Cesur ve yıkıcı bir film olan “Başka Ülke” de 2024'ten 2024'te oldu. Birkaç kıtadaki eleştirmenlerden, jüri ve izleyicilerden bir düzinelerce ödülle kazanıldı. En önemli uluslararası film festivallerinin çoğu bunu programladı; Ve şimdi en iyi belgeseller için bir Oscar adayı. Onun teması-İsrail-Filistin çatışması ve iki İsrailliler ve iki Filistinli yönetmen ekibinin ait olduğu yaklaşımı, cesur ve cesur olma olasılığı daha yüksek değildir.
Ama sonuçta hikayesi “Başka ülke yok” (Sinemalarda) Twoe ve çatışmanın ötesine geçiyor. Öncelikle filmin size kayıp, güç, keder ve ıstırap hakkında anlattığı hikaye var. Filistin yöneticileri Basel Adra ve Hamdan Balal, işgal altındaki Batı Şeria'da masafer Yatta'da veya yakınında yaşayan aktivistler ve gazetecilerdir. Yıllardır, bölgenin askeri canlı eğitim için gerekli olduğunu iddia eden İsrail silahlı kuvvetleri tarafından yürütülen sakinlerin evlerinin kaldırılmalarına tanık oluyorlar.
Film yapımcıları, birçok ailenin kurtarabilecekleri her şeyle yeraltı mağaralarına taşınması da dahil olmak üzere eylemin görsel bir kaydını yaratmaya başladıklarını açıklıyor. “Başka hiçbir arazi” nin nereye gideceğini soran bir kadının ağlamasından unvan yok – evler genellikle nesillerdir ailelerde bulunuyor ve başka ülkeleri yok.
Film, bu yıkımı 2019-2023 yılları arasında ve Adra'nın ailesinden arşiv materyallerinde yakalıyor. “Başka hiçbir arazi”, Adra ve bir İsrail gazetecisi Yuval Abraham arasında, bu zamanın başında rapor etmek için kameraman Rachel Szor ile masafer Yatta'ya gelen büyüyen, bazen gergin bir dostluğu gösteriyor. (İsrail'in yönetmenin yarısını oluşturuyorlar.) O zamanlar ve sonraki yıllarda gördükleri, özellikle tekrar tekrar gerçekleştiği için korkuyor. Tekrarlanan yıkıma ek olarak, Adra ve İbrahim arasındaki ilişkide sürtünme noktaları vardır – örneğin, İbrahim ülkede özgürce seyahat edebilirken, Adra yapamaz – ve bu yük her iki adam için hayal kırıklığının net bir resmini oluşturmaya başlar.
Sonra hikaye var etrafında “Başka ülke yok.” Böyle bir belgesel normalde başarılı bir festival koşusundan sonra, özellikle 2024'te çok ilgilenen Berlin Uluslararası Film Festivali'nde hem En İyi Belgesel Film Ödülü'nü hem de İzleyici Ödülü'nü kazanması nedeniyle bir satıcı bulacaktır. Ancak, siyasi etkileri olan tartışmalı olaylar hakkında (“Birlik” ve “Son Cumhuriyetçi” dahil) bir avuç övgüsel belgeselle birlikte, “başka hiçbir ülke Amerika Birleşik Devletleri'nde bir bayi bulamadı ve üreticiler sonunda kendileri için seçtiler. -. Yakın geçmişte, böyle bir film genellikle Max veya Netflix gibi büyük bir flama olan bir ev bulur.
Günümüzde distribütörler tarafından en çok tercih edilen türler olan müzisyenlerin biyografik portreleri veya gerçek suçla ilgili hikayeler olmayan belgesel filmlerin geleceği hakkında bir dizi soruyu gündeme getiren bir değişim. Kalkınma, büyük şirketlerin izleyicinin görmek istediğine inandığını ve devam filmleri ve yeniden başlatma kültürümüzden bildiğimiz gibi, bu genellikle kendini gerçekleştiren bir kehanet haline gelir.
