“Zor bir sorun”
Çoğu büyük platformda kiralayın veya satın alın.
Bu düşünceli yayın, yapay zekanın kişisel farkındalık ve duyguları geliştirip geliştiremeyeceğini araştıran uzun ve sürekli büyüyen bilim kurgu filmi serisinin sonuncusudur. Kendilerine Hazart adını veren bir film yapımcısı ikilisinin yönettiği “Zor Bir Sorun”, hayatta olmanın ne anlama geldiğini, elbette ki artık var olmamak anlamına da geldiğini araştırıyor. Ian (Johnny Berchtold), annesi Mary’nin (Jennifer Pierce Mathus) ölümünden sonra eşyalarını toparlamak zorunda kalır. İnce genç adam çaresiz ve terk edilmiş durumda, bu meşru bir tepki gibi görünüyor, ancak gerçekte öyle değil: O, kanserden ölen ve Mary’nin acısını hafifletmek için yaratılan gerçek Ian’ın sentetik bir “yapay paraleli”. Mantıksal olarak Ian’ın hedefi artık mevcut olmadığından aciz olması gerekir. Ancak yavaş yavaş o ve kendisini kuran şirketin temsilcisi Olivia (Catherine Haena Kim), paralel bir devreyi kapatmanın bir cihazı kapatmaktan daha zor olduğunu fark ederler. Günümüzde insanların evcil hayvanlarını klonladığı göz önüne alındığında, zarif bir şekilde yönetilen, oynanan ve tasarlanan bu filmde dile getirilen temalar (mütevazı bütçeli bağımsız filmlerde yer almaktan çok uzak), gerçekleşmesine sadece bir taş atımı uzaklıkta.
“Sakin ol, ben gelecekten geliyorum.”
Çoğu büyük platformda kiralayın veya satın alın.
Çoğu zaman yolculuğu filmi, birisinin ilk kez garip nesnelerle karşılaşmasıyla ilgili şakalar içerir. Luke Higginson’ın komedisi bu konuyu hızla açıklığa kavuşturuyor: Uzak gelecekten günümüz Kanada’sına ayak basan Casper (Yeni Zelandalı aktör Rhys Darby), bir kütüphane keşfediyor ve bir sigara içiyor. Aynı şekilde film, Casper ve yeni kız arkadaşı havalı punk Holly’nin (Gabrielle Graham) spor bahisleri yaparak ve piyango biletleri satın alarak nasıl para kazandığını incelemek için çok fazla zaman harcamıyor.
Bu sırada gizemli Doris (Janine Theriault), büyük bir elektrikli zımbaya benzeyen bir şeyle diğer zaman yolcularını dışarı gönderir. Higginson ipuçları verdikçe hikaye yavaş yavaş özüne iniyor – Casper, Holly’ye, popüler kültür inancının aksine, birden fazla zaman çizelgesi ve zamanda aynı hedefe giden gelecekteki tüm portallar yerine yalnızca tek bir “yumuşak gerçeklik bloğu” olduğunu bildirir. O ana kadarki duruşmaların oldukça aptalca tonu göz önüne alındığında, son açıklama beklenenden daha karanlık olsa da, Darby (“Bayrağımız Ölüm Demektir” ve “Konkordların Uçuşu” ile tanınır) en zararsız dizelerden oluşan bir yemek hazırlıyor. ve durumlar ve onun dikkate alınması gereken komik bir güç olduğunu doğruluyor.
Keyifli polisiye romanlar olduğu gibi, Marc Turtletaub’un filminin en iyi örneği olduğu bir alt tür olan samimi bilim kurgu da vardır. Bir gece arka bahçesine bir uzay gemisi düştüğünde Milton (Ben Kingsley) yumuşak bir tepki verir: “Aman Tanrım.” Kısa bir süre sonra uzaylının varlığını araştırmak için Sandy (Harriet Sansom Harris) ve Joyce (Jane Curtin) ile iş birliği yapar. bunu bir sır olarak saklamak ve arabasını tamir etmesine yardım etmek. Yaşlı üçlü, Milton ve Sandy’nin Jules adını verdiği sessiz ziyaretçiyle arkadaş olur, ancak aslında yeni buldukları dostluklarını ayakta tutan şey, ortak izolasyonları ve yalnızlıklarıdır.
