“Banel ve Adama” sizi başından itibaren büyüleyen, güzellik ve gizemle dolu bir aşk hikayesi. Belirsiz bir zamanda Senegal'in isimsiz bir köyünde geçen film, iki genç aşığın sessizce birbirlerinin tadını çıkarmasıyla başlıyor. İkisi başlangıçta etkileyici bir yakın çekimde görülüyor – filmin başlarında onun şehvetli, güzel ağzının görüntüsünden, filmin birbirine uyması gereken bir yapbozun parçaları gibi, yorulmak bilmeden tapan gözlerinden birinin görüntüsüne geçiş yapılıyor. Rüya gibi atmosferin yanı sıra parlak, canlı renk paleti de göz önüne alındığında, bu, kişinin kolaylıkla kabul edebileceği bir davettir.
Her ikisi de profesyonel olmayan sevimli Khady Mane ve Mamadou Diallo'nun canlandırdığı Banel ve Adama, sanki bugün var olabilecekmiş gibi görünen ama onlarca yıl önce de var olmuş olabilecek küçük bir köydeki küçük bir evde yaşıyorlar. (Köylüler gaz lambası kullanıyor ve kimsenin cep telefonu kullandığını hatırlamıyorum.) Orada, Adama mütevazı bir sığır sürüsüne bakarken, Banel ona arkadaşlık ediyor, gülümsemeleri, kahkahaları ve hareketleri hoş bir uyum içinde. Aşık tüm aşıklar gibi onlar da Fransız-Senegalli film yapımcısı Ramata-Toulaye Sy'nin rahat çerçeveleme, cesur renk sıçramaları ve cesur, grafik hissi ile aydınlattığı özel bir alanda yaşıyor gibi görünüyorlar.
Hikaye, karakterlerin yakınlığını, ortak geçmişlerini, aile ilişkilerini ve farklı mizaçlarını yavaş yavaş özetleyen doğal diyaloglar ve kısa, dokunaklı sahnelerle gelişiyor. İki yıl önce, şu anda 19 yaşında olan Adama, erkek kardeşinin dul eşi ve ikinci eşi Banel ile evlendi. Annesi ve diğerleri, gelenek onun artık köy şefi rolünü üstlenmesini gerektirdiğinde ısrar ediyor ve kendisi de bu pozisyonu reddediyor. Banel'le birlikte olmaktan memnundur ve birlikte yakındaki bir evi kum dağından kazdıktan sonra köyden taşınmayı planlıyorlar. Her gün kazmaya devam ediyorlar; bu, çok geçmeden uğursuz bir sembolizmle inleyen bir görev.
Sy'nin harika bir gözü var ve görüntü yönetmeni Amine Berrada ile birlikte çalışarak sizi Banel ve Adama'nın dünyasının güzelliğiyle hızla büyülüyor, sizi bir drama ve efsane dokunuşuyla ama hepsinden önemlisi zarif kompozisyonlar ve görsel efektlerle günlük yaşamlarının içine çekiyor. doğal olanlar Bölgenin zenginlikleri, yeşil alanları ve mavi gökyüzü. Kamera aynı şekilde hareket eder, asla acele etmez veya sürünmez, çerçeveyi dolduran ve gerçekçiliği derinleştiren ayrıntıların keyfini çıkarmanıza olanak tanır. Sy'nin fiziksel yüzeylere (parıldayan su, budaklı kumaş, pürüzsüz ağaç kabuğu) gösterdiği dikkat son derece ustacadır ve neredeyse ellerinizde hissedebileceğiniz kadar güçlü bir doku hissi yaratmaya yardımcı olur.
“Banel & Adama” yavaş yavaş ama kaçınılmaz olarak başını belaya sokar. Aşk hikayelerinin genellikle üç sonu vardır: mutlu, trajik veya falan ve falan filmlerde genellikle yeterli değildir. Banel'in bir tür uyumsuz olduğundan hemen şüphelenirsiniz; diğer şeylerin yanı sıra, çocuk istemiyor, saçlarını kısa kestiriyor ve komik bir şekilde, çocuklara Kuran öğreten erkek kardeşi düzgün oturamadığı için onu azarladığında pantolon giymekle tehdit ediyor. (Diğer kadınların çoğundan farklı olarak başını nadiren örter.) Adama'nın annesi Banel'e ev işlerini yapmak için diğer kadınlarla birlikte köyde kalması gerektiğini söylediğinde Banel başlangıçta isteksizdir. Sonra pes eder, pek fazla seçeneği olmadığı hissine kapılırsınız ve işler felaketle sonuçlanmaya başlar.
Banel, görünürde hiçbir sebep yokken küçük hayvanları sapanla öldürmeye başlar; Her şeyden önce, Adama'dan ayrılmaktan ve zorla kabul ettirildiği geleneksel cinsiyet rollerinden (anlaşılır bir şekilde) mutsuz görünüyor. Ancak bu filmin çoğu gibi, cinsiyet, gelenek ve mitolojiyle ilgili hikayenin sert materyalizmine asla uymayan belirsiz fikirlerin bir koleksiyonu olarak sinir bozucu derecede şeffaf değil. İşler trajik bir şekilde daha da kötüye gidiyor. Yeşil tarlalar kuruyor ve sığırlar ölüyor, cesetleri birer kehanet gibi kurak toprağa dağılıyor. Köylüler umutsuzluğa kapılır ve Adama yenilmiş ve tükenmiş görünürken Banel, öfkesine devam ederken bile büyük ölçüde çaresiz ve şaşkın görünür. Sy dolaylı olarak anlam ima etmeye devam ederken, büyülenmeye devam ediyorsunuz, ancak aynı zamanda tüm bu umutsuz parçaların birbirine daha iyi uymasını diliyorsunuz.
Banal ve Adama
Yaş sınırı yok. Hayvan severler, ekranda bazı hayvanların öldürülmüş gibi göründüğünü ve ölü bir ineğin katledildiğini dikkate almalı. Pular ve Rula'da, altyazılı. Gösterim süresi: 1 saat 27 dakika. Sinemada.
Her ikisi de profesyonel olmayan sevimli Khady Mane ve Mamadou Diallo'nun canlandırdığı Banel ve Adama, sanki bugün var olabilecekmiş gibi görünen ama onlarca yıl önce de var olmuş olabilecek küçük bir köydeki küçük bir evde yaşıyorlar. (Köylüler gaz lambası kullanıyor ve kimsenin cep telefonu kullandığını hatırlamıyorum.) Orada, Adama mütevazı bir sığır sürüsüne bakarken, Banel ona arkadaşlık ediyor, gülümsemeleri, kahkahaları ve hareketleri hoş bir uyum içinde. Aşık tüm aşıklar gibi onlar da Fransız-Senegalli film yapımcısı Ramata-Toulaye Sy'nin rahat çerçeveleme, cesur renk sıçramaları ve cesur, grafik hissi ile aydınlattığı özel bir alanda yaşıyor gibi görünüyorlar.
Hikaye, karakterlerin yakınlığını, ortak geçmişlerini, aile ilişkilerini ve farklı mizaçlarını yavaş yavaş özetleyen doğal diyaloglar ve kısa, dokunaklı sahnelerle gelişiyor. İki yıl önce, şu anda 19 yaşında olan Adama, erkek kardeşinin dul eşi ve ikinci eşi Banel ile evlendi. Annesi ve diğerleri, gelenek onun artık köy şefi rolünü üstlenmesini gerektirdiğinde ısrar ediyor ve kendisi de bu pozisyonu reddediyor. Banel'le birlikte olmaktan memnundur ve birlikte yakındaki bir evi kum dağından kazdıktan sonra köyden taşınmayı planlıyorlar. Her gün kazmaya devam ediyorlar; bu, çok geçmeden uğursuz bir sembolizmle inleyen bir görev.
Sy'nin harika bir gözü var ve görüntü yönetmeni Amine Berrada ile birlikte çalışarak sizi Banel ve Adama'nın dünyasının güzelliğiyle hızla büyülüyor, sizi bir drama ve efsane dokunuşuyla ama hepsinden önemlisi zarif kompozisyonlar ve görsel efektlerle günlük yaşamlarının içine çekiyor. doğal olanlar Bölgenin zenginlikleri, yeşil alanları ve mavi gökyüzü. Kamera aynı şekilde hareket eder, asla acele etmez veya sürünmez, çerçeveyi dolduran ve gerçekçiliği derinleştiren ayrıntıların keyfini çıkarmanıza olanak tanır. Sy'nin fiziksel yüzeylere (parıldayan su, budaklı kumaş, pürüzsüz ağaç kabuğu) gösterdiği dikkat son derece ustacadır ve neredeyse ellerinizde hissedebileceğiniz kadar güçlü bir doku hissi yaratmaya yardımcı olur.
“Banel & Adama” yavaş yavaş ama kaçınılmaz olarak başını belaya sokar. Aşk hikayelerinin genellikle üç sonu vardır: mutlu, trajik veya falan ve falan filmlerde genellikle yeterli değildir. Banel'in bir tür uyumsuz olduğundan hemen şüphelenirsiniz; diğer şeylerin yanı sıra, çocuk istemiyor, saçlarını kısa kestiriyor ve komik bir şekilde, çocuklara Kuran öğreten erkek kardeşi düzgün oturamadığı için onu azarladığında pantolon giymekle tehdit ediyor. (Diğer kadınların çoğundan farklı olarak başını nadiren örter.) Adama'nın annesi Banel'e ev işlerini yapmak için diğer kadınlarla birlikte köyde kalması gerektiğini söylediğinde Banel başlangıçta isteksizdir. Sonra pes eder, pek fazla seçeneği olmadığı hissine kapılırsınız ve işler felaketle sonuçlanmaya başlar.
Banel, görünürde hiçbir sebep yokken küçük hayvanları sapanla öldürmeye başlar; Her şeyden önce, Adama'dan ayrılmaktan ve zorla kabul ettirildiği geleneksel cinsiyet rollerinden (anlaşılır bir şekilde) mutsuz görünüyor. Ancak bu filmin çoğu gibi, cinsiyet, gelenek ve mitolojiyle ilgili hikayenin sert materyalizmine asla uymayan belirsiz fikirlerin bir koleksiyonu olarak sinir bozucu derecede şeffaf değil. İşler trajik bir şekilde daha da kötüye gidiyor. Yeşil tarlalar kuruyor ve sığırlar ölüyor, cesetleri birer kehanet gibi kurak toprağa dağılıyor. Köylüler umutsuzluğa kapılır ve Adama yenilmiş ve tükenmiş görünürken Banel, öfkesine devam ederken bile büyük ölçüde çaresiz ve şaşkın görünür. Sy dolaylı olarak anlam ima etmeye devam ederken, büyülenmeye devam ediyorsunuz, ancak aynı zamanda tüm bu umutsuz parçaların birbirine daha iyi uymasını diliyorsunuz.
Banal ve Adama
Yaş sınırı yok. Hayvan severler, ekranda bazı hayvanların öldürülmüş gibi göründüğünü ve ölü bir ineğin katledildiğini dikkate almalı. Pular ve Rula'da, altyazılı. Gösterim süresi: 1 saat 27 dakika. Sinemada.