John Maynard Keynes Kimdir? Keynesyen Teori Nedir? İngiliz iktisatçı John Maynard Keynes, Keynesyen iktisadın kurucusudur. Keynesyen iktisat, talebin arzı yönlendirdiğini ve sağlıklı iktisatların tasarruf ettiklerinden daha fazlasını harcadığını yahut yatırım yaptığını savunuyor.
Bir sakinlik sırasında istihdam yaratmak ve tüketici satın alma gücünü artırmak için Keynes, hükümetlerin borçlanma manasına gelse bile harcamaları artırması gerektiğini savundu. Eleştirmenler, açık harcamaları teşvik etmek, özel yatırımları boğmak ve enflasyona niye olmak için Keynesyen iktisada saldırır.
John Maynard Keynes Kimdi?
John Maynard Keynes (1883–1946), en âlâ Keynesyen iktisadın kurucusu ve çağdaş makroekonominin babası olarak bilinen 20. yüzyılın başlarından kalma bir İngiliz iktisatçıydı, iktisatların – büyük ölçekte işleyen piyasaların ve öbür sistemlerin nasıl davrandığını araştırıyor. Keynesyen iktisadın ayırt edici özelliklerinden biri, hükümetlerin, bilhassa sakinlik karşısında talebi canlandırmak için harcamaları artırarak, iktisatların gidişatını etkin olarak etkilemeye çalışması gerektiğidir.
Tarihin en tesirli iktisat kitaplarından biri olarak kabul edilen, ufuk açıcı çalışmasında, yüksek işsizliğe bir tahlil olarak hükümet müdahalesini savunuyor.
Eğitim ve Erken Kariyer
Keynes’in iktisada olan birinci ilgisi, büyük ölçüde, Cambridge Üniversitesi’nde İktisat okutmanı olan babası John Neville Keynes’den kaynaklanıyordu. Cambridge’in birinci bayan mezunlarından biri olan annesi, fakirler için hayır işlerinde etkindi.
Orta sınıf bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi ve İngiltere’nin en seçkin okullarından ikisi olan Eton Koleji ve Cambridge Üniversitesi’nden burs aldı ve burada 1904 yılında matematik alanında lisans derecesi aldı. İktisat alanında neredeyse hiç resmi eğitimi yoktu.
Kariyerinin başlarında, Keynes mümkünlük teorisi üzerinde çalıştı ve Cambridge Üniversitesi’nde King’s College Üyesi olarak İktisat dersleri verdi. Hükümetin rolleri, Britanya Kamu Hizmeti ve Britanya Hazinesi’ndeki resmi misyonlardan, 1919’da Birinci Dünya Savaşı’nı bitmiş olduren Versailles barış konferansında Hazine’nin mali temsilcisi olarak atanması da dahil olmak üzere, para ünitesi ve finans konusundaki kraliyet kurullarına atamalara kadar uzanıyordu.
Ekonomiye Devlet Müdahalesinin Savunuculuğu
Keynes’in babası, hür piyasa kapitalizminin hükümet müdahalesine karşı çıkan bir ekonomik ideolojisi olan laissez-faire iktisadının bir savunucusuydu. Keynes, Cambridge’de bulunduğu mühlet boyunca özgür piyasa prensiplerine klasik olarak inanan (ve borsada etkin bir yatırımcı) idi.
aynı vakitte, 1929 borsa çöküşü Büyük Buhran’ı tetikledikten daha sonra, Keynes, sınırsız hür piyasa kapitalizminin aslında kusurlu olduğuna ve sadece kendi başına daha düzgün işlemesi için değil, bununla birlikte komünizm üzere rekabetçi sistemlerden daha yeterli performans göstermesi için bir daha formüle edilmesi gerektiğine inanmaya başladı.
Sonuç olarak, işsizliği azaltmak ve ekonomik sakinliği düzeltmek için hükümet müdahalesini savunmaya başladı. Devlet iş programlarına ek olarak, işsizliği azaltmak için artan hükümet harcamalarının gerekli olduğunu savundu. Bu bir bütçe açığı manasına gelse bile.
Keynesyen İktisat Nedir?
