Bir asır önceki düğünlerde Swan şöyle demişti: “50 ya da 60 at başı dağıtıyorlardı ve bir hafta boyunca 400 ya da 500 kişiyi doyuruyorlardı.” 1932 tarihli bir rapor şöyle diyor: Swan, Hominy, Oklahoma’da gelinin babasının beş yeni Chevrolet roadster satın aldığını ve bunları dağıttığını ekledi. “Bu düğüne yaklaşık 50.000 dolar harcadığını söyledi” – bugünün dolarıyla 1 milyon doların üzerinde.
Bu düzeydeki şenlik genellikle bir ailenin görücü usulü evlilik çağındaki en büyük oğulları veya kızları için ayrılmıştı ve öncelikle Mollie Kyle gibi safkan Osage ile sınırlıydı. (Swan, filmde olduğu gibi Osage’li bir kadının beyaz bir adamla evlenmesi durumunda bu tür kutlamaların pek olası olmayacağını belirtti; ancak bu, Scorsese’nin yaratıcı lisansıydı.)
Bu sahne, normalde üzücü olan bir hikayedeki hafiflik anıdır. Grann kitabında muhtemelen FBI’ın araştırmak istediği 24 kişiden çok daha fazla ölüm olduğunu yazıyor.
O’Keefe, Osage ülkesinin başkenti Oklahoma, Pawhuska’da büyüdü. Herkesin tarihle bir bağlantısı vardır” dedi. “Bunu yapmayan bir bölge yok çünkü toplumlarımızdaki herkes tuhaf koşullar nedeniyle birini, aile üyelerimizi kaybetti.”
Düğün pelerinleri bu zamanın sürekli yeniden dokunan bir sembolüdür; İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra düğünler yerine geleneksel Osage yaz topluluğu danslarında giyildiler. Swan, “yeniden haritalanırken” bunun kültürel uzun ömürlülüğe ulaşan tarihi bir giysinin nadir ve açıklayıcı bir örneği olduğunu söyledi.
O’Keefe, yakın zamanda yapılan bir dansta altı ya da sekiz “nedimenin” bulunduğunu, “farklı düğün paltoları ve şapkalar giydiğini ve hepsinin ailelere verildiğini” söyledi.
Her kadının yalnızca bir kez paltoyla dışarı çıkmasına izin veriliyor. Shaw Duty, bir yüzyıldan fazla bir süredir çok az değişen bir dansın son derece sembolik bir an olduğunu belirtti. “İnsanlar her zaman onları kimin giydiğini ve kimin yaptığını hatırlayacak” dedi. “Burada tamamen bizim küçük Osage dünyamız yaşanıyor ve bu bizi mutlulukla dolduruyor.”
Bu düzeydeki şenlik genellikle bir ailenin görücü usulü evlilik çağındaki en büyük oğulları veya kızları için ayrılmıştı ve öncelikle Mollie Kyle gibi safkan Osage ile sınırlıydı. (Swan, filmde olduğu gibi Osage’li bir kadının beyaz bir adamla evlenmesi durumunda bu tür kutlamaların pek olası olmayacağını belirtti; ancak bu, Scorsese’nin yaratıcı lisansıydı.)
Bu sahne, normalde üzücü olan bir hikayedeki hafiflik anıdır. Grann kitabında muhtemelen FBI’ın araştırmak istediği 24 kişiden çok daha fazla ölüm olduğunu yazıyor.
O’Keefe, Osage ülkesinin başkenti Oklahoma, Pawhuska’da büyüdü. Herkesin tarihle bir bağlantısı vardır” dedi. “Bunu yapmayan bir bölge yok çünkü toplumlarımızdaki herkes tuhaf koşullar nedeniyle birini, aile üyelerimizi kaybetti.”
Düğün pelerinleri bu zamanın sürekli yeniden dokunan bir sembolüdür; İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra düğünler yerine geleneksel Osage yaz topluluğu danslarında giyildiler. Swan, “yeniden haritalanırken” bunun kültürel uzun ömürlülüğe ulaşan tarihi bir giysinin nadir ve açıklayıcı bir örneği olduğunu söyledi.
O’Keefe, yakın zamanda yapılan bir dansta altı ya da sekiz “nedimenin” bulunduğunu, “farklı düğün paltoları ve şapkalar giydiğini ve hepsinin ailelere verildiğini” söyledi.
Her kadının yalnızca bir kez paltoyla dışarı çıkmasına izin veriliyor. Shaw Duty, bir yüzyıldan fazla bir süredir çok az değişen bir dansın son derece sembolik bir an olduğunu belirtti. “İnsanlar her zaman onları kimin giydiğini ve kimin yaptığını hatırlayacak” dedi. “Burada tamamen bizim küçük Osage dünyamız yaşanıyor ve bu bizi mutlulukla dolduruyor.”