Canlı, çekici ve dokunaklı bir belgesel olan It Ain’t Over’ın ana özeti, kahramanı beyzbol oyuncusu Yogi Berra’nın torunu olan nazik ama biraz öfkeli Lindsay Berra tarafından aşağı yukarı önceden ortaya konuyor.
Büyükbabasıyla 2015 All Star Maçını izlediğini hatırlıyor. O gün, Cincinnati’nin Great American Ballpark’ı yaşayan en büyük oyuncular olarak kabul edilen dört özel konuğu ağırladı: Hank Aaron, Johnny Bench, Sandy Koufax ve Willie Mays. Elbette hepsi efsane. Ama en önemli olduğu anda alçakgönüllü bir adam olan Berra, tıpkı Lindsay gibi gücenmişti. Çünkü film, Berra’nın herkes kadar harika bir oyuncu olduğunu gösterme konusunda harika bir iş çıkarıyor.
Lindsay, Yogi’nin çocuksu, cömert kişiliğinin onun inanılmaz becerilerini gölgede bırakması nedeniyle bu kesintiyi yapmadığına inanıyor. Sean Mullin’in belgeseli şunu ortaya koyuyor: New York Yankees’i yakalayan Berra, bu takımın 1950’lerdeki olağanüstü hakimiyeti sırasında üç kez MVP seçildi. Arka arkaya 15 sezon All-Star oldu ve 10 World Series yüzüğü topladı.
Ancak Berra, zamanının beyzbol kahramanlarından farklı bir figür çizdi. Gevşek bir sırıtışı vardı ve soyunma odasında çizgi roman okuyordu. O sadece 1.70 m boyundaydı ve Joe DiMaggio kadar uzun ve güçlü değildi. Berra’nın burada röportaj yapılan birkaç spor yazarından biri olan Roger Angell, “Onunla ilgili her şey yuvarlaktı” diyor. (Berra’nın aldatıcı derecede basit tavsiyesi üzerinde kafa yoran Derek Jeter de dahil olmak üzere birçok oyuncu aynı fikirde: “Bir şut görürsen vur.”)
Yine de olağanüstü bir oyuncuydu. Yankees’e katılana kadar yakalayıcı olmadı, ancak zihinsel keskinliği, disiplini ve koç Bill Dickey’den aldığı yoğun eğitimi ve nispeten düşük ağırlık merkezi onu pozisyon için ideal bir aday yaptı. Evet, “manevi keskinliği” doğru okudunuz. İyi bir yakalayıcı, oyunun tüm denklemini kafasında tutmalıdır. Berra’nın atıcı Don Larsen’in mükemmel oyununu yakaladığı – geçen yıla kadar World Series tarihinde vuruş yapmayan tek oyuncu ve daha yakın tarihli başarı üç farklı atıcı gerektirdi – filmin 1956 Dünya Serisinin 5. Oyununu açıklaması heyecan verici bir gösteri. Berra’nın beyzbol dehası.
Aynı zamanda sadık bir aile babasıydı ve 65 yıldır Carmen Berra ile evli; Burada, ona aşırı şefkatli ve büyüleyici bir şekilde tekrarlayan aşk mektupları yüksek sesle okunur. Ve o bir savaş kahramanıydı – İkinci Dünya Savaşı’nın D-Day’inde Normandiya açıklarında bir füze teknesindeydi ve yaralanmış olmasına rağmen annesini endişelendirmek istemediği için Mor Kalp başvurusunda bulunmadı.
Berra’nın örnek hayatı, yogiizmler olarak bilinen popüler malapropizmlerinin kaçınılmaz olarak patlak vermesiyle hareketleniyor. Filmin adı, görünüşe göre hiç kimsenin Berra’nın söylediğinden emin olmadığı “Bitene kadar bitmedi” cümlesinden geliyor. Ama en iyileri, gerçekten sayfayı çevirdiğinizde, Zen koanları kadar derindir: “Taklit edemiyorsanız, kopyalamayın.” Bunu ancak Berra gibi bir özgün yapabilir.
Daha bitmedi
Derecelendirilmiş PG. Süre: 1 saat 38 dakika. Tiyatrolarda.
Büyükbabasıyla 2015 All Star Maçını izlediğini hatırlıyor. O gün, Cincinnati’nin Great American Ballpark’ı yaşayan en büyük oyuncular olarak kabul edilen dört özel konuğu ağırladı: Hank Aaron, Johnny Bench, Sandy Koufax ve Willie Mays. Elbette hepsi efsane. Ama en önemli olduğu anda alçakgönüllü bir adam olan Berra, tıpkı Lindsay gibi gücenmişti. Çünkü film, Berra’nın herkes kadar harika bir oyuncu olduğunu gösterme konusunda harika bir iş çıkarıyor.
Lindsay, Yogi’nin çocuksu, cömert kişiliğinin onun inanılmaz becerilerini gölgede bırakması nedeniyle bu kesintiyi yapmadığına inanıyor. Sean Mullin’in belgeseli şunu ortaya koyuyor: New York Yankees’i yakalayan Berra, bu takımın 1950’lerdeki olağanüstü hakimiyeti sırasında üç kez MVP seçildi. Arka arkaya 15 sezon All-Star oldu ve 10 World Series yüzüğü topladı.
Ancak Berra, zamanının beyzbol kahramanlarından farklı bir figür çizdi. Gevşek bir sırıtışı vardı ve soyunma odasında çizgi roman okuyordu. O sadece 1.70 m boyundaydı ve Joe DiMaggio kadar uzun ve güçlü değildi. Berra’nın burada röportaj yapılan birkaç spor yazarından biri olan Roger Angell, “Onunla ilgili her şey yuvarlaktı” diyor. (Berra’nın aldatıcı derecede basit tavsiyesi üzerinde kafa yoran Derek Jeter de dahil olmak üzere birçok oyuncu aynı fikirde: “Bir şut görürsen vur.”)
Yine de olağanüstü bir oyuncuydu. Yankees’e katılana kadar yakalayıcı olmadı, ancak zihinsel keskinliği, disiplini ve koç Bill Dickey’den aldığı yoğun eğitimi ve nispeten düşük ağırlık merkezi onu pozisyon için ideal bir aday yaptı. Evet, “manevi keskinliği” doğru okudunuz. İyi bir yakalayıcı, oyunun tüm denklemini kafasında tutmalıdır. Berra’nın atıcı Don Larsen’in mükemmel oyununu yakaladığı – geçen yıla kadar World Series tarihinde vuruş yapmayan tek oyuncu ve daha yakın tarihli başarı üç farklı atıcı gerektirdi – filmin 1956 Dünya Serisinin 5. Oyununu açıklaması heyecan verici bir gösteri. Berra’nın beyzbol dehası.
Aynı zamanda sadık bir aile babasıydı ve 65 yıldır Carmen Berra ile evli; Burada, ona aşırı şefkatli ve büyüleyici bir şekilde tekrarlayan aşk mektupları yüksek sesle okunur. Ve o bir savaş kahramanıydı – İkinci Dünya Savaşı’nın D-Day’inde Normandiya açıklarında bir füze teknesindeydi ve yaralanmış olmasına rağmen annesini endişelendirmek istemediği için Mor Kalp başvurusunda bulunmadı.
Berra’nın örnek hayatı, yogiizmler olarak bilinen popüler malapropizmlerinin kaçınılmaz olarak patlak vermesiyle hareketleniyor. Filmin adı, görünüşe göre hiç kimsenin Berra’nın söylediğinden emin olmadığı “Bitene kadar bitmedi” cümlesinden geliyor. Ama en iyileri, gerçekten sayfayı çevirdiğinizde, Zen koanları kadar derindir: “Taklit edemiyorsanız, kopyalamayın.” Bunu ancak Berra gibi bir özgün yapabilir.
Daha bitmedi
Derecelendirilmiş PG. Süre: 1 saat 38 dakika. Tiyatrolarda.