2000'li yıllarda felç geçirmeden önce, 1970'lerin sonlarında ve 1980'lerin başlarında bir dizi R&B hiti üreten, şehvetli kontraltosu olan New York doğumlu şarkıcı Angela Bofill, Perşembe günü Vallejo, Kaliforniya'da öldü. 70 yaşındaydı.
Kızı Shauna Bofill Vincent'ın evinde ölümü, menajeri Rich Engel tarafından sosyal medya paylaşımıyla duyuruldu. Kesin ölüm nedenini belirtmedi.
Latin, caz, yetişkin çağdaş ve soul'un ipeksi bir karışımıyla Bayan Bofill, en çok “This Time I'll Be Sweeter” gibi caz aşk şarkılarıyla ve “Something About You” gibi funk'tan etkilenen pop şarkılarıyla tanınır. Ariel Swartley'nin 1979'da Rolling Stone dergisinde yazdığı gibi, üç buçuk oktavlık bir aralıkla sesi “şerbet kadar serin, kremsi, narin renkli ve hafif tadı” idi.
1978'den itibaren Bayan Bofill, altı albümü Billboard R&B listelerinde İlk 40'a girdi; bunlardan beşi pop listelerinde İlk 100'e girdi. Ayrıca “Angel of the Night” (1979) ve “Too Tough” (1983) dahil olmak üzere yedi Top 40 R&B single'ına imza attı.
Angela Tomasa Bofill, 2 Mayıs 1954'te New York'ta Porto Rikolu bir anne ve Kübalı bir babanın çocuğu olarak dünyaya geldi ve Williamsburg, Manhattan ve West Bronx'un Brooklyn ilçesinde büyüdü. Çocukken şarkı yazmaya başladı.
Gençken şarkı söyleme yeteneğini kız kardeşi Sandra ve “Porto Rikolu Supremes” adlı bir grupla ikili olarak gösterdi. Aynı zamanda beş ilçenin en iyi lise şarkıcılarından oluşan ünlü All-City Korosu'nun da bir üyesiydi.
1972'de Manhattan'daki Hunter College Lisesi'nden mezun olduktan sonra, geleceğin Latin Grammy ödüllü Richie Marrero'nun grubunda şarkı söyleyerek şehrin kulüp sahnesinde bir sıçrama yaptı.
Connecticut'taki Hartford Konservatuarı'nda okudu ve 1976'da Manhattan Müzik Okulu'ndan lisans derecesi ile mezun oldu. Bayan Bofill, GRP Records ile sözleşme imzalayıp 1978'de eleştirmenlerce beğenilen ilk albümü “Angie”yi yayınlamadan önce Harlem Dans Tiyatrosu'nda şarkıcı, yazar ve aranjör olarak çalıştı.
Daha önce Martha Reeves, Roberta Flack ve diğerleri tarafından kaydedilen, albümün imza single'ı “This Time I'll Be Sweeter”, o zamanlar Billboard Soul olarak bilinen listede 23. sıraya yükseldi.
Albümün yayınlanmasının ardından The Daily News'deki bir profilde köşe yazarı Pete Hamill, Bayan Bofill'in yazdığı veya ortak yazdığı albümdeki dört şarkıdan biri olan “Under the Moon and Over the Sky” adlı parçayı seçti. “bir şehir rüyası: lirik ve meydan okuyan, ortasında konga bulunan, Santeria'nın seslerine doğaüstü bir dokunuş katan.”
“Bu, metroda hayalini kurduğunuz türden bir müzik” diye ekledi.
O zamanlar Bayan Bofill hâlâ Batı Bronx'ta yaşıyordu ve burada ilçenin yayılan çürümesinin fazlasıyla farkındaydı.
Bay Hamill'e “Çok üzücü” dedi. “Eskiden yaşadığım yerde, eskiden insanlarla dolu olan bina artık köhne bir binaya dönüştü. Eskiden köşedeki şekerci dükkânına gider orada takılırdım ama artık kalmadı. Roma'nın antik kalıntılarına benziyor.”
Belki ben de çözümün bir parçası olabilirim, diye ekledi. “En fakir ailenin bile radyosu var. En fakir aile bile müzik dinleyebilir.”