Keynesyen iktisat olarak bilinen John Maynard Keynes’in teorileri, hükümetlerin yalnızca özgür piyasanın karar sürmesine müsaade vermek yerine, ülkelerinin ekonomilerinde etkin bir rol oynaması gerektiği fikri etrafında toplanıyor. Bilhassa, Keynes, iş döngülerindeki gerilemeleri azaltmak için federal harcamaları savundu.
Keynesyen iktisadın en temel unsuru, bir iktisadın itici gücünün arz değil, talep olduğudur. bu biçimdelar, klâsik ekonomik bilgelik tam karşıtı bir görüşe sahipti: arzın talep yarattığı. Toplam talep, özel bölüm ve hükümet tarafınca mal ve hizmetler için yapılan toplam harcama ve tüketim, arzı yönlendirdiğinden, toplam harcama, mal üretiminden istihdam oranına kadar tüm ekonomik sonuçları belirler.
Keynesyen iktisadın bir öteki temel prensibi, bir ekonomiyi resesyondan çıkarmanın en düzgün yolunun, hükümetin iktisada sermaye aşılayarak talebi artırması olduğudur. özetlemek gerekirsesı, tüketim (harcama) ekonomik toparlanmanın anahtarıdır.
Bu iki unsur, Keynes’in talebin o kadar kıymetli olduğu inancının temelidir ki, bir hükümet harcamak için borca girmek zorunda kalsa bile bunu yapmalıdır. Keynes’e nazaran, ekonomiyi bu türlü artıran hükümet, tüketici talebini canlandıracak ve bu da üretimi teşvik edecek ve tam istihdamı sağlayacaktır.
Keynesyen İktisadın Eleştirisi
İkinci Dünya Savaşı’ndan daha sonra yaygın olarak benimsenmesine karşın, Keynesyen iktisat, fikirlerin birinci sefer 1930’larda tanıtılmasından bu yana epeyce sayıda tenkit aldı.
Önemli bir tenkit, büyük hükümet kavramıyla ilgilidi. Hükümetin iktisada faal olarak katılmasını sağlamak için gerçekleşmesi gereken federal teşebbüslerin genişlemesi. Chicago School of Economics’inkiler üzere rakip iktisat teorisyenleri şunları tez ederler: ekonomik durgunluklar ve canlanmalar, iş çevrimlerinin doğal nizamının bir kesimidir; direkt hükümet müdahalesi sadece toparlanma sürecini kötüleştirir ve federal harcamalar özel yatırımları caydırır.
Keynesyen iktisadın en ünlü eleştirmeni, özgür piyasa kapitalizmini savunmasıyla tanınan Amerikalı bir ekonomist olan Milton Friedman’dı. 20. yüzyılın ikinci yarısının en tesirli ekonomisti olarak kabul edilen Keynes, birinci yarının en tesirli ekonomisti olduğu için Friedman, Keynesyen iktisadın kıymetli kısımlarını reddeden parasalcılığı savundu.
Keynes’in maliye siyasetinin, ekonomik şartları etkilemek için hükümet harcamaları ve vergi siyasetlerini, para siyasetinden, bankalar, tüketiciler ve işletmeler için mevcut olan toplam para arzının denetiminden daha kıymetli olduğu formundaki pozisyonunun bilakis, Friedman ve başka parasalcılar, hükümetlerin para arzının büyüme oranını hedefleyerek ekonomik istikrarı teşvik edebilir. özetlemek gerekirsesı, Friedman ve monetarist ekonomistler iktisatta paranın denetimini savunurken, Keynesyen ekonomistler hükümet harcamalarını savunurlar.
Örneğin, Keynes, müdahaleci bir hükümetin toplam talebi desteklemek, tüketimi teşvik etmek ve işsizliği azaltmak için maliye siyasetini kullanarak durgunlukları yumuşatabileceğine inanırken, Friedman açık harcamaları eleştirdi ve daha küçük hükümet ve hür piyasaya geri dönüşü savundu.
Keynesyen ve Laissez-Faire Ekonomisi
Hükümetin iktisada müdahalesini savunan Keynesyen iktisat, hükümetin ekonomik işlere ne kadar az müdahil olursa, iş dünyası ve bir bütün olarak toplum için o kadar güzel olduğunu savunan laissez-faire iktisadı ile keskin bir zıtlık ortasındadır.
