Eyalette Schlather, enstrüman topluluğu topluluğunun büyük arkasıyla bir dizi ticaret prodüksiyonunu açtı. 2 Mayıs'a kadar süren “Cesare”, 2023'te Hudson Salonu'nda “Rodelinda” da olacak. Giderek daha nadir görülen bir cinsin değerli bir kalesi.
Bu bestecinin eserleriyle uğraşmada yönetmen tarzı deneyimle daha net hale geldi. “Alcina” ve “Orlando” her zaman ilginç, genellikle heyecan verici ve bazen kafa karıştırıcıydı. Ancak bu temel ve yine de kesilmiş “Cesare” – neredeyse üç saattir – Julius Caesar'ın kampanyasının ortasında hem Mısır hem de Kleopatra'yı fetheden bir intikam ve şehvet hikayesi hakkında şık bir şekilde basit bir rapordur. Hudson Hall'un bir proscenium var, ancak Schlather'in seti eylemi siyah boyalı iki açılı duvarla bastırıyor. Masha Tsimring'in güçlü, gölge -ramping aydınlatması altında, bu duvarlar yıldızlı bir gökyüzü gibi parlıyor.
Köprü koşan bir defile bu odadan uzanır ve seyirciyi yarıya indirir. Bazı girdiler ve çıkışlar için kullanılır ve Handel Virtuarlığının şeffaf tiyatrolarının kalıcı bir anısını ve sessiz bir dansçıyı hatırlatır, düzenli olarak bir gösteri kızı, sicat komitesinin bir tür masal ruhu gibi takip eder.
Fakat bu erdemsel – gerçekten de duygusal gerçek için bir gemi ile bir arada var. Schlather, hem sesli hem de fiziksel olarak yoğun başarıları tartışmak için her zaman yetenekliydi ve onları bu genç çizgiden çıkarıyor. (Gerçekten genç: Bu, sesto olarak şarkı söyleyen soprano Raha Mirzadegan'ın Aria “Cara Speme” nin yüzer bir reprodüksiyonunu söylediği, Aria “Cara Speme”.)
Turer tarzında terese waddens ince, ışıltılı mini etek giyen soprano şarkısı Hee Lee, operadaki en büyük Aria ilerlemesinden biri ile parlak tonunu oluşturuyor, çünkü Kleopatra görünmez baştan çıkarmadan umutsuzluktan kendinden geçmiş zaferlere dönüşüyor. Cesare olarak karşıt Randall Scotting, Çevik sesini ilk otoriteyi ve daha sonra savunmasızlığı iletmek için kullanıyor. Başka bir karşıcı olan Chuanyuan Liu, tiran Tolomeo'yu sadist bir playboy olarak oynuyor.
Bu bestecinin eserleriyle uğraşmada yönetmen tarzı deneyimle daha net hale geldi. “Alcina” ve “Orlando” her zaman ilginç, genellikle heyecan verici ve bazen kafa karıştırıcıydı. Ancak bu temel ve yine de kesilmiş “Cesare” – neredeyse üç saattir – Julius Caesar'ın kampanyasının ortasında hem Mısır hem de Kleopatra'yı fetheden bir intikam ve şehvet hikayesi hakkında şık bir şekilde basit bir rapordur. Hudson Hall'un bir proscenium var, ancak Schlather'in seti eylemi siyah boyalı iki açılı duvarla bastırıyor. Masha Tsimring'in güçlü, gölge -ramping aydınlatması altında, bu duvarlar yıldızlı bir gökyüzü gibi parlıyor.
Köprü koşan bir defile bu odadan uzanır ve seyirciyi yarıya indirir. Bazı girdiler ve çıkışlar için kullanılır ve Handel Virtuarlığının şeffaf tiyatrolarının kalıcı bir anısını ve sessiz bir dansçıyı hatırlatır, düzenli olarak bir gösteri kızı, sicat komitesinin bir tür masal ruhu gibi takip eder.
Fakat bu erdemsel – gerçekten de duygusal gerçek için bir gemi ile bir arada var. Schlather, hem sesli hem de fiziksel olarak yoğun başarıları tartışmak için her zaman yetenekliydi ve onları bu genç çizgiden çıkarıyor. (Gerçekten genç: Bu, sesto olarak şarkı söyleyen soprano Raha Mirzadegan'ın Aria “Cara Speme” nin yüzer bir reprodüksiyonunu söylediği, Aria “Cara Speme”.)
Turer tarzında terese waddens ince, ışıltılı mini etek giyen soprano şarkısı Hee Lee, operadaki en büyük Aria ilerlemesinden biri ile parlak tonunu oluşturuyor, çünkü Kleopatra görünmez baştan çıkarmadan umutsuzluktan kendinden geçmiş zaferlere dönüşüyor. Cesare olarak karşıt Randall Scotting, Çevik sesini ilk otoriteyi ve daha sonra savunmasızlığı iletmek için kullanıyor. Başka bir karşıcı olan Chuanyuan Liu, tiran Tolomeo'yu sadist bir playboy olarak oynuyor.