Daha çok iklim değiştiren rap grubu De La Soul’un güvercini Trugoy olarak tanınan David Jolicoeur, onlarca yıllık endüstri değişimlerini acı bir zekayla, sıra dışı kafiye tarzlarıyla ve hip-hop’un suratında havalı bir şekilde uçuşan yoğun öz-yansıtma nöbetleriyle atlattı. merkezli sonuç.
1988 yılında Kelvin Mercer (Posdnuos) ve Vincent Mason (PA Pasemaster Mase) ile kurduğu Long Island üçlüsünde “Plug Two” olarak da bilinen Jolicoeur, grubun şarkılarından sadece haftalar önce 54 yaşında Pazar günü öldü. uzun süredir akış hizmetlerinde bulunmayan , nihayet dijital platformlara geliyor.
De La Soul’un 1989 tarihli ilk albümü 3 Feet High and Rising, türün sesi, modası, tavrı ve estetiğinde bir dönüm noktasından başka bir şey değildi. Native Tongues kolektifinin liderleri olarak – Jungle Brothers, A Tribe Called Quest, Queen Latifah ve Monie Love’ın da dahil olduğu gezgin arkadaşlarından oluşan gevşek bir ekip – De La’nın bohem bol görünümü, rap’in kalın altın zincirlerini ve eşofmanlarını Afrocentric deri madalyonlar ve vintage desenle değiştirdi. Asimetrik saç kesimlerini şekillendirmekten bahsetmiyorum bile, çan altları ve kaygan bacaklar için babalarının dolaplarını karıştırmak Jolicoeur’ün yeniliğiydi.
De La Soul, o yıl “Me, Myself and I” pop şarkısıyla İlk 40’a girdi – üçlü, canlı performanslar sırasında yıllarca güvenilir bir şekilde “Bu şarkıdan nefret ediyoruz!” diye ekledi – ancak ifade edilen duygusal derinlik sayesinde aşıldı “Tread Water” ve “I Am I Be” gibi ezgilerde hip-hop’un kralı oldu.
Tuhaf prodüksiyon, iç gözlemsel sözler ve alışılmışın dışında görünüm, De La Soul’a “alternatif hip-hop” adını verdi; bu, The Pharcyde, Digable Planets, PM Dawn, Arrested Development ve Dream Warriors gibi benzer düşünen sanatçıları hızla doğuracak bir duygu. Ancak zamanla, mirası, Roots, the Fugees, Common , Black Star ve son olarak dünya- Kanye West ve Black Eyed Peas gibi sanatçıları fethetmek.
İşte kendini ifade etmeye yönelik “delakratik” tavrı hip-hop’un DNA’sını yeniden düzenlemeye yardımcı olan bir sanatçının 10 önemli mısrası.
De La Soul, “Fiş Ayarı” (1988)
De La Soul, ilk single’ında hip-hop, beat şiiri ve uzaylı yayınlarının prizmatik bir kırılması gibi hardcore Def Jam döneminin ortasına inen soyut bir “yeni konuşma tarzı” başlattı. Üçlünün bir grup olarak çaldığı ilk şarkıda Jolicoeur, merdivenlerden aşağı inen biri gibi soğukkanlı rap yapıyor: “Bir yöntemi görünce başım döndü / Sonsuz bir mısranın derinliklerine daldım / Nefes alıp son harfleri yuttum / Sesli sıvı sildi Susuzluğunuz.” Yazar Brian Coleman’a o sırada onun şarkı sözlerini söylediği gibi, “Belki de bizim çarpık karakterimizdi ama insanların onu anlamasını hiç istemedik. Bazen işleri zorlaştırmaya çalıştık çünkü insanlar her zaman daha fazlasını öğrenmek istedi.”