Çocuklarını yeterince sık görmüyorlar (Zoe Winters’ın canlandırdığı Milton’ın kızı hariç), evcil hayvanları yaşlanıyor, akılları çılgına dönebiliyor ve Jules ortaya çıktığında ellerinde kalan tek şeymiş gibi hissediyorlar. onların kasabası Cranks’tir (ya da cömert hissedenlere göre eksantriktir). “Jules” asla yaşlı insanları mizah konusu yapmıyor; bunun yerine üç huysuz kişiye nazik bir bakış atıyor. Ve film hiçbir zaman duygusallığa düşmemekle kalmıyor, aynı zamanda nefis, dehşet verici bir mizah anlayışı da sergiliyor; Jules’un gemisine güç sağlamak için çok özel bir yakıta ihtiyacı var.
Bu İspanyol Amazon orijinalinin başlığı, yapay zeka hakkında bir hikayeyi veya belki de Goop ile ilgili aldatıcı bir şeyi akla getiriyor. Ancak Daniel Benmayor’un filminde büyük fark yaratan çok önemli bir makale var: Farkındalık, siyasetin ve iş dünyasının yüksek alanlarını kötü amaçlarla manipüle ettiği varsayılan gizemli bir organizasyondur. Belki de değildir. Hikayenin çoğu, iyi adamların kim olduğunu anlamaya çalışırken, aynı derecede gizemli örgütün farkındalığıyla örtüşüyor. Her şeyin ortasında, babası Vicente (Netflix dizisi “Money Heist” ve onun yeni yan ürünü “Berlin”de Berlin’i canlandıran Pedro Alonso) tarafından büyütülen genç bir adam olan Ian (Carlos Scholz) vardır. Ian, kendisinin ve babasının küçük hırsızlıklar yapmak için kullandığı inanılmaz derecede ayrıntılı halüsinasyonlar önerme gücüne sahiptir. Vicente’nin Ian’ın varlığını sır olarak saklama çabalarına rağmen bunlar, tüm farkındalık/ajans olayını açıklayan zarif Adriana (Lela Loren) tarafından keşfedilir. İyi sıralama.
Matrix’ten ve süper kahraman tarihinin kenar noktalarından etkilenen bir filme yakışan üslup, hem son derece ciddi hem de son derece aptalca. Örneğin, Ian’ın “nörotrofik faktörünün” sıra dışı olduğu söyleniyor ve takma ismine rağmen, sözde Algılayıcı (Óscar Jaenada) Las Vegas’ta mentalist bir gösteride başrol oynamıyor, dünyayı kontrol etmeye çalışıyor. Belki Ian’ın öngörülerinden birine aldandım ama buna uydum.
‘Statik Kodlar’
Tubi’de yayınlayın.
David M. Parks’ın filmi kısıtlı bir bütçeye sahip ve tuhaf bir oyunculuk ve yönetmenliğe sahip. Tubi’de ücretsiz olarak yayınlanan filmi oldukça temsil ediyor. Ancak çoğu kardeşinin aksine, onu garip bir şekilde ilgi çekici buldum. Bunun nedeni kısmen “Statik Kodlar”ın ana akımda alay edilen insanlara oldukça dürüst bir bakış açısıyla yaklaşması ve kaba kenarlarının onu hem orijinal hem de bir belgeseldeki yeniden canlandırma gibi biraz zorlama göstermesidir.
Richard (Shane Woodson), karısı Penelope’nin (Taryn Manning) kendisini felç eden bir araba kazasında esrarengiz bir şekilde ortadan kayboluşunun peşini bırakmıyor. Yalnız yaşıyor ve komplo odaklı bir çevrimiçi programa ev sahipliği yapıyor ve burada Penelope’nin uzaylılar tarafından kaçırıldığına dair teorisinden defalarca bahsediyor. Onu dibe vururken yakalıyoruz: görüşmediği kızı Angie (Augie Duke) aramalarına cevap vermiyor, dinleyicilerinden biri onu kendi web sitesine sokmamayı planlamış ve onun da telefonunu almak için yeterli parası yok. hastayken köpeği veterinere bırakın. “Statik Kodlar” sonunda Penelope’nin başına gelenleri ayrıntılarıyla ele alıyor, ancak konu Richard’ın aşağıya doğru gidişine ve “gerçek inananları” neyin harekete geçirdiğine gelince işler çok daha ilginçleşiyor. Film aynı zamanda komplo çevrelerinin başına dert olan bazı çelişkilere de değiniyor: Richard “derin devlet”ten ve hükümetten şüpheleniyor ama geçimini çeklerle, evet hükümetten sağlıyor – bu tutarsızlığı Angie’ye ve aynı zamanda da hükümete itiraf ediyor. Barack Obama’ya oy verdiği gerçeği.
