Modern film yeniden başlatmalarının ikilemi, özellikle Hollywood’un şu anki IP altına hücum döneminde, “süper-beden” sorunu olarak adlandırılabilir. Tekrarlamak istiyorsanız, neden daha büyük yapmıyorsunuz, daha yıldızlarla dolu yapmıyorsunuz ve biraz meta göz kırpması yapmıyorsunuz? İyi ya da kötü, aslında yeniden yapılandırılan şey, ille de orijinalin ruhu ya da hikayesi değil, dönüştüğü kültürel varlıktır.
Bu denklemde hangi filmlerin başarılı veya başarısız olduğuna dair birçok tartışma var. Ancak şişkinliği yeniden yapmak için tuzağa düşmek, aynı adlı 1990 komedisinin düzensiz, yarı eğlenceli yeniden yapımı olan House Party gibi bir film için özellikle tuhaf ve belki de trajik.
Yeniden başlatılan birçok filmin aksine, orijinal Ev Partisi her zaman hoş bir şekilde küçük hissettirdi. Basit bir önermeyle – ebeveynleri yokken büyük bir parti vermeye çalışan gençler – rapinin basit cazibesiyle sabitlenmiş, gerçek bir kalbe sahip (sonlara doğru eski ve homofobik parçalar dışında) zahmetsizce komik bir komediydi – Duo-Stars, Kid’n Play. Bir üçleme doğurmasına rağmen, hiçbir zaman bir gişe hasılatı elde edemedi ve şimdi, başarısı siyahi bağımsız filmde bir rönesansın kıvılcımını çakan bir kült klasik olarak beğeniliyor.
Bununla birlikte, bu yeni “Ev Partisi”nin bu özü geri kazanamadığını söylemek tamamen adil olmaz. Bir bakıma, müzik videosu yönetmeni Calmatic’in yönettiği film, iki bölümlük bir film ve ilk yarısı böyle bir komedide karizmanın nerede yattığını büyük ölçüde anlıyor. Los Angeles’ta geçen film, 90’ların kara komedi dünyasına o kadar nostaljik bir geri dönüş ki, sanki Cuma gününden kopmuş gibi hissettiren bir şehir montajıyla açılıyor.
Küçük kızının okul masraflarını ödemekte zorlanan Kevin (Jacob Latimore), kendisi ve en iyi arkadaşı Damon (Tosin Cole) ev temizlikçisi olarak işlerini kaybettiklerinde başka seçenekleri olmadığını fark eder. Son konserlerini tamamlarken kendilerini LeBron James’in evini temizlerken bulurlar ve para kazanmak için orada büyük bir parti vermek için bir plan yaparlar.
Bu yapının çoğu, yeterince iyi bir boğuşmadır. 1990 yapımı filmin geri dönüşleri var: Tinashe ile otomatik olarak ikonik orijinal sahnenin gerisinde kalan bir dans dövüşü; ilk iki filmdeki Full Force zorbalarından tartışmasız daha eğlenceli bir kötü adam üçlüsü; ve tabii ki Kid ‘n Play’den bir kamera hücresi… Yine de, filmin neden orijinal yıldızları daha yaratıcı bir şekilde kullanmadığı şaşırtıcı; Bunun yerine, filmin ikinci yarısını oluşturan boş kamera hücreleri ve absürt kamp komedilerinin bitmeyen geçit töreninde küçük bir yer kaplarlar.
Buna LeBron sorunu diyebilirsiniz: Korkunç “Space Jam: A New Legacy”den sonra bu, Los Angeles’taki görev süresi boyunca eğlence sektörüne geçen, yapımcılığını üstlendiği, oynadığı ve rol aldığı süperstarın 90’ların ikinci yeniden başlatması. LeBron, ünlülerin ve karakterlerin sadece ucuz bir heyecan için uğradıkları ticari gayrimenkuller olduğu Gilded Pleasure House’u ele aldı. Güneye giden her tefeci gibi, vızıltı ilk başta eğlencelidir, ta ki aniden aşırı hale gelene, ev taşana ve oda dönmeye başlayana kadar.
ev partisi
Her yerde bulunan dil, uyuşturucu kullanımı, cinsel materyal ve biraz şiddet için R olarak derecelendirildi. Süre: 1 saat 40 dakika. Tiyatrolarda.