De La Soul, “Ben, Ben ve Ben” (1989)
De La Soul’un en büyük hiti aynı zamanda De La Soul’un en büyük albatros’uydu: single’larını ve videolarını çevreleyen günlük görseller, grubu hemen “hip-hop hippileri” etiketiyle doldurdu. Üzücü bir ironi içinde, Jolicoeur’un “Ben, Kendim ve Ben” dizeleri, özellikle alışılmadık moda seçimleri nedeniyle yargılanmamakla ilgiliydi. Bir başka Native Tongues ekibi olan Jungle Brothers’ın “Black Is Black” tekerlemelerinin akışını yansıtan Jolicoeur, üçlünün ilk ve tek Top 40 pop hitini, bitkinlik ve kendi kendine sorgulamanın radikal bir karışımıyla açıyor: “Ayna, Duvardaki Ayna /Tell mirror naber?/Bu benim De La kıyafetlerim olabilir mi/Yoksa sadece benim De La şarkım mı?” Jolicoeur, 1989’da Melody Maker’a “Bazıları bizim hippi tarzımız ve hippilerin sesi olduğunu düşünüyorsa, sorun değil,” dedi. . “Ama hippi olmak istediğimizi söylerlerse güceniriz. Biz değiliz. Biz sadece kendimiz olmak istiyoruz.”
De La Soul, “Fişleri Geç” (1991)
Kendini beğenmiş bir şekilde “De La Soul Is Dead” adlı ikinci De La albümü, papatyaları ve neon ışıkları biraz daha hayal kırıklığına uğramış ve daha karanlık ama yine de havadar bir sesle geri itti. “Pass the Plugs”ın ikinci mısrasıyla Jolicoeur, radyo programcılarının, organizatörlerin ve daha fazla hit single isteyen bir plak şirketinin endüstri panoptikonundan yakınıyor.
De La Soul, “Millie Noel Baba İçin Silah Çekti” (1991)
De La Soul’un kariyerinin lirik ve tematik olarak en yoğun şarkısı olan “Millie Pulled a Pistol on Santa”, babası tarafından taciz edilen Brooklyn’li bir kızın hikayesini anlatıyor – şarkının sonunda o çalışırken başlık tabancasıyla misilleme yapıyor bir mağaza Kris Kringle. Hikaye öncelikle, bir arkadaşının hayatta kaldığını keşfettikten sonra gerçek duyguları kanalize eden Mercer tarafından anlatılıyor. Ancak Jolicoeur, ustaca bir anlatım tekniğiyle, kızın suçlamalarına inanmayan şüpheli tanıdıklar olarak iki mısra alır.
Teenage Fan Club ve De La Soul, “Fallin'” (1993)
De La, şarkının tamamını ünlü skeçlerinden biri gibi ele alıyor ve İskoç jangle-rock grubu Teenage Fanclub ile yaptığı bu işbirliğinde, tuhaf bir şekilde ileri görüşlü bir rock-rap buluşması olan Judgment Night film müziğinde bir zamanlar başarılı olan, soluk soluğa kalmış rapçileri canlandırıyor. deney. “Kendimizi çılgınca bir şey yapacakmış gibi oynamazdık ama konseptin gelişme şekli, iddiaya göre deli olmak,” Jolicoeur 1993’te Vibe’ye söyledi. “Parça iddiaya göre kulağa çılgınca geliyor.” Bunun yerine, grubun şöhretin diğer tarafına bakışı, kariyerlerinin en dokunaklı dizelerinden bazılarını üretti. Raps Jolicoeur: “Tüm fandangoyu batırdığımı biliyordum/Davul programcısı bir kangol giydiğinde.”
De La Soul, “Ego Trippin’ (İkinci Bölüm)” (1993)
De La Soul’un cazibeli üçüncü albümü Buhloone Mindstate’den bu single’da Jolicoeur, grubu ile çağdaş hip-hop maçoluğu ve havası arasında alaycı bir çizgi çiziyor. New York Ultramagnetic MC’lerinden klasik bir cümleyi yorumlayarak, “Perdemi yükseltiyorum, orospumu tokatlıyorum, asla yapmadım,” diye rap yapıyor. “Tadı satın alındı, ama kardeşler anlamıyor.”
