Fransız kornosu çalarak cazda beklenmedik bir kariyere başlayan ve ünlü Mitchell-Ruff Duo ile müzik misyoneri olarak dünya turnesine çıkan ve aynı zamanda Yale Müzik Okulu’nda paralel bir kariyere devam eden Willie Ruff, Pazar günü Killen’deki evinde hayatını kaybetti. Ala. 92 yaşındaydı.
Ölümü yeğeni Jennifer Green tarafından doğrulandı.
Aynı zamanda bas gitarist olan Ruff, 1955 yılında piyanist Dwike Mitchell ile kurduğu ve 2013 yılında Bay Mitchell’in ölümüne kadar süren ikilide hem bas hem de korno çalıyordu. Duke Ellington, Miles Davis ve Sarah Vaughan’ın da aralarında bulunduğu pek çok caz büyükünün açılışını yaptı; okullarda ve kolejlerde sayısız konser verdi; cazın çok az tanındığı, hatta tabu olduğu yabancı ülkeleri gezdi.
1959’da Sovyetler Birliği’nin burjuva saydığı müziğe karşı çıkan fermanlara karşı çıktılar ve Yale Rus Korosu ile turne sırasında Moskova’da doğaçlama bir konser verdiler. 1981’de Çin’de verdikleri konserler, Kültür Devrimi’nden bu yana Çin’deki ilk caz performansları olarak kabul edildi.
Ancak Bay Ruff, Büyük Buhran sırasında küçük bir güney kasabasında büyürken, küresel bir müzik kariyeri çok uzakta görünüyordu.
1 Eylül 1931’de Sheffield, Alabama’da Willie ve Manie Ruff’un sekiz çocuğunun altıncısı olarak dünyaya geldi. Yale’le 2017 yılında yaptığı bir röportajda “Annem ve sekiz çocuğumuzdan oluşan, elektriği olmayan, dolayısıyla radyo veya müzik olmayan bir evde yaşıyorduk” dedi. “Ama sessizlik olana kadar her zaman dans vardı. Dansların kendine has bir ritmi vardı.”
Sonunda piyano ve davulda kendi ritimlerini çalmayı öğrendi. Anne ve babasının izniyle 17 yaşında askere giden büyük kuzeninin tavsiyesi üzerine 14 yaşında orduya girdi ve Bay Ruff’un kendisinin çok genç olduğu yönündeki endişelerini dikkate almadı: “Bir müzisyen için gerçekten aptalsın. ” “Bay. Ruff kuzeninin sözlerini hatırladı. “Babanın adını nasıl yazacağını bilmiyor musun?”
Sopa becerilerini tamamıyla siyahilerden oluşan oldukça saygın bir askeri grupta kullanmayı umuyordu, ancak bir davulcu seli görünce onun yerine Fransız kornasını eline aldı. Bu grupta kendisine kontrbas çalmayı öğreten Bay Mitchell ile tanıştı.
Ordudan ayrıldıktan sonra Bay Ruff, GI Haklar Bildirgesi’nden elde ettiği mali kazancı ünlü besteci Paul Hindemith ile çalışmak için kullanmayı umarak Yale Müzik Okulu’na başvurdu. Üç ayda bir yayınlanan The Soul of the American Actor gazetesine verdiği röportajda “Fransız kornamı getirdim ve bir seçmelerde çaldım ve mucizevi bir şekilde beni içeri aldılar” dedi. “Demek Sam Amca bana eğitimimi kazandırdı!”
1953’te lisans derecesini, bir yıl sonra da yüksek lisans derecesini aldı. 1955’te İsrail Filarmoni Orkestrası’na katılmayı düşünürken “The Ed Sullivan Show”a çıktı ve eski arkadaşı Bay Mitchell’i Lionel Hampton’ın grubunun bir üyesi olarak piyanonun başında gördü. Onu televizyon stüdyosundan aradı ve Bay Mitchell kısa süre sonra Bay Ruff’u grupta çalması için işe aldı.
Bir caz grubunda klasik müzikle ilişkilendirilen bir enstrüman çalmak alışılmadık bir durumdu ama Yale’de aldığı kapsamlı müzik eğitimi gibi, Bay Ruff’a da kapılar açtı.