Keynesyen İktisat Örnekleri
Yeni anlaşma
1930’larda Büyük Buhran’ın başlaması, Keynes’in ekonomik teorilerini değerli ölçüde etkiledi ve birkaç siyasetinin yaygın olarak benimsenmesine yol açtı.
ABD’deki krizi ele almak için, Lider Franklin Roosevelt, hür teşebbüslü bir kapitalist sistemin bile bir ölçü federal nezaret gerektirdiğine dair Keynesyen ilkeyi direkt yansıtan bir dizi hükümet programı olan New Deal’ı yürürlüğe koydu.
New Deal ile ABD hükümeti, işsiz Amerikalılara iş sağlamaya ve tüketim mallarının fiyatını dengelemeye odaklanan birkaç yeni ajans oluşturmak da dahil olmak üzere, ulusal ekonomiyi gibisi görülmemiş bir ölçekte canlandırmak için müdahale etti. Roosevelt ayrıyeten, toplu konut, gecekondu temizleme, demiryolu inşaatı ve öbür büyük kamu işleri programları da dahil olmak üzere, talebi canlandırmak için Keynes’in genişletilmiş bütçe açığı harcama siyasetini benimsedi.
Büyük Sakinlik Harcamaları
2007-2009 Büyük Sakinliğine cevap olarak, Lider Barack Obama, Keynesyen ekonomik teoriyi yansıtan birkaç adım attı. Federal hükümet, çeşitli dallardaki borçlu şirketleri kurtardı. beraberinde, ipotek ve konut kredilerinin iki büyük piyasa yapıcısı ve garantörü olan Fannie Mae ve Freddie Mac’i de müdafaa altına aldı.
2009’da Lider Obama, mevcut işleri kurtarmak ve yenilerini yaratmak için tasarlanmış 831 milyar dolarlık bir hükümet teşvik paketi olan Amerikan Düzgünleştirme ve bir daha Yatırım Yasası’nı imzaladı. Aileler için vergi indirimleri/kredileri ve işsizlik yardımlarını içeriyordu; ayrıyeten sıhhat, altyapı ve eğitim için harcamalar ayırdı.
COVID-19 Uyarıcı Kontrolleri
2020’deki COVID-19 pandemisinin akabinde, Lider Donald Trump ve Lider Joseph Biden idaresindeki ABD hükümeti çeşitli yardım, kredi bağışlama ve kredi uzatma programları sundu.
ABD hükümeti ayrıyeten haftalık eyalet işsizlik yardımlarını destekledi ve Amerikalı vergi mükelleflerine üç farklı, vergiden muaf teşvik denetimi biçiminde direkt yardım gönderdi.
Miras
1930’lardan bu yana, Keynesyen iktisadın popülaritesi arttı ve düştü ve teoriler Keynes’in gününden bu yana kıymetli bir revizyona uğradı. birebir vakitte, kurduğu ekonomik niyet okulu, çağdaş uluslar üzerinde silinmez bir damga bıraktı: hükümetlerin iş dünyasında, hatta kapitalist ekonomilerde bile oynayacak bir rolü olduğu fikri.
Keynesyen İktisadın Sakinlikten Çıkış Yolunuzu Harcadığını Kim söylemiş oldu?
Tüketimin ekonomik toparlanmanın anahtarı olduğu formundaki merkezi Keynesyen niyete “durgunluktan çıkış yolunu harcamaya” çalışırken saldıran Milton Friedman’dı. Keynes’in tersine Friedman, hükümet harcamalarının ve borçları artırmanın nihayetinde enflasyona -paranın ve fiyatların kıymetini düşüren fiyatlarda bir artışa- yol açtığına inanıyordu; bu da, temel ekonomik büyüme eşlik etmedikçe felaket olabilir. 1970’lerin stagflasyonu buna bir örnekti: Paradoksal olarak yüksek işsizlik ve düşük üretim, lakin beraberinde yüksek enflasyon ve yüksek faiz oranları olan bir periyottu.
Keynes Sosyalist miydi?
Keynes’i bir sosyalist olarak tanımlamak güç.