De La Soul, “Beklentiler Yüksek” (1996)
“Stakes Is High” sadece De La Soul’un dördüncü albümünün anlamlı başlığı değildi. Mason’un Okayplayer’a söylediği gibi, “Bu rekorun gelişimini çevreleyen tüm enerjiyi kastediyorum, devam edip etmeyeceğimizi veya düzenli işler alıp sıradan olmaya zorlanacağımızı bilmediğimiz çok önemli bir yerdi. Daha sonra J Dilla olarak bilinen gelecek vadeden beatmaker Jay Dee’nin yapımcılığını üstlendiği baş single ve başlık parçası için Jolicoeur, ana akım hip-hop’un durumuyla alay eden şiddetli bir eleştiri yağmuru yağdırıyor: “Sick of swole- mide bulandırıcı rapleriyle tüm hasta dünyayı yerle bir eden baş rapçiler.”
De La Soul, Itzsoweezee (Sıcak) (1996)
Stakes Is High için kaydedilen son parça, Jolicoeur için ender bir solo performanstı, ancak sonunda albümün ikinci single’ı oldu. Mafya görüntüleri New York hardcore rapini ele geçirmeye başladığında, Jolicoeur “Neden bu kadar keskin ve perişan davranıyorsun? / Tanıdığın tek İtalyanlar Icees’di” gibi sözlerle balonu patlattı.
Prens Paul, De La Soul ile, Bildiğinden Fazlası (1999)
Jolicoeur ve Mercer’in hikaye anlatma becerilerinin bir diğer önemli örneği, yapımcı Prince Paul’un iddialı konsept operası Prince Between Thieves’in bu şarkısı. Bir uyuşturucu bağımlısı rolünde Jolicoeur, uyuşturucu hakkında sanki bir aşk ilgisiymiş gibi kafiye yaparak genişletilmiş metafor numarasını oynuyor: “Onu reddedemem, reddetmem bir dilek / Ona verdiğimde koluna düştüm. bir.” bir öpücük verdi.”
Gorillaz, De La Soul ile birlikte, “Feel Good Inc.” (2005)
Damon Albarn’ın sanal çizgi film ekibinden gelen bu alternatif pop cevheri, sonunda De La Soul’un kariyerinin en büyük başarı öyküsü oldu ve gruba ilk ve tek Grammy’lerini kazandırdı. Genellikle daha ılımlı bir performansla tanınan Jolicoeur, bunun yerine yüksek oktanlı çubuklardan oluşan bir barajı serbest bırakır: “Gülme gazı, bu tehlikeli maddeler, hızlı kediler / Kıç çatlakları gibi sıraya dizmek / Bu midillileri pistte oynayın.”
1988 yılında Kelvin Mercer (Posdnuos) ve Vincent Mason (PA Pasemaster Mase) ile kurduğu Long Island üçlüsünde “Plug Two” olarak da bilinen Jolicoeur, grubun şarkılarından sadece haftalar önce 54 yaşında Pazar günü öldü. uzun süredir akış hizmetlerinde bulunmayan , nihayet dijital platformlara geliyor.
De La Soul’un 1989 tarihli ilk albümü 3 Feet High and Rising, türün sesi, modası, tavrı ve estetiğinde bir dönüm noktasından başka bir şey değildi. Native Tongues kolektifinin liderleri olarak – Jungle Brothers, A Tribe Called Quest, Queen Latifah ve Monie Love’ın da dahil olduğu gezgin arkadaşlarından oluşan gevşek bir ekip – De La’nın bohem bol görünümü, rap’in kalın altın zincirlerini ve eşofmanlarını Afrocentric deri madalyonlar ve vintage desenle değiştirdi. Asimetrik saç kesimlerini şekillendirmekten bahsetmiyorum bile, çan altları ve kaygan bacaklar için babalarının dolaplarını karıştırmak Jolicoeur’ün yeniliğiydi.
De La Soul, o yıl “Me, Myself and I” pop şarkısıyla İlk 40’a girdi – üçlü, canlı performanslar sırasında yıllarca güvenilir bir şekilde “Bu şarkıdan nefret ediyoruz!” diye ekledi – ancak ifade edilen duygusal derinlik sayesinde aşıldı “Tread Water” ve “I Am I Be” gibi ezgilerde hip-hop’un kralı oldu.
