Onlarca yıl hukuk sekreteri olarak çalıştı; bu, oğluna bir iş peşinde koşmanın onurunu ve dostluğunu öğreten bir örnek oldu. Otobiyografik sahne şovu “Broadway'de Springsteen” sırasında “Annemin işten eve dönerken izlediği manzara hiç unutmadığım bir manzaraydı” dedi. “Annem doğruluk, tutarlılık, iyi mizah, profesyonellik, zarafet, nezaket, iyimserlik, kibarlık, adalet, kendisiyle gurur duymak, sorumluluk, sevgi, aileye inanç, bağlılık, çalışma sevinci ve hayata asla ölmeyen bir susuzluktu – hayata ve hayata. Ve özellikle dans etmek için.”
Ayrıca onu hayatı boyunca depresyonla mücadele eden ve insanlığa dair karanlık bakış açısı Springsteen'in şarkılarında dengeyi sağlayan babasından da korudu. “Koşmak için Doğdu” adlı anı kitabında “O bir anneydi” diye yazmıştı ve dünyam patlamak üzereyken ihtiyacım olan şey de buydu.”
Kariyeri ilerledikçe her küçük dönüm noktasını ayrıntılı olarak not etti. Ve 90'lı yaşlarındayken oğlunun konserlerinde, Alzheimer hastalığının bedelini ödemiş olmasına ve müziğin içgüdüsel bir rahatlık olmasına rağmen, sahne ışıkları altında dans etti.
Müzisyen anılarında “Annemin ruhu, sevgisi ve şefkati aracılığıyla bana hayatın karmaşıklıkları konusunda bir coşku, neşe ve güzel zamanlar konusunda ısrar ve zor zamanları atlatma azmi aşıladı” diye yazdı. Bu, dengesini bulan ölçülü, yetişkin Springsteen'dir. Ancak “Springsteen on Broadway”in önemli anlarından biri annesine yazdığı, saf bir sevgiyle yayılan “The Wish” şarkısıydı.
Bu filmde, Noel için kendisine bir gitar verildiğini ve “Ben Beatle botlarımla, sen pembe bigudiler ve matador pantolonlarla / Amcalarım için burgu yapmak için beni kanepeye çek.” ve teyzelerini hatırlıyor. “Gitarın bize getirdiği her şeyi” düşünüyor ve eğer annesi isterse ona bir şeyler çalmayı teklif ediyor, ancak tek bir uyarıyla: “Hüzünlü bir şarkı arıyorsanız, o zaman onu çalmayacağım.”
Ayrıca onu hayatı boyunca depresyonla mücadele eden ve insanlığa dair karanlık bakış açısı Springsteen'in şarkılarında dengeyi sağlayan babasından da korudu. “Koşmak için Doğdu” adlı anı kitabında “O bir anneydi” diye yazmıştı ve dünyam patlamak üzereyken ihtiyacım olan şey de buydu.”
Kariyeri ilerledikçe her küçük dönüm noktasını ayrıntılı olarak not etti. Ve 90'lı yaşlarındayken oğlunun konserlerinde, Alzheimer hastalığının bedelini ödemiş olmasına ve müziğin içgüdüsel bir rahatlık olmasına rağmen, sahne ışıkları altında dans etti.
Müzisyen anılarında “Annemin ruhu, sevgisi ve şefkati aracılığıyla bana hayatın karmaşıklıkları konusunda bir coşku, neşe ve güzel zamanlar konusunda ısrar ve zor zamanları atlatma azmi aşıladı” diye yazdı. Bu, dengesini bulan ölçülü, yetişkin Springsteen'dir. Ancak “Springsteen on Broadway”in önemli anlarından biri annesine yazdığı, saf bir sevgiyle yayılan “The Wish” şarkısıydı.
Bu filmde, Noel için kendisine bir gitar verildiğini ve “Ben Beatle botlarımla, sen pembe bigudiler ve matador pantolonlarla / Amcalarım için burgu yapmak için beni kanepeye çek.” ve teyzelerini hatırlıyor. “Gitarın bize getirdiği her şeyi” düşünüyor ve eğer annesi isterse ona bir şeyler çalmayı teklif ediyor, ancak tek bir uyarıyla: “Hüzünlü bir şarkı arıyorsanız, o zaman onu çalmayacağım.”