Bu denklemde hangi filmlerin başarılı veya başarısız olduğuna dair birçok tartışma var. Ancak şişkinliği yeniden yapmak için tuzağa düşmek, aynı adlı 1990 komedisinin düzensiz, yarı eğlenceli yeniden yapımı olan House Party gibi bir film için özellikle tuhaf ve belki de trajik.
Yeniden başlatılan birçok filmin aksine, orijinal Ev Partisi her zaman hoş bir şekilde küçük hissettirdi. Basit bir önermeyle – ebeveynleri yokken büyük bir parti vermeye çalışan gençler – rapinin basit cazibesiyle sabitlenmiş, gerçek bir kalbe sahip (sonlara doğru eski ve homofobik parçalar dışında) zahmetsizce komik bir komediydi – Duo-Stars, Kid’n Play. Bir üçleme doğurmasına rağmen, hiçbir zaman bir gişe hasılatı elde edemedi ve şimdi, başarısı siyahi bağımsız filmde bir rönesansın kıvılcımını çakan bir kült klasik olarak beğeniliyor.
Bununla birlikte, bu yeni “Ev Partisi”nin bu özü geri kazanamadığını söylemek tamamen adil olmaz. Bir bakıma, müzik videosu yönetmeni Calmatic’in yönettiği film, iki bölümlük bir film ve ilk yarısı böyle bir komedide karizmanın nerede yattığını büyük ölçüde anlıyor. Los Angeles’ta geçen film, 90’ların kara komedi dünyasına o kadar nostaljik bir geri dönüş ki, sanki Cuma gününden kopmuş gibi hissettiren bir şehir montajıyla açılıyor.
Küçük kızının okul masraflarını ödemekte zorlanan Kevin (Jacob Latimore), kendisi ve en iyi arkadaşı Damon (Tosin Cole) ev temizlikçisi olarak işlerini kaybettiklerinde başka seçenekleri olmadığını fark eder. Son konserlerini tamamlarken kendilerini LeBron James’in evini temizlerken bulurlar ve para kazanmak için orada büyük bir parti vermek için bir plan yaparlar.
Bu yapının çoğu, yeterince iyi bir boğuşmadır. 1990 yapımı filmin geri dönüşleri var: Tinashe ile otomatik olarak ikonik orijinal sahnenin gerisinde kalan bir dans dövüşü; ilk iki filmdeki Full Force zorbalarından tartışmasız daha eğlenceli bir kötü adam üçlüsü; ve tabii ki Kid ‘n Play’den bir kamera hücresi… Yine de, filmin neden orijinal yıldızları daha yaratıcı bir şekilde kullanmadığı şaşırtıcı; Bunun yerine, filmin ikinci yarısını oluşturan boş kamera hücreleri ve absürt kamp komedilerinin bitmeyen geçit töreninde küçük bir yer kaplarlar.
Buna LeBron sorunu diyebilirsiniz: Korkunç “Space Jam: A New Legacy”den sonra bu, Los Angeles’taki görev süresi boyunca eğlence sektörüne geçen, yapımcılığını üstlendiği, oynadığı ve rol aldığı süperstarın 90’ların ikinci yeniden başlatması. LeBron, ünlülerin ve karakterlerin sadece ucuz bir heyecan için uğradıkları ticari gayrimenkuller olduğu Gilded Pleasure House’u ele aldı. Güneye giden her tefeci gibi, vızıltı ilk başta eğlencelidir, ta ki aniden aşırı hale gelene, ev taşana ve oda dönmeye başlayana kadar.
ev partisi
Her yerde bulunan dil, uyuşturucu kullanımı, cinsel materyal ve biraz şiddet için R olarak derecelendirildi. Süre: 1 saat 40 dakika. Tiyatrolarda.