Tuhaf prodüksiyon, iç gözlemsel sözler ve alışılmışın dışında görünüm, De La Soul’a “alternatif hip-hop” adını verdi; bu, The Pharcyde, Digable Planets, PM Dawn, Arrested Development ve Dream Warriors gibi benzer düşünen sanatçıları hızla doğuracak bir duygu. Ancak zamanla, mirası, Roots, the Fugees, Common , Black Star ve son olarak dünya- Kanye West ve Black Eyed Peas gibi sanatçıları fethetmek.
İşte kendini ifade etmeye yönelik “delakratik” tavrı hip-hop’un DNA’sını yeniden düzenlemeye yardımcı olan bir sanatçının 10 önemli mısrası.
De La Soul, “Fiş Ayarı” (1988)
De La Soul, ilk single’ında hip-hop, beat şiiri ve uzaylı yayınlarının prizmatik bir kırılması gibi hardcore Def Jam döneminin ortasına inen soyut bir “yeni konuşma tarzı” başlattı. Üçlünün bir grup olarak çaldığı ilk şarkıda Jolicoeur, merdivenlerden aşağı inen biri gibi soğukkanlı rap yapıyor: “Bir yöntemi görünce başım döndü / Sonsuz bir mısranın derinliklerine daldım / Nefes alıp son harfleri yuttum / Sesli sıvı sildi Susuzluğunuz.” Yazar Brian Coleman’a o sırada onun şarkı sözlerini söylediği gibi, “Belki de bizim çarpık karakterimizdi ama insanların onu anlamasını hiç istemedik. Bazen işleri zorlaştırmaya çalıştık çünkü insanlar her zaman daha fazlasını öğrenmek istedi.”
De La Soul, “Ben, Ben ve Ben” (1989)
De La Soul’un en büyük hiti aynı zamanda De La Soul’un en büyük albatros’uydu: single’larını ve videolarını çevreleyen günlük görseller, grubu hemen “hip-hop hippileri” etiketiyle doldurdu. Üzücü bir ironi içinde, Jolicoeur’un “Ben, Kendim ve Ben” dizeleri, özellikle alışılmadık moda seçimleri nedeniyle yargılanmamakla ilgiliydi. Bir başka Native Tongues ekibi olan Jungle Brothers’ın “Black Is Black” tekerlemelerinin akışını yansıtan Jolicoeur, üçlünün ilk ve tek Top 40 pop hitini, bitkinlik ve kendi kendine sorgulamanın radikal bir karışımıyla açıyor: “Ayna, Duvardaki Ayna /Tell mirror naber?/Bu benim De La kıyafetlerim olabilir mi/Yoksa sadece benim De La şarkım mı?” Jolicoeur, 1989’da Melody Maker’a “Bazıları bizim hippi tarzımız ve hippilerin sesi olduğunu düşünüyorsa, sorun değil,” dedi. . “Ama hippi olmak istediğimizi söylerlerse güceniriz. Biz değiliz. Biz sadece kendimiz olmak istiyoruz.”
De La Soul, “Fişleri Geç” (1991)
Kendini beğenmiş bir şekilde “De La Soul Is Dead” adlı ikinci De La albümü, papatyaları ve neon ışıkları biraz daha hayal kırıklığına uğramış ve daha karanlık ama yine de havadar bir sesle geri itti. “Pass the Plugs”ın ikinci mısrasıyla Jolicoeur, radyo programcılarının, organizatörlerin ve daha fazla hit single isteyen bir plak şirketinin endüstri panoptikonundan yakınıyor.
De La Soul, “Millie Noel Baba İçin Silah Çekti” (1991)
De La Soul’un kariyerinin lirik ve tematik olarak en yoğun şarkısı olan “Millie Pulled a Pistol on Santa”, babası tarafından taciz edilen Brooklyn’li bir kızın hikayesini anlatıyor – şarkının sonunda o çalışırken başlık tabancasıyla misilleme yapıyor bir mağaza Kris Kringle. Hikaye öncelikle, bir arkadaşının hayatta kaldığını keşfettikten sonra gerçek duyguları kanalize eden Mercer tarafından anlatılıyor. Ancak Jolicoeur, ustaca bir anlatım tekniğiyle, kızın suçlamalarına inanmayan şüpheli tanıdıklar olarak iki mısra alır.