Bir yandan sosyalist rejimlere ilgi gösterdi ve ekonomik işlerde hükümetin varlığını savundu. İş çevrimlerinin müdahale olmaksızın patlama ve çöküş yaşamasına müsaade vermeye ya da özel teşebbüsün dizginsiz çalışmasına müsaade vermeye katiyen inanmıyordu.
Öte yandan, Keynes, hükümetlerin sanayileri fiilen ele geçirdiğini ve yönettiğini savunmaktan geri kaldı. Merkezi otoritelerin üretim biçimlerini denetim etmesini değil, teşvik etmesini istedi.
Savaş daha sonrası İngiltere’yi ekonomik bir boşluktan çıkarmanın yollarını düşündüğü için, hayatının sonuna yanlışsız daha klasik özgür piyasa kapitalizmine geri döndüğüne dair deliller da var. 1946’daki vefatından kısa bir süre evvel, arkadaşı Dışişleri Bakanı Henry Clay’e, kendisini “yirmi yıl evvel ekonomik kanıdan çıkarmaya çalıştığı” bir tahlile daha epeyce güvendiğini bulduğunu söylemiş oldu: Adam Smith’in görünmez eli.
Keynes “Uzun Vadede Hepimiz Ölüyüz” ile Ne Demek istedi?
Eleştirmenler, Keynesyen kamu finansmanı ve açık harcama takviyesinin uzun vadede temerrüde yol açacağını argüman ettiğinde, Keynes’in ünlü cevabı “Uzun vadede hepimiz öldük” idi. Bağlamda, onun hedefi, hükümetlerin sıkıntıları uzun vadede “hepimiz öldüğünde” piyasa güçlerinin sıkıntıları düzeltmesini beklemek yerine kısa vadede çözmesi gerektiğiydi.
Keynes, Nazi Almanyasının Yükselişini Öngördü mü?
1919 Versailles Barış Konferansı sırasında, Keynes, birtakım üst seviye devlet erkeklerinın Almanya’ya dayatmak istediği sakatlayıcı ekonomik önlemlerin açık kelamlı bir eleştirmeniydi. Bu sert yaptırımların muhtemelen Avrupa için ekonomik ve siyasi bir felaketle sonuçlanacağına dair ihtarları dikkate alınmayınca, protesto için konferanstan erken ayrıldı.
İngiltere’ye döner dönmez İngiliz Hazinesinden istifa etti ve Almanya’yı kalıcı olarak ezmek için tasarlanmış bir barış mutabakatının tehlikeleri hakkındaki argümanlarını Barışın Ekonomik neticeleri’nda özetledi.
1920’de yayımlanmasından daha sonraki bir yıl ortasında, Keynes’in kitabı en hayli satan kitap haline geldi ve kamuoyunu Versailles Antlaşması’nın haksız olduğuna dair kuvvetli bir biçimde etkiledi. 1930’ların siyasi ve ekonomik düzensizliği, II. Dünya Savaşı’na patlayan faşizmin yükselişini körüklerken, Keynes’in erken ihtarları da kehanet üzere gelmeye başladı.
Son Kelamlar
John Maynard Keynes ve Keynesyen iktisat 1930’larda devrimciydi ve 20. yüzyılın ortalarında II. Dünya Savaşı daha sonrası ekonomileri şekillendirmek için hayli şey yaptı. Teorileri 1970’lerde taarruza uğradı, 2000’lerde bir daha canlandı ve bugün hala tartışılıyor.
Keynesyen iktisadın temel unsuru, bir ekonomiyi resesyondan çıkarmanın en düzgün yolunun, hükümetin iktisada sermaye aşılayarak talebi artırması olduğudur. özetlemek gerekirsesı, tüketim (harcama) ekonomik toparlanmanın anahtarıdır.
Keynes, 20. yüzyılın birinci yarısının en tesirli ekonomisti olarak kabul edildiği üzere, en ünlü eleştirmeni, parasalcılığın savunucusu Milton Friedman, ikinci yarının en tesirli ekonomisti olarak kabul edildi.
