Astronot olma hayali, José Hernández’in (Michael Peña) 1960’larda Kaliforniya’da ailesiyle birlikte göçmen işçiler olarak çalıştığı küçük yaşlarda filizlenmişti. ABD göç politikasının çelik bir duvardan ziyade döner bir kapıya benzediği zamanlarda, on binlerce aile mevsimlik mahsulleri toplamak için kuzeye seyahat ediyordu. Ebeveynleri için bu iş, uzun süredir hayalini kurdukları bir hayali gerçekleştirmeye hizmet etti: anavatanları Michoacan’da bir ev inşa etmek. Aile işin ardından eyalet çapında zikzak çizerken çocuklar sıklıkla yerlerinden sökülüp yeni okullara yerleştirildi. Ancak öğretmen Bayan Young (Michelle Krusiec) müdahale ettiğinde Hernández’in ebeveynleri Stockton, California’ya yerleştiler ve çocuklarını eğitme hayallerinden vazgeçtiler. Genç José, 1969’da televizyonda ayın inişini orada gördü; bu an, kalıcı bir uçma tutkusunu ateşledi.
Fedakarlık, cesaret, azim, azim: Alejandra Márquez Abella tarafından yönetilen ve José Hernández’in “Yıldızlara Ulaşmak: Astronot Olan Bir Göçmen Çiftçinin İlham Verici Hikayesi” adlı anı kitabından uyarlanan “Bir Milyon Mil Uzaklara”yı harekete geçiren temalar bunlar. ” gerçek bir başlangıç hikayesi. Film, çocukluktan NASA uzay programına kadar onlarca yılı kapsıyor. Araba satıcısı ve hevesli bir şef olan Adela (Rosa Salazar) ile evlendi ve beş çocuğu oldu; Ayrıca federal bir araştırma tesisinde mühendis olarak çalıştı. Karısı ve ailesinin desteğinin yanı sıra babası Salvador’un (Julio César Cedillo) verdiği ve filmin de etrafında döndüğü bir “başarı tarifi” onu harekete geçiriyor.
Güzel bir şekilde çekilen ve aralarına göçmen işçilerin ve uzay gemisi fırlatmalarının tarihi görüntülerinin serpiştirildiği filmin en etkili ve dokunaklı sahneleri, özellikle José’nin ebeveynleri gibi çiftçilik yapan kuzeni Beto (Bobby Soto) ile olan aile ilişkileri etrafında dönüyor. Bir sahnede Beto şöyle diyor: “Bence bu kadar gurur duyabilmem ve neden bahsettiğin hakkında hiçbir fikrim olmaması harika bir şey kuzen.” Bu cümle, pek çok hevesli göçmenin karşılaştığı durumu özetliyor. İki dünyanın çarpıştığını ve birleştiğini gösteren anlar var: José işe gidiyor ve radyoda bir çiftlik evi patlatıyor; mısır koçanı uzay gemisi olarak kullanmak; ya da astronot üniformasıyla bulaşık yıkıyor. Bunlar yürek ısıtan sahneler ve üstlendiği ve üstesinden geldiği zorlukların büyüklüğünden etkilenmemek mümkün değil.
Ancak babasından “Çok çalışma ya da hiçbir şey” ve NASA eğitmeni Kalpana Chawla’dan (Sarayu Blue) “Azim bir süper güçtür” gibi alıntılarla zorlu anlatı zaman zaman biraz ağırlaşıyor. José Hernández, başarılı olana kadar uzay programına on bir kez başvurdu ve film neredeyse tamamen bu çıkmaz etrafında dönüyor. Ellerine dair anlamlı bakışlar, onu destekleyen nasırlı ellerin yankıları ve antrenman sırasındaki ısrarının montajları var.
Film, Amerikan rüyasının efsanevi anlatısını satarak çatışma veya karakter gelişimi fırsatını kaçırıyor ve asimilasyon, göç, cinsiyet rolleri, aile çatışması gibi daha büyük, daha ilginç temaları ele almayı başaramıyor. Bu, daha anlamlı bir gözlemle sonuçlanacak ve göçmenlerin yaşamlarına ilişkin gerçeklere ilişkin mevcut anlayışımızla daha uyumlu olacaktı.
Bir milyon mil uzakta
PG olarak derecelendirildi. Çalışma süresi: 2 saat. 15 Eylül’de sinemalarda ve Prime Video’da yayında.
Fedakarlık, cesaret, azim, azim: Alejandra Márquez Abella tarafından yönetilen ve José Hernández’in “Yıldızlara Ulaşmak: Astronot Olan Bir Göçmen Çiftçinin İlham Verici Hikayesi” adlı anı kitabından uyarlanan “Bir Milyon Mil Uzaklara”yı harekete geçiren temalar bunlar. ” gerçek bir başlangıç hikayesi. Film, çocukluktan NASA uzay programına kadar onlarca yılı kapsıyor. Araba satıcısı ve hevesli bir şef olan Adela (Rosa Salazar) ile evlendi ve beş çocuğu oldu; Ayrıca federal bir araştırma tesisinde mühendis olarak çalıştı. Karısı ve ailesinin desteğinin yanı sıra babası Salvador’un (Julio César Cedillo) verdiği ve filmin de etrafında döndüğü bir “başarı tarifi” onu harekete geçiriyor.
Güzel bir şekilde çekilen ve aralarına göçmen işçilerin ve uzay gemisi fırlatmalarının tarihi görüntülerinin serpiştirildiği filmin en etkili ve dokunaklı sahneleri, özellikle José’nin ebeveynleri gibi çiftçilik yapan kuzeni Beto (Bobby Soto) ile olan aile ilişkileri etrafında dönüyor. Bir sahnede Beto şöyle diyor: “Bence bu kadar gurur duyabilmem ve neden bahsettiğin hakkında hiçbir fikrim olmaması harika bir şey kuzen.” Bu cümle, pek çok hevesli göçmenin karşılaştığı durumu özetliyor. İki dünyanın çarpıştığını ve birleştiğini gösteren anlar var: José işe gidiyor ve radyoda bir çiftlik evi patlatıyor; mısır koçanı uzay gemisi olarak kullanmak; ya da astronot üniformasıyla bulaşık yıkıyor. Bunlar yürek ısıtan sahneler ve üstlendiği ve üstesinden geldiği zorlukların büyüklüğünden etkilenmemek mümkün değil.
Ancak babasından “Çok çalışma ya da hiçbir şey” ve NASA eğitmeni Kalpana Chawla’dan (Sarayu Blue) “Azim bir süper güçtür” gibi alıntılarla zorlu anlatı zaman zaman biraz ağırlaşıyor. José Hernández, başarılı olana kadar uzay programına on bir kez başvurdu ve film neredeyse tamamen bu çıkmaz etrafında dönüyor. Ellerine dair anlamlı bakışlar, onu destekleyen nasırlı ellerin yankıları ve antrenman sırasındaki ısrarının montajları var.
Film, Amerikan rüyasının efsanevi anlatısını satarak çatışma veya karakter gelişimi fırsatını kaçırıyor ve asimilasyon, göç, cinsiyet rolleri, aile çatışması gibi daha büyük, daha ilginç temaları ele almayı başaramıyor. Bu, daha anlamlı bir gözlemle sonuçlanacak ve göçmenlerin yaşamlarına ilişkin gerçeklere ilişkin mevcut anlayışımızla daha uyumlu olacaktı.
Bir milyon mil uzakta
PG olarak derecelendirildi. Çalışma süresi: 2 saat. 15 Eylül’de sinemalarda ve Prime Video’da yayında.