Yale’in Amerikan Müziğinin Sözlü Tarihi projesi için yaptığı bir röportajda, “Lionel Hampton’ın grubu dünyanın en düşük maaşlı, en çok çalışan grubuydu” diye hatırladı. “Yani bir saksafoncu durduğunda ben de onun rolünü oynadım. Bir tromboncu durduğunda ben de onun rolünü oynardım ve bu beni değerli kılardı çünkü tüm bu bölümlerin transpozesini yapabilirdim.” Korno için hiçbir bölüm yazılmadığından Bay Hampton “ne yapacağını bilmiyordu” dedi. beklemek.” :
“İşe yaradığı sürece bir şeyler icat etmek bana kalmıştı. Harika bir eğitimdi.”
Bay Ruff, 1971’de Yale fakültesine katıldı ve 2017’de emekli olana kadar orada kaldı. 1972’de, Afrika kökenli Amerikalı müzik çalışmalarını genişletmeye adanmış ve bazıları caz büyüklerinden oluşan uzun bir listeyi onurlandıran Ellington Bursunu kurdu. New Haven, Connecticut’ta konserler verdi ve müzik bilgilerini yüz binlerce yerel devlet okulu öğrencisiyle paylaştı.
Hayatta kalanlar arasında Nathaniel adında bir erkek kardeş de var. Karısı Emma ve kızı Michelle ondan önce öldü.
Bay Ruff, hayatının son dönemlerinde eğitime yönelmesinin neredeyse önceden belirlenmiş gibi göründüğünü hatırladı. İkinci sınıftayken, yakınlardaki Florence, Alabama’dan gelen ve “Blues’un Babası” olarak bilinen besteci ve müzisyen WC Handy sınıfını ziyaret etti. Bay Ruff, 2017 yılında Yale’e, öğrencilere trompet çaldığını ve onlarla “eğitimimize devam etmenin, mirasımızı ve kültürümüzü korumanın ne kadar önemli olduğunu” anlattı. “Müziğin asilzadelerden ya da soylulardan gelmediğini, çoğunlukla toplumun en alt tabakalarından geldiğini söyledi.”
“Bitirdikten sonra” diye ekledi Bay Ruff, “müzikle ilgilenen tüm çocukların ‘The Saint Louis Blues’u yazan adamın elini sıkmasına izin verildi.
“Bir daha asla aynı çocuk olmadım” diye hatırladı. “Öğretmen olmam gerekiyordu.”
Ölümü yeğeni Jennifer Green tarafından doğrulandı.
Aynı zamanda bas gitarist olan Ruff, 1955 yılında piyanist Dwike Mitchell ile kurduğu ve 2013 yılında Bay Mitchell’in ölümüne kadar süren ikilide hem bas hem de korno çalıyordu. Duke Ellington, Miles Davis ve Sarah Vaughan’ın da aralarında bulunduğu pek çok caz büyükünün açılışını yaptı; okullarda ve kolejlerde sayısız konser verdi; cazın çok az tanındığı, hatta tabu olduğu yabancı ülkeleri gezdi.
1959’da Sovyetler Birliği’nin burjuva saydığı müziğe karşı çıkan fermanlara karşı çıktılar ve Yale Rus Korosu ile turne sırasında Moskova’da doğaçlama bir konser verdiler. 1981’de Çin’de verdikleri konserler, Kültür Devrimi’nden bu yana Çin’deki ilk caz performansları olarak kabul edildi.
Ancak Bay Ruff, Büyük Buhran sırasında küçük bir güney kasabasında büyürken, küresel bir müzik kariyeri çok uzakta görünüyordu.
1 Eylül 1931’de Sheffield, Alabama’da Willie ve Manie Ruff’un sekiz çocuğunun altıncısı olarak dünyaya geldi. Yale’le 2017 yılında yaptığı bir röportajda “Annem ve sekiz çocuğumuzdan oluşan, elektriği olmayan, dolayısıyla radyo veya müzik olmayan bir evde yaşıyorduk” dedi. “Ama sessizlik olana kadar her zaman dans vardı. Dansların kendine has bir ritmi vardı.”
Sonunda piyano ve davulda kendi ritimlerini çalmayı öğrendi. Anne ve babasının izniyle 17 yaşında askere giden büyük kuzeninin tavsiyesi üzerine 14 yaşında orduya girdi ve Bay Ruff’un kendisinin çok genç olduğu yönündeki endişelerini dikkate almadı: “Bir müzisyen için gerçekten aptalsın. ” “Bay. Ruff kuzeninin sözlerini hatırladı. “Babanın adını nasıl yazacağını bilmiyor musun?”