Keynes değerli bir miras bıraktı: hükümetlerin sanayilerin ve insanların ekonomik refahında oynayacağı bir role sahip olduğu kavramı. Geriye kalan sorular, hükümetin rolünün ne kadar büyük olması gerektiği ve bu rolün en uygun nasıl yürütüleceğidir.
Bir sakinlik sırasında istihdam yaratmak ve tüketici satın alma gücünü artırmak için Keynes, hükümetlerin borçlanma manasına gelse bile harcamaları artırması gerektiğini savundu. Eleştirmenler, açık harcamaları teşvik etmek, özel yatırımları boğmak ve enflasyona niye olmak için Keynesyen iktisada saldırır.
John Maynard Keynes Kimdi?
John Maynard Keynes (1883–1946), en âlâ Keynesyen iktisadın kurucusu ve çağdaş makroekonominin babası olarak bilinen 20. yüzyılın başlarından kalma bir İngiliz iktisatçıydı, iktisatların – büyük ölçekte işleyen piyasaların ve öbür sistemlerin nasıl davrandığını araştırıyor. Keynesyen iktisadın ayırt edici özelliklerinden biri, hükümetlerin, bilhassa sakinlik karşısında talebi canlandırmak için harcamaları artırarak, iktisatların gidişatını etkin olarak etkilemeye çalışması gerektiğidir.
Tarihin en tesirli iktisat kitaplarından biri olarak kabul edilen, ufuk açıcı çalışmasında, yüksek işsizliğe bir tahlil olarak hükümet müdahalesini savunuyor.
Eğitim ve Erken Kariyer
Keynes’in iktisada olan birinci ilgisi, büyük ölçüde, Cambridge Üniversitesi’nde İktisat okutmanı olan babası John Neville Keynes’den kaynaklanıyordu. Cambridge’in birinci bayan mezunlarından biri olan annesi, fakirler için hayır işlerinde etkindi.
Orta sınıf bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi ve İngiltere’nin en seçkin okullarından ikisi olan Eton Koleji ve Cambridge Üniversitesi’nden burs aldı ve burada 1904 yılında matematik alanında lisans derecesi aldı. İktisat alanında neredeyse hiç resmi eğitimi yoktu.
Kariyerinin başlarında, Keynes mümkünlük teorisi üzerinde çalıştı ve Cambridge Üniversitesi’nde King’s College Üyesi olarak İktisat dersleri verdi. Hükümetin rolleri, Britanya Kamu Hizmeti ve Britanya Hazinesi’ndeki resmi misyonlardan, 1919’da Birinci Dünya Savaşı’nı bitmiş olduren Versailles barış konferansında Hazine’nin mali temsilcisi olarak atanması da dahil olmak üzere, para ünitesi ve finans konusundaki kraliyet kurullarına atamalara kadar uzanıyordu.
Ekonomiye Devlet Müdahalesinin Savunuculuğu
Keynes’in babası, hür piyasa kapitalizminin hükümet müdahalesine karşı çıkan bir ekonomik ideolojisi olan laissez-faire iktisadının bir savunucusuydu. Keynes, Cambridge’de bulunduğu mühlet boyunca özgür piyasa prensiplerine klasik olarak inanan (ve borsada etkin bir yatırımcı) idi.
aynı vakitte, 1929 borsa çöküşü Büyük Buhran’ı tetikledikten daha sonra, Keynes, sınırsız hür piyasa kapitalizminin aslında kusurlu olduğuna ve sadece kendi başına daha düzgün işlemesi için değil, bununla birlikte komünizm üzere rekabetçi sistemlerden daha yeterli performans göstermesi için bir daha formüle edilmesi gerektiğine inanmaya başladı.
Sonuç olarak, işsizliği azaltmak ve ekonomik sakinliği düzeltmek için hükümet müdahalesini savunmaya başladı. Devlet iş programlarına ek olarak, işsizliği azaltmak için artan hükümet harcamalarının gerekli olduğunu savundu. Bu bir bütçe açığı manasına gelse bile.
Keynesyen İktisat Nedir?
Keynesyen iktisat olarak bilinen John Maynard Keynes’in teorileri, hükümetlerin yalnızca özgür piyasanın karar sürmesine müsaade vermek yerine, ülkelerinin ekonomilerinde etkin bir rol oynaması gerektiği fikri etrafında toplanıyor. Bilhassa, Keynes, iş döngülerindeki gerilemeleri azaltmak için federal harcamaları savundu.
