Grubun tasasız tarzı – kaprisli şakalar ve saygısız veya ciddi olabilen şarkı sözleri – hayranlarını memnun etti ve eleştirmenleri büyüledi. Eleştirmen Greg Tate’in Haber’daki “Buhlone Mindstate” incelemesinde belirttiği gibi, hip-hop’ta kolej izleyicilerine geçen ilk kişilerden biriydi ve “düşünen kişinin hip-hopper’ı” olarak ün kazandı.
Bay Tate, “Saygısızlık ve hayal gücüyle,” diye yazdı, “De La Soul, birkaç hip-hop eyleminin izleyeceği yere gitmeye cesaret etti, Five Percenter ve gangster rap polemiklerini reddederek bir dizi konu hakkında tartışmayı reddetti: ekoloji, uyuşturucu bağımlısı bebekler, siyah banliyö, tekerlekli paten, hayran tacizi, erkek cinsel kaygısı ve hatta bir hip-hop metaforu olarak bahçıvanlık.
Bay Jolicoeur, “Ben Kendim ve Ben”de grubun dünya görüşünü birkaç satırla özetledi:
Amityville, NY’de, Bay Jolicoeur, De La Soul’u oluşturmak için lise arkadaşları Posdnuos olarak bilinen Kelvin Mercer ve Vincent Mason veya Maseo ile güçlerini birleştirdi. Grubun daha sonra “3 Feet High and Rising”in remiksi olarak yayınlanan “Plug Tunin” demosu, kısa sürede en yetenekli prodüktörlerden biri haline gelen Stetsasonic grubunun DJ’i Prens Paul’ün dikkatini çekti. o zamanlar rap’te. İşbirlikleri, tanınacakları soyut, alternatif hip-hop’u tanıttı.
Bay Jolicoeur, Trugoy olarak, “Her son şiir öğle vakti okunur,” diye tıkladı – tercih edilen bir yemek için yoğurdu tersten. “Odak ayarlandı, bırakın polaroidleriniz / Plug Tunin’ adlı yaramaz bir sesin özünü yakaladıklarında / yakalasınlar.”
Üçlü, Amityville’deki Dixon Caddesi’ndeki “The Dugout” adını verdikleri bir alanda okul konserlerinde ve partilerde ses ve komedi sahnesindeki varlıklarını geliştirdiler. Strong Island’ın gururlu bir temsilcisi olan De La Soul, New York City’ye bu kadar yakın olmanın, hip-hop etkin noktasını takip etmesine izin verirken, banliyölerin büyümesi ve öğrenmesi için yer açtığını keşfetti.
Bay Tate, “Saygısızlık ve hayal gücüyle,” diye yazdı, “De La Soul, birkaç hip-hop eyleminin izleyeceği yere gitmeye cesaret etti, Five Percenter ve gangster rap polemiklerini reddederek bir dizi konu hakkında tartışmayı reddetti: ekoloji, uyuşturucu bağımlısı bebekler, siyah banliyö, tekerlekli paten, hayran tacizi, erkek cinsel kaygısı ve hatta bir hip-hop metaforu olarak bahçıvanlık.
Bay Jolicoeur, “Ben Kendim ve Ben”de grubun dünya görüşünü birkaç satırla özetledi:
David Jolicoeur, 21 Eylül 1968’de Brooklyn’de doğdu ve çocukken ailesiyle birlikte Long Island’a taşındı.
Amityville, NY’de, Bay Jolicoeur, De La Soul’u oluşturmak için lise arkadaşları Posdnuos olarak bilinen Kelvin Mercer ve Vincent Mason veya Maseo ile güçlerini birleştirdi. Grubun daha sonra “3 Feet High and Rising”in remiksi olarak yayınlanan “Plug Tunin” demosu, kısa sürede en yetenekli prodüktörlerden biri haline gelen Stetsasonic grubunun DJ’i Prens Paul’ün dikkatini çekti. o zamanlar rap’te. İşbirlikleri, tanınacakları soyut, alternatif hip-hop’u tanıttı.
Bay Jolicoeur, Trugoy olarak, “Her son şiir öğle vakti okunur,” diye tıkladı – tercih edilen bir yemek için yoğurdu tersten. “Odak ayarlandı, bırakın polaroidleriniz / Plug Tunin’ adlı yaramaz bir sesin özünü yakaladıklarında / yakalasınlar.”
Üçlü, Amityville’deki Dixon Caddesi’ndeki “The Dugout” adını verdikleri bir alanda okul konserlerinde ve partilerde ses ve komedi sahnesindeki varlıklarını geliştirdiler. Strong Island’ın gururlu bir temsilcisi olan De La Soul, New York City’ye bu kadar yakın olmanın, hip-hop etkin noktasını takip etmesine izin verirken, banliyölerin büyümesi ve öğrenmesi için yer açtığını keşfetti.