Sopa becerilerini tamamıyla siyahilerden oluşan oldukça saygın bir askeri grupta kullanmayı umuyordu, ancak bir davulcu seli görünce onun yerine Fransız kornasını eline aldı. Bu grupta kendisine kontrbas çalmayı öğreten Bay Mitchell ile tanıştı.
Ordudan ayrıldıktan sonra Bay Ruff, GI Haklar Bildirgesi’nden elde ettiği mali kazancı ünlü besteci Paul Hindemith ile çalışmak için kullanmayı umarak Yale Müzik Okulu’na başvurdu. Üç ayda bir yayınlanan The Soul of the American Actor gazetesine verdiği röportajda “Fransız kornamı getirdim ve bir seçmelerde çaldım ve mucizevi bir şekilde beni içeri aldılar” dedi. “Demek Sam Amca bana eğitimimi kazandırdı!”
1953’te lisans derecesini, bir yıl sonra da yüksek lisans derecesini aldı. 1955’te İsrail Filarmoni Orkestrası’na katılmayı düşünürken “The Ed Sullivan Show”a çıktı ve eski arkadaşı Bay Mitchell’i Lionel Hampton’ın grubunun bir üyesi olarak piyanonun başında gördü. Onu televizyon stüdyosundan aradı ve Bay Mitchell kısa süre sonra Bay Ruff’u grupta çalması için işe aldı.
Bir caz grubunda klasik müzikle ilişkilendirilen bir enstrüman çalmak alışılmadık bir durumdu ama Yale’de aldığı kapsamlı müzik eğitimi gibi, Bay Ruff’a da kapılar açtı.
Yale’in Amerikan Müziğinin Sözlü Tarihi projesi için yaptığı bir röportajda, “Lionel Hampton’ın grubu dünyanın en düşük maaşlı, en çok çalışan grubuydu” diye hatırladı. “Yani bir saksafoncu durduğunda ben de onun rolünü oynadım. Bir tromboncu durduğunda ben de onun rolünü oynardım ve bu beni değerli kılardı çünkü tüm bu bölümlerin transpozesini yapabilirdim.” Korno için hiçbir bölüm yazılmadığından Bay Hampton “ne yapacağını bilmiyordu” dedi. beklemek.” :
“İşe yaradığı sürece bir şeyler icat etmek bana kalmıştı. Harika bir eğitimdi.”
Bay Ruff, 1971’de Yale fakültesine katıldı ve 2017’de emekli olana kadar orada kaldı. 1972’de, Afrika kökenli Amerikalı müzik çalışmalarını genişletmeye adanmış ve bazıları caz büyüklerinden oluşan uzun bir listeyi onurlandıran Ellington Bursunu kurdu. New Haven, Connecticut’ta konserler verdi ve müzik bilgilerini yüz binlerce yerel devlet okulu öğrencisiyle paylaştı.
Hayatta kalanlar arasında Nathaniel adında bir erkek kardeş de var. Karısı Emma ve kızı Michelle ondan önce öldü.
Bay Ruff, hayatının son dönemlerinde eğitime yönelmesinin neredeyse önceden belirlenmiş gibi göründüğünü hatırladı. İkinci sınıftayken, yakınlardaki Florence, Alabama’dan gelen ve “Blues’un Babası” olarak bilinen besteci ve müzisyen WC Handy sınıfını ziyaret etti. Bay Ruff, 2017 yılında Yale’e, öğrencilere trompet çaldığını ve onlarla “eğitimimize devam etmenin, mirasımızı ve kültürümüzü korumanın ne kadar önemli olduğunu” anlattı. “Müziğin asilzadelerden ya da soylulardan gelmediğini, çoğunlukla toplumun en alt tabakalarından geldiğini söyledi.”
“Bitirdikten sonra” diye ekledi Bay Ruff, “müzikle ilgilenen tüm çocukların ‘The Saint Louis Blues’u yazan adamın elini sıkmasına izin verildi.
“Bir daha asla aynı çocuk olmadım” diye hatırladı. “Öğretmen olmam gerekiyordu.”