17 yaşındaki Apolline (Lila Gueneau), “Eat the Night”ın başında “'Karanlık öğlen' her zaman oradaydı” diye itiraf ediyor. Kendisinin ve küçük çaplı bir uyuşturucu satıcısı olan ağabeyi Pablo'nun (Théo Cholbi) neredeyse on yıldır birlikte oynadıkları video oyunundan bahsediyor. Avatarları günde yaklaşık 100 karakteri büyük bir titizlikle öldürüyor; bu katliamlar aynı anda kardeşlerin çevrimiçi ilerlemesini ilerletirken, gerçek hayatta da aralarındaki bağı güçlendiriyor.
Daha sonra üç olay Apolline'ın hermetik rutinini tehlikeye atar. Video oyunu sunucusu kapatılmak üzere; Pablo ile rakip satıcı (Mathieu Perotto) arasında bir hakimiyet savaşı çıkar. Pablo, Pablo'nun giderek daha aceleci davranışlarının ortaya çıkaracağı zulme hazırlıksız olan nazik bir yiyecek satıcısı olan Night (Erwan Kepoa Falé) ile romantik bir ilişkiye başlar.
Le Havre'de geçen “Eat the Night”ın yönetmenliğini Caroline Poggi ve Jonathan Vinel yapıyor. Genç oyuncular mükemmel; onların sıkıcı ortamları Raphaël Vandenbussche'nin rahat kamerası tarafından soğukkanlı bir şekilde yakalanıyor. Ana eşcinsel romantizmi şiddetli bir sıcaklığa sahip ve video oyunu sahneleri Apolline'ın artan yalnızlığını vurgulamak için tasarlandı. Ancak gerçek bir hayatı olmadığı için -ya da babasına karşı açıklanamaz bir düşmanlık dışında gördüğümüz hiçbir şey olmadığı için- Apolline, savaşçı avatarı kadar boş bir tuval olarak kalıyor.
Jane Schoenbrun'un 2024 yapımı tüyler ürpertici filmi “TV Parıltısını Gördüm” gibi “Eat the Night” da gençlerin kimliklerini gerçek dışı dünyalarda bulmasıyla ilgileniyor. Ancak filmin artan şiddeti çoğu zaman onun daha tatlı, daha dokunaklı anlarını bastırıyor; örneğin Night'ın Apolline'ın kardeşini kaybetme korkusunu hafifletmek için oyunu kullanması gibi.
Oyun kararırken Apolline'ın bilgisayarı açıkça “Bağlantı imkansız” diyor. Ve şehrin başka bir yerinde Pablo ve Night, tamamen aynı mesajı tamamen farklı bir şekilde alırlar.
Geceyi ye
Derecelendirilmedi. Gösterim süresi: 1 saat 46 dakika. Sinemada.
Daha sonra üç olay Apolline'ın hermetik rutinini tehlikeye atar. Video oyunu sunucusu kapatılmak üzere; Pablo ile rakip satıcı (Mathieu Perotto) arasında bir hakimiyet savaşı çıkar. Pablo, Pablo'nun giderek daha aceleci davranışlarının ortaya çıkaracağı zulme hazırlıksız olan nazik bir yiyecek satıcısı olan Night (Erwan Kepoa Falé) ile romantik bir ilişkiye başlar.
Le Havre'de geçen “Eat the Night”ın yönetmenliğini Caroline Poggi ve Jonathan Vinel yapıyor. Genç oyuncular mükemmel; onların sıkıcı ortamları Raphaël Vandenbussche'nin rahat kamerası tarafından soğukkanlı bir şekilde yakalanıyor. Ana eşcinsel romantizmi şiddetli bir sıcaklığa sahip ve video oyunu sahneleri Apolline'ın artan yalnızlığını vurgulamak için tasarlandı. Ancak gerçek bir hayatı olmadığı için -ya da babasına karşı açıklanamaz bir düşmanlık dışında gördüğümüz hiçbir şey olmadığı için- Apolline, savaşçı avatarı kadar boş bir tuval olarak kalıyor.
Jane Schoenbrun'un 2024 yapımı tüyler ürpertici filmi “TV Parıltısını Gördüm” gibi “Eat the Night” da gençlerin kimliklerini gerçek dışı dünyalarda bulmasıyla ilgileniyor. Ancak filmin artan şiddeti çoğu zaman onun daha tatlı, daha dokunaklı anlarını bastırıyor; örneğin Night'ın Apolline'ın kardeşini kaybetme korkusunu hafifletmek için oyunu kullanması gibi.
Oyun kararırken Apolline'ın bilgisayarı açıkça “Bağlantı imkansız” diyor. Ve şehrin başka bir yerinde Pablo ve Night, tamamen aynı mesajı tamamen farklı bir şekilde alırlar.
Geceyi ye
Derecelendirilmedi. Gösterim süresi: 1 saat 46 dakika. Sinemada.