Keynesyen iktisadın en temel unsuru, bir iktisadın itici gücünün arz değil, talep olduğudur. bu biçimdelar, klâsik ekonomik bilgelik tam karşıtı bir görüşe sahipti: arzın talep yarattığı. Toplam talep, özel bölüm ve hükümet tarafınca mal ve hizmetler için yapılan toplam harcama ve tüketim, arzı yönlendirdiğinden, toplam harcama, mal üretiminden istihdam oranına kadar tüm ekonomik sonuçları belirler.
Keynesyen iktisadın bir öteki temel prensibi, bir ekonomiyi resesyondan çıkarmanın en düzgün yolunun, hükümetin iktisada sermaye aşılayarak talebi artırması olduğudur. özetlemek gerekirsesı, tüketim (harcama) ekonomik toparlanmanın anahtarıdır.
Bu iki unsur, Keynes’in talebin o kadar kıymetli olduğu inancının temelidir ki, bir hükümet harcamak için borca girmek zorunda kalsa bile bunu yapmalıdır. Keynes’e nazaran, ekonomiyi bu türlü artıran hükümet, tüketici talebini canlandıracak ve bu da üretimi teşvik edecek ve tam istihdamı sağlayacaktır.
Keynesyen İktisadın Eleştirisi
İkinci Dünya Savaşı’ndan daha sonra yaygın olarak benimsenmesine karşın, Keynesyen iktisat, fikirlerin birinci sefer 1930’larda tanıtılmasından bu yana epeyce sayıda tenkit aldı.
Önemli bir tenkit, büyük hükümet kavramıyla ilgilidi. Hükümetin iktisada faal olarak katılmasını sağlamak için gerçekleşmesi gereken federal teşebbüslerin genişlemesi. Chicago School of Economics’inkiler üzere rakip iktisat teorisyenleri şunları tez ederler: ekonomik durgunluklar ve canlanmalar, iş çevrimlerinin doğal nizamının bir kesimidir; direkt hükümet müdahalesi sadece toparlanma sürecini kötüleştirir ve federal harcamalar özel yatırımları caydırır.
Keynesyen iktisadın en ünlü eleştirmeni, özgür piyasa kapitalizmini savunmasıyla tanınan Amerikalı bir ekonomist olan Milton Friedman’dı. 20. yüzyılın ikinci yarısının en tesirli ekonomisti olarak kabul edilen Keynes, birinci yarının en tesirli ekonomisti olduğu için Friedman, Keynesyen iktisadın kıymetli kısımlarını reddeden parasalcılığı savundu.
Keynes’in maliye siyasetinin, ekonomik şartları etkilemek için hükümet harcamaları ve vergi siyasetlerini, para siyasetinden, bankalar, tüketiciler ve işletmeler için mevcut olan toplam para arzının denetiminden daha kıymetli olduğu formundaki pozisyonunun bilakis, Friedman ve başka parasalcılar, hükümetlerin para arzının büyüme oranını hedefleyerek ekonomik istikrarı teşvik edebilir. özetlemek gerekirsesı, Friedman ve monetarist ekonomistler iktisatta paranın denetimini savunurken, Keynesyen ekonomistler hükümet harcamalarını savunurlar.
Örneğin, Keynes, müdahaleci bir hükümetin toplam talebi desteklemek, tüketimi teşvik etmek ve işsizliği azaltmak için maliye siyasetini kullanarak durgunlukları yumuşatabileceğine inanırken, Friedman açık harcamaları eleştirdi ve daha küçük hükümet ve hür piyasaya geri dönüşü savundu.
Keynesyen ve Laissez-Faire Ekonomisi
Hükümetin iktisada müdahalesini savunan Keynesyen iktisat, hükümetin ekonomik işlere ne kadar az müdahil olursa, iş dünyası ve bir bütün olarak toplum için o kadar güzel olduğunu savunan laissez-faire iktisadı ile keskin bir zıtlık ortasındadır.