Belki de belgesel filmdeki “Başka Ülke” nin hikayesi, düşünceli, misyoner bir satıcı için alan gösteriyor. Grim Reality veya bunlar izleyiciye, eğlence amaçlı yıpranmış manşetleri paketlemek yerine avukata dikkat etmeye zorluyor. Ancak bu, kimsenin onu istemediği anlamına gelmez – ve bu, yapmaya değer olan şeyin işe yaramadığı anlamına gelmez.
Ama sonuçta hikayesi “Başka ülke yok” (Sinemalarda) Twoe ve çatışmanın ötesine geçiyor. Öncelikle filmin size kayıp, güç, keder ve ıstırap hakkında anlattığı hikaye var. Filistin yöneticileri Basel Adra ve Hamdan Balal, işgal altındaki Batı Şeria'da masafer Yatta'da veya yakınında yaşayan aktivistler ve gazetecilerdir. Yıllardır, bölgenin askeri canlı eğitim için gerekli olduğunu iddia eden İsrail silahlı kuvvetleri tarafından yürütülen sakinlerin evlerinin kaldırılmalarına tanık oluyorlar.
Film yapımcıları, birçok ailenin kurtarabilecekleri her şeyle yeraltı mağaralarına taşınması da dahil olmak üzere eylemin görsel bir kaydını yaratmaya başladıklarını açıklıyor. “Başka hiçbir arazi” nin nereye gideceğini soran bir kadının ağlamasından unvan yok – evler genellikle nesillerdir ailelerde bulunuyor ve başka ülkeleri yok.
Film, bu yıkımı 2019-2023 yılları arasında ve Adra'nın ailesinden arşiv materyallerinde yakalıyor. “Başka hiçbir arazi”, Adra ve bir İsrail gazetecisi Yuval Abraham arasında, bu zamanın başında rapor etmek için kameraman Rachel Szor ile masafer Yatta'ya gelen büyüyen, bazen gergin bir dostluğu gösteriyor. (İsrail'in yönetmenin yarısını oluşturuyorlar.) O zamanlar ve sonraki yıllarda gördükleri, özellikle tekrar tekrar gerçekleştiği için korkuyor. Tekrarlanan yıkıma ek olarak, Adra ve İbrahim arasındaki ilişkide sürtünme noktaları vardır – örneğin, İbrahim ülkede özgürce seyahat edebilirken, Adra yapamaz – ve bu yük her iki adam için hayal kırıklığının net bir resmini oluşturmaya başlar.
Sonra hikaye var etrafında “Başka ülke yok.” Böyle bir belgesel normalde başarılı bir festival koşusundan sonra, özellikle 2024'te çok ilgilenen Berlin Uluslararası Film Festivali'nde hem En İyi Belgesel Film Ödülü'nü hem de İzleyici Ödülü'nü kazanması nedeniyle bir satıcı bulacaktır. Ancak, siyasi etkileri olan tartışmalı olaylar hakkında (“Birlik” ve “Son Cumhuriyetçi” dahil) bir avuç övgüsel belgeselle birlikte, “başka hiçbir ülke Amerika Birleşik Devletleri'nde bir bayi bulamadı ve üreticiler sonunda kendileri için seçtiler. -. Yakın geçmişte, böyle bir film genellikle Max veya Netflix gibi büyük bir flama olan bir ev bulur.
Günümüzde distribütörler tarafından en çok tercih edilen türler olan müzisyenlerin biyografik portreleri veya gerçek suçla ilgili hikayeler olmayan belgesel filmlerin geleceği hakkında bir dizi soruyu gündeme getiren bir değişim. Kalkınma, büyük şirketlerin izleyicinin görmek istediğine inandığını ve devam filmleri ve yeniden başlatma kültürümüzden bildiğimiz gibi, bu genellikle kendini gerçekleştiren bir kehanet haline gelir.
Belki de belgesel filmdeki “Başka Ülke” nin hikayesi, düşünceli, misyoner bir satıcı için alan gösteriyor. Grim Reality veya bunlar izleyiciye, eğlence amaçlı yıpranmış manşetleri paketlemek yerine avukata dikkat etmeye zorluyor. Ancak bu, kimsenin onu istemediği anlamına gelmez – ve bu, yapmaya değer olan şeyin işe yaramadığı anlamına gelmez.