Julie Byrne, minimalist Queens dairesinin yemek masasının üzerine rengarenk karoları ve kil parçalarını özenle düzenlerken, “Eksantrik olmaya çalışmıyorum, söz veriyorum!” diye espri yaptı. Sütlü çikolatadan bir atlet, kargo pantolon ve rahat örgü terlikler içinde rahat bir şekilde şık olan şarkıcı-söz yazarı, üzerinde siyah keskin kalemle “Bırak gitsin” yazan bir çift pürüzlü beyaz fayans buldu.
Byrne, “‘Gelecek’ diyen üçüncü bir tane daha vardı, ama onu bir arkadaşıma verdim,” dedi ve bu mesajların, “The Greater “. Kanatlar,” Cuma günü geliyor.
32 yaşındaki Byrne, 2017’de eleştirmenlerin beğenisini toplayan zarif ve duygusal açıdan zeki bir albüm olan Not Even Happiness ile çığır açmasının ardından uzun bir ara vermeyi planlamadı. Ancak albümün kapanış parçası “I Live Now as a Singer” adeta bir tezahür haline geldi. 2018’in sonlarında New York’tan Los Angeles’a taşınarak ve çalışan bir müzisyen olarak ilk hayatını kazanarak iki yıl turneye çıktı. Huzursuz bir geçiş oldu.
Byrne, “Kendi şüphelerimde muazzam bir derinleşme zamanıydı,” dedi. “Boş zamanımı nasıl iyi değerlendireceğimi öğrenmem uzun zamanımı aldı.”
Byrne, zamanını un değirmenlerini ölçeklendirerek ve şehrin terk edilmiş Merkez Terminalini keşfederek geçirdiği Buffalo, New York’ta büyüdü. 17 yaşında gitar çalmayı öğrendi ve birincil ilerleyici multipl skleroz teşhisi konulduktan sonra çalmayı bırakan parmak stilisti olan babasına ait bir enstrümanda kendi kendine enstrümanı öğrendi. “Gitar çalışmam,” dedi, “bir aile mirasıdır.”
Byrne, liseden sonra sonraki birkaç yılını Amerika Birleşik Devletleri’nin her yerini dolaşarak geçirdi. Byrne, “O yaştayken annem çok seyahat ederdi ve o zamanki hikayelerine aşık oldum” dedi. “Neredeyse hiçbir yere gitmemiştim ve daha fazlasını deneyimlemek için can atıyordum. O rüyada çok fazla romantizm vardı.” Zamanla, şarkı yazarlığı sesini geliştirdi ve daha sonra 2014’teki ilk albümü Rooms With Walls and Windows’da derlenen unutulmaz halk şarkılarından oluşan birkaç kaset çıkardı.
Üç yıl sonra, Not Even Happiness, Byrne’nin kesintisiz turneye olan bağlılığından güç alarak müziklerini daha geniş bir kitleye ulaştırdı. Ancak başarı, süreçlerinde biraz strese neden oldu. “Yaratıcılıkta mistisizm olsa da, sürecin yalnızca mistik olması gerektiğine dair zihniyette kaybolduğum zamanlar oldu,” diye açıkladı, ışıldayan bir kahkaha atarak. tekrar düşünmeye başlamadan önce. “Gençken, yazmaya ısrarla ve her gün ortaya çıkmanın ham, dürüst çabasıyla değil, kendiliğinden olan bir şey olarak yaklaştım.”
2020 kışında Byrne, uzun süredir yaratıcı iş birliği yaptığı Eric Littman’a daha yakın olmak için yakın zamanda Kaliforniya’dan Chicago’ya taşınmıştı. Littman’ın Byrne’nin kurumuş bir dere yatağında oynadığı bir performans sahnelediği 2014’te South by Southwest’te buluştuktan sonra, ikisi hemen yaratıcıydı ve yaklaşık bir yıl boyunca romantik bir bağ kurdular. Littman, Steve Sobs takma adı altında kendi yatak odasını sağlarken ve başrolde yer alırken Byrne’nin müzik ortağı oldu. iLoveMakonnen, Vagabon ve Emily Yacina gibi solo müziklerinin yapımcılığını da üstlendiği New York merkezli bir kolektif olan Phantom Posse.