Teenage Fan Club ve De La Soul, “Fallin'” (1993)
De La, şarkının tamamını ünlü skeçlerinden biri gibi ele alıyor ve İskoç jangle-rock grubu Teenage Fanclub ile yaptığı bu işbirliğinde, tuhaf bir şekilde ileri görüşlü bir rock-rap buluşması olan Judgment Night film müziğinde bir zamanlar başarılı olan, soluk soluğa kalmış rapçileri canlandırıyor. deney. “Kendimizi çılgınca bir şey yapacakmış gibi oynamazdık ama konseptin gelişme şekli, iddiaya göre deli olmak,” Jolicoeur 1993’te Vibe’ye söyledi. “Parça iddiaya göre kulağa çılgınca geliyor.” Bunun yerine, grubun şöhretin diğer tarafına bakışı, kariyerlerinin en dokunaklı dizelerinden bazılarını üretti. Raps Jolicoeur: “Tüm fandangoyu batırdığımı biliyordum/Davul programcısı bir kangol giydiğinde.”
De La Soul, “Ego Trippin’ (İkinci Bölüm)” (1993)
De La Soul’un cazibeli üçüncü albümü Buhloone Mindstate’den bu single’da Jolicoeur, grubu ile çağdaş hip-hop maçoluğu ve havası arasında alaycı bir çizgi çiziyor. New York Ultramagnetic MC’lerinden klasik bir cümleyi yorumlayarak, “Perdemi yükseltiyorum, orospumu tokatlıyorum, asla yapmadım,” diye rap yapıyor. “Tadı satın alındı, ama kardeşler anlamıyor.”
De La Soul, “Beklentiler Yüksek” (1996)
“Stakes Is High” sadece De La Soul’un dördüncü albümünün anlamlı başlığı değildi. Mason’un Okayplayer’a söylediği gibi, “Bu rekorun gelişimini çevreleyen tüm enerjiyi kastediyorum, devam edip etmeyeceğimizi veya düzenli işler alıp sıradan olmaya zorlanacağımızı bilmediğimiz çok önemli bir yerdi. Daha sonra J Dilla olarak bilinen gelecek vadeden beatmaker Jay Dee’nin yapımcılığını üstlendiği baş single ve başlık parçası için Jolicoeur, ana akım hip-hop’un durumuyla alay eden şiddetli bir eleştiri yağmuru yağdırıyor: “Sick of swole- mide bulandırıcı rapleriyle tüm hasta dünyayı yerle bir eden baş rapçiler.”
De La Soul, Itzsoweezee (Sıcak) (1996)
Stakes Is High için kaydedilen son parça, Jolicoeur için ender bir solo performanstı, ancak sonunda albümün ikinci single’ı oldu. Mafya görüntüleri New York hardcore rapini ele geçirmeye başladığında, Jolicoeur “Neden bu kadar keskin ve perişan davranıyorsun? / Tanıdığın tek İtalyanlar Icees’di” gibi sözlerle balonu patlattı.
Prens Paul, De La Soul ile, Bildiğinden Fazlası (1999)
Jolicoeur ve Mercer’in hikaye anlatma becerilerinin bir diğer önemli örneği, yapımcı Prince Paul’un iddialı konsept operası Prince Between Thieves’in bu şarkısı. Bir uyuşturucu bağımlısı rolünde Jolicoeur, uyuşturucu hakkında sanki bir aşk ilgisiymiş gibi kafiye yaparak genişletilmiş metafor numarasını oynuyor: “Onu reddedemem, reddetmem bir dilek / Ona verdiğimde koluna düştüm. bir.” bir öpücük verdi.”
Gorillaz, De La Soul ile birlikte, “Feel Good Inc.” (2005)
Damon Albarn’ın sanal çizgi film ekibinden gelen bu alternatif pop cevheri, sonunda De La Soul’un kariyerinin en büyük başarı öyküsü oldu ve gruba ilk ve tek Grammy’lerini kazandırdı. Genellikle daha ılımlı bir performansla tanınan Jolicoeur, bunun yerine yüksek oktanlı çubuklardan oluşan bir barajı serbest bırakır: “Gülme gazı, bu tehlikeli maddeler, hızlı kediler / Kıç çatlakları gibi sıraya dizmek / Bu midillileri pistte oynayın.”