Keynesyen İktisat Örnekleri
Yeni anlaşma
1930’larda Büyük Buhran’ın başlaması, Keynes’in ekonomik teorilerini değerli ölçüde etkiledi ve birkaç siyasetinin yaygın olarak benimsenmesine yol açtı.
ABD’deki krizi ele almak için, Lider Franklin Roosevelt, hür teşebbüslü bir kapitalist sistemin bile bir ölçü federal nezaret gerektirdiğine dair Keynesyen ilkeyi direkt yansıtan bir dizi hükümet programı olan New Deal’ı yürürlüğe koydu.
New Deal ile ABD hükümeti, işsiz Amerikalılara iş sağlamaya ve tüketim mallarının fiyatını dengelemeye odaklanan birkaç yeni ajans oluşturmak da dahil olmak üzere, ulusal ekonomiyi gibisi görülmemiş bir ölçekte canlandırmak için müdahale etti. Roosevelt ayrıyeten, toplu konut, gecekondu temizleme, demiryolu inşaatı ve öbür büyük kamu işleri programları da dahil olmak üzere, talebi canlandırmak için Keynes’in genişletilmiş bütçe açığı harcama siyasetini benimsedi.
Büyük Sakinlik Harcamaları
2007-2009 Büyük Sakinliğine cevap olarak, Lider Barack Obama, Keynesyen ekonomik teoriyi yansıtan birkaç adım attı. Federal hükümet, çeşitli dallardaki borçlu şirketleri kurtardı. beraberinde, ipotek ve konut kredilerinin iki büyük piyasa yapıcısı ve garantörü olan Fannie Mae ve Freddie Mac’i de müdafaa altına aldı.
2009’da Lider Obama, mevcut işleri kurtarmak ve yenilerini yaratmak için tasarlanmış 831 milyar dolarlık bir hükümet teşvik paketi olan Amerikan Düzgünleştirme ve bir daha Yatırım Yasası’nı imzaladı. Aileler için vergi indirimleri/kredileri ve işsizlik yardımlarını içeriyordu; ayrıyeten sıhhat, altyapı ve eğitim için harcamalar ayırdı.
COVID-19 Uyarıcı Kontrolleri
2020’deki COVID-19 pandemisinin akabinde, Lider Donald Trump ve Lider Joseph Biden idaresindeki ABD hükümeti çeşitli yardım, kredi bağışlama ve kredi uzatma programları sundu.
ABD hükümeti ayrıyeten haftalık eyalet işsizlik yardımlarını destekledi ve Amerikalı vergi mükelleflerine üç farklı, vergiden muaf teşvik denetimi biçiminde direkt yardım gönderdi.
Miras
1930’lardan bu yana, Keynesyen iktisadın popülaritesi arttı ve düştü ve teoriler Keynes’in gününden bu yana kıymetli bir revizyona uğradı. birebir vakitte, kurduğu ekonomik niyet okulu, çağdaş uluslar üzerinde silinmez bir damga bıraktı: hükümetlerin iş dünyasında, hatta kapitalist ekonomilerde bile oynayacak bir rolü olduğu fikri.
Keynesyen İktisadın Sakinlikten Çıkış Yolunuzu Harcadığını Kim söylemiş oldu?
Tüketimin ekonomik toparlanmanın anahtarı olduğu formundaki merkezi Keynesyen niyete “durgunluktan çıkış yolunu harcamaya” çalışırken saldıran Milton Friedman’dı. Keynes’in tersine Friedman, hükümet harcamalarının ve borçları artırmanın nihayetinde enflasyona -paranın ve fiyatların kıymetini düşüren fiyatlarda bir artışa- yol açtığına inanıyordu; bu da, temel ekonomik büyüme eşlik etmedikçe felaket olabilir. 1970’lerin stagflasyonu buna bir örnekti: Paradoksal olarak yüksek işsizlik ve düşük üretim, lakin beraberinde yüksek enflasyon ve yüksek faiz oranları olan bir periyottu.
Keynes Sosyalist miydi?
Keynes’i bir sosyalist olarak tanımlamak güç.
Bir yandan sosyalist rejimlere ilgi gösterdi ve ekonomik işlerde hükümetin varlığını savundu. İş çevrimlerinin müdahale olmaksızın patlama ve çöküş yaşamasına müsaade vermeye ya da özel teşebbüsün dizginsiz çalışmasına müsaade vermeye katiyen inanmıyordu.