Littman ve Byrne, kaosun ortasında yerleşmekte zorlandıkları Brooklyn’de “Mutluluk Bile Değil” i ilk kaydetme girişiminden sonra, dört aylığına Buffalo’daki çocukluk evlerine taşındılar. Her ikisi de The Greater Wings için o sürükleyici yaratıcı enerjiyi yeniden yakalamaya hevesliydi. Littman gündüzleri bir kanser araştırmacısı olarak çalışırken, o ve Byrne akşamları ve hafta sonlarını yeni albümün gösterişli, sentez güdümlü bir vurgusu olan “Summer Glass” gibi parçalara dönüşen taslak şarkılarla uğraşarak geçirdiler ve “I Yeterince sağlıklı olmak istiyorum.” tekrar risk almak için.”
2021’in başlarında Byrne ve Littman, şarkı yazarlığı üzerinde çalışmaya ve arp ve yaylı aranjmanları kaydederek ülkeyi gezmeye devam etti. Ancak o yılın Haziran ayında Littman 31 yaşında aniden öldü. Byrne, son derece istikrarsızlaştırıcı bir kayıp olmaya devam eden ölümünün koşulları hakkında konuşmayı reddetti.
Byrne, “Gerçekten harika bir insandı, bana ve birlikte yapmak için yola çıktığımız şeye o kadar büyük bir inancı vardı ki asla pes etmedi,” dedi. “İşbirliğini bu kadar zengin ve benzersiz kılan onun vizyonu, teknik yeteneği veya sanatı bile değildi, sevgisi ve ilgisiydi.” The Greater Wings üzerindeki çalışma, Byrne New York’tan sonra yedi ay süreyle askıya alındı. destek sistemlerine daha yakın olmak için geri döndüler. Şu anki dairesi, Littman’la Not Even Happiness’ı çekerken yaşadıkları dairenin bitişiğinde.
Littman öldüğünde, albümün çoğu tamamlanmıştı ve en az dört şarkı tamamlanmak üzereydi. Dosyayı yeniden açma zamanı geldiğinde, Byrne dışarıdan yardım istedi. Byrne’ın daha sonra imzaladığı deneysel ve elektronik plak şirketi Ghostly, onu Sigur Rós ve Julianna Barwick ile yaptığı çalışmalarla tanınan yapımcı Alex Somers ile eşleştirdi.
Somers telefonda “Julie ve ben yıllardır arkadaşız ve Eric topluluğumun büyük bir parçasıydı,” diye hatırladı. Şirketin bir arkadaşı ona “Julie emekli olmak istemiyor” dedi.
Somers’ın Los Angeles’taki evinde birkaç resmi olmayan toplantının ardından Byrne ve iş arkadaşları, Ocak 2022’de New York’un Catskill Dağları’ndaki rahat bir stüdyoda bir araya geldi. Somers, “Gerçekten heyecan verici bir deneyimdi” dedi. “Her gün en az bir kişi ağladı.”
Ancak Byrne dingin “Portrait of a Clear Day”i söylerken, “aşk hayatın acısını yeniden teyit eder.” Bu yüzden albümün tamamlanması büyük önem taşırken, Byrne “çoğunun ölümden değil, hayattan, birlikte yaşamımızdan geldiğini” vurguladı. ve keder.” “Arkadaşlığın derin, vahşi romantizmi kaydın merkezinde yer alıyor” diye ekledi.
Bu, Byrne’nin Littman’ın ölümünden sonra tamamladığı başlık şarkısında açıkça ifade edilen bir duygu. Meditatif bir gitar melodisi ve ruhani bir atmosfere sahip Byrne, Littman’la olan geçmişinden sahneler çizerken, devam eden sanatsal evrimi de taahhüt ediyor: “Umarım buraya, pek çok kişinin yaptığı gibi size yeni bir şey göstermeden gelmem.”
