Fransız Devrimi’nin başlangıcında William Wordsworth, “O şafakta hayatta olmak mutluluktu” diye yazmıştı. “Ama genç olmak cennetti!” Fransız film yapımcısı Robert Guédiguian’ın yeni uzun metrajlı filmi Dancing the Twist in Bamako, Wordsworth’ün hatırladığı gençlik coşkusunu ve ardından gelen hayal kırıklığını çevik bir şekilde yakalıyor.
1960’ların başları ve Mali Cumhuriyeti (eski adıyla Fransız Sudan’ı), birkaç yıl önce Fransa’dan bağımsızlığını ilan ederek sömürgecilik sonrası ilk iyimserlik dalgasının ortasında. Samba (Stéphane Bak), günlerini ülkenin Devlet Başkanı Modibo Keïta tarafından tanıtılan Marksist müjdeyi yaymakla ve akşamlarını Mali’nin başkenti Bamako’daki birçok gece mekanından biri olan Happy Boys’ Club’da yerel halka hizmet ederek geçiriyor. .
Samba ve yoldaşları, askeri tarzda üniformalar giymiş olarak, çiftçilere ve toprak sahiplerine toplu çiftçiliğin esası hakkında ders vermek için kırsal köylere giderler. Eğlenmek kadar davayı yaymaya da heveslidirler ve ilk başta siyaset ile zevk arasında bir çelişki yokmuş gibi görünür. 60’lar! Samba’nın müzik takıntılı kardeşi Badian (Bakary Diombera) ile paylaştığı yatak odasında Ho Chi Minh ve Otis Redding’in posterleri asılıdır. Sosyalizm ve ruh müziği aynı madalyonun iki yüzü gibi görünüyor.
Makinist ödül sezonunu kaydediyor
Oscar’lar Mart’a kadar yok ama kampanyalar başladı. Kyle Buchanan, yol boyunca filmler, kişilikler ve olaylar hakkında rapor veriyor.
Odak noktası Samba ve Lara (Alice Da Luz) arasındaki aşk hikayesidir. Düşük kastlı bir kız olarak, bir köy muhtarının kabadayı, sarhoş torunuyla zorla evlendirildi, bu şartla kendini Samba’nın kamyonuna yükleyerek kaçmaya çalıştı. Bamako’da iş ve kalacak yer bulmasına yardım eder ve kısa sürede Happy Boys’ Club’ın en renkli çifti olurlar. Samba, tıpkı güçlü tüccarlar ve feodal patronların zenginliklerini işçiler ve köylülerle paylaşacağı gibi, Başkan Keïta’nın yeni düzeniyle Lara’ya baskı yapan ataerkil geleneklerin ortadan kaldırılacağından emin.
Babası zengin bir kumaş üreticisi olan Samba, gençlik bakanının koruyucusudur. Kısıtlayıcı bir ticaret politikası, genç adamın bağlılığını bu iki baba figürü arasında böler – iyimserliğini ve Lara ile sembolize ettiği parlak geleceği aşındırmaya başlayan gerilimlerden yalnızca biri. Kocası ve erkek kardeşi, Bamako’da onun peşindedir ve hükümetteki kültürel açıdan muhafazakar bir grup, Avrupa modasının ve Amerikan rock ‘n’ roll’unun Mali’nin gençliğini yozlaştırdığına karar verdi ve kulüplere baskı başlattı.
Bir oda dolusu yetkiliye meydan okuyan bir konuşmada Samba, Lenin’i başka kelimelerle açıklıyor ve şöyle diyor: “Sosyalizm, Sovyetler artı elektrifikasyon artı dönüş!” Solcu şarkı kitabından bir sayfa daha almak için ekmek ve gül de istiyor. Ancak coşkulu romantizmi, özgürlüğün sevincinden çok gücün soğuk kullanımıyla ilgilenen yoldaşlarıyla giderek daha fazla anlaşmazlığa düşüyor.
“Bamako’da Dans Etmek” neşe açısından hiç de inandırıcı değil. Hikayenin karanlık yolu bile – 50 yıl sonra, her tür müziği kısıtlayan İslamcı yönetim sırasında geçen bir sonsözde vurgulanmıştır – filmin alevlenmesini engelleyemez. Bunun bir kısmı, iyi seçilmiş bir İngilizce ve Fransızca radyo hitleri seçkisi olan müzikten geliyor. Oyuncu kadrosu aynı zamanda dinamik ve gerçek, drama ciddi bir hal alırken bile canlı bir gençlik filmi ruhu veriyor. Dokunaklı ama aynı zamanda biraz yüzeysel.
Yine de güzel. Guédiguian (görüntü yönetmeni Pierre Milon’un yardım ettiği), bağımsızlığın ilk yıllarını belgeleyen ve filmde kargaşayı ve neşeyi yakalamak için elinde dar kenarlı bir fötr şapka ile dost canlısı bir varlık olarak tasvir edilen Malili bir fotoğrafçı olan Malick Sidibé’ye saygılarını sunar. genç milletin. O, filmin kayıp ama canlı bir mutluluk anını çağrıştıran zarif, kinetik, renkli çerçeveleri için hem bir karakter hem de estetik bir ilham kaynağı.
Bamako’da Twist Dansı
Oylanmamış. Fransızca, altyazılı. Süre: 2 saat 9 dakika. Tiyatrolarda.
1960’ların başları ve Mali Cumhuriyeti (eski adıyla Fransız Sudan’ı), birkaç yıl önce Fransa’dan bağımsızlığını ilan ederek sömürgecilik sonrası ilk iyimserlik dalgasının ortasında. Samba (Stéphane Bak), günlerini ülkenin Devlet Başkanı Modibo Keïta tarafından tanıtılan Marksist müjdeyi yaymakla ve akşamlarını Mali’nin başkenti Bamako’daki birçok gece mekanından biri olan Happy Boys’ Club’da yerel halka hizmet ederek geçiriyor. .
Samba ve yoldaşları, askeri tarzda üniformalar giymiş olarak, çiftçilere ve toprak sahiplerine toplu çiftçiliğin esası hakkında ders vermek için kırsal köylere giderler. Eğlenmek kadar davayı yaymaya da heveslidirler ve ilk başta siyaset ile zevk arasında bir çelişki yokmuş gibi görünür. 60’lar! Samba’nın müzik takıntılı kardeşi Badian (Bakary Diombera) ile paylaştığı yatak odasında Ho Chi Minh ve Otis Redding’in posterleri asılıdır. Sosyalizm ve ruh müziği aynı madalyonun iki yüzü gibi görünüyor.
Makinist ödül sezonunu kaydediyor
Oscar’lar Mart’a kadar yok ama kampanyalar başladı. Kyle Buchanan, yol boyunca filmler, kişilikler ve olaylar hakkında rapor veriyor.
- Tom Cruise Faktörü: Top Gun: Maverick başrol oyuncusu Oscar adaylarının öğle yemeğinde göründüğünde yıldızlar şaşkına döndü.
- Andrea Riseborough hakkında sık sorulan bir soru: En İyi Kadın Oyuncu Adayı Brouhaha Hakkında Kafanız mı Karışık? Baş sallamasının neden tartışmalı olduğunu açıklıyoruz.
- Sundance ve Oscarlar: Bunu “CODA” festivalinden Akademi Ödülleri 2024’e kadar hangi filmler izleyebilir?
- Yardımcı Kadın Oyuncunun Uyumsuzluğu: Everything Everywhere All at Once’da Stephanie Hsu’yu görmezden gelemezsiniz.
Odak noktası Samba ve Lara (Alice Da Luz) arasındaki aşk hikayesidir. Düşük kastlı bir kız olarak, bir köy muhtarının kabadayı, sarhoş torunuyla zorla evlendirildi, bu şartla kendini Samba’nın kamyonuna yükleyerek kaçmaya çalıştı. Bamako’da iş ve kalacak yer bulmasına yardım eder ve kısa sürede Happy Boys’ Club’ın en renkli çifti olurlar. Samba, tıpkı güçlü tüccarlar ve feodal patronların zenginliklerini işçiler ve köylülerle paylaşacağı gibi, Başkan Keïta’nın yeni düzeniyle Lara’ya baskı yapan ataerkil geleneklerin ortadan kaldırılacağından emin.
Babası zengin bir kumaş üreticisi olan Samba, gençlik bakanının koruyucusudur. Kısıtlayıcı bir ticaret politikası, genç adamın bağlılığını bu iki baba figürü arasında böler – iyimserliğini ve Lara ile sembolize ettiği parlak geleceği aşındırmaya başlayan gerilimlerden yalnızca biri. Kocası ve erkek kardeşi, Bamako’da onun peşindedir ve hükümetteki kültürel açıdan muhafazakar bir grup, Avrupa modasının ve Amerikan rock ‘n’ roll’unun Mali’nin gençliğini yozlaştırdığına karar verdi ve kulüplere baskı başlattı.
Bir oda dolusu yetkiliye meydan okuyan bir konuşmada Samba, Lenin’i başka kelimelerle açıklıyor ve şöyle diyor: “Sosyalizm, Sovyetler artı elektrifikasyon artı dönüş!” Solcu şarkı kitabından bir sayfa daha almak için ekmek ve gül de istiyor. Ancak coşkulu romantizmi, özgürlüğün sevincinden çok gücün soğuk kullanımıyla ilgilenen yoldaşlarıyla giderek daha fazla anlaşmazlığa düşüyor.
“Bamako’da Dans Etmek” neşe açısından hiç de inandırıcı değil. Hikayenin karanlık yolu bile – 50 yıl sonra, her tür müziği kısıtlayan İslamcı yönetim sırasında geçen bir sonsözde vurgulanmıştır – filmin alevlenmesini engelleyemez. Bunun bir kısmı, iyi seçilmiş bir İngilizce ve Fransızca radyo hitleri seçkisi olan müzikten geliyor. Oyuncu kadrosu aynı zamanda dinamik ve gerçek, drama ciddi bir hal alırken bile canlı bir gençlik filmi ruhu veriyor. Dokunaklı ama aynı zamanda biraz yüzeysel.
Yine de güzel. Guédiguian (görüntü yönetmeni Pierre Milon’un yardım ettiği), bağımsızlığın ilk yıllarını belgeleyen ve filmde kargaşayı ve neşeyi yakalamak için elinde dar kenarlı bir fötr şapka ile dost canlısı bir varlık olarak tasvir edilen Malili bir fotoğrafçı olan Malick Sidibé’ye saygılarını sunar. genç milletin. O, filmin kayıp ama canlı bir mutluluk anını çağrıştıran zarif, kinetik, renkli çerçeveleri için hem bir karakter hem de estetik bir ilham kaynağı.
Bamako’da Twist Dansı
Oylanmamış. Fransızca, altyazılı. Süre: 2 saat 9 dakika. Tiyatrolarda.