Öte yandan, Keynes, hükümetlerin sanayileri fiilen ele geçirdiğini ve yönettiğini savunmaktan geri kaldı. Merkezi otoritelerin üretim biçimlerini denetim etmesini değil, teşvik etmesini istedi.
Savaş daha sonrası İngiltere’yi ekonomik bir boşluktan çıkarmanın yollarını düşündüğü için, hayatının sonuna yanlışsız daha klasik özgür piyasa kapitalizmine geri döndüğüne dair deliller da var. 1946’daki vefatından kısa bir süre evvel, arkadaşı Dışişleri Bakanı Henry Clay’e, kendisini “yirmi yıl evvel ekonomik kanıdan çıkarmaya çalıştığı” bir tahlile daha epeyce güvendiğini bulduğunu söylemiş oldu: Adam Smith’in görünmez eli.
Keynes “Uzun Vadede Hepimiz Ölüyüz” ile Ne Demek istedi?
Eleştirmenler, Keynesyen kamu finansmanı ve açık harcama takviyesinin uzun vadede temerrüde yol açacağını argüman ettiğinde, Keynes’in ünlü cevabı “Uzun vadede hepimiz öldük” idi. Bağlamda, onun hedefi, hükümetlerin sıkıntıları uzun vadede “hepimiz öldüğünde” piyasa güçlerinin sıkıntıları düzeltmesini beklemek yerine kısa vadede çözmesi gerektiğiydi.
Keynes, Nazi Almanyasının Yükselişini Öngördü mü?
1919 Versailles Barış Konferansı sırasında, Keynes, birtakım üst seviye devlet erkeklerinın Almanya’ya dayatmak istediği sakatlayıcı ekonomik önlemlerin açık kelamlı bir eleştirmeniydi. Bu sert yaptırımların muhtemelen Avrupa için ekonomik ve siyasi bir felaketle sonuçlanacağına dair ihtarları dikkate alınmayınca, protesto için konferanstan erken ayrıldı.
İngiltere’ye döner dönmez İngiliz Hazinesinden istifa etti ve Almanya’yı kalıcı olarak ezmek için tasarlanmış bir barış mutabakatının tehlikeleri hakkındaki argümanlarını Barışın Ekonomik neticeleri’nda özetledi.
1920’de yayımlanmasından daha sonraki bir yıl ortasında, Keynes’in kitabı en hayli satan kitap haline geldi ve kamuoyunu Versailles Antlaşması’nın haksız olduğuna dair kuvvetli bir biçimde etkiledi. 1930’ların siyasi ve ekonomik düzensizliği, II. Dünya Savaşı’na patlayan faşizmin yükselişini körüklerken, Keynes’in erken ihtarları da kehanet üzere gelmeye başladı.
Son Kelamlar
John Maynard Keynes ve Keynesyen iktisat 1930’larda devrimciydi ve 20. yüzyılın ortalarında II. Dünya Savaşı daha sonrası ekonomileri şekillendirmek için hayli şey yaptı. Teorileri 1970’lerde taarruza uğradı, 2000’lerde bir daha canlandı ve bugün hala tartışılıyor.
Keynesyen iktisadın temel unsuru, bir ekonomiyi resesyondan çıkarmanın en düzgün yolunun, hükümetin iktisada sermaye aşılayarak talebi artırması olduğudur. özetlemek gerekirsesı, tüketim (harcama) ekonomik toparlanmanın anahtarıdır.
Keynes, 20. yüzyılın birinci yarısının en tesirli ekonomisti olarak kabul edildiği üzere, en ünlü eleştirmeni, parasalcılığın savunucusu Milton Friedman, ikinci yarının en tesirli ekonomisti olarak kabul edildi.
Keynes değerli bir miras bıraktı: hükümetlerin sanayilerin ve insanların ekonomik refahında oynayacağı bir role sahip olduğu kavramı. Geriye kalan sorular, hükümetin rolünün ne kadar büyük olması gerektiği ve bu rolün en uygun nasıl yürütüleceğidir.