Byrne, “Sadece sözlerimle değil, eylemlerimle de bir açıklama yapmanın bir sorumluluk duygusu var” dedi. “Belki de şarkının tamamlanması, bu çabadaki birçok başlangıçtan biridir.”
Byrne, “‘Gelecek’ diyen üçüncü bir tane daha vardı, ama onu bir arkadaşıma verdim,” dedi ve bu mesajların, “The Greater “. Kanatlar,” Cuma günü geliyor.
32 yaşındaki Byrne, 2017’de eleştirmenlerin beğenisini toplayan zarif ve duygusal açıdan zeki bir albüm olan Not Even Happiness ile çığır açmasının ardından uzun bir ara vermeyi planlamadı. Ancak albümün kapanış parçası “I Live Now as a Singer” adeta bir tezahür haline geldi. 2018’in sonlarında New York’tan Los Angeles’a taşınarak ve çalışan bir müzisyen olarak ilk hayatını kazanarak iki yıl turneye çıktı. Huzursuz bir geçiş oldu.
Byrne, “Kendi şüphelerimde muazzam bir derinleşme zamanıydı,” dedi. “Boş zamanımı nasıl iyi değerlendireceğimi öğrenmem uzun zamanımı aldı.”
Byrne, zamanını un değirmenlerini ölçeklendirerek ve şehrin terk edilmiş Merkez Terminalini keşfederek geçirdiği Buffalo, New York’ta büyüdü. 17 yaşında gitar çalmayı öğrendi ve birincil ilerleyici multipl skleroz teşhisi konulduktan sonra çalmayı bırakan parmak stilisti olan babasına ait bir enstrümanda kendi kendine enstrümanı öğrendi. “Gitar çalışmam,” dedi, “bir aile mirasıdır.”
Byrne, liseden sonra sonraki birkaç yılını Amerika Birleşik Devletleri’nin her yerini dolaşarak geçirdi. Byrne, “O yaştayken annem çok seyahat ederdi ve o zamanki hikayelerine aşık oldum” dedi. “Neredeyse hiçbir yere gitmemiştim ve daha fazlasını deneyimlemek için can atıyordum. O rüyada çok fazla romantizm vardı.” Zamanla, şarkı yazarlığı sesini geliştirdi ve daha sonra 2014’teki ilk albümü Rooms With Walls and Windows’da derlenen unutulmaz halk şarkılarından oluşan birkaç kaset çıkardı.
Üç yıl sonra, Not Even Happiness, Byrne’nin kesintisiz turneye olan bağlılığından güç alarak müziklerini daha geniş bir kitleye ulaştırdı. Ancak başarı, süreçlerinde biraz strese neden oldu. “Yaratıcılıkta mistisizm olsa da, sürecin yalnızca mistik olması gerektiğine dair zihniyette kaybolduğum zamanlar oldu,” diye açıkladı, ışıldayan bir kahkaha atarak. tekrar düşünmeye başlamadan önce. “Gençken, yazmaya ısrarla ve her gün ortaya çıkmanın ham, dürüst çabasıyla değil, kendiliğinden olan bir şey olarak yaklaştım.”
2020 kışında Byrne, uzun süredir yaratıcı iş birliği yaptığı Eric Littman’a daha yakın olmak için yakın zamanda Kaliforniya’dan Chicago’ya taşınmıştı. Littman’ın Byrne’nin kurumuş bir dere yatağında oynadığı bir performans sahnelediği 2014’te South by Southwest’te buluştuktan sonra, ikisi hemen yaratıcıydı ve yaklaşık bir yıl boyunca romantik bir bağ kurdular. Littman, Steve Sobs takma adı altında kendi yatak odasını sağlarken ve başrolde yer alırken Byrne’nin müzik ortağı oldu. iLoveMakonnen, Vagabon ve Emily Yacina gibi solo müziklerinin yapımcılığını da üstlendiği New York merkezli bir kolektif olan Phantom Posse.