R&B listelerine ulaşan az sayıda Latin şarkıcıdan biri olan Bayan Bofill, takdir edildi ve yükselişini sürdürdü. Sonraki albümü “Gecenin Meleği” (1979), “Ne Yapmazdım (For the Love of You)” ve “I Try, “Johnny Carson Başrollü The Tonight Show”un tema şarkısıyla birlikte çaldı.
Arista Records'un kurucusu Clive Davis, 1981'de onu kendi plak şirketine ikna etti.
1980'lerin ortasında Bayan Bofill, kocası country müzisyeni Rick Vincent ile Kaliforniya'nın Napa Vadisi'nde yaşadı ve küçük kızlarını büyüttü. (Çift 1994'te boşandı; hayatta kalanların tam bilgisi hemen mevcut değildi.)
San Francisco Chronicle'ın müzik muhabiri Ben Fong-Torres ile 1985 yılında yaptığı bir röportajda Bayan Bofill, anneliğin kendisini yalnızca duygusal açıdan temellendirmediğini söyledi: “Ben daha iddialıyım; “Ne istediğimi daha iyi biliyorum” – ama aynı zamanda onun müzik yeteneklerini de etkiledi. “Üst sicilimde üç nota kazandım” dedi. “Eğer bir oğlum olsaydı basçı olurdum, kim bilir.”
Son stüdyo albümü Love in Slow Motion'ı 1996 yılında çıkardı. Müzik kariyeri, 2006 ve 2007 yıllarında kısmen felçli kalmasına ve konuşmasının bozulmasına neden olan felç geçirmesiyle sona erdi.
Yine de, Bayan Bofill nadiren pişmanlığını dile getirdi ve röportajlarda talihsizliği hakkında kaygısızca konuşmaya çalıştı. 2011'de Washington Post'a, ilk felç geçirmeden önce bile seyahatin zorluklarından yorulduğunu söyledi.
Tutarsız bir sözdizimi ile “Tanrı'ya 'Bana bir mola ver' diye sordum” diye hatırladı. “Doğrusunu söylemek gerekirse biraz ara vermeye ihtiyacım var. Devam ediyorum, devam ediyorum. Uzun süre ara vermek yok. 26 yılı aşkın süredir ara yok. Bir gün 'Tanrım, biraz ara vermeye ihtiyacım var' diye dua ettim. Bam! İşte o zaman felç oldu.”
Şöyle ekledi: “Bir dahaki sefere, Tanrım, belki başka bir dostane mola.”
Kızı Shauna Bofill Vincent'ın evinde ölümü, menajeri Rich Engel tarafından sosyal medya paylaşımıyla duyuruldu. Kesin ölüm nedenini belirtmedi.
Latin, caz, yetişkin çağdaş ve soul'un ipeksi bir karışımıyla Bayan Bofill, en çok “This Time I'll Be Sweeter” gibi caz aşk şarkılarıyla ve “Something About You” gibi funk'tan etkilenen pop şarkılarıyla tanınır. Ariel Swartley'nin 1979'da Rolling Stone dergisinde yazdığı gibi, üç buçuk oktavlık bir aralıkla sesi “şerbet kadar serin, kremsi, narin renkli ve hafif tadı” idi.
1978'den itibaren Bayan Bofill, altı albümü Billboard R&B listelerinde İlk 40'a girdi; bunlardan beşi pop listelerinde İlk 100'e girdi. Ayrıca “Angel of the Night” (1979) ve “Too Tough” (1983) dahil olmak üzere yedi Top 40 R&B single'ına imza attı.
Angela Tomasa Bofill, 2 Mayıs 1954'te New York'ta Porto Rikolu bir anne ve Kübalı bir babanın çocuğu olarak dünyaya geldi ve Williamsburg, Manhattan ve West Bronx'un Brooklyn ilçesinde büyüdü. Çocukken şarkı yazmaya başladı.
Gençken şarkı söyleme yeteneğini kız kardeşi Sandra ve “Porto Rikolu Supremes” adlı bir grupla ikili olarak gösterdi. Aynı zamanda beş ilçenin en iyi lise şarkıcılarından oluşan ünlü All-City Korosu'nun da bir üyesiydi.
1972'de Manhattan'daki Hunter College Lisesi'nden mezun olduktan sonra, geleceğin Latin Grammy ödüllü Richie Marrero'nun grubunda şarkı söyleyerek şehrin kulüp sahnesinde bir sıçrama yaptı.
