan. Bence bu, endüstrinin bu kadar uzun süre tek renkli olduktan sonra entegre ettiği için şanslı olduğu bir şey.
Prototype’ın tarihi boyunca New York’un kültürel manzarasının değiştiğini nasıl söylersiniz ve bu, festivalin misyonu için ne anlama geliyordu?
beth morrison Şu anda şehirdeki mekanların hiçbirinde opera programı almak neredeyse imkansız. Metropolitan Opera, Yannick Nézet-Séguin ile nihayet yeni işler yapıyor, ancak daha küçük sahneler ve büyük sunucuların burada yapmadığı diğer sahne türleri için yaratılan oldukça fazla iş var. Ve bizim gibi bir mekanı olmayan bir şirket için bu çok zor. Eşyalarımız eskiden Brooklyn Academy of Music’teydi ve bu tamamen değişti. Lincoln Center opera çalmıyor. Kulübe değil. Bu, festivalimizde işimizi ancak kendimiz sunarsak yapabileceğimiz anlamına geliyor ve bence bu gerçekten utanç verici.
BARRY Yaratıcı dürtüler orada. Demek istediğim, birçok genç bestecinin ilk operalarını en başından yazmak istemesi şaşırtıcı.