Littman ve Byrne, kaosun ortasında yerleşmekte zorlandıkları Brooklyn’de “Mutluluk Bile Değil” i ilk kaydetme girişiminden sonra, dört aylığına Buffalo’daki çocukluk evlerine taşındılar. Her ikisi de The Greater Wings için o sürükleyici yaratıcı enerjiyi yeniden yakalamaya hevesliydi. Littman gündüzleri bir kanser araştırmacısı olarak çalışırken, o ve Byrne akşamları ve hafta sonlarını yeni albümün gösterişli, sentez güdümlü bir vurgusu olan “Summer Glass” gibi parçalara dönüşen taslak şarkılarla uğraşarak geçirdiler ve “I Yeterince sağlıklı olmak istiyorum.” tekrar risk almak için.”
2021’in başlarında Byrne ve Littman, şarkı yazarlığı üzerinde çalışmaya ve arp ve yaylı aranjmanları kaydederek ülkeyi gezmeye devam etti. Ancak o yılın Haziran ayında Littman 31 yaşında aniden öldü. Byrne, son derece istikrarsızlaştırıcı bir kayıp olmaya devam eden ölümünün koşulları hakkında konuşmayı reddetti.
Byrne, “Gerçekten harika bir insandı, bana ve birlikte yapmak için yola çıktığımız şeye o kadar büyük bir inancı vardı ki asla pes etmedi,” dedi. “İşbirliğini bu kadar zengin ve benzersiz kılan onun vizyonu, teknik yeteneği veya sanatı bile değildi, sevgisi ve ilgisiydi.” The Greater Wings üzerindeki çalışma, Byrne New York’tan sonra yedi ay süreyle askıya alındı. destek sistemlerine daha yakın olmak için geri döndüler. Şu anki dairesi, Littman’la Not Even Happiness’ı çekerken yaşadıkları dairenin bitişiğinde.
Littman öldüğünde, albümün çoğu tamamlanmıştı ve en az dört şarkı tamamlanmak üzereydi. Dosyayı yeniden açma zamanı geldiğinde, Byrne dışarıdan yardım istedi. Byrne’ın daha sonra imzaladığı deneysel ve elektronik plak şirketi Ghostly, onu Sigur Rós ve Julianna Barwick ile yaptığı çalışmalarla tanınan yapımcı Alex Somers ile eşleştirdi.
Somers telefonda “Julie ve ben yıllardır arkadaşız ve Eric topluluğumun büyük bir parçasıydı,” diye hatırladı. Şirketin bir arkadaşı ona “Julie emekli olmak istemiyor” dedi.
Somers’ın Los Angeles’taki evinde birkaç resmi olmayan toplantının ardından Byrne ve iş arkadaşları, Ocak 2022’de New York’un Catskill Dağları’ndaki rahat bir stüdyoda bir araya geldi. Somers, “Gerçekten heyecan verici bir deneyimdi” dedi. “Her gün en az bir kişi ağladı.”
Ancak Byrne dingin “Portrait of a Clear Day”i söylerken, “aşk hayatın acısını yeniden teyit eder.” Bu yüzden albümün tamamlanması büyük önem taşırken, Byrne “çoğunun ölümden değil, hayattan, birlikte yaşamımızdan geldiğini” vurguladı. ve keder.” “Arkadaşlığın derin, vahşi romantizmi kaydın merkezinde yer alıyor” diye ekledi.
Bu, Byrne’nin Littman’ın ölümünden sonra tamamladığı başlık şarkısında açıkça ifade edilen bir duygu. Meditatif bir gitar melodisi ve ruhani bir atmosfere sahip Byrne, Littman’la olan geçmişinden sahneler çizerken, devam eden sanatsal evrimi de taahhüt ediyor: “Umarım buraya, pek çok kişinin yaptığı gibi size yeni bir şey göstermeden gelmem.”
Byrne, “Sadece sözlerimle değil, eylemlerimle de bir açıklama yapmanın bir sorumluluk duygusu var” dedi. “Belki de şarkının tamamlanması, bu çabadaki birçok başlangıçtan biridir.”