Tabii ki, Carnegie Hall'un örgütlendiği Tartan Günü arifesi Cumartesi günü birkaç yıldız olacak. İskoç geleneksel müziğinin ışıkları arasında Disney'in “Cesur” film müziğinde görülen Julie Fowlis var. Ve “Kaledonya” İskoç spor hayranları için bir ilahi haline gelen şarkıcı-söz yazarı Dougie MacLean.
“New York'taki İskoçya Hoolie” etkinliği, Salı günü New York'a uçan ve kendisini Yukarı Doğu bölgesinde son derece güvenli bir yere koymadan önce kişisel bir korumanın eşlik ettiği yaşlanan bir ünlünün Carnegie Hall'un çıkışı olacak. Programda açıklanmayan bu VIP, Robert Burns 'Auld Lang Syne “nin son performansı sırasında muhtemelen izleyiciye kazıcıs getirecek.
İskoçya'da ulusal bir hazine olarak kabul edilen sürpriz konuk hiç görülmedi. Söz konusu haysiyetler, dans ustası William Gregg'e ait çiçek dövmeleri olan tüm vücut dövmeleri ile kaplı 270 yıllık bir halk kemanıdır. 17 yaşındaki yanık dans adımları öğreten Gregg'di. Ve Gregg, genç şairin daha sonra yazdığı zaman aradığıydı: “Görgü kurallarıma bir fırça vermek için.” Burns'in bu keman çaldığına dair doğrudan bir kanıt olmamasına rağmen, Scottish müziğinin kutlandığı her odada jigleri, rolleri ve zarif tökezleyen strath speyleri bestelediğinde sesi gerçekleşecekti.
Bugün enstrümanın Robert Burns Doğum Yeri Müzesi'ndeki en popüler nesnelerden biri olduğunu ve İskoçya Ulusal Vakfı'nın konservatörü Suzanne Reid, Transatlantik Yolculuğunda Gregg-Geige'ye eşlik eden Suzanne Reid. Bana kısa bir özel izleyicinin verildiği Hindman Müzayede Evi'ndeki nemi gergin bir şekilde izledi.
Bir röportajda, Hollow'u organize eden akordeci Gary Innes, “Bu İskoç kimliğinin önemli bir parçası” dedi. “Bir İskoç tarafından inşa edilen en ünlü konser salonunda oynamak” -Wurde Carnegie Hall'un İskoçya'daki Andrew Carnegie tarafından yapımı -“Çok özel bir şey. İnsanları bir araya getiriyor.” (Innes ayrıca halk rock grubu Manran ile oyuklarda görünecek.)
Gençlik Burns için, Gregg ile dans saatleri, kendiliğinden tasarlanmış eğitiminin belirleyici bir seviyesiydi ve Babasının muhafazakar Presbiteryen değerlerine karşı isyan eylemi, Burns yazan bir pulluk adamı, “onlara karşı bir antipati vardı”. Gregg'in Kırsal Tarbolton'daki Lisans Kulübü'ndeki dans okulu, Burns'te yetiştirilecek bir sıçrama tahtasıydı ve Innes'de Innes büyük olasılıkla kadınların vurulabileceği bir yer söyledi. Kemanın omzunda, cilt ve ter ile temasla kararan renkli bir leke, sıkı ülke parlarlarında müzik ve dans anısını somutlaştırıyor gibi görünüyor.
Cumartesi günü, kemancı Duncan Chisholm, Carnegie Salonu'nda Gregg kemanını oynadığında çenesini bu noktaya yerleştirecek. “Sadece duymak için Robert Burns ile bir bağlantı var” dedi. “Dinlediği ve sözde oynadığı bu enstrümanı dinlemek – böyle bir şeyi elinizde tutmak güzel.”
Keman, çam ağacından, kuş gözünden akçaağaç ve düz kesim çınardan oluşur ve bir İskoç ızgarasının çalışmasının kesin bir kesinliği ile oluşur. Ancak, dekorasyonların bir bulmaca gibi bir şey olduğunu ekledi: stilize edilmiş çiçekler ve kırmızı, siyah ve yeşil yapraklar, ebonize bir dişli kenar ve yapraklar ve tohumlarla sınırlar. Türk veya Fars sanatını anımsatıyor ve yanıkların rustik iç mekanlarında zaman fark ederdi.
2016 yılında restore edilen ve İskoç keman üreticileri hakkında bir kitap yayınlayan keman üreticisi David Rattray, bir e-postayla süslemelerin sadece karmaşık kalem ve in-in-in kalıpları olan Norveç sertleştirici kemanlarına yüzeysel bir benzerliğe sahip olduğunu söyledi. “Gregg'deki Fars tarzındaki tasarımlar, geometrik ve sıklıkla turşu harger süslemelerinden çok farklı farklıdır.” Dedi. “Hiç benzer bir şeyle karşılaşmadım.”
Chisholm için, Gregg Geige gibi bir enstrüman – İskoç manzarasıyla birlikte – Gregg Geige gibi bir enstrüman sunuyor – İskoç manzarasıyla birlikte – gelişmekte olan bir gelenekte hala oral olarak aktarılan bir süreklilik. “İskoç müziğini hayatlarımızdan geçen ve bin yıldır var olan büyük bir nehir olarak görüyorum” dedi. “Geleneğe karışan herkes, bireysel yolumuzda ayrıldığımız küçük kollar bulacak.”
“Sabitler enstrümanlardır.” Diyerek şöyle devam etti: “Bu kemanın hangi durumların olduğunu bilmiyoruz, içinde olduğu birçok partide, insanlar ve yanıklarla yönlendirdiği konuşmalar. Bu enstrümanların bir hikayesi var, ama asla anlatılmayan bir hikaye.”
“New York'taki İskoçya Hoolie” etkinliği, Salı günü New York'a uçan ve kendisini Yukarı Doğu bölgesinde son derece güvenli bir yere koymadan önce kişisel bir korumanın eşlik ettiği yaşlanan bir ünlünün Carnegie Hall'un çıkışı olacak. Programda açıklanmayan bu VIP, Robert Burns 'Auld Lang Syne “nin son performansı sırasında muhtemelen izleyiciye kazıcıs getirecek.
İskoçya'da ulusal bir hazine olarak kabul edilen sürpriz konuk hiç görülmedi. Söz konusu haysiyetler, dans ustası William Gregg'e ait çiçek dövmeleri olan tüm vücut dövmeleri ile kaplı 270 yıllık bir halk kemanıdır. 17 yaşındaki yanık dans adımları öğreten Gregg'di. Ve Gregg, genç şairin daha sonra yazdığı zaman aradığıydı: “Görgü kurallarıma bir fırça vermek için.” Burns'in bu keman çaldığına dair doğrudan bir kanıt olmamasına rağmen, Scottish müziğinin kutlandığı her odada jigleri, rolleri ve zarif tökezleyen strath speyleri bestelediğinde sesi gerçekleşecekti.
Bugün enstrümanın Robert Burns Doğum Yeri Müzesi'ndeki en popüler nesnelerden biri olduğunu ve İskoçya Ulusal Vakfı'nın konservatörü Suzanne Reid, Transatlantik Yolculuğunda Gregg-Geige'ye eşlik eden Suzanne Reid. Bana kısa bir özel izleyicinin verildiği Hindman Müzayede Evi'ndeki nemi gergin bir şekilde izledi.
Bir röportajda, Hollow'u organize eden akordeci Gary Innes, “Bu İskoç kimliğinin önemli bir parçası” dedi. “Bir İskoç tarafından inşa edilen en ünlü konser salonunda oynamak” -Wurde Carnegie Hall'un İskoçya'daki Andrew Carnegie tarafından yapımı -“Çok özel bir şey. İnsanları bir araya getiriyor.” (Innes ayrıca halk rock grubu Manran ile oyuklarda görünecek.)
Gençlik Burns için, Gregg ile dans saatleri, kendiliğinden tasarlanmış eğitiminin belirleyici bir seviyesiydi ve Babasının muhafazakar Presbiteryen değerlerine karşı isyan eylemi, Burns yazan bir pulluk adamı, “onlara karşı bir antipati vardı”. Gregg'in Kırsal Tarbolton'daki Lisans Kulübü'ndeki dans okulu, Burns'te yetiştirilecek bir sıçrama tahtasıydı ve Innes'de Innes büyük olasılıkla kadınların vurulabileceği bir yer söyledi. Kemanın omzunda, cilt ve ter ile temasla kararan renkli bir leke, sıkı ülke parlarlarında müzik ve dans anısını somutlaştırıyor gibi görünüyor.
Cumartesi günü, kemancı Duncan Chisholm, Carnegie Salonu'nda Gregg kemanını oynadığında çenesini bu noktaya yerleştirecek. “Sadece duymak için Robert Burns ile bir bağlantı var” dedi. “Dinlediği ve sözde oynadığı bu enstrümanı dinlemek – böyle bir şeyi elinizde tutmak güzel.”
Keman, çam ağacından, kuş gözünden akçaağaç ve düz kesim çınardan oluşur ve bir İskoç ızgarasının çalışmasının kesin bir kesinliği ile oluşur. Ancak, dekorasyonların bir bulmaca gibi bir şey olduğunu ekledi: stilize edilmiş çiçekler ve kırmızı, siyah ve yeşil yapraklar, ebonize bir dişli kenar ve yapraklar ve tohumlarla sınırlar. Türk veya Fars sanatını anımsatıyor ve yanıkların rustik iç mekanlarında zaman fark ederdi.
2016 yılında restore edilen ve İskoç keman üreticileri hakkında bir kitap yayınlayan keman üreticisi David Rattray, bir e-postayla süslemelerin sadece karmaşık kalem ve in-in-in kalıpları olan Norveç sertleştirici kemanlarına yüzeysel bir benzerliğe sahip olduğunu söyledi. “Gregg'deki Fars tarzındaki tasarımlar, geometrik ve sıklıkla turşu harger süslemelerinden çok farklı farklıdır.” Dedi. “Hiç benzer bir şeyle karşılaşmadım.”
Chisholm için, Gregg Geige gibi bir enstrüman – İskoç manzarasıyla birlikte – Gregg Geige gibi bir enstrüman sunuyor – İskoç manzarasıyla birlikte – gelişmekte olan bir gelenekte hala oral olarak aktarılan bir süreklilik. “İskoç müziğini hayatlarımızdan geçen ve bin yıldır var olan büyük bir nehir olarak görüyorum” dedi. “Geleneğe karışan herkes, bireysel yolumuzda ayrıldığımız küçük kollar bulacak.”
“Sabitler enstrümanlardır.” Diyerek şöyle devam etti: “Bu kemanın hangi durumların olduğunu bilmiyoruz, içinde olduğu birçok partide, insanlar ve yanıklarla yönlendirdiği konuşmalar. Bu enstrümanların bir hikayesi var, ama asla anlatılmayan bir hikaye.”