Connecticut'taki Hartford Konservatuarı'nda okudu ve 1976'da Manhattan Müzik Okulu'ndan lisans derecesi ile mezun oldu. Bayan Bofill, GRP Records ile sözleşme imzalayıp 1978'de eleştirmenlerce beğenilen ilk albümü “Angie”yi yayınlamadan önce Harlem Dans Tiyatrosu'nda şarkıcı, yazar ve aranjör olarak çalıştı.
Daha önce Martha Reeves, Roberta Flack ve diğerleri tarafından kaydedilen, albümün imza single'ı “This Time I'll Be Sweeter”, o zamanlar Billboard Soul olarak bilinen listede 23. sıraya yükseldi.
Albümün yayınlanmasının ardından The Daily News'deki bir profilde köşe yazarı Pete Hamill, Bayan Bofill'in yazdığı veya ortak yazdığı albümdeki dört şarkıdan biri olan “Under the Moon and Over the Sky” adlı parçayı seçti. “bir şehir rüyası: lirik ve meydan okuyan, ortasında konga bulunan, Santeria'nın seslerine doğaüstü bir dokunuş katan.”
“Bu, metroda hayalini kurduğunuz türden bir müzik” diye ekledi.
O zamanlar Bayan Bofill hâlâ Batı Bronx'ta yaşıyordu ve burada ilçenin yayılan çürümesinin fazlasıyla farkındaydı.
Bay Hamill'e “Çok üzücü” dedi. “Eskiden yaşadığım yerde, eskiden insanlarla dolu olan bina artık köhne bir binaya dönüştü. Eskiden köşedeki şekerci dükkânına gider orada takılırdım ama artık kalmadı. Roma'nın antik kalıntılarına benziyor.”
Belki ben de çözümün bir parçası olabilirim, diye ekledi. “En fakir ailenin bile radyosu var. En fakir aile bile müzik dinleyebilir.”
R&B listelerine ulaşan az sayıda Latin şarkıcıdan biri olan Bayan Bofill, takdir edildi ve yükselişini sürdürdü. Sonraki albümü “Gecenin Meleği” (1979), “Ne Yapmazdım (For the Love of You)” ve “I Try, “Johnny Carson Başrollü The Tonight Show”un tema şarkısıyla birlikte çaldı.
Arista Records'un kurucusu Clive Davis, 1981'de onu kendi plak şirketine ikna etti.
1980'lerin ortasında Bayan Bofill, kocası country müzisyeni Rick Vincent ile Kaliforniya'nın Napa Vadisi'nde yaşadı ve küçük kızlarını büyüttü. (Çift 1994'te boşandı; hayatta kalanların tam bilgisi hemen mevcut değildi.)
San Francisco Chronicle'ın müzik muhabiri Ben Fong-Torres ile 1985 yılında yaptığı bir röportajda Bayan Bofill, anneliğin kendisini yalnızca duygusal açıdan temellendirmediğini söyledi: “Ben daha iddialıyım; “Ne istediğimi daha iyi biliyorum” – ama aynı zamanda onun müzik yeteneklerini de etkiledi. “Üst sicilimde üç nota kazandım” dedi. “Eğer bir oğlum olsaydı basçı olurdum, kim bilir.”
Son stüdyo albümü Love in Slow Motion'ı 1996 yılında çıkardı. Müzik kariyeri, 2006 ve 2007 yıllarında kısmen felçli kalmasına ve konuşmasının bozulmasına neden olan felç geçirmesiyle sona erdi.
Yine de, Bayan Bofill nadiren pişmanlığını dile getirdi ve röportajlarda talihsizliği hakkında kaygısızca konuşmaya çalıştı. 2011'de Washington Post'a, ilk felç geçirmeden önce bile seyahatin zorluklarından yorulduğunu söyledi.
Tutarsız bir sözdizimi ile “Tanrı'ya 'Bana bir mola ver' diye sordum” diye hatırladı. “Doğrusunu söylemek gerekirse biraz ara vermeye ihtiyacım var. Devam ediyorum, devam ediyorum. Uzun süre ara vermek yok. 26 yılı aşkın süredir ara yok. Bir gün 'Tanrım, biraz ara vermeye ihtiyacım var' diye dua ettim. Bam! İşte o zaman felç oldu.”
Şöyle ekledi: “Bir dahaki sefere, Tanrım, belki başka bir dostane mola.”