Joy’All için referansları arasında, konuşma becerilerine hayran olduğu Tracy Chapman, Portishead ve Frank Ocean yer alıyor. LP için parçaların yaklaşık yarısı, iki yıllık bir süre içinde Los Angeles’ta yazılmıştır. Gerisini 2017’den beri bir evinin olduğu Nashville’de yaptı. Bu, solo sanatçı olarak beşinci stüdyo albümü – popüler bağımsız gruplar Rilo Kiley ve The Postal Service ile başladı – ve köklü caz şirketi Blue Note Records’ta ilk albümü. (Kendi turunun ardından bu sonbaharda posta hizmetinde olacak.)
Albümde çalışan Nashville merkezli yapımcı (Brandi Carlile, John Prine, Chris Stapleton) Dave Cobb, onun hafifliğinden ve her zaman iyi mizahından etkilendi. “Jenny Lewis’i sevmiyorsanız, insanları sevmiyorsunuzdur” dedi. Seansları, pedal çeliği ve mellotron gibi izleme enstrümanları ve Lewis’in Nashville arka bahçesinden gelen kuş cıvıltıları sorunsuz bir şekilde akıyordu. “Başrolde olduğunu söylemek inat, çünkü hepimiz onunla oynadık” dedi ve ekledi, “Yazdığı her şey doğru. O yavruyla birlikte ve onunki kelimenin tam anlamıyla Truck’ın ortaya çıktığı her gün.”
Bir ömür boyu kendinden ve bir şov dünyasının gazisinin şaşırtıcı derecede eksantrik hikayelerinden mutlu bir şekilde bahsederek geçirmiş birinin açık sözlülüğüne sahip. Minimalist oturma odasındaki gece mavisi kanepede oturan Lewis, bir sweatshirt, gün batımı rengi kadife pantolon ve tek bir altın halka küpe ile Yahudi olduğunu soyadıyla belirtti; manevi guru Ram Dass; çocukken bebek bakıcılığı yapan kadın Elvis taklitçisi; annesinin Lucille Ball’u köhne evinde bir durum komedisi mezuniyet partisi düzenlemeye ikna ettiği zaman (“Lucy içeri girer ve ‘Ne saçmalık!’ der”); ve kucak dolusu sahte Gucci çorap aldığı Atlanta takas buluşması. “Asla gerçek bir Gucci çorabı almam – bu çok saçma” dedi.
Ağladı ve Cohen hakkında hikayeler anlattı. Çocukken, onu Universal Studios kampüsündeki işine götürür ve dev eski film makinelerini kullanarak kendi filmlerini çizmesine ve canlandırmasına izin verirdi. Öldüğünde onunla birlikte olmak “muhtemelen tüm hayatımın en önemli anıydı” dedi.
Lewis’in gezici salon müzisyenleri olan ebeveynleri, o yürümeye başlayan çocukken ayrıldı. 80’lerdeki oyunculuk kariyeri, ailenin servetini geçici olarak değiştirdi, ancak annesinin uyuşturucu bağımlılığı ve istikrarsızlığı, sitcom kazancını geride bıraktı. Onlarca yıl anne babasından ayrı yaşadı, sonra onlarla ancak hayatının sonlarında barıştı. Babasının bas mızıkası şömine rafının üzerinde duruyor.
Albümde çalışan Nashville merkezli yapımcı (Brandi Carlile, John Prine, Chris Stapleton) Dave Cobb, onun hafifliğinden ve her zaman iyi mizahından etkilendi. “Jenny Lewis’i sevmiyorsanız, insanları sevmiyorsunuzdur” dedi. Seansları, pedal çeliği ve mellotron gibi izleme enstrümanları ve Lewis’in Nashville arka bahçesinden gelen kuş cıvıltıları sorunsuz bir şekilde akıyordu. “Başrolde olduğunu söylemek inat, çünkü hepimiz onunla oynadık” dedi ve ekledi, “Yazdığı her şey doğru. O yavruyla birlikte ve onunki kelimenin tam anlamıyla Truck’ın ortaya çıktığı her gün.”
Bir ömür boyu kendinden ve bir şov dünyasının gazisinin şaşırtıcı derecede eksantrik hikayelerinden mutlu bir şekilde bahsederek geçirmiş birinin açık sözlülüğüne sahip. Minimalist oturma odasındaki gece mavisi kanepede oturan Lewis, bir sweatshirt, gün batımı rengi kadife pantolon ve tek bir altın halka küpe ile Yahudi olduğunu soyadıyla belirtti; manevi guru Ram Dass; çocukken bebek bakıcılığı yapan kadın Elvis taklitçisi; annesinin Lucille Ball’u köhne evinde bir durum komedisi mezuniyet partisi düzenlemeye ikna ettiği zaman (“Lucy içeri girer ve ‘Ne saçmalık!’ der”); ve kucak dolusu sahte Gucci çorap aldığı Atlanta takas buluşması. “Asla gerçek bir Gucci çorabı almam – bu çok saçma” dedi.
Ağladı ve Cohen hakkında hikayeler anlattı. Çocukken, onu Universal Studios kampüsündeki işine götürür ve dev eski film makinelerini kullanarak kendi filmlerini çizmesine ve canlandırmasına izin verirdi. Öldüğünde onunla birlikte olmak “muhtemelen tüm hayatımın en önemli anıydı” dedi.
Lewis’in gezici salon müzisyenleri olan ebeveynleri, o yürümeye başlayan çocukken ayrıldı. 80’lerdeki oyunculuk kariyeri, ailenin servetini geçici olarak değiştirdi, ancak annesinin uyuşturucu bağımlılığı ve istikrarsızlığı, sitcom kazancını geride bıraktı. Onlarca yıl anne babasından ayrı yaşadı, sonra onlarla ancak hayatının sonlarında barıştı. Babasının bas mızıkası şömine rafının üzerinde duruyor.