Ella Fitzgerald'ın gözlükleri. Benny Goodman'ın klarneti. 1891'deki açılış gecesinden bir bilet. Bu öğeler uzun süredir Carnegie Hall arşivlerinin bir parçasıydı. Ama şimdi yeni podcast “If This Hall Could Talk” ile kendilerine geliyorlar.
Carnegie ve klasik radyo istasyonu WQXR tarafından hazırlanan podcast, sekiz bölüm boyunca programın girişine göre “salonun efsanevi ve bazen tuhaf tarihini” araştırıyor. Dizinin sunucusu Broadway sanatçısı Jessica Vosk'tur ve Hall arşivcileri yorumlarda bulunur.
Podcast'te yer alan Carnegie'nin kurucu arşivcisi Gino Francesconi, “Zaman çok çabuk geçiyor” dedi. “Bunlar insanlara kim olduğumuzu, burada yaşanan olağanüstü şeyleri ve olmaya devam eden şeyleri hatırlatan küçük dayanaklar.”
Francesconi 1986'da işe alınana kadar salon, 133 yıllık tarihini korumak için büyük bir çaba göstermedi. Koleksiyonda artık 50.000'den fazla performans ve etkinlikle ilgili 300.000'den fazla nesne yer alıyor. Parçaların büyük çoğunluğu bağışlandı ancak arşivciler eBay ve diğer platformlardan da bazı parçalar satın aldı. (En pahalı satın alımlardan biri: Bob Dylan'ın 1961'de Carnegie Hall'daki ilk konseri için bir broşür; salon bunu İsveç'teki bir adamdan 6.000 dolara satın aldı.)
İlk sezonu önümüzdeki ay sona erecek olan “If This Hall Could Talk”, Carnegie Hall'un tarihinin sosyal ve politik yönlerini de araştırıyor; bunlara 1910'da kadınların oy hakkı için düzenlenen bir miting ve 1961'de Rahip Dr. Martin Luther King Jr.
Podcast'te, caz şarkıcısı Samara Joy, piyanist Emanuel Axe, bas-bariton Davóne Tines ve klarnetçi, saksofoncu ve besteci Paquito D'Rivera'nın da aralarında bulunduğu çeşitli sanatçılar salonun tarihi hakkında yorum yapıyor.
İşte gösteride yer alan dört nesnenin arkasındaki hikayeler.
Carnegie Hall açılış gecesi bileti
Yüzyılın en çok aranan biletlerinden biriydi. 5 Mayıs 1891'de Carnegie Tiyatrosu, Çaykovski'nin kendi müziğini yönettiği Amerika'daki ilk çıkışıyla açıldı. At arabaları 57. Cadde ve Yedinci Cadde çevresini doldurdu ve Carnegie Tiyatrosu'nun ana salonu tıklım tıklım doldu. Bilet fiyatları sırasıyla 1$ ve 2$'dır.
Sanayici ve hayırsever Andrew Carnegie tarafından finanse edilen salon, tam da New York'un kendisini Avrupa ile aynı seviyede bir kültür merkezi haline getirmeye çalıştığı sırada açıldı. Francesconi, “Bu, Amerika'nın büyüyen kültürel kimliği için önemli bir dayanaktı” dedi, “çünkü her şeyden önce her şeyin oradan gelmesi gerekiyordu.”
Bu etkinliğin önemine rağmen Carnegie 2007 yılına kadar bilet alamamıştı.
Ella Fitzgerald'ın gözlükleri
“Şarkının First Lady'si” olarak bilinen Fitzgerald, Carnegie'deki ilk çıkışını 1947'de yaptı ve orada 40'tan fazla kez sahne aldı. Bu plastik çerçeveli gözlükleri 1973'te, daha sonra Newport Caz Festivali'nde Ella Fitzgerald albümü haline gelecek olan Carnegie Hall'da Canlı performansta takmıştı.
Gözlükler o kadar kalın ki büyüteç gibi görünüyorlar. Ella Fitzgerald Yardım Vakfı'nın genel müdürü Fran Morris-Rosman, şarkıcının başlangıçta gözlük takmak zorunda kalmasından dolayı hayal kırıklığına uğradığını çünkü gözlüklerin hayranlarını uzaklaştıracağından korktuğunu söyledi.
Podcast'e katılan Morris-Rosman, “Her zaman güzel giyinmeye ve iyi görünmeye çalıştı” dedi.
Ancak çerçeveleri sonunda bir marka haline geldi. Fitzgerald'ın evinde yaklaşık iki düzine gözlük vardı. Morris-Rosman, “Bu onları daha insani yaptı” dedi. “O gösterişli bir kız değildi. O bir diva değildi. O bir şarkıcıydı.”
Horowitz'in piyano işaretleri
Ünlü piyanist Horowitz, Carnegie Hall'un en popüler sanatçılarından biriydi. Burada ilk çıkışını 1928'de yaptı ve son kez 1986'da sahneye çıktı. Uzun kariyeri boyunca 90'dan fazla performans sergiledi.
Horowitz piyanosunun sahneye yerleştirilmesi konusunda çok titiz davranmış olabilir; Ayrıca salondaki enstrümanların hiçbirinde değil, kendi Steinway kuyruklu piyanosunda çalıyordu. Salondaki sesin yankısından memnun kalana kadar sahne görevlilerinden piyanoyu hafifçe hareket ettirmelerini istedi.
Francesconi, “Burada, orada, yukarı ve aşağı sadece birkaç santimlik bir şeydi” dedi.
Horowitz 1965'te emeklilikten döndükten sonra, Carnegie Hall'daki bir grup sahne görevlisi, onun salonda sık sık performans sergileyeceğini bilen bir grup, piyanosunun ayaklarını işaretlemek için sahnenin zeminine üç vida deldiler. 1986 yılındaki yenileme çalışmaları sırasında zemindeki vidalar sökülerek arşivlere verildi.
Benny Goodman'ın klarneti
1930'larda caz yıldızlarının Carnegie Hall'da konser vermesi pek yaygın değildi, ancak Goodman 1938'deki ilk çıkışıyla bu geleneği tersine çevirdi. Seyircilerin dans etmek yerine swing müziği dinlemek için oturduğu ilk seferlerden biriydi. Grup, siyah-beyazlı müzisyenlerin sahnede birlikte çaldığı ilk gruplardan biriydi.
Goodman'ın konseri, Amerika Birleşik Devletleri'nde caz müziğine yeni bir prestij getirmesiyle tanındı. Performansın kaydı olan “Ünlü 1938 Carnegie Hall Caz Konseri” en çok satan albüm oldu.
Bu klarnetin Goodman'ın ailesi tarafından 1991 yılında bağışlanması, Carnegie'nin birçok hazinesinin artık halka açık olduğu salonda Gül Müzesi'nin açılmasına ivme kazandırdı.
Goodman'ın kızı Rachel Edelson, podcast'te ailenin “dünyaya bir şeyler bırakmak istediğini, babamın şekillenmesine yardımcı olan bir yer” olduğunu ve klarnetin babasının “kendini ifade etme ve bırakmak istediğini bırakma yolu” olduğunu söylüyor. arka.”
Carnegie ve klasik radyo istasyonu WQXR tarafından hazırlanan podcast, sekiz bölüm boyunca programın girişine göre “salonun efsanevi ve bazen tuhaf tarihini” araştırıyor. Dizinin sunucusu Broadway sanatçısı Jessica Vosk'tur ve Hall arşivcileri yorumlarda bulunur.
Podcast'te yer alan Carnegie'nin kurucu arşivcisi Gino Francesconi, “Zaman çok çabuk geçiyor” dedi. “Bunlar insanlara kim olduğumuzu, burada yaşanan olağanüstü şeyleri ve olmaya devam eden şeyleri hatırlatan küçük dayanaklar.”
Francesconi 1986'da işe alınana kadar salon, 133 yıllık tarihini korumak için büyük bir çaba göstermedi. Koleksiyonda artık 50.000'den fazla performans ve etkinlikle ilgili 300.000'den fazla nesne yer alıyor. Parçaların büyük çoğunluğu bağışlandı ancak arşivciler eBay ve diğer platformlardan da bazı parçalar satın aldı. (En pahalı satın alımlardan biri: Bob Dylan'ın 1961'de Carnegie Hall'daki ilk konseri için bir broşür; salon bunu İsveç'teki bir adamdan 6.000 dolara satın aldı.)
İlk sezonu önümüzdeki ay sona erecek olan “If This Hall Could Talk”, Carnegie Hall'un tarihinin sosyal ve politik yönlerini de araştırıyor; bunlara 1910'da kadınların oy hakkı için düzenlenen bir miting ve 1961'de Rahip Dr. Martin Luther King Jr.
Podcast'te, caz şarkıcısı Samara Joy, piyanist Emanuel Axe, bas-bariton Davóne Tines ve klarnetçi, saksofoncu ve besteci Paquito D'Rivera'nın da aralarında bulunduğu çeşitli sanatçılar salonun tarihi hakkında yorum yapıyor.
İşte gösteride yer alan dört nesnenin arkasındaki hikayeler.
Carnegie Hall açılış gecesi bileti
Yüzyılın en çok aranan biletlerinden biriydi. 5 Mayıs 1891'de Carnegie Tiyatrosu, Çaykovski'nin kendi müziğini yönettiği Amerika'daki ilk çıkışıyla açıldı. At arabaları 57. Cadde ve Yedinci Cadde çevresini doldurdu ve Carnegie Tiyatrosu'nun ana salonu tıklım tıklım doldu. Bilet fiyatları sırasıyla 1$ ve 2$'dır.
Sanayici ve hayırsever Andrew Carnegie tarafından finanse edilen salon, tam da New York'un kendisini Avrupa ile aynı seviyede bir kültür merkezi haline getirmeye çalıştığı sırada açıldı. Francesconi, “Bu, Amerika'nın büyüyen kültürel kimliği için önemli bir dayanaktı” dedi, “çünkü her şeyden önce her şeyin oradan gelmesi gerekiyordu.”
Bu etkinliğin önemine rağmen Carnegie 2007 yılına kadar bilet alamamıştı.
Ella Fitzgerald'ın gözlükleri
“Şarkının First Lady'si” olarak bilinen Fitzgerald, Carnegie'deki ilk çıkışını 1947'de yaptı ve orada 40'tan fazla kez sahne aldı. Bu plastik çerçeveli gözlükleri 1973'te, daha sonra Newport Caz Festivali'nde Ella Fitzgerald albümü haline gelecek olan Carnegie Hall'da Canlı performansta takmıştı.
Gözlükler o kadar kalın ki büyüteç gibi görünüyorlar. Ella Fitzgerald Yardım Vakfı'nın genel müdürü Fran Morris-Rosman, şarkıcının başlangıçta gözlük takmak zorunda kalmasından dolayı hayal kırıklığına uğradığını çünkü gözlüklerin hayranlarını uzaklaştıracağından korktuğunu söyledi.
Podcast'e katılan Morris-Rosman, “Her zaman güzel giyinmeye ve iyi görünmeye çalıştı” dedi.
Ancak çerçeveleri sonunda bir marka haline geldi. Fitzgerald'ın evinde yaklaşık iki düzine gözlük vardı. Morris-Rosman, “Bu onları daha insani yaptı” dedi. “O gösterişli bir kız değildi. O bir diva değildi. O bir şarkıcıydı.”
Horowitz'in piyano işaretleri
Ünlü piyanist Horowitz, Carnegie Hall'un en popüler sanatçılarından biriydi. Burada ilk çıkışını 1928'de yaptı ve son kez 1986'da sahneye çıktı. Uzun kariyeri boyunca 90'dan fazla performans sergiledi.
Horowitz piyanosunun sahneye yerleştirilmesi konusunda çok titiz davranmış olabilir; Ayrıca salondaki enstrümanların hiçbirinde değil, kendi Steinway kuyruklu piyanosunda çalıyordu. Salondaki sesin yankısından memnun kalana kadar sahne görevlilerinden piyanoyu hafifçe hareket ettirmelerini istedi.
Francesconi, “Burada, orada, yukarı ve aşağı sadece birkaç santimlik bir şeydi” dedi.
Horowitz 1965'te emeklilikten döndükten sonra, Carnegie Hall'daki bir grup sahne görevlisi, onun salonda sık sık performans sergileyeceğini bilen bir grup, piyanosunun ayaklarını işaretlemek için sahnenin zeminine üç vida deldiler. 1986 yılındaki yenileme çalışmaları sırasında zemindeki vidalar sökülerek arşivlere verildi.
Benny Goodman'ın klarneti
1930'larda caz yıldızlarının Carnegie Hall'da konser vermesi pek yaygın değildi, ancak Goodman 1938'deki ilk çıkışıyla bu geleneği tersine çevirdi. Seyircilerin dans etmek yerine swing müziği dinlemek için oturduğu ilk seferlerden biriydi. Grup, siyah-beyazlı müzisyenlerin sahnede birlikte çaldığı ilk gruplardan biriydi.
Goodman'ın konseri, Amerika Birleşik Devletleri'nde caz müziğine yeni bir prestij getirmesiyle tanındı. Performansın kaydı olan “Ünlü 1938 Carnegie Hall Caz Konseri” en çok satan albüm oldu.
Bu klarnetin Goodman'ın ailesi tarafından 1991 yılında bağışlanması, Carnegie'nin birçok hazinesinin artık halka açık olduğu salonda Gül Müzesi'nin açılmasına ivme kazandırdı.
Goodman'ın kızı Rachel Edelson, podcast'te ailenin “dünyaya bir şeyler bırakmak istediğini, babamın şekillenmesine yardımcı olan bir yer” olduğunu ve klarnetin babasının “kendini ifade etme ve bırakmak istediğini bırakma yolu” olduğunu söylüyor. arka.”