Çoğu büyük platformda kiralayın veya satın alın.
Bu düşünceli yayın, yapay zekanın kişisel farkındalık ve duyguları geliştirip geliştiremeyeceğini araştıran uzun ve sürekli büyüyen bilim kurgu filmi serisinin sonuncusudur. Kendilerine Hazart adını veren bir film yapımcısı ikilisinin yönettiği “Zor Bir Sorun”, hayatta olmanın ne anlama geldiğini, elbette ki artık var olmamak anlamına da geldiğini araştırıyor. Ian (Johnny Berchtold), annesi Mary’nin (Jennifer Pierce Mathus) ölümünden sonra eşyalarını toparlamak zorunda kalır. İnce genç adam çaresiz ve terk edilmiş durumda, bu meşru bir tepki gibi görünüyor, ancak gerçekte öyle değil: O, kanserden ölen ve Mary’nin acısını hafifletmek için yaratılan gerçek Ian’ın sentetik bir “yapay paraleli”. Mantıksal olarak Ian’ın hedefi artık mevcut olmadığından aciz olması gerekir. Ancak yavaş yavaş o ve kendisini kuran şirketin temsilcisi Olivia (Catherine Haena Kim), paralel bir devreyi kapatmanın bir cihazı kapatmaktan daha zor olduğunu fark ederler. Günümüzde insanların evcil hayvanlarını klonladığı göz önüne alındığında, zarif bir şekilde yönetilen, oynanan ve tasarlanan bu filmde dile getirilen temalar (mütevazı bütçeli bağımsız filmlerde yer almaktan çok uzak), gerçekleşmesine sadece bir taş atımı uzaklıkta.
“Sakin ol, ben gelecekten geliyorum.”
Çoğu büyük platformda kiralayın veya satın alın.
Çoğu zaman yolculuğu filmi, birisinin ilk kez garip nesnelerle karşılaşmasıyla ilgili şakalar içerir. Luke Higginson’ın komedisi bu konuyu hızla açıklığa kavuşturuyor: Uzak gelecekten günümüz Kanada’sına ayak basan Casper (Yeni Zelandalı aktör Rhys Darby), bir kütüphane keşfediyor ve bir sigara içiyor. Aynı şekilde film, Casper ve yeni kız arkadaşı havalı punk Holly’nin (Gabrielle Graham) spor bahisleri yaparak ve piyango biletleri satın alarak nasıl para kazandığını incelemek için çok fazla zaman harcamıyor.
Bu sırada gizemli Doris (Janine Theriault), büyük bir elektrikli zımbaya benzeyen bir şeyle diğer zaman yolcularını dışarı gönderir. Higginson ipuçları verdikçe hikaye yavaş yavaş özüne iniyor – Casper, Holly’ye, popüler kültür inancının aksine, birden fazla zaman çizelgesi ve zamanda aynı hedefe giden gelecekteki tüm portallar yerine yalnızca tek bir “yumuşak gerçeklik bloğu” olduğunu bildirir. O ana kadarki duruşmaların oldukça aptalca tonu göz önüne alındığında, son açıklama beklenenden daha karanlık olsa da, Darby (“Bayrağımız Ölüm Demektir” ve “Konkordların Uçuşu” ile tanınır) en zararsız dizelerden oluşan bir yemek hazırlıyor. ve durumlar ve onun dikkate alınması gereken komik bir güç olduğunu doğruluyor.
Keyifli polisiye romanlar olduğu gibi, Marc Turtletaub’un filminin en iyi örneği olduğu bir alt tür olan samimi bilim kurgu da vardır. Bir gece arka bahçesine bir uzay gemisi düştüğünde Milton (Ben Kingsley) yumuşak bir tepki verir: “Aman Tanrım.” Kısa bir süre sonra uzaylının varlığını araştırmak için Sandy (Harriet Sansom Harris) ve Joyce (Jane Curtin) ile iş birliği yapar. bunu bir sır olarak saklamak ve arabasını tamir etmesine yardım etmek. Yaşlı üçlü, Milton ve Sandy’nin Jules adını verdiği sessiz ziyaretçiyle arkadaş olur, ancak aslında yeni buldukları dostluklarını ayakta tutan şey, ortak izolasyonları ve yalnızlıklarıdır.
Çocuklarını yeterince sık görmüyorlar (Zoe Winters’ın canlandırdığı Milton’ın kızı hariç), evcil hayvanları yaşlanıyor, akılları çılgına dönebiliyor ve Jules ortaya çıktığında ellerinde kalan tek şeymiş gibi hissediyorlar. onların kasabası Cranks’tir (ya da cömert hissedenlere göre eksantriktir). “Jules” asla yaşlı insanları mizah konusu yapmıyor; bunun yerine üç huysuz kişiye nazik bir bakış atıyor. Ve film hiçbir zaman duygusallığa düşmemekle kalmıyor, aynı zamanda nefis, dehşet verici bir mizah anlayışı da sergiliyor; Jules’un gemisine güç sağlamak için çok özel bir yakıta ihtiyacı var.
Bu İspanyol Amazon orijinalinin başlığı, yapay zeka hakkında bir hikayeyi veya belki de Goop ile ilgili aldatıcı bir şeyi akla getiriyor. Ancak Daniel Benmayor’un filminde büyük fark yaratan çok önemli bir makale var: Farkındalık, siyasetin ve iş dünyasının yüksek alanlarını kötü amaçlarla manipüle ettiği varsayılan gizemli bir organizasyondur. Belki de değildir. Hikayenin çoğu, iyi adamların kim olduğunu anlamaya çalışırken, aynı derecede gizemli örgütün farkındalığıyla örtüşüyor. Her şeyin ortasında, babası Vicente (Netflix dizisi “Money Heist” ve onun yeni yan ürünü “Berlin”de Berlin’i canlandıran Pedro Alonso) tarafından büyütülen genç bir adam olan Ian (Carlos Scholz) vardır. Ian, kendisinin ve babasının küçük hırsızlıklar yapmak için kullandığı inanılmaz derecede ayrıntılı halüsinasyonlar önerme gücüne sahiptir. Vicente’nin Ian’ın varlığını sır olarak saklama çabalarına rağmen bunlar, tüm farkındalık/ajans olayını açıklayan zarif Adriana (Lela Loren) tarafından keşfedilir. İyi sıralama.
Matrix’ten ve süper kahraman tarihinin kenar noktalarından etkilenen bir filme yakışan üslup, hem son derece ciddi hem de son derece aptalca. Örneğin, Ian’ın “nörotrofik faktörünün” sıra dışı olduğu söyleniyor ve takma ismine rağmen, sözde Algılayıcı (Óscar Jaenada) Las Vegas’ta mentalist bir gösteride başrol oynamıyor, dünyayı kontrol etmeye çalışıyor. Belki Ian’ın öngörülerinden birine aldandım ama buna uydum.
‘Statik Kodlar’
Tubi’de yayınlayın.
David M. Parks’ın filmi kısıtlı bir bütçeye sahip ve tuhaf bir oyunculuk ve yönetmenliğe sahip. Tubi’de ücretsiz olarak yayınlanan filmi oldukça temsil ediyor. Ancak çoğu kardeşinin aksine, onu garip bir şekilde ilgi çekici buldum. Bunun nedeni kısmen “Statik Kodlar”ın ana akımda alay edilen insanlara oldukça dürüst bir bakış açısıyla yaklaşması ve kaba kenarlarının onu hem orijinal hem de bir belgeseldeki yeniden canlandırma gibi biraz zorlama göstermesidir.
Richard (Shane Woodson), karısı Penelope’nin (Taryn Manning) kendisini felç eden bir araba kazasında esrarengiz bir şekilde ortadan kayboluşunun peşini bırakmıyor. Yalnız yaşıyor ve komplo odaklı bir çevrimiçi programa ev sahipliği yapıyor ve burada Penelope’nin uzaylılar tarafından kaçırıldığına dair teorisinden defalarca bahsediyor. Onu dibe vururken yakalıyoruz: görüşmediği kızı Angie (Augie Duke) aramalarına cevap vermiyor, dinleyicilerinden biri onu kendi web sitesine sokmamayı planlamış ve onun da telefonunu almak için yeterli parası yok. hastayken köpeği veterinere bırakın. “Statik Kodlar” sonunda Penelope’nin başına gelenleri ayrıntılarıyla ele alıyor, ancak konu Richard’ın aşağıya doğru gidişine ve “gerçek inananları” neyin harekete geçirdiğine gelince işler çok daha ilginçleşiyor. Film aynı zamanda komplo çevrelerinin başına dert olan bazı çelişkilere de değiniyor: Richard “derin devlet”ten ve hükümetten şüpheleniyor ama geçimini çeklerle, evet hükümetten sağlıyor – bu tutarsızlığı Angie’ye ve aynı zamanda da hükümete itiraf ediyor. Barack Obama’ya oy verdiği gerçeği.