Sıradışı Holokost draması “Persian Lessons”ta yönetmen Vadim Perelman (“House of Sand and Fog”), zorunlu çalıştırma ve insan sefaletinden oluşan karanlık bir zeminde korku, mizah, romantizm ve kendini yücelten duygusallıktan oluşan sallantılı bir denge sağlıyor. .
Filmin başında, Naziler tarafından esir alınan Yahudi bir Fransız olan Gilles (Nahuel Pérez Biscayart), bir mahkum arkadaşıyla sandviçini Farsça antika bir cilt karşılığında takas eder. Bir idam mangası tarafından ölüm cezasına çarptırıldıktan sonra Gilles, kurşunlardan kaçmayı başarır. Merhamet için yalvarır ve kitabı kendisini tutsak edenlerin suratlarına çaresizce sallar. “Ben İranlıyım!” diye bağırır.
Mucizevi bir şekilde, bir komutan olan Klaus Koch’un (Lars Eidinger) tam da buna, bir Pers’e ihtiyacı vardır. Nazi, savaştan sonra Tahran’da bir restoran açmayı hayal eder ve ona dili öğretmesi için – Reza gibi davranan – Gilles’i işe alır. Gilles doğaçlama yapar; Biraz Farsça bilmediğinden, sözcükler icat eder ve kurgusal dilini geliştirmek için anımsatıcı yardımcılar olarak bir günlükte mahkumların adlarını kullanır. Bu çılgınca bir kendini beğenmişlik ve Koch saçma sapan lafları titiz bir ciddiyetle alırken insan gergin de olsa gülmeden edemiyor.
Deneyimli bir prima donna olan Eidinger, emirleri körü körüne yerine getiren adamların trajik saçmalıklarını ortaya çıkarıyor. Performansı, filmin aksi takdirde beceriksiz ton geçişlerini tutturur.
Gilles sebat etmeye çalışırken Ilya Zofin’in senaryosunda yüksek bir gerilim var – tek bir yanlış kelime başını döndürebilir ve kahverengi burunlu bölüm başkanı Max’in (Jonas Nay) gözleri ardına kadar açıktır. Küçük Nazi cinsel dramasına yönelik anlamsız, cansız saldırılar her yerde ve daha etkili bir şekilde, Gilles ve Koch arasındaki erotik bir ilişki şüphesi, aralarındaki bağın koptuğunu ortaya koyuyor.
Film, Jojo Rabbit veya Life Is Beautiful’dan daha az kaçık ve son derece değerli, ancak yine de bir film değneğiyle hikayeden yararlanıyor. Perelman’ın şeker-tatlı duyarlılığı devreye girdiğinde, film bir görev gibi, insan direncinin ve şefkatinin gücü veya buna benzer basmakalıp sözler hakkında bir hikayeye dönüşür.
Farsça dersleri
Oylanmamış. Almanca, Fransızca, İtalyanca, İngilizce ve Farsça, altyazılı. Süre: 2 saat 7 dakika. Tiyatrolarda.
Filmin başında, Naziler tarafından esir alınan Yahudi bir Fransız olan Gilles (Nahuel Pérez Biscayart), bir mahkum arkadaşıyla sandviçini Farsça antika bir cilt karşılığında takas eder. Bir idam mangası tarafından ölüm cezasına çarptırıldıktan sonra Gilles, kurşunlardan kaçmayı başarır. Merhamet için yalvarır ve kitabı kendisini tutsak edenlerin suratlarına çaresizce sallar. “Ben İranlıyım!” diye bağırır.
Mucizevi bir şekilde, bir komutan olan Klaus Koch’un (Lars Eidinger) tam da buna, bir Pers’e ihtiyacı vardır. Nazi, savaştan sonra Tahran’da bir restoran açmayı hayal eder ve ona dili öğretmesi için – Reza gibi davranan – Gilles’i işe alır. Gilles doğaçlama yapar; Biraz Farsça bilmediğinden, sözcükler icat eder ve kurgusal dilini geliştirmek için anımsatıcı yardımcılar olarak bir günlükte mahkumların adlarını kullanır. Bu çılgınca bir kendini beğenmişlik ve Koch saçma sapan lafları titiz bir ciddiyetle alırken insan gergin de olsa gülmeden edemiyor.
Deneyimli bir prima donna olan Eidinger, emirleri körü körüne yerine getiren adamların trajik saçmalıklarını ortaya çıkarıyor. Performansı, filmin aksi takdirde beceriksiz ton geçişlerini tutturur.
Gilles sebat etmeye çalışırken Ilya Zofin’in senaryosunda yüksek bir gerilim var – tek bir yanlış kelime başını döndürebilir ve kahverengi burunlu bölüm başkanı Max’in (Jonas Nay) gözleri ardına kadar açıktır. Küçük Nazi cinsel dramasına yönelik anlamsız, cansız saldırılar her yerde ve daha etkili bir şekilde, Gilles ve Koch arasındaki erotik bir ilişki şüphesi, aralarındaki bağın koptuğunu ortaya koyuyor.
Film, Jojo Rabbit veya Life Is Beautiful’dan daha az kaçık ve son derece değerli, ancak yine de bir film değneğiyle hikayeden yararlanıyor. Perelman’ın şeker-tatlı duyarlılığı devreye girdiğinde, film bir görev gibi, insan direncinin ve şefkatinin gücü veya buna benzer basmakalıp sözler hakkında bir hikayeye dönüşür.
Farsça dersleri
Oylanmamış. Almanca, Fransızca, İtalyanca, İngilizce ve Farsça, altyazılı. Süre: 2 saat 7 dakika